Τελευταία σου ώρα..Τι θα έκανες?

Παρόλο που μια ώρα είναι πολύ λίγη, θα προσπαθούσα να κάνω όσα δεν έκανα σε ολόκληρη ζωή. Για παράδειγμα, βασικά πράγματα, θα έλεγα στα αγαπημένα μου πρόσωπα, οτι και να γίνει να μη χάσουν την πίστη τους στο Θεό, και να επιμείνουν να πετύχουν το στόχο τους παρόλες τις δυσκολίες. Επίσης, θα ρωτούσα άτομα που με έχουν ξεγράψει εδω και πολλά χρόνια, γιατί δεν φέρθηκαν ποτέ σωστά απέναντι μου όπως θα έκαναν άλλοι στη θέση τους, και ειδικά όσοι έχουν το ίδιο αίμα με μένα, θα επισκεφτόμουν τους εχθρούς μου και θα τους έλεγα πόσο τους λυπάμαι, θα ζητούσα απο μια γυναίκα στην ηλικία μου να πάρει τη θέση μου και να παίξει το ρόλο της κόρης για να μην πεθάνει απο τη στενοχώρια της η μητέρα μου, και τέλος, θα συγκέντρωνα όλες τις πληροφορίες για τα άτομα που θα μου έκαναν κακό, και θα τα έστελνα πακέτο στην αστυνομία! Και όταν θα ερχόνταν η ώρα για το ύστατο χαίρε, θα έδινα ενα φιλί στον άντρα μου, και θα τον έβαζα να μου ορκιστεί, πως θα πραγματοποιήσει όλα όσα δεν πρόλαβα εγω, και πως θα είναι ευτυχισμένος στο πλευρό μιας άλλης γυναίκας. Αλλά... μακρυά απο μένα!

Με έστειλες αδιάβαστο..πάντως μέχρι τώρα οι περισσότερες απαντήσεις..είναι λίγο λυπημένες..Δεν λέω..και εγώ θέμα που βρήκα..αλλα γιατί να μην έκανα κάτι που μου άρεσε την τελευταία ώρα?Αφου θα ήξερα οτι θα πεθάνω γιατί να κλάψω την μοίρα μου?Ετσι και αλλιώς μια μέρα θα...οπότε?(Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένο σχόλιο με αυτά που λέω)

Λοιπόν...επειδή δεν θέλω να παρεξηγιθώ...εγώ είπα ότι δεν είναι ευχάριστο θέμα επειδή είπες ότι θα πάθουμε καμιά κατάθλιψη...δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να κατακρίνω το θέμα...ελπίζω να καταλαβαίνεις!
Και τώρα ας απαντήσω κ γω στην ερώτηση! Λοιπόν... εγώ την τελευταία μου ώρα θα τη χώριζα στη μέση! Μισή ώρα με τους γανείς μου κ τον bro και την άλλη μισή με τις 3 κολλιτές μου (4ς)...ίσως και με ένα συγκεκριμένο αγόρι που σίγουρα θα με έκανε να γελάσω ακόμα κ στο τελευταίο μου δευτερόλεπτο!! το μόνο που δεν θα έκανα σίγουρα είναι να κάθομαι να κλαίω! Αφού ούτως ή αλλως θα πέθαινα γιατί να μην περάσω καλά την τελευταία μου ώρα?

oti kai na leme twra,ekeini tin wra kaneis den kserei pws tha niwthei kai ti...
allwste oloi lugizoun auti tin wra...den kserei kaneis ti skeftontai i ti theloun autoi pou einai etoimoi na paithanoun...oti kai na einai auto to pairnoun mazi tous....

Παράθεση: Το μέλος revelation στις 14-10-2007 στις 12:43 έγραψε... Μόλις πεθάνεις τελείωσε. Δεν υπάρχει συνέχεια.

Νομίζω πως κανείς ζωντανός δε μπορεί να το πει με σιγουριά αυτό..

Θυμήθηκα από το σχολείο (προ αμνημονεύτων...) πως όταν καταδίκασαν το Σωκράτη να πιεί το κώνιο, τους είπε:

"ME KATAΔΙΚΆΖΕΤΕ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΑΝ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΕ ΣΤΕΛΝΕΤΕ
ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ Ή ΚΑΛΥΤΕΡΑ..."

Παιδιά σοφή κουβέντα...Δε χάνουμε τίποτα να πιστεύουμε πως μπορεί να είναι και καλύτερα..

