17 χρόνια χωρίς τον πρίγκιπα ...

ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ (μια σύντομη περίληψη της ζωής του)

Ο συνθετικός και ασυμβίβαστος εκφραστής της ελληνικής ροκ σκηνής γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1948 στην Αθήνα με ιστορικές ρίζες καταγωγής στο Ζορμπα. Ο πατέρας του ήταν παραγωγός φωτογραφικού χαρτιού επάγγελμα που ήθελε να ακολουθήσει και ο ίδιος. Εγκατέλειψε τις σπουδές του στο μαθηματικό τμήμα και αφοσιώθηκε αποκλειστικά στην μουσική.
Στις αρχές του 1970 γνωρίζει τον κιθαρίστα Παντελή Δελιγιαννήδη κι ενώνουν τις μουσικές τους δυνάμεις κάτω από την ονομασία Δάμων και Φιντίας. Στην πορεία ενώθηκαν με το συγκρότημα μπαρμπούλια που διαλύεται το 1974. Ακολουθεί η συνεργασία του με τον Γιάννη Μακροπουλ, ενώ στην πορεία προσχωρεί στους Σπυριδούλα και κυκλοφορούν τον δίσκο Φλου.
Μέχρι το τέλος της ζωής του συνεργγάστηκε με πολλά σχήματα και μουσικούς κατατέθοντας το μουσικό του ύφος και στίγμα.
Πέθανε στις 6 δεκεμβρίου 1990 από υπερβολική δόση... Απέκτησε μεγάλη φήμη μετά την αποδημία του. Το διαχρονικό του έργο επηρέασε τους επίγονους του.

Παύλος Σιδηρόπουλος 1948-1990

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος o σημαντικότερος εκπρόσωπος της Ελληνικής ροκ, ήταν δισέγγονος του Ζορμπά και ανηψιός της Ελλης Αλεξίου. Σε αυτές τις δύο διαφορετικές του ρίζες έβλεπε την αιτία της συνύπαρξης σε αυτόν του rocker και του σκεπτικιστή.

Ο Π.Σ. γεννήθηκε στις 20/7/1948 (ή 28/7/1948, οι πηγές μου διαφωνούν) στην Αθήνα και ως τα επτά του χρόνια έζησε στην Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας του είχε έρθει από τον Πόντο και κατέληξε στην Αθήνα όπου άνοιξε εργοστάσιο παραγωγής χαρτιού για φωτογραφίες.

Ξεκίνησε την καριέρα του το 1970 από τη Θεσσαλονίκη όπου είχε πάει για σπουδές στο Μαθηματικό. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δελληγιαννίδη (κιθαρίστα των Olympians) και φτιάχνουν το ντουέτο "Δάμων και Φιντίας". Κυκλοφορούν το 7" "Το ξέσπασμα/Ο κόσμος τους" και συμμετέχουν με δύο κομμάτια στο δίσκο "Ζωντανοί στο Κύτταρο".

Στο Κύτταρο γνωρίζονται και με τα "Μπουρμπούλια" που έπαιζαν με τον Σαββόπουλο. Το ντουέτο ενσωματώνεται με τα "Μπουρμπούλια" και το νέο σχήμα (Π.Σ., φωνή, Παντελής Δελληγιαννίδης,κιθάρα, Νίκος Τσιλογιάννης, ντραμς, Βασίλης Ντάλας, μπάσο) βγάζει ένα 7", το "Ο Ντάμης ο ληστής" λογοκριμένο σε "Ο Ντάμης ο σκληρός". Μαζί είναι από το 1972 εώς το 1974.

Με αυτό το σχήμα ο Παύλος Σιδηρόπουλος άρχισε τα πρώτα του πειράματα για να παντρέψει το ροκ με την Ελληνική μουσική.Ο Πάνος Ηλιόπουλος γράφει χαρακτηριστικά στο σημείωμα του δίσκου "Τα μπλουζ του πρίγκιπα":

