Συμφωνώ με τον τρόπο προσέγγισης του Analystis. (και ειδικά με το τέλος) !!!!. Aν μπορεί να θεωρηθεί, σαν "συμπλήρωση". , τρία σημεία.
- το να βάζεις στόχο κάτι που σε εμπνέει σαν επάγγελμα, ακόμα και αν δεν το πετύχεις, σε βοηθάει σε 2 πράγματα. Πρώτον, παίρνεις πράγματα έτσι κι αλλοιώς κυνηγώντας τό όνειρό σου. Δεύτερον, μαθαίνεις να διεκδικείς (οχι ως σαρκοφάγο, αλλά ως άνθρωπος που αναζητά). Και αυτό σε βοηθάει σε όλες τις συνθήκες.
- Κανείς δεν διασφαλίζει πλέον την κλασσική "γραμμική συνέχεια".(λύκειο, σχολή, δουλειά, γάμος, παιδιά, γαμος παιδιών, πεθερικά, σύνταξη, bye - bye). Ενδιάμεσα πολλά μπορούν να συμβούν. Εγώ - ας το πούμε χοντρικά - άλλαξα 3 φορές "επαγγελματικό χώρο". Οχι απλά δουλειά, αλλά και αντικείμενο. Και πάντα, πριν γίνει η αλλαγή δεν μπορούσα να το διανοηθώ. Και στο ενδιάμεσο, ... σκαμπανεβάσματα που δεν μπορεί κανείς να διανοηθεί ...
- ΒΑΣΙΚΟ μα ΒΑΣΙΚΟ μα ΠΟΛΥ ΒΑΣΙΚΟ .... Η προσωπικότητα που διαμορφώνεις. Το τι εκπεμπεις, το πόσο μπορείς να κινηθείς με άνεση και δημιουργικότητα. Ακόμα και στο πιο ασήμαντο.
Μπορεί να έχεις 10 μάστερς, αλλά αν δεν μπορείς να κοιτάξεις τον άλλον στα ματια, να επικοινωνήσεις, να συν-υπάρξεις με ανθρώπους, ... καπου θα κολλήσεις. Μπορεί να έχεις μάθει τέλεια να σερβίρεις στη σχολή τουριστικών επαγγελμάτων και να χαμογελάς όποτε πρέπει, αλλά αν είσαι ξυλάγγουρο ως άνθρωπος .. Χάνεις.
Μετράει (ακόμα και στους τυπικούς εργοδότες) το "κάτι παραπάνω". Το λέω και το γράφω συνέχεια, ως μόνη (η σχεδόν μόνη) σταθερά είναι αυτό που λέμε ψυχή και φαντασία. Σε συνδυασμό με γνώση βέβαια. Ενας από τους "μεντορές μου" μου είχε πει κάτι το φοβερό και μετά από χρόνια .. ισχύει.
"Tην "τεχνική εμπειρία" και γνώση την βρίσκεις έυκολα. Αν σου λείπει, την αγοράζεις, τη νοικιάζεις από άλλους, την αναθέτεις σε συνεργαζόμενους, .. και αν την έχεις, μπορείς να την πουλήσεις, να τη νοικιάσεις σε άλλους και πάει λέγοντας. Αυτό όμως που δεν πουλιέται, δεν βρίσκεται σε αφθονία, δεν νοικιάζεται, είναι h δημιουργικότητα και οι άνθρωποι με ψυχή." Ασε που άμα είσαι ΜΟΝΟ "τεχνικά" επαρκής .. θα βρεθεί κάποιος άλλος να σε φάει στο σκόρ. Και μέτα .. χανεις τον μπούσουλα.
Αρα ... δεν πάει τίποτα χαμένο. Κάπου το βρίσκουμε μπροστά μας στην πορεία. Ακόμα και τις παρεκλίσεις που μπορεί να κάνουμε ως φοιτητές ασχολούμενοι με διάφορα εκτός ... συντεταγμένης διαδρομής. . Βεβαια .. όλα θέλουν το όριό τους. Τον συνδυασμό τους.
Και μη κολλάτε στο να ξεκινήσετε απ' οπουδήποτε. Τα όνειρα που λέει ο analystis έχουν πολλές φορές περισσότερες αντοχές απ' όσες νομίζουμε. (οπως βεβαια και πολλές αχίλειες πτέρνες). Αλλά, έτσι ειναι.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : thank στις 13-10-2007 00:42 ]