Και γω φοβάμαι το θάνατο όπως όλοι, όμως μεγαλώνοντας συνειδητοποιώ
πως κανένας και τίποτα δε ζει για πάντα...

Και για να μην είμαι εκτός θέματος εγω τη τελευταία μου ώρα θα παρακαλούσα τον Θεούλη να μου δώσει μια παράταση για να μάθω μια ξένη γλώσσσα (κινέζικα ή ρώσσικα π.χ.) που μαθαίνονται κι εύκολα...

analogos pou 8a eimai kai pws re man egw...paizei rolo...ara h apanthsh 8a htan oti mporousa....bebaia auto pou 8a h8ela 8a htan na htan dipla mou kapoia agaphmena mou prosopa....opws h filoi mou ta paidia mou an exw h gunaika mou an exw tetoia...alla entaksi ti na peis opws kai na to kaneis sto feretro pali monos 8a pas ara.....

tha pigena na do to atomo pou agapisa perissotero apo otidipote

Προσευχή... Ευχαριστώ, συγγνώμη, να μη χαθώ...
Μακάρι να ξέραμε ότι έχουμε μια ώρα ακόμα και να μη φύγουμε αιφνίδια...

Μια τελευταία ανασκόπηση σε ότι έχω και δεν έχω κάνει, ένα ευχαριστώ σε κάποιον που με έχει βοηθήσει, μια συγγνώμη σε κάποιον που έχω βλάψει... Απλά για να έχει τελικά η ζωή μου εδώ κάποια ουσία, κάποια ανθρωπιά. Οι τελευταίες σκέψεις μου στο Θεό, που με έστειλε εδώ και με άφησε να ζήσω.

Αυτό όμως είναι πολύ σχετικό, γιατί τα πιο πάνω πιστεύω θα έπρεπε να τα κάνουμε κάθε μέρα και όχι να περιμένουμε 2 λεπτά πριν πεθάνουμε - και αυτά φυσικά τα λέω για να τα ακούσω κι εγώ.

Θα έπαιρνα τηλέφωνο όλους όσους χρωστάω λεφτά και θα τους έδινα ραντεβού σε μιάμιση ώρα να τους εξωφλήσω.
Μετά θα κρέμαγα στον λαιμό μου ένα χαρτί το οποίο θα έγραφε..."Χαχαχαχαχα!...Τα αρχίδ@@@ μου θα πάρετε!"

……Καταρχήν κανείς δεν ξέρει ποτέ θα πεθάνει η πια είναι η τελευταία ώρα της ζωής κάθε ανθρώπου,και αυτό επειδή κάθε ώρα που περνάει δεν ξέρουμε τη μπορεί να μας συμβεί τη θα φέρει η επόμενη. Ακόμα και η μελλοθάνατοι ελπίζουν ότι θα ζήσουν, κανείς δεν χάνει τις ελπίδες του ακόμα και τα τελευταία λεπτά. Συγνώμη αν όλα αυτά ακούγονται κάπως μακάβρια αλά έτσι είναι η ζωή. Μιας και το θέμα μας ήταν για την τελευταία ώρα εγώ προσωπικά δεν ξέρω τη θα έκανα εκείνη την ώρα θα έκανα κάτι φαντασμαγορικό να περνούσα καλά και κάτι για να μην με ξεχάσουν……

Παράθεση: Το μέλος nalpha στις 15-10-2007 στις 01:00 έγραψε... Παράθεση: Το μέλος revelation στις 14-10-2007 στις 12:43 έγραψε... Μόλις πεθάνεις τελείωσε. Δεν υπάρχει συνέχεια. Νομίζω πως κανείς ζωντανός δε μπορεί να το πει με σιγουριά αυτό.. Θυμήθηκα από το σχολείο (προ αμνημονεύτων...) πως όταν καταδίκασαν το Σωκράτη να πιεί το κώνιο, τους είπε: "ME KATAΔΙΚΆΖΕΤΕ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΑΝ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΕ ΣΤΕΛΝΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ Ή ΚΑΛΥΤΕΡΑ..." Παιδιά σοφή κουβέντα...Δε χάνουμε τίποτα να πιστεύουμε πως μπορεί να είναι και καλύτερα.. Και γω φοβάμαι το θάνατο όπως όλοι, όμως μεγαλώνοντας συνειδητοποιώ πως κανένας και τίποτα δε ζει για πάντα... Και για να μην είμαι εκτός θέματος εγω τη τελευταία μου ώρα θα παρακαλούσα τον Θεούλη να μου δώσει μια παράταση για να μάθω μια ξένη γλώσσσα (κινέζικα ή ρώσσικα π.χ.) που μαθαίνονται κι εύκολα...