"όμως αν γυρίσουμε αρκετά χρόνια πίσω θα βρούμε τον Παύλο μαζί με τα "Μπουρμπούλια" να δουλεύουν πάνω σε ένα ROCK με εθνικά στοιχεία. Τζαμαρίσματα - με την πλήρη έννοια του όρου - που έπαιρναν την μορφή μιας πολύ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. Ηταν τότε που ο Νίκος στα τύμπανα και ο Βασίλης στο μπάσο κράταγαν ένα τέμπο που όμοιό του δεν ακούστηκε ποτέ ξανά από Ελληνική μπάντα... Ηταν τότε που στην κιθάρα ήταν ο Παντελής... Ηταν τότε που η φωνή του Παύλου ροκάριζε πάνω στις μουσικές μνήμες της Θράκης, της Ηπείρου και της Σμύρνης... Ηταν τότε που ο Παύλος άρχιζε να φανερώνει όχι μόνο την αγάπη του για την Ελληνική μουσική αλλά και την ΑΠΟΨΗ του. Μια άποψη σοβαρή που ποτέ δεν κατάφερε να παρουσιάσει - όπως αυτός οραματιζόταν - στο κοινό του."

Κάτω από αντίξοες συνθήκες (οι αρχές της δικτατορίας τους χαρακτηρίζουν επικίνδυνους και απόβλητους) το σχήμα διαλύεται και τα "Μπουρμπούλια" ακολουθούν τον Διονύση Σαββόπουλο. Κατόπιν συνεργάστηκε με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ως τραγουδιστής, στα έργα του "Οροπέδιο" και "Θεσσαλικός κύκλος".

Το 1976 μαζί με τους αδερφούς Σπυρόπουλους έφτιαξε το γκρούπ "Σπυριδούλα". Με αυτό το σχήμα δημιούργησε τον σημαντικότερο ίσως δίσκο στην περίεργη ιστορία του Ελληνικού rock το "Φλού". Αξίζει πιστεύω να σημειώσουμε πως για τον δίσκο αυτό ο Π.Σ. δεν υπέγραψε συμβόλαιο αλλά ένα "χαρτί" που έγραφε ότι αποποιείται πάσης οικονομικής απαιτήσεως από τον δίσκο. Η "Σπυριδούλα" υπέγραψε συμβόλαιο εκτελεστού με ποσοστό 4% . Το σχήμα διαλύεται αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο rock ήχο και μια σειρά συναυλιών.

Το 1979 μαζί με Παπαντίνα, Νέστορα, Τζιμόπουλο (παλιά μέλη Μακεδονομάχων, IDOLS κ.α.) φτιάχνει το σχήμα "Εταιρία Καλλιτεχνών" με αγγλικό στίχο. Το σχήμα αυτό δεν κυκλοφορεί δίσκο. Ενα όμως τραγούδι από αυτήν την περίοδο περιλαμβάνεται στον κατοπινό του δίσκο "Zorba the freak" πρόκειται για το τραγούδι "Clown".

Εκείνη την περίοδο κάνει και την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου "Ο Ασυμβίβαστος" όπου και ερμηνεύει τα τραγούδια του soundtrack. Τον ίδιο καιρό πρωταγωνιστεί και σε μία ακόμη ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου με τίτλο "Αλδεβαράν" και με συμπρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Στην μικρή καριέρα του ως ηθοποιού περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη "Οικογένεια Ζαρντή" που προβλήθηκε στην ΕΡΤ-1.

Η συνεχής αλλαγή συνεργατών σταματάει το 1980 όπου ο Π.Σ. καταλήγει σε ένα σχήμα που με λίγες αλλαγές παίζει μαζί του μέχρι το τέλος, τους "ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΥΣ". Μαζί ηχογραφούν μιά σειρά σημαντικών δίσκων και με συνεχή παρουσία μέσω ζωντανών εμφανίσεων δημιουργούν τον μύθο ενός πραγματικού Ελληνικού rock συγκροτήματος, μακρυά από ερασιτεχνισμούς και μιμητισμούς. Το 1982 κυκλοφορούν το "Εν λευκώ" με αρκετές αναφορές στην εμπειρία του με την ηρωίνη (γιά άλλη μιά φορά αντιμετωπίζει προβλήματα λογοκρισίας. Με τα τραγούδια "Η" και "Ανταργκράουντ με στράς" για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών και "Υστατη στιγμή" για προσβολή της δημοσίας αιδούς).

Το 1985 κυκλοφορούν το "Zorba the freak" ένα δίσκο μπολιασμένο με το χιούμορ του Δημήτρη Πουλικάκου που έχει κάνει την παραγωγή.

