ελληνική μουσική
    605 online   ·  210.830 μέλη
    των μουσικών
    της μουσικής
    του λαού
    τα εν οίκω
    1. αρχική
    2. Forum
    3. Περί ανέμων και υδάτων

    Ποια ηταν τελικα η Κουλα???

    vasiliki33
    02.08.2007, 13:20
    #21
    Ο ήχος του τηλεφώνου την έβγαλε ξανά από τις σκέψεις της. Ήταν η κόρη της από το Λονδίνο! Το κοριτσάκι της! Σπουδάζει! ….Βιολί σπουδάζει… δεν κατάλαβε ποτέ τη σχέση μπορεί να έχει η οικογένειά της με τη μουσική. Άσε πόσα λεφτά έχει φάει τόσα χρόνια στα ωδεία και το αποτέλεσμα? Για τα πανηγύρια.. βιολι…
    Χάρηκε όμως που την άκουσε. Περισσότερο όμως χάρηκε που της είπε ότι δεν θα ερχόταν την ερχόμενη εβδομάδα όπως είχε προγραμματίσει αλλά σε ένα μήνα.
    Ευτυχώς σκέφτηκε. Η μυρωδιά…..

    alex3
    02.08.2007, 15:36
    #22
    ...του Gauloises του Νίκου, η ηχώ της φωνής του Γιάννη στο τηλέφωνο, η κόρη της στο Λονδίνο, η επιταγή αφημένη στο τραπέζι...51.001...Λές κι έβαζε ο Γιάννης αύξοντα αριθμό στην απιστία της...

    "Σκατά!" σκέφτηκε, και αφέθηκε να κάτσει στην καρέκλα, με τους δείκτες στις κόχες των ματιών της, τις παλάμες ενωμένες και το τσιγάρο στο χέρι.

    Πώς να πει στο Γιάννη πως το αγαπάει, τον εκτιμάει, τον θαυμάζει, τον σέβεται, έχει ιδρύσει μαζί του συγγένεια, αλλά ερωτευμένη πια, δεν είναι. Πώς να του πεί πως η ζωή προκύπτει, ότι ο έρωτας καραδοκεί κι ότι εκείνη δεν μπορεί παρά να είναι η φύση της. Άσε που αν κάθε τέτοιο περιστατικό έχει κοστίσει στο Γίαννη από μια πενηντάρα...Ούτε να το σκεφτεί δεν ήθελε...

    Σηκώθηκε, με το Gauloises να καίει το δάχτυλό της και πλησίασε το τηλέφωνο. Να τον...........

    LIFE IS WHAT'S HAPPENING TO US, WHILE WE'RE HAVIN' OTHER PLANS...

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : alex3 στις 02-08-2007 20:04 ]


    Kerato
    05.08.2007, 20:26
    #23
    ...πάρει και να τον σηκώσει!!!
    Όχι!Δε θα τηλεφωνήσει. Ούτε στον έναν, ούτε στον άλλον, ούτε καν στην κολλητή της που ήξερε από την πρώτη στιγμή τα πάντα και με κάθε λεπτομέρεια.

    Έτρεξε στην κρεββατοκάμαρα κι άνοιξε τη σκονισμένη παλιά βαλίτσα που φύλαγε κάτω από το κρεβάτι. Τί ειρωνία! Ήταν η ίδια βαλίτσα που περιείχε όλη της την προίκα πόσα χρόνια πριν, ούτε η ίδια θυμόταν πια. Μ' αυτήν είχε περάσει το κατώφλι του σπιτιού της για να ξεκινήσει τη συζυγική της ζωή, γεμάτη όνειρα, γεμάτη προσδοκίες. Από τότε δεν είχε ταξιδέψει πουθενά. Μόνο με τα βιβλία και τα αρώματά της. Η βαλίτσα της είχε πέσει σ' αχρηστία.
    Και τώρα τη γέμιζε βιαστικά με ό,τι θεωρούσε απαραίτητο για να φύγει από κει. Τίποτε δε θα ήταν το ίδιο αν έμενε. Έπρεπε να φύγει. Έβαλε το τελευταίο της κομπινεζόν σε μια γωνίστα της βαλίτσας, φροντίζοντας ν' αφήσει αρκετό χώρο ακόμα ώστε να πάρει μαζί της και την άλλη μισή της ζωή. Από το αρωματοποιείο της.
    Δεν υπήρχε περίπτωση ν' αφήσει πίσω τ' αρώματά της, τις συνταγές, τις βάσεις, τις σημειώσεις της, τις αγαπημένες της οσμές.

