Πριν αρκετά χρόνια αποφάσισα να διακόψω την παρούσα σχέση και να δοκιμάσω την τύχη μου σε μια καινούργια (που αργότερα αποδείχθηκε μέγα λάθος, καθώς τελικά οδηγήθηκε σε αποτυχημένο γάμο). Εκείνη η κοπέλα μου είπε μια ατάκα η οποία μου πήρε πολλά χρόνια περισυλλογής μέχρι να την κατανοήσω και τελικά ανακάλυψα πως δεν είναι μονοδιάστατη... "Ο άνθρωπος είναι παράξενο ον. Κυνηγά ό,τι τον απορρίπτει και απορρίπτει ότι τον κυνηγά"
Το ένστικτο κάθε ζώντος οργανισμού είναι η επιβίωση. Αφού για να επιτευχθεί απαιτήται "θύραμα", θα έπρεπε ο εύκολος τρόπος να είναι και προσβάσιμος. Έχουμε ανάγκη από αγάπη και στοργή για να επιβιώσουμε, άρα θα έπρεπε να μην αντιστεκόμαστε σε ό,τι μας σερβίρεται έτοιμο.
Η φύση του ανθρώπου τώρα, είναι ο κυνηγός. Το "θύραμα" που τοποθετεί τον "κρόταφό του στην κάνη του όπλου μας" μας αφήνει αδιάφορους. Αντίθετα όσο πιο "σκληρό καρύδι" είναι τόσο περισσότερο θέλουμε να το κατακτήσουμε (λέγεται και εγωισμός κατά μια έννοια).
Αφού, λοιπόν, ο άνθρωπος όντας "πολιτισμένο" είδος, υπακούει και σε μια τρίτη πτυχή, τη λογική... γιατί έρχονται (σχεδόν πάντα) σε σύγκρουση τα δύο από τα πιο αρχαίγονα χαρακτηριστικά του...;
Θα ήθελα τη γνώμη σας, που πραγματικά θα με βοηθήσει να κατανοήσω το ζήτημα. Επαναλαμβάνω πως αυτή η σύγκρουση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μονοδιάστατη. Αφορά το μεγαλύτερο μέρος των ενεργειών μας.
Φίλε μου Panos72
Πριν αναφέρω οτιδήποτε σου εύχομαι στην επόμενη επιλογή σου να διαλέξεις τον
δρόμο εκείνο που θα σε οδηγήσει στην ευτυχία και την αγάπη, που είναι απαραίτητη
για να σταθεί μια σχέση. Μια αγάπη βέβαια που πρέπει να είναι αγνή αληθινή και
κυρίως αμοιβαία καθώς η μονόπλευρη αγάπη σε ένα ζευγάρι δεν φέρνει σχεδόν ποτέ την ευτυχία.
Στο θέμα της επιβίωσης έχεις δίκιο.
Σχετικά με το ένστικτο αυτό υπάρχει και λειτουργεί μόνο στα ζώα. Στον άνθρωπο
λέγεται διαίσθηση ή έκτη αίσθηση. Εκεί τα πράγματα είναι δύσκολα, μια που η
δύναμη της χάνεται πολλές φορές όταν επικρατεί η λογική, αλλά και άλλες φορές
όντας δύσκολο να προσδιοριστεί ακριβώς τι αποτελεί διαίσθηση, μια τυχαία σκέψη
γίνεται επιλογή που μας οδηγεί σε λάθος δρόμους. Το θέμα της επιλογής είναι
ιδαίτερα λεπτό μια που έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες εκτός της διαίσθησης.
Τα θέλω μας αποτελούν παράγοντα επιλογής. Το ατομικό συμφέρον επίσης. Το
συνολο των επιλογών έχει να κάνει με τον χαρακτήρα μας.
Εύχομαι σε όλους να επιλέγουν πάντα το καλύτερο.