Το 1989 κυκλοφορεί το "Χωρίς μακιγιάζ" που είναι ένας δίσκος ηχογραφημένος ζωντανά στο Μετρό. Τα τραγούδια αυτού του δίσκου το συγκρότημα τα έπαιζε τα προηγούμενα χρόνια στις ζωντανές του εμφανίσεις ( κυρίως στο club "Αν" στα Εξάρχεια μόνιμο στέκι των τελευταίων χρόνων ). Τον δίσκο αυτό χαρακτηρίζουν τα blues κομμάτια που πάνω στις στενές του φόρμες ο Π.Σ. εκφράζεται με τον δικό του τρόπο.

Το καλοκαίρι του 1990 ξαφνικά άρχισε να παραλύει το δεξί του χέρι. Οι γιατροί υπέθεταν πρόβλημα στα αγγεία, αλλά κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς είχε. Αυτή η ιστορία τον έκανε ψυχολογικό ράκος. Το φθινόπωρο το συγκρότημα άρχισε τις συνηθισμένες του εμφανίσεις στο Αν. Ο Παύλος άρχισε να εμφανίζεται με το χέρι δεμένο.

Εχοντας αρκετά νέα τραγούδια (τα οποία σταδιακά παρουσίαζαν στο κοινό των συναυλιών) και μερικά παλιά ακυκλοφόρητα σε νέες ενορχηστρώσεις (το συγκρότημα πειραματιζόταν με funk στοιχεία στον ήχο του) άρχισαν να ηχογραφούν το υλικό αυτό, ενώ συγχρόνως είχαν προγραμματίσει σειρά ζωντανών εμφανίσεων για το Δεκέμβριο.

Ομως το απόγευμα της 6ης Δεκεμβρίου ο Παύλος Σιδηρόπουλος πεθαίνει από χρήση ηρωίνης στο πατρικό του σπίτι. Κηδεύεται στον Κόκκινο Μύλο.



ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΑ ΚΑΡΙΕΡΑ
Τον επόμενο χρόνο οι Απροσάρμοστοι κυκλοφορούν τον δίσκο "Αντε και καλή τύχη μάγκες", όπου ορισμένα τραγούδια είχε προλάβει να τα ηχογραφήσει ο Π.Σ. και τα υπόλοιπα τα ερμήνευαν διάφοροι καλλιτέχνες.

Το 1992 κυκλοφορεί ο δίσκος "Τα μπλουζ του πρίγκηπα". Ο δίσκος αυτός περιέχει πειραματικές ηχογραφήσεις, που γίναν από το 1979 ως το 1981. Ηταν ο καρπός των προσπαθειών που είχαν ξεκινήσει από το 1972. Εδώ ο Π.Σ. παντρεύει το μπλουζ με το ρεμπέτικο. Ο Πάνος Ηλιόπουλος γράφει στο σημείωμα του δίσκου: "Γύρω στο '81 έχουν γραφτεί 13 τραγούδια που δημιουργήθηκαν στα Νέα Στύρα, τη Σαντορίνη και την Αθήνα. Γίνεται μια πρόχειρη ηχογράφηση με πιθανό σκοπό κάποια πιθανή συνεργασία με την Οπισθοδρομική Κομπανία ("Ας την καρδιά σου να τα πει εδώ στην Κομπανία"). Αυτή η πρόχειρη ηχογράφηση γέννησε τον δίσκο "Τα μπλουζ του πρίγκηπα". Ομως ούτε αυτή η (πιθανή) συνεργασία γίνεται πραγματικότητα."

Ολες οι προσπάθειές του να ηχογραφήσει αυτό το υλικό (εν ζωή), απέβησαν λοιπόν, άκαρπες. Στις ζωντανές εμφανίσεις του τραγουδούσε τα "Σιγανά ποτάμια" και τους τελευταίους μήνες της ζωής του, μερικά ακόμα σε funk - rock ενορχηστρώσεις.

Το 1994 κυκλοφορεί ο διπλός δίσκος "Εν αρχή ην ο λόγος" με ζωντανές ηχογραφήσεις από το 1978 μέχρι το 1989, την απαγγελία ενός κειμένου που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Μουσική" και απόσπασμα από μια συνέντευξή του στην Ε.Τ.2. Πολλά από τα τραγούδια του δίσκου εκδίδονται για πρώτη φορά.

Να μ' αγαπάς
(Αντρέας Θωμόπουλος)

Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ

Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά

Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ

Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά

Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά

Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.