    "Θα πάρω όσα μπορώ περισσότερα μαζί μου", σκέφτηκε. Το μόνο που αδυνατούσε να πάρει μαζί της ήταν οι μυρωδιές της Κοκκινιάς. Όσο κι αν υποκρινόταν ότι τις μισούσε, τις απεχθανόταν ή την ενοχλούσαν τις είχε αγαπήσει...

    "Μη σε πιάνουν οι συναισθηματισμοί τώρα, Κούλα-κούκλα μου!". Έτσι αποκαλούσε τον εαυτό της στις ιδιαίτερες συζητήσεις που είχε μαζί του. "Κοίτα μπροστά! Κλείσε τα μάτια και κοίτα! Τί βλέπεις Κούλα - κούκλα μου;"

    Μα φυσικά!
    Παρίσι!!!
    Η πόλη του φωτός και των αρωμάτων!

    Η πόρτα έτριξε πίσω της, καθώς βγήκε από το σπίτι χωρίς να την κλείσει, ούτε να την κλειδώσει. Δεν υπήρχε τίποτε πια εκεί μέσα που να μπορούσε κανείς να της κλέψει...

    Time slips by like grains of sand...

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Kerato στις 05-08-2007 20:28 ]


    JaNick
    05.08.2007, 21:17
    #24
    ...εκτός...Εκτός απο το μόνο πράγμα που συνέδεε με τον Νίκο! Όχι όχι αυτο!!
    Ο Νίκος (φωτογράφος γαρ) επέμενε να την τραβήξει κάπιοες φωτογραφίες...Καλλιτεχνικό γυμνό!! Τι τρελλάρας!! Αλλα και αυτή δεν πήγαινε πίσω!! Το έκανε η τελικά!! Μια και μοναδική φωτογραφία πριν το μετανιώσει...Αλλα αυτη τη μία φωτογραφία την είχε κρατήσει και τη φύλλαγε μαζι με κάποια άλλα προσωπικά της πράγματα (αρώματα, βιβλία) εκεί οπου ο Γιάννης δεν πρόσβαση...Αλλα τώρα μεσα στη τρέλα της είχε ξεχάσει οτι υπάρχει και αυτο το πράγμα...Και τώρα είχε αφήσει ξεκλείδωτη και τη μικρή της προσωπική ντουλαπίτσα με την φωτογραφία μέσα! Και θα το καταλάβαινε οταν πία ήταν αργά...Οταν τη φωτογραφία της θα την έβλεπε το μόνο πρόσωπο στη Γή που δεν ήθελε να την δεί...Και αυτος δεν ήταν ο Γιάννης...
    Tren
    06.08.2007, 17:32
    #25
    να τηλεφωνησει στον Νικο?Σιγουρα την αγαπουσε.Το ειχε αποδειξει.Σιγουρα ηταν ο μονος που θα ετρεχε στο σπιτι της αν του το ζητουσε.Ετσι αποφασισε να κανει κι ετσι εκανε.Ο Νικος ετρεξε στο διαμερισμα της.Βρηκε την κορη της καθισμενη στο πατωμα.Γυρω της επλεεαν λυγμοι και παραμιλιτα.Την εκλεισε στην αγκαλια του αρκετα αμηχανα η αληθεια ειναι,ομως εκεινη κουρνιασε τοσο ευκολα ..Σαν κακοποιημενη εφηβη που υπεστη μεγαλο σοκ και παραδινεται στα χερια ενος πρωτου τυχοντα που θα της προσφερει τις πρωτες βοηθειες και θα την περιθαλψει.Η τελος παντων που θα...οτι να ναι...
    Ηταν η αρχη ενος δευτερου εφιαλτη για την Κουλα εκεινη η μερα.
    Για την Ποπη ομως ηταν η ευρεση του παραδεισου...αφου....





