Παράθεση:
Το μέλος mnk στις 18-08-2007 στις 21:12 έγραψε...
Παράθεση:
.. η Ελενα ξανακοιταξε την οθονη της διαβαζοντας την τελευταια παραγραφο.Αρχισε να γελαει τοσο δυνατα που σχεδον μηχανικα εκλεισε τα παραθυρα του δωματιου για να μην ξυπνησει τους γειτονες.Ηταν απιστευτα αστειο αυτο που μολις ειχε πληκτρολογησει.Ακου ..κυνοδοντα..χαχαχα
Πλησιασε την καφετιερα της και εβαλε ακομα μια κουπα καφε.Ηταν περασμενες τεσσερις.Η πολη κοιμοταν ησυχη.Αυτη δεν νυσταζε.Το σεναριο επρεπε να παραδοθει σε δυο μερες.Επρεπε να βιαστει.Εκατσε παλι στο p/c της.Τωρα πιο χαλαρη.Μετα την πλακιτσα που εκανε δωρο στον εαυτο της αισθανοταν καλυτερα.
Διεγραψε τις τελευταιες δεκα γραμμες και συνεχισε απο κει που ειχε μεινει χαμογελοντας...
"Δεν είχε καλές αναμνήσεις από το Παρίσι.Και το είχε ζήσει καλά αφού.... |
|
....έμεινε έξη χρόνια εκεί. Εκεί σπούδασε την αρωματοποιΐα, εκεί παρά λίγο να γίνει πλούσια και διάσημη ....
Αχ, πόσο ανόητη υπήρξε !!
Για μια ζήλια, για ένα γινάτι κατέστρεψε τη ζωή της...
Θυμήθηκε τον Αντουάν, τον πρώτο της έρωτα.
Αυτόν που την πρόδωσε.
Που όταν τον πήρε μαζί της στην Ελλάδα για διακοπές, αυτός τα έφτιαξε με τη Δήμητρα, την καλλίτερη της φίλη !!
Πόσο τους μίσησε τότε και τους δυο, αλλά περισσότερο αυτήν, τη φίλη, το φίδι το κολοβό !!....
Μαζί απ' το Δημοτικό, μαζί στις πρώτες αμαρτίες και στα όνειρα ακόμα μαζί. Ονειρεύονταν να γίνουν συγγραφείς και οι δυο ...
Τι τα θες όμως, η Δήμητρα ήταν πάντα καλλίτερη.
Η Κούλα διάβαζε, η Δήμητρα έπαιρνε τα 20αρια..
Μαζί κάναν τις ζαβολιές, μόνο η Κούλα έπαιρνε τις αποβολές ....
Η Κούλα ξημεροβραδιαζόταν πάνω απ' τη γραφομηχανή να γράφει, να σβήνει..
Η Δήμητρα έγραφε για πλάκα, οι εκδότες όμως τρελαίνονταν με τα γραπτά της.
Της Κούλας ούτε απάντηση δεν της έστελναν.
Δε βαριέσαι, ποτέ δεν τη ζήλεψε...
Ούτε όταν έκανε το πρώτο της best seller, ούτε όταν έπαιρνε τα βραβεία το ένα πίσω απ' τ' άλλο, ούτε κι όταν το βιβλίο της "Το φιλί" μεταφράστηκε σε έξη γλώσσες.
Οταν όμως ακόμα κι ο Αντουάν προτίμησε εκείνη ..... ορκίστηκε να την καταστρέψει !!
Οταν γνώρισε, λοιπόν, τον Γιάννη Καλαποθρακόπουλο, τον μεγαλύτερο εκδότη της εποχής.... "εδώ είμαστε" σκέφτηκε .. και τον παντρεύτηκε !!
Βέβαια τη Δήμητρα την κατέστρεψε, ο Αντουάν την παράτησε κι αυτός για ένα top-model, αλλά τι κατάλαβε κι η ίδια??...
Από αρωματοποιός στο Παρίσι, κατάντησε "αρωματού" στην Κοκκινιά !!...
Quel dιcadence !! ....
Και τώρα ;;;
Ηξερε ότι ο Αντουάν έμενε ακόμα στο Παρίσι.. λες να την έχει συγχωρήσει?
Α, μπα...
Δεν νομίζω ότι ..........................
|
|
πλεον καν την θυμόταν....
"Κουλά...Κουλά mon amour" άκουσε μια αντρική φωνή πίσω της...
"Δεν μπορεί", σκεύτικε...Ε, πόσο σουρεαλιστική θα ήταν αυτη η μέρα...Σταυρώνοντας τα δάχτυλα να μην είναι ο Αντουάν πίσω της γύρισε και αντίκρυσε τη φιγούρα...
"Ρεμί", αναφώνισε με ενα κύμα χαράς να την κατακλύζει, όμοιο με αυτο που την έκανε να νοιώθει ο Ρεμί καθε φορά που τον κοιτούσε χρόνια πριν...
Ο Ρεμί ήταν ο συγκάτικος της Κούλας, στο παρίσι τότε τα ξένιαστα χρόνια των σπουδών της...Και μάλλον ο καλύτερός της φίλος...Της ενέπνεε μια ζεστασία, και αγαλίαση μόνο που τον κοιτούσε...Την τελευταία φορά που τον είδε ηταν κατάξανθος με απαλά χαρακτηριστικά και...ομοφυλόφιλος. Τώρα το παχύ μουστάκι του και τα γκριζαρισμένα μαλία του δεν τον θύμιζαν και πολύ, αλλα τα μάτια του είχαν την ίδια καλοσύνη και ζεστασιά με τότε...Τι είχαν περάσει μαζί δεν περιγράφεται...Χαρές, λύπες, τρέλες...Πώς μπορεί να ξεχάσει ποτέ την ημέρα που προσπάθησε να τον κάνει άντρα...!
Στη θύμιση των παλιών χρόνων ρίχτηκε στην αγκαλία του και ξέσπασε σε κλάματα...
(Παρατήριση Νο.1: Η κούλα μας είναι ένα σενάριο???
Παρατήριση Νο.2: Ολα αυτά απ'ότι θυμάμαι δεν εκτιλήσουνται σε πραγματικό χρόνο και είναι ανάδρομη αφήγηση του περασμένου καλοκαιρίου...)