Το βιβλίο των ηρώων

Στο βιβλίο των ηρώων του τρόμου
βρήκα τις φάτσες που ζητούσες χθες
ζαρωμένος στη γωνιά του δρόμου
περνάς τις μέρες σου με προσευχές

Ενοχος για κάποια αιτία
που δεν την έμαθες ποτέ
πες μας ρε φίλε ποιός θεός σ' ορίζει;
ποιός σε γεμίζει μ' ενοχές;

Μεσ' απ' τ' αντερά σου σκούζει τ' όρνιο
που σου τρώει τα σωθικά
του Χριστού φοράει το χιτώνιο
και έχει το πρόσωπο του Μαρξ
Εχει φροϋδικές ρυτίδες
και τα νύχια του γαμσά
τα χίλια πρόσωπα που σου 'χει δώσει
είναι της Μέδουσας χτικιά

παρ'όλα αυτα νιωθω σα να τον εχω γνωρισει... σαν να ειναι γυρω μας!

μηπως ειναι???

....

Αχ ρε Παύλο... όταν έφυγες ήμουν πολύ πιτσιρικάς...

...θυμάμαι άκουγα ''Σιδηρόπουλος'' και ρωτούσα τον πατέρα μου ''πατέρα, τι είναι αυτός;'' ''μακρυά από τέτοια μουσική'' μου έλεγε...

Παύλο.... you are in the Big Heaven's Band now... keep rockin'

Παράθεση: Το μέλος sakinaEG στις 24-09-2007 στις 19:20 έγραψε... Παύλος Σιδηρόπουλος 1948-1990 Ο Παύλος Σιδηρόπουλος ........

ευχαριστώ για την επεκταση της συντομης περιληψης του βιογραφικου

έχετε πάει ποτέ στο μνήμα του?? σας πληροφορώ ότι αν πάτε είναι σαν να μην έχουν περάσει τόσα χρόνια από την ημέρα που έφυγε του αφήνουν γράμματα, αντικείμενα, τσιγαρα ....

όταν κάποιο βράδυ
θα σε ξυπνήσει
απότομη η κραυγή σου
και τρέξεις στη μαμά σου να το πείς
κι εκείνη τρομαγμένη
μες το ψυγείο κλείσει τη φωνή σου
θα ναι αργά
και θα χεις οκουραστεί
όταν θ αγαπήσεις
το γέλιο σου και την αναπνοή σου
και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες
βιτρίνα στην ζωή σου
τριάκοντα αργύρια
αντίτιμο σιωπής
για πες μας τι θα γίνει
αν κάποτε θ αγγίξεις το κορμί σου
και το βρεις τσακισμένο απ τις πληγές
και γύρω σου κούκλες χλωμές
ανίκανες ν ακούσουν την φωνή σου
κι οι αλήθειες σου να σέρνονται
στο πάτωμα γυμνες ...

Όταν η δικαίωση της αναγνώρισης έρχεται έστω και μετά το θάνατο ο χρόνος έχει εκπληρώσει το χρέος του απέναντι στο έργο και το πρόσωπο του δημιουργού που κάποιοι επιτήδειοι φρόντισαν να στριμώξουν στη γωνία την ίδια ώρα που ανέβαζαν σταρ της κακιάς ώρας σε θρόνους.
Τί κι αν στιγματίστηκε σα ξενόφερτο το είδος της μουσικής του.Τί κι αν αποτελούσε το κόκκινο πανί για τον ανατρεπτικό του στίχο..Τί κι αν τον πέθαιναν κάθε τρείς και λίγο γιατί χαλούσε τη μουσική πιάτσα του εύκολου και ωχ αδερφέ.Τα τραγούδια έμειναν να ταξιδεύουν στα καινούργια μονοπάτια που ο Παύλος πρώτος χάραξε.
Και δισκογραφικά αλλά και με τις live εξαιρετικά πρωτοποριακές εμφανίσεις του.Κι ας τον στρίμωχναν στα περιθώρια και στην απ έξω.Κι ας τον αγνοούσαν οι πολλοί.
Σα να μην έφυγε ποτέ από τις φοιτητικές παρέες και τα στέκια των μοναχικών.Σα να τριγυρνάει στους λαβύρινθους των πιο παράξενων ονείρων για μια ζωή χωρίς φακέλλωμα.Σα να μοιράζεται τους έρωτες που βλαστημάνε την υποταγή.Σα να βγάζει ειρωνικά τη γλώσσα του σε ξερόλες σοφούς και ειδήμονες του αέρα που το μόνο που κάνουν είναι να αμπελοσοφούν άνευ έργου.Σα να γουστάρει το φλου ταξίδι του κάθε άντε γειά.Σκληρός απέναντι στις αυθεντίες και ευαίσθητος στο θρόϊσμα του αέρα.
Δίπλα και μέσα στις καρδιές όλων αυτών που τον ακούνε κάθε φορά σα πρώτη φορά.Ανεξάντλητος.