    JaNick
    09.08.2007, 12:42
    #26
    ...μόλις είχε χωρίσει, απο τον αρραβωνιαστικό της που 4 χρόνια τώρα ήταν μαζί. Γι αυτό και γύρισε στην Ελλάδα. Ήθελε να ξεχάσει καθε τι που είχε σχέση με αυτόν. Και τώρα αντίκρυζε αυτο το αποτρόπαιο γι αυτη θέαμα. Δεν ήξερε τι να σκευτεί...Η μητέρα της ήταν μια πόρνη? Απατούσε τον πατέρα της? Πολύ θα ήθελε να την έχει μπροστά της και αυτην και τον πούστη που έβγαλε αυτη την φωτογραφία...Αλλα στο πρόσωπο του Νίκου, είδε μόνο σιγουριά και ασφάλεια. Η αλήθεια είναι οτι το πρόσωπο και το σωματότυπο του σε οποιονδήποτε αυτα θα ενέπνεαν.
    "Μην κλαίς", της ψιθύρισε ο Νίκος.
    "Η μάνα μου είναι μια πόρνη", ούρλιαξε το κορίτσι¨.
    "Ξέρω καλά τη μαμά σου και είμαι σίγουρος οτι κάθε άλλο παρά αυτό είναι" την καθησύχασε ο Νίκος.
    Γύρισε και τον κοίταξε στα μάτια. Ο Νίκος ένοιωσε κάτι που μόνο με μια γυναίκα είχε νοιώσει στη ζωή του. Η ομοιότητα με την Κούλα ήταν πραπάνω απο εμφανής.

    (όνομα στην κοπέλα δώσαμε?)
    Tren
    09.08.2007, 14:32
    #27

    Ναι δωσαμε stop

    Την λενε Ποπη stop

    σαν την γιαγια της την Αντιλοπη stop



    neerie
    10.08.2007, 15:08
    #28
    Οι σκέψεις της διακόπηκαν από τα ξαφνικά ανεβοκατεβάσματα του αεροπλάνου... «Τι στο καλό», σκέφτηκε «πάλι σε κενά αέρος έπεσα...;» Μια ζωή θυμάται να έπεφτε σε κενά αέρος, έτσι όπως κυλούσε η ζωή της ξαφνικά να νιώθει ότι πέφτει, ότι χάνεται η γη κάτω από τα πόδια της... Και μετά πάλι ευθεία. Αυτό την εξίταρε μάλλον...

    Άρχισε η ζωή να περνάει σαν ταινία μπροστά από τα μάτια της, μπουκάλια, αρώματα, μυρωδιές, πάθη, Πόπη, Γιάννης, Νίκος, Πόπη, Νίκος, Γιάννης, Πόπη, αρώματα, βανίλια, φωνές, επιταγές...

    Η φωνή του καπετάνιου μόλις που ακούγεται, η Κούλα χαμένη στην ταινία της, κάτι για προβλήματα στον κινητήρα γλίστρησε στα αυτιά της... Ενας μικρός δίπλα κάνει εμετούς, το seat-belt sign αναβοσβήνει διαρκώς... κάποιοι φωνάζουν χωρίς φωνή, η κυρία δίπλα κάτασπρη κάνει να σηκωθεί από τη θέση της και πέφτει... Η αεροσυνοδός μαζεύει την κυρία... Μα η Κούλα δεν ακούει τίποτα, είναι χαμένη στην ταινία της ζωής της...

    (σώστε την!) :)
    JaNick
    10.08.2007, 20:28
    #29
    Κρατάω την ιστορία στα χέρια μου... Το αεροπλάνο πέφτει η κούλα πεθαίνει τέλος!!
    Εναλακτικά τρέχει στο πιλοτήριο και σώζει το αεροπλάνο...
    Πλάκα κάνω δεν είναι συνέχεια της ιστορίας!
    Hastaroth
    10.08.2007, 23:51
    #30
    Παράθεση:

    Το μέλος neerie στις 10-08-2007 στις 15:08 έγραψε...

