Παιδιά, μη γελιόμαστε. Όλοι οι καλλιτέχνες έχουν το κοινό τους που τους υποστηρίζει και πολλές φορές παραδειγματίζεται από τον τρόπο ζωής και τις συνήθειές τους. Ίδιο ντύσιμο. μαλλιά, μακιγιάζ κλπ. Ως εδώ όλα καλά...
Με τις κακές συνήθειες τι γίνεται όμως? Δεν είναι σπάνιο να βλέπουμε παιδιά να φτάνουν σε ακραίες καταστάσεις κρίνοντας τους θετικά...
Για τον περισσότερο κόσμο το ταλέντο, ο τρόπος ζωής κι ο χαρακτήρας πάνε πακέτο. Άνθρωποι βεβαίως και είναι όπως όλοι μας, με τις αδυναμίες τους, τα καλά και τα άσχημά τους. 'Ομως είναι η φύση της δουλειάς τους αυτή που τους αναγκάζει να είναι διαρκώς εκτεθειμένοι και ωφείλουν να κρατούν τα προσχήματα και για όσα προανέφερα και γιατί γίνονται αντιπαθητικοί με αποτέλεσμα να θάβεται πολλές φορές το ταλέντο τους.
Προ ημερών συζητούσα με κάποιο φίλο για ένα δημοφιλέστατο τραγουδιστή και στην ερώτησή του αν μ' αρέσει του απάντησα ότι μου τη δίνει το υφάκι του και ο εγωισμός του.
Ξέρω ότι ίσως δεν τον έκρινα σωστά αλλά είπα ότι νιώθω και η απάντησή του ήταν ότι και ο Μικ Τζάγκερ είναι παλιόφατσα αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι κακός καλλιτέχνης.
Στην τελική ναι, κρίνεται ο καλλιτέχνης, όσα καλύτερα λέγονται ανεβαίνουν οι κοινωνικές του μετοχές, τον αγαπάει περισσότερο ο κόσμος, ακούγεται και ως μεγαλύτερη φωνάρα από κάποιους επειδή απλά τον συμπαθούν...
Που κατα τη γνώμη μου, ούτε για αξιόλογος άνθρωπος μου κάνει αλλά κυρίως δεν μου κάνει καν καλλιτέχνης!