Oti kai na po einai ligo... Theos...

Ο Παυλος ζει μεσα απο τα τραγουδια του!

Ελπιζω και η γενια που ερχεται να ακουει τα τραγουδια του και να μαθαινει απο αυτα!

Δεν τον σκοτωσε η ηρωινη....Η Ελλάδα τον σκοτωσε...
ΗΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ

Παράθεση: Το μέλος fantasma στις 24-09-2007 στις 19:33 έγραψε... παρ'όλα αυτα νιωθω σα να τον εχω γνωρισει... σαν να ειναι γυρω μας! μηπως ειναι??? ....

Κι εγώ το ίδιο ακριβώς νιώθω.Σίγουρα δεν έφυγε ποτέ!!!

Αν και νεαρός σε ηλικία είμαι και εγώ Fun του ΠΡΙΓΚΙΠΑ..μεγάλη προσωπικότητα που ένας κόσμος σαν αυτόν που ζούμε ήταν πολύ μικρός για να τον χωρέσει..

Παράθεση: Το μέλος PARATERISTAS στις 24-09-2007 στις 22:59 έγραψε... Δεν τον σκοτωσε η ηρωινη....Η Ελλάδα τον σκοτωσε... ΗΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ

ενω ο Kurt ηταν πρεζακι του κερατα
οι Nirvana,αταλαντοι και εγιναν διασημοι μετα το θανατο του χαχα

Πού να γυρίζεις Παύλο........... Όχι! Δεν τον σκότωσε η Ηρωίνη....
Ο Στιλοβάτης της ελληνικής ροκ σκηνής!... Ένας "καταραμένος" ποιητής της μαμάς (!) Ελλάδας !.... Απλά Πρίγκιπας...........

"Πρέζες, υπάρχουνε πολλές..... Δεν είναι μόνο η Ηρωίνη, αλλά η Ηρωίνη σκοτώνει!!!
Αυτή είναι η μόνη διαφορά!......."

Το Α και το Ω της μουσικης.......τπτ λιγοτερο τπτ περισσοτερο....!!!!!!!

Παράθεση: Το μέλος Stroumfita456 στις 26-09-2007 στις 21:34 έγραψε... Το Α και το Ω της μουσικης.......τπτ λιγοτερο τπτ περισσοτερο....!!!!!!!

exeis dikio....itan kati to ksexoristo...

Παράθεση: Το μέλος panoulis17 στις 27-09-2007 στις 23:51 έγραψε... Παράθεση: Το μέλος Stroumfita456 στις 26-09-2007 στις 21:34 έγραψε... Το Α και το Ω της μουσικης.......τπτ λιγοτερο τπτ περισσοτερο....!!!!!!! exeis dikio....itan kati to ksexoristo...

Ηταν,ειναι και ΘΑ ειναι κατι το ξεχωριστο Πανουλη17....

Βρε μπαγάσα....περνάς καλά εκεί πάνω;;;;;;;

Στην Κ

Στίχοι,Μουσική,Ερμηνεία:Σιδηρόπουλος Παύλος

Όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομα η κραυγή σου
Και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις
Και κείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου
Μα θα 'ναι αργά μεσάνυχτα και θα 'χεις κουραστεί

Όταν θ'αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου
Και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
Στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου
Τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής

Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε θ' αγγίξεις το κορμί σου
Και το βρεις τσακισμένο απ'τις πληγές
Και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες ν' ακούσουν τη φωνή σου
Κι οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές

Τόσα χρόνια δεν έσβησε τίποτα απο την λάμψη του..Λες και ήρθε για να φωτίσει την ροκ πλευρά της ελλάδας.Ο Φίλιππος πλιάτσικας σε μια μικρή συνέντευξη του είχε αναφέρει πως είναι πολύ άσχημο που ξεχάστηκε απο όλους εκείνους που αργότερα ακολούθησαν μια ροκ πορεία..
Κι αν θέλησε να πάρει τη ζωή αλλιώς εκείνος σκεπτόταν τον θάνατο ως αρχή ίσως....
Παύλο μας λείπεις..Είχες πολλά να δώσεις ακόμα!