    Οι σκέψεις της διακόπηκαν από τα ξαφνικά ανεβοκατεβάσματα του αεροπλάνου... «Τι στο καλό», σκέφτηκε «πάλι σε κενά αέρος έπεσα...;» Μια ζωή θυμάται να έπεφτε σε κενά αέρος, έτσι όπως κυλούσε η ζωή της ξαφνικά να νιώθει ότι πέφτει, ότι χάνεται η γη κάτω από τα πόδια της... Και μετά πάλι ευθεία. Αυτό την εξίταρε μάλλον...

    Άρχισε η ζωή να περνάει σαν ταινία μπροστά από τα μάτια της, μπουκάλια, αρώματα, μυρωδιές, πάθη, Πόπη, Γιάννης, Νίκος, Πόπη, Νίκος, Γιάννης, Πόπη, αρώματα, βανίλια, φωνές, επιταγές...

    Η φωνή του καπετάνιου μόλις που ακούγεται, η Κούλα χαμένη στην ταινία της, κάτι για προβλήματα στον κινητήρα γλίστρησε στα αυτιά της... Ενας μικρός δίπλα κάνει εμετούς, το seat-belt sign αναβοσβήνει διαρκώς... κάποιοι φωνάζουν χωρίς φωνή, η κυρία δίπλα κάτασπρη κάνει να σηκωθεί από τη θέση της και πέφτει... Η αεροσυνοδός μαζεύει την κυρία... Μα η Κούλα δεν ακούει τίποτα, είναι χαμένη στην ταινία της ζωής της...

    (σώστε την!) :)



    Οταν κάποια στιγμή ξανάρχεται στην πραγματικότητα,βλέπει από το παράθυρό τής θέσης της οτι έχουν προσγειωθεί.Οχι όμως στο Λονδίνο,γιατί η τεράστια επιγραφή πάνω στο κτίριο λέει :"AEROPORT DE PARIS,ORLY".

    -Τί έγινε;ρωτά την αεροσυνοδό,που είχε εν τώ μεταξύ καθήσει δίπλα στην λιποθυμήσασα κυρία.

    -Τίποτε,ησυχάστε,απλά είχαμε ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα και ο κυβερνήτης προτίμησε να προσγειωθούμε στο Παρίσι και να μήν συνεχίσουμε μέχρι το Λονδίνο,απαντά η αεροσυνοδός.Θά καθυστερήσουμε λιγάκι,απλά,αυτό είναι όλο.

    "Στό Παρίσι!!" σκέφτηκε έντρομη η Κούλα.Και πόσο θα αργούσαν;Κι'άν στο μεταξύ η κόρη της χρειαζόταν την βοήθειά της;Γιατί βέβαια η Κούλα δέν ήξερε οτι η Πόπη είχε έρθει στην Αθήνα να τής κάνη έκπληξη-καί βρέθηκε η ίδια μέ μιά έκπληξη στη μούρη της....
    sentoni
    15.08.2007, 21:32
    #31
    . . . γιατί στο Παρίσι ήταν τότε που . . . την έπιασε και την ξάπλωσε αναπαυτικά , έσκυψε πάνω της και εκείνη έγειρε το κεφάλι της προς τα πίσω προσπαθώντας να μην σκέφτεται τίποτα. . . εκείνος έβαλε το χέρι του στο ευαίσθητο σημείο της ( και αυτό ήταν μείον της ) ακουμπώντας το απαλά. Ένιωσε μια ανατριχίλα να διαπερνά το νεανικό τότε κορμί της. Έβγαλε το χέρι του και . . . ''προσπάθησε να ανοίξεις πιο πολύ για να μπορέσω να το βάλω καλά'' τον άκουγε να ψιθυρίζει στο δεξί αυτί της. Το έβαλε με προσοχή αλλά παρόλα αυτά βγήκε πολύ αίμα. Πόνεσε, στην προσπάθειά της να μην φωνάξει, δάκρυσε . . . στο κάτω-κάτω ήταν η πρώτη της φορά. Φέρθηκε σαν αληθινή γυναίκα. Όταν τελείωσε ήταν ήσυχη , ήρεμη , παρόλο που ένιωθε ένα ελαφρύ μούδιασμα αναστέναξε με ανακούφιση . . . ήταν η πρώτη φορά που έβγαζε κυνόδοντα . . .
    margo
    16.08.2007, 02:07
    #32