Αγαπητέ Πάνο, θα προσπαθήσω να σου απαντήσω με επιχειρήματα. όπως ξέρουμε δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Οι πιό πολλοί λειτουργούν με βάση τη λογική, ενώ άλλοι προτιμούν να εμπιστεύονται το ένστικτό τους. Τι γίνεται όμως αν κάποιος άνθρωπος ο οποίος γεννιέται με κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, όπως για παράδειγμα την καλοσύνη, αποφασίσει να ακολουθήσει τη μέση οδό προκειμένου να επιβιώσει; Όταν κάποιοι εξωτερικοί παράγοντες μας αναγκάζουν να γίνουμε κάποιοι άλλοι προκειμένου να καλύψουμε τα κενά μας,είτε να αποφύγουμε την πλήρη κατάπτωση απο τον πόνο συνήθως γινόμαστε άλλοι άνθρωποι. Σημασία όμως, δεν έχει το ποιόν δρόμο διαλέξαμε για να πετύχουμε κάποιο σκοπό μας, αλλά τι άνθρωποι ήμαστε στα αλήθεια, ποιά γονίδια κουβαλάμε μέσα μας. Αυτό δεν μπορέι να το αλλάξει κανένας, οτι και αν συμβεί. ήμαστε αυτό που γεννηθήκαμε, και αλλάζουμε μόνο κάτω απο δυσάρεστα γεγονότα. Τώρα, ο καθένας μας, θα πράξει σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία του χαρακτήρα του. Ο πιό ευαίσθητος, θα ακολουθήσει το ένστικτό του ο πιο ρεαλιστής τη λογική. Είναι δυνατό να αλλάξει ένας άνθρωπος αναλόγως το χτύπημα της μοίρας. άλλος προς το καλύτερο άλλος προς το χειρότερο. Στην κάθε περίπτωση όμως, μια είναι η αλήθεια. Αυτό που κρύβουμε μέσα μας, η αληθινή πτυχή του χαρακτήρα μας, δεν αλλάζει ποτέ, ακόμα και αν αναγκαστούμε να κάνουμε παρασπονδίες για χάρη ενός ανθρωπου ή ενός σκοπού. Για μένα, δεν πρέπει να κρίνουμε τους ανθρώπους με βάση το χαρακτήρα τους, επειδή πολλες φορές πέφτουμε έξω, αλλά με βάση τα έργα τους. Κάποιοι μένουν στην επιφάνεια μην κάνοντας τον κόπο να κατανοήσουν το πως και το γιατί έγινε κάποιο γεγονός. Αυτό είναι σφάλμα διότι έτσι χάνουν την ουσία. Το έχω πει στο παρελθόν θα το ξαναπώ. Ο άνθρωπος γεννιέται δεν γίνεται. Δεν μπορείς να αλλάξεις ενα θηρίο στο κλουβί του, να το κάνεις ήρεμο. Μπορέι να το εκπαιδεύσεις να εκτελεί τις εντολές σου, όμως, άν το τρομάξεις ή το πληγώσεις θα φανεί η αληθινή φύση του. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση του ανθρώπου που συγκρούονται η καρδιά με τη λογική; Τι μπορέι να κάνει κάποιος που τον πλήγωσαν προκειμένου να επιβιώσει; ή πρέπει να βάλει την ουρά στα σκέλια και να δεχτεί μια κατάσταση ή να γίνει ακριβώς σαν τους άλλους. Αναλόγως το πρόβλημα, πράττει. όταν όμως μπαίνει στη μέση και το ένστικτο στην περίπτωση ενός ευαίσθητου ανθρώπου, τότε τα πράγματα περιπλέκονται. Δεν υπάρχει μέση οδός. Οπότε ή θα αφεθεί στη μοίρα του,ή θα ξεπεράσει τα όρια προκειμένου να προχωρήσει. όταν όμως γίνει κάποιος άλλος για χάρη μιας κατάστασης, δεν σημαίνει οτι θα ξεπερνά τα όρια για το υπόλοιπο της ζωής του. Αυτό θα ήταν αντίθετο προς τα πραγματικά του αισθήματα. Αυτό βέβαια ισχύει για τα άτομα που είναι απο τη φύση τους ευαίσθητα και καλοσυνάτα και αναγκάστηκαν για μια φορά στη ζωή τους να κάνουν κάτι που δεν ήθελαν. Οι υπόλοιποι είναι άξιοι της μοίρας τους. Συνοψίζοντας λοιπόν θα ήθελα να πω τα εξής. Μην βιαστείς να κρίνεις έναν άνθρωπο ή μια κατάσταση χωρίς να ψάξεις τις πραγματικές αιτίες. Το φαινομενικό δεν είναι απόλυτα πραγματικό.
Φύση ή ένστικτο;
Αν υπάρχει χρόνος για αξιολόγηση, καλά είναι,
αν υπάρχει εμπειρία να βοηθήσει, καλά είναι,
αν υπάρχουν και δυο κολλητοί, καλύτερα,
διαφορετικά ότι πεταχτεί πρώτο.
Έτσι είναι η ζωή.
Άν και δεν βλέπω την αντίφαση που παρουσιάστηκε εδώ, συμφωνώ στο ότι η ανθρώπινη ΄φύση΄ περιλαμβάνει και την αποκλειστικότητά μας στον φυσικό κόσμο που ζούμε το στοιχείο του εγωισμού!! Γιατί στον κόσμο της ΄ανθρώπινης φύσης΄, τον εγωισμό τον παρουσίασαν πρώτοι και καλύτεροι οι άγγελοι.. νομίζω..
