Ο βουλευτής του Συνασπισμού Περικλής Κοροβέσης στο Mega.

«Όταν σκοτώσω το μπάτσο που έχω μέσα μου θα ζήσω χωρίς αλυσίδες»
Θα ήθελα τις τοποθετήσεις σας για αυτήν την άποψη.

Μια χιουμοριστικη: "Ε, ας τον σκοτωσει, να μας αφησει ησυχους"

Μια οικολογικη: "Και οι αλυσιδες που θα πεσουν κατω, δεν θα μολυνουν το περιβαλλον;"

Μια ανθρωπιστικη: "Και οι καημενοι οι σιδεραδες, τι θα απογινουν;"

Μια κοινωνικη: "Καλυτερα...ενας βουλευτης λιγοτερος βαρος σε αυτον τον τοπο"

Μια πολιτικη της δεξιας: "Δεν υπαρχουν μπατσοι..μονο κακοι κοκκινοι"

Μια πολιτικη της αριστερας: "Εμπρος προελεταριοι..."

Μια πολιτικη του κεντρου: "Μπατσοι; Αλυσιδες; Ουδεν σχολιο"

Μια ειρωνικη: "Και πες πως το εκανες..Την πορτα του κελιου που σε εκλεισαν, πως θα την παραβιασεις;"

Μια ασφαλιτικη: "Ντουυυυ"

και

Μια προσωπικη: "Ο καθενας πεταει το μακρυ και το κοντο του...Περα απο τη φιλοσοφια, θα δουμε και τιποτα σε αυτον τον τοπο;"

Ας αφησουν τις εκδοσεις "φιλοσοφικων" σχολιων και "ποιητικων" συλλογων και ας πιασουν λιγο τα προβληματα αυτου του τοπου...Για ονομα του Θεου δηλαδη...

noizereduction

Τον κύριο δε το ξέρω ούτε και θα ήθελα να τον γνωρίσω.... αλλά αφου ζητάς σχόλιο πάρε και το δικό μου....

Από μια γρήγορη αναζήτηση στο γκουγκλλλλ βρήκα ένα απόσπασμα της συνέντευξής του... σας το χαρίζω..

Από το υπόγειό του στα Πατήσια, ο Περικλής Κοροβέσης, ως βουλευτής πλέον, αποκαλύπτει «τις 17 αλήθειες του κρατούμενου στο κελί 17». Αναφερόμενος στη «17Ν» επισημαίνει: «Το να φας έναν μπάτσο, το κράτος δεν παθαίνει τίποτα, θα πάρει 10 μπάτσους. Θα φας 10 μπάτσους; Θα πάρει 100. Θα φας 100; Θα πάρει 1.000. Το θέμα δεν είναι η πολιτική δολοφονία, είναι η πολιτική εξαφάνιση του αντιπάλου από τα επιχειρήματα».

Σας χαρίζω επίσης του στίχους που δανείστηκε ο κύριος που συζητάτε, γιατί δε πρόκειται για δική του φράση...(΄΄οσοι δε ξέρετε, ας πούμε λόγω ηλικίας)

.. και το οποίο είναι Ο κακός σου εαυτός
απο το συγκρότημα Αρνάκια, δίσκος Στο στόμα του λύκου το 1993

..ορίστε λοιπόν:

Όταν οι γνώμες των άλλων σ' εξοργίζουν
κι όταν οι αρχές σου τη βία υποστηρίζουν
για ποιόν αγώνα λοιπόν θα ξεκινήσεις
με ποιον εχθρό θα χτυπηθείς

Κι αν θελήσεις κάποτε ν' αλλάξεις την ζωή σου
πρέπει να διώξεις το κακό που τρώει την ψυχή σου
γιατί δεν φτάνει μονάχα να γκρεμίζεις
ο κακός σου εαυτός καραδοκεί

Σκότωσε τον μπάτσο που έχεις μέσα σου
Σκότωσε τον μπάτσο πριν είναι αργά

Κι όταν χρειαστείς κουράγιο, μην τρομάξεις
σκέψου πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις
πρέπει την μάχη αυτή να την κερδίσεις
είναι καιρός για αλλαγή

Σκότωσε τον μπάτσο που έχεις μέσα σου
Σκότωσε τον μπάτσο πριν είναι αργά

..Και το μόνο σχόλιο που μπορώ να κάνω είναι να σκοτώσει το μπάτσο που έχει μέσα του πριν έιναι αργά.....

(που μάλλον τώρα ειναι ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ)

αααααα και πού'σαι...????

στο αφιερώνω και σε σένα και σε καμιά 300(-400-500-600αριά) που είναι η παρέα σου...

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Αφού σκοτώσει τον μπάτσο που έχει μέσα του δεν σκοτώνει
και τον βουλευτή να ησυχάσουμε.