    Tren
    16.08.2007, 22:46
    #33
    Παράθεση:

    Το μέλος sentoni στις 15-08-2007 στις 21:32 έγραψε...

    . . . γιατί στο Παρίσι ήταν τότε που . . . την έπιασε και την ξάπλωσε αναπαυτικά , έσκυψε πάνω της και εκείνη έγειρε το κεφάλι της προς τα πίσω προσπαθώντας να μην σκέφτεται τίποτα. . . εκείνος έβαλε το χέρι του στο ευαίσθητο σημείο της ( και αυτό ήταν μείον της ) ακουμπώντας το απαλά. Ένιωσε μια ανατριχίλα να διαπερνά το νεανικό τότε κορμί της. Έβγαλε το χέρι του και . . . ''προσπάθησε να ανοίξεις πιο πολύ για να μπορέσω να το βάλω καλά'' τον άκουγε να ψιθυρίζει στο δεξί αυτί της. Το έβαλε με προσοχή αλλά παρόλα αυτά βγήκε πολύ αίμα. Πόνεσε, στην προσπάθειά της να μην φωνάξει, δάκρυσε . . . στο κάτω-κάτω ήταν η πρώτη της φορά. Φέρθηκε σαν αληθινή γυναίκα. Όταν τελείωσε ήταν ήσυχη , ήρεμη , παρόλο που ένιωθε ένα ελαφρύ μούδιασμα αναστέναξε με ανακούφιση . . . ήταν η πρώτη φορά που έβγαζε κυνόδοντα . . .





    ... η Ελενα ξανακοιταξε την οθονη της διαβαζοντας την τελευταια παραγραφο.Αρχισε να γελαει τοσο δυνατα που σχεδον μηχανικα εκλεισε τα παραθυρα του δωματιου για να μην ξυπνησει τους γειτονες.Ηταν απιστευτα αστειο αυτο που μολις ειχε πληκτρολογησει.Ακου ..κυνοδοντα..χαχαχα
    Πλησιασε την καφετιερα της και εβαλε ακομα μια κουπα καφε.Ηταν περασμενες τεσσερις.Η πολη κοιμοταν ησυχη.Αυτη δεν νυσταζε.Το σεναριο επρεπε να παραδοθει σε δυο μερες.Επρεπε να βιαστει.Εκατσε παλι στο p/c της.Τωρα πιο χαλαρη.Μετα την πλακιτσα που εκανε δωρο στον εαυτο της αισθανοταν καλυτερα.
    Διεγραψε τις τελευταιες δεκα γραμμες και συνεχισε απο κει που ειχε μεινει χαμογελοντας...

    "Δεν ειχε καλες αναμνησεις απο το Παρισι.Και το ειχε ζησει καλα αφου....


    margo
    17.08.2007, 02:16
    #34
    χαχα μπράβο βρε τρεν είσαι ταλέντο στην ανακατεύθυνση
    sentoni
    18.08.2007, 17:13
    #35
    . . . η οργή και η θλίψη την τυραννούσαν . . . αχ πως κατάφερα και ερωτεύτηκα έναν άνθρωπο που δεν πιστεύει στην αγάπη ; αναρωτιόταν συνέχεια. Η θλιβερή σκέψη της σκόρπισε μέσα στον ήχο του κεραυνού. Η καταιγίδα δυνάμωνε . . . απελπισμένη πια έτρεξε στην βιβλιοθήκη να βρει ένα άρλεκιν . . .