Είναι όντως πάρα πολύ σοφό αυτό που είπε ο Σωκράτης απλά πιστεύω ότι αν υπήρχε κάτι μετά το θάνατο ουσιαστικά δεν θα πεθαιναμε αλλά θα ζούσαμε κάπου και κάπως αλλοιός οπότε... και για να μην ξεφεύγω, το ξανασκέφτηκα και έχουν δίκιο μερικοί ότι όντως δεν πρέπει να κάθεσαι να κλαις την τελευταία σου ώρα. Πρέπει να αφήσεις κάτι καλό να θυμούνται για σένα οι άλλοι και έτσι κι αλλιώς η τελευταια σου ώρα είναι. Αφού δεν θα ξανακάνεις τίποτα άλλο (μάλλον) ας είναι το τελευταίο σου πράγμα πάνω σ'αυτό το κόσμο κάτι χαρούμενο,σκοτεινό,λυπητερό οτιδήποτε αρκεί να περάσεις καλά και να το χαρείς ώστε η τελευταία σου εμπειρία να είναι η καλύτερη.

Πολύ ωραίο θέμα!Κι εγώ πάλι με τη σειρά μου,θα ήθελα να είμαι με αγαπημένα πρόσωπα,να περνάω καλά,να συγχωρήσω πραγματικά αυτούς που με έβλαψαν και να ζητήσω ειλικρινή συγγνώμη σε όσους πλήγωσα!Θα έπαιρνα κι εγώ ένα φιλαράκι μου(που μας χωρίζουν περίπου 500χλμ ) και θα του μίλαγα!Γενικά,θα ήθελα να περάσει αυτή η ώρα μέσα στην αγάπη,τη φροντίδα και τη χαρά που έχω καθημερινά!Αυτά...
Αλλά όπως λέει κι ένα τραγούδι: ... "Αχ να μην τέλειωνε ποτέ η ώρα ετούτη Θεέ μου" ...!!!!!!!!!!!!!

Ένα καλό γλέντι! Κιθάρες, μπουζούκια, κρασάκι και χορός μέχρι τελικής πτώσεως! Άιντε να πεθάνει ο Χάρος!!

Ερωτα ρε παιδια!Τι αλλο?!!!!

Μια τελευταία παράσταση με ποτ πουρί όπως:
"ο χάρος βγήκε παγανιά"
"κλαίει η μάνα μου στο μνήμα"
"το τελευταίο βράδυ μου" και άλλα χαρούμενα τραγούδια....

Θα έλεγα όσα δεν είχα τολμήσει όταν έπρεπε να πω..
και θα φώναζω " Σ' αγαπώ " σε εκείνους που αγάπησα στη ζωή μου..
...

Η ακόλουθη επιστολή από τον κορυφαίο Gabriel Garcia Markes, κυκλοφόρησε το 2006 στο διαδίκτυο και νομίζω πως κάπου έχει δημοσιευτεί και στο musicheaven.νομίζω πως είναι η καλύτερη απάντηση στο ερώτημα...:
Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που ακολουθεί εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του:

‘ Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτας.

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέκι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τα’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωής…Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θ έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται. Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλο από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από εσάς, αλλά δεν χρησιμεύουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθάνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας άγγελος της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις από την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου ’δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να την ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα «σ’ αγαπώ» και δε θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ’θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, καν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για την ημέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία σου επιθυμία.


Κράτα αυτό που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις «συγνώμη» , «συγχώρησε με», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ» κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα από τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα…

Παράθεση: Το μέλος stroumfakigate7 στις 15-10-2007 στις 11:21 έγραψε... tha pigena na do to atomo pou agapisa perissotero apo otidipote

Συμφωνώ!Πολύ καλή σκέψη και συναισθηματική.

Το κείμενο απο Gabriel Garcia Markes είναι απο τα ωραιότερα που έχω διαβάσει και το άκουσα πρώτη φορά απο μια καθηγήτρια στη δευτέρα λυκείου που ουδεμία σχέση είχε με το μάθημα..
Όπως και να'χει είναι κορυφαίο...

Τελευταία μου ώρα????? Ωραία!!! καιρός ήταν.....θα πάω χαρούμενη φυσικά !
και θα επιδιωξω να κανω την μεγαλυτερη τρέλα της ζωής μου.....!!!