Χωρις να εχω διαβασει, παρα μονο το πρωτο post, θα ηθελα να βαλω και την προσωπικη μου αποψη επι του θεματος.
Το 1996, συμμετειχα με το σχολειο μου, σε μια παρομοια ανταλλαγη μαθητων μεταξυ Ισπανιας και Ελλαδας.
Ο σκοπος της ανταλλαγης ηταν η παρουσιαση εργασιων περι Βυζαντινης και Γοτθικης αρχιτεκτονικης και ποσο επιδραση ειχε στη μοντερνα Ευρωπη. Εμεις επιλεξαμε να κανουμε σαν ομαδα ταχυρυθμα προγραμματα ισπανικων και να ετοιμασουμε την εργασια σε ισπανικα και οχι σε αγγλικα. Αντιθετως, οι Ισπανοι προτιμησαν τα σπαστα αγγλικα τους, που κανεις δεν καταλαβαινε.
Επειδη για καποιους απο εμας, θα ηταν το πρωτο ταξιδι σε ευρωπαϊκη χωρα, ειχαμε πλασει με το μυαλο μας τις ιστοριες που ακουγαμε δεξια και αριστερα:
"Η Ευρωπη εχει πολιτισμο, εχει σχολεια, εκπαιδευση, κλπ κλπ"..και βεβαια, βασιζομενοι σε αυτο το μυθο, περιμεναμε να ζησουμε οτ "κατι αλλο"..
Πρωτος σταθμος και πρωτο..σοκ, στη Βαρκελωνη.
Το σχολειο ηταν ενα βρωμικο κτιριο, γεματο συνθηματα, μαθητες με πονηρα χαμογελα και καθηγητες αφαντους. Μας υποδεχτηκε καποιος ο οποιος δηλωσε "υπευθυνος του προγραμματος", αλλα περα απο αυτο κανεναν αλλο μεγαλο δεν ειδαμε.
Μαλιστα, ο δικος μας υπευθυνος καθηγητης, ρωτησε τον ανθρωπο εαν το σχολειο που ηρθαμε ανηκε σε χαμηλης οικονομικης καταστασης γειτονια...και του απαντησε πως ηταν η καλυτερη επιλογη!!
Απορω πως καταφεραμε να βγουμε ζωντανοι απο ενα σχολειο που φωναζε ρυθμικα "Χοδε τε" ( που στα ελληνικα σημαινει "αει..." ) απο τα παραθυρα και μας καλωσορισε με κωλοδαχτυλα!
Δευτερος σταθμος και δευτερο..σοκ στο Τολεδο.
Εκει δεν ειχαμε παραπονο απο τη..φιλοξενια, αλλα ειδαμε πραγματα που δεν τα πιστευαμε. Οι μαθητες καπνιζαν μεσα στην αυλη, αναμεσα απο τους καθηγητες και μαθαμε πως δεν χρησιμοποιουσαν τον πληθυντικο ή τα "Κυρια/Κυριε.." μπροστα απο τα ονοματα.
Οντως, ενας διαφορετικος κοσμος για εμας, που ειχαμε συνηθισει σε μια ευγενεια απεναντι στους καθηγητες.
Τριτος σταθμος και τελευταιο..σοκ στη Μαδριτη..
Εκει πλεον, μας επιασε ο ελληνικος χαρακτηρας και αποφασισαμε να περασουμε στην αντεπιθεση..Φωναζαμε εμεις απ'εξω απο τα σχολεια ( τα οποια υποψιν ηταν μεσα σε καγκελα ) "Βarcellona" και αυτοι απο μεσα μας εβριζαν κανονικα...
Και παμε στην αντιπερα οχθη.
Οι Ελληνες μαθητες κανουν τη πιο δυσκολη υλη στο σχολειο. Καθε χρονο βρισκομαστε και ενα σταδιο πισω ( δηλαδη τα μαθηματικα της Γ Γυμνασιου, μεταφερθηκαν απο φετος στη Β Γυμνασιου, κοκ ).
Ναι, σπαταλαμε απειρες ωρες σε φροντιστηρια, μαθηματα, ξενες γλωσσες, κλπ κλπ..
Ναι, σπαταλαμε μεγαλα ποσα για ολα τα παραπανω, συν τη διαβιωση μας..
Ομως ειμαστε πρωτοι σε μαθηματικους διαγωνισμους, οι μεταπτυχιακοι φοιτητες μας που πανε στο εξωτερικο εχουν συνηθως ανωτερο γνωστικο επιπεδο απο τους φοιτητες της χωρας που πανε και προκαλουν το θαυμασμο με τις επιδοσεις τους.
Επισης, ειμαστε η χωρα οπου δουλευουμε περισσοτερο, αμειβομαστε λιγοτερο, πληρωνουμε ακριβοτερα προϊοντα και παιρνουμε γεροντοτεροι συνταξη...
Χαιρομαι που ειμαι Ελληνας, οχι επειδη ειμαι εθνικιστης και στεκω "σουζα" οταν βλεπω την ελληνικη σημαια, ουτε επειδη "καποτε εμεις γραφαμε πολιτισμο και οι αλλοι κρυωναν στις σπηλιες"..
Χαιρομαι επειδη εχω τον ηλιο μου, τη θαλασσα μου, το παραπονο μου, την εξοδο μου, τη μαγκια μου, την προβληματικη παιδεια μου ( να βρισκουμε και κατι να παραπονιομαστε ), την παρακμιακη οικονομια μου..και χαιρομαι που μπορω να τα λεω ολα αυτα, ενω σε αλλες χωρες θα ειχα "Εξαφανιστει" απο ενα κοινωνικο στερεοτυπο...
Ειμαστε Ελληνες..τι να κανουμε..παντα θα παραπονιομαστε...