    ( margo + mnk . . . τώρα μπορείτε να συνεχίσετε ; )
    StavmanR
    18.08.2007, 21:52
    #36
    Παράθεση:

    Το μέλος mnk στις 18-08-2007 στις 21:47 έγραψε...


    Κι αν θέλει να μονολογήσει, ανοίγει Blog.



    χμμμμμμ
    νόμιζα ότι ο λόγος που έχει γεμίσει ο διαδικτυακός τόπος μπλογκς είναι η έμφυτη τάση του νεοέλληνα να συνδιαλέγεται...
    Είδα έναν κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μουουουουου...
    Δεν το είχα σκεφτεί έτσι
    StavmanR
    18.08.2007, 22:07
    #37
    Συμφωνώ Μαρία. Όταν βρίσκω ευκαιρία να σατιρίσω μερικά πράγματα, κάτι με ενοχλεί στο χέρι αν δεν το κάνω...

    Σταματώ τα οφ τόπικ γιατί η Τρεν θα με κυνηγά με καμία κομπόστα βίσυνο των 5 κιλών, και έχει γίνει εντυπωσιακά αποτελεσματική στο συγκεκριμένο σπορ...

    ΤΟ ΜΥΝΗΜΑ ΘΑ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ ΣΕ 5...4...3...2...1...
    (άτιμος ωρολογιακός μηχανισμός, μια ζωή μου χαλά στο καλύτερο... )



    "Ονειρεύομαι τη ζωή σαν ένα γαλάζιο ουρανό, αεράκι αγνό και καθάριο η ζωή μου να πνέει, πουλί λευκό η ελπίδα μου θε πάντα να πετά ψηλά..."

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 18-08-2007 23:22 ]


    StavmanR
    18.08.2007, 23:18
    #38
    Οι λογοτεχνική μου δεινότητα είναι περιορισμένων δυνατοτήτων. Κάτι σα να βάζεις έναν άνθρωπο άτεχνο να ζωγραφίσει τοπίο, κι αυτός σου κάνει τετράγωνο σπιτάκι με τετραγωνισμένα παιδάκια και δέντρα τριγωνικά. Σας παρακολουθώ όμως...

    Το βίσυνο τζους δεν το γλιτώνω σήμερα. Τρεν συγκρατήσου...



    "Ονειρεύομαι τη ζωή σαν ένα γαλάζιο ουρανό, αεράκι αγνό και καθάριο η ζωή μου να πνέει, πουλί λευκό η ελπίδα μου θε πάντα να πετά ψηλά..."

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 18-08-2007 23:21 ]


    okanenas
    18.08.2007, 23:37
    #39
    Παράθεση:

    Το μέλος mnk στις 18-08-2007 στις 21:47 έγραψε...

    Οπως, ίσως, (δεν!) έχεις προσέξει, εδώ δεν ανταγωνίζεται κανένας, κανέναν.
    Είμαστε καμιά δεκαριά άνθρωποι που αστειευόμαστε και διασκεδάζουμε.

    Το φορουμ είναι τόπος διαλόγου, δηλαδή συν-διαλεγόμαστε, δηλαδή μιλάμε ο ένας στον άλλο.
    Για να πάρει κανείς μέρος σε μια συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων, πρέπει να σεβαστεί το θέμα, το κλίμα και το ύφος της συζήτησης.
    Εκτός αν ο μόνος σκοπός του είναι να τη σπάσει στους άλλους.

    Αν κάποιος θέλει να πει κάτι τελείως διαφορετικό, ανοίγει καινούργιο τοπικ.
    Κι αν θέλει να μονολογήσει, ανοίγει Blog.


    Συμφωνώ απολύτως
    Steppenwolf
    19.08.2007, 00:48
    #40
    Εντάξει βρε παιδιά, μεγάλο θέμα το κάναμε.

    Δεν πιστεύω ότι αυτό που γράφτηκε έγινε με κακή πρόθεση για να τη σπάσει στους υπόλοιπους.. μάλλον χιουμοριστικό ήταν.

    Μια παρένθεσούλα και απλά συνεχίζουμε την ιστορία.


    Νέες συζητήσεις
    στην ίδια κατηγορία