Ο Περικλής Κοροβέσης γεννήθηκε το 1941 στο Αργοστόλι. Σπούδασε θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Roland Barthes και παρακολούθησε μαθήματα με τον Ρ. Vidal Naquet στο Παρίσι. Από μικρή ηλικία μετείχε ενεργά στο μαχητικό δημοκρατικό κίνημα της Αριστεράς. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε επί χούντας. Το πρώτο του βιβλίο, Ανθρωποφύλακες (1969), μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Εκτός από πεζά, έχει γράψει θέατρο, παιδικά και, τελευταία, ποίηση. Εκτός της συγγραφικής δραστηριότητας, διατηρεί στην: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ μια μόνιμη στήλη. (σσ και στο περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ)

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ
Ανθρωποφύλακες (μαρτυρία),
Raben & Sjogren - Επαναστατικές Εκδόσεις,
Στοκχόλμη 1969,
β' έκδοση Βέργος, Αθήνα 1974,
γ' έκδοση Κάλβος, Αθήνα 1983,
δ' έκδοση Εκδόσεις «Γνώση», Αθήνα 1994
Κοινός τόπος (κείμενα),
Εκδόσεις 58 χ 86, Αθήνα 1976,
β' έκδοση Εκδόσεις Καστανιώτη, 1998
Περιγραφή AGCTTGA+TCAACT
(Είκοσι πέντε κείμενα του Περικλή Κοροβέση, Δεκατρείς ζωγραφιές
του Χρόνη Μπότσογλου),
Εκδόσεις Ιθάκη, Αθήνα 1980
Γύρω από το νησί η θάλασσα
(μυθιστόρημα),
Εκδόσεις Ιθάκη, Αθήνα 1982
Η συνέλευση των ζώων
(μουσικό παραμύθι), (μουσική Γιώργου Κουρουπού, δίσκος-κασέτα CBS)
Εκδόσεις «Γνώση», Αθήνα 1983
Ο Γιαννάκης και η Μαρδίτσα (παραμύθι),
με εικονογράφηση Κ. Δίγκα,
Εκδόσεις «Γνώση», Αθήνα 1986
Ατάμ Αλ' Ακ (μουσικό παιδικό θέατρο - μουσική Π. Περάκη),
(α' παράσταση: Καλαμάτα, 15 Αυγούστου 1987)
Tango Bar (θέατρο), Εκδόσεις «Γνώση»
Αθήνα 1988 (α' παράσταση: Θεατρική Σκηνή Α. Αντωνίου, 1987)
Εμπορία ειδήσεων (άρθρα, 1979-1990
Εκδόσεις -Γνώση», Αθήνα 1990
Επιχείρησις Ιουδίθ (θέατρο),
Εκδόσεις «Γνώση», Αθήνα 1992 (α' παράσταση θεατρική Σκηνή Α-Αντωνίου, 1991-92).
Γυναίκες ευσεβείς του πάθους
(μυθιστόρημα),
Εκδόσεις «Γνώση», Αθήνα 1995
Μ' εξακόσιες λέξεις
(άρθρα στην Ελευθεροτυπία, 1992-1995),
Εκδόσεις Καστανιώτη, 1996



http://www.eeths.gr/index3.php?type=mems&menu=1&id=010

Καλό είναι να κρίνουμε συνολικά τον άνθρωπο, και όχι μια φράση αποσπασματικά χάριν των εντυπώσεων...

δε με ενδιαφέρει καθόλου η βιογραφία του προσωπικά.....

σχόλιο έκανα για τη δήλωση που έκανε...
δεν το ξερω κι ουτε θέλω να τον μάθω...
τη ξεκαθάρισα τη θέση μου...

και αφού η βιογραφία του είναι αυτή που παρουσιάζεις... θα σε παρακαλέσω τ΄τοε να ακούσεις το τραγούδι αυτό!!!!!!!

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

όσο πιο ΔΥΝΑΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙΙΙΙΙΙΙ.........

πάρε και τους στίχους του....
Πολιτεύεσαι
Και Δεν Ντρέπεσαι

Φωνάζεις Στα Μπαλκόνια, Δακρύζεις Στην Τι-βι
Σε Λένε Στις Ειδήσεις, Σου Κάνουν Κριτική
Περάσαν Χίλια Χρόνια Από Τότε Στο Βουνό,
Που Φώναζες Αέρα Κι Έσπερνες Πανικό

Πολιτεύεσαι
Και Δεν Ντρέπεσαι

Ρε Μπάρμπα Πες Μου Κάτι Γιατί Θα Τρελλαθώ
Θα Στρίψει Το Μυαλό Μου, Θα Πέσω Σε Γκρεμό
Αλλάξαν Τα Μυαλά Σου, Ή Τα 'πιασες Χοντρά
Κι Έγιν' Η Επανάσταση Χωράφια Και Λεφτά;

Πολιτεύεσαι
Και Δεν Ντρέπεσαι

είναι λοιπόν τα μόνα λόγια που με εκφράζουν στη βιογραφία του.....

να σαι καλα.......

ΥΓ. Θέλεις να ακούσεις τη μουσική μου, σε στίχους που βρήκα στο musicheaven;
πολύ ωραιο το θέμα αυτό....

καλη συνέχεια...

Όπως φαντάζομε θα παρατηρήσατε, εγώ δεν έχω τοποθετηθεί σε σχέση με τη δήλωση του εν λόγω βουλευτή. Καλό λοιπόν θα ήταν να μην απευθύνεστε σε μένα αντιμετωπίζοντας με ως ιδεολογικό ή οτιδήποτε άλλο αντίπαλό σας. Είναι άκομψο να προεξοφλείται τη δική μου θέση χωρίς να την έχετε ακούσει ή διαβάσει.

Toν μπατσο μεσα του ειπε οτι θα σκοτωσει οχι κανεναν απ'εξω..Μην τρελαινεστε..Κ συμφωνω στην αποψη οτι οταν δεν θα εχω τιποτα μεσα μου να με εποπτευει,να με ελεγχει κ να με ''αστυνομευει'' γενικοτερα θα ειμαι ελευθερος!

Dimko, το βιογραφικο δεν κανει τον ανθρωπο.
Προσφατα γνωστος Αυστριακος συγγραφεας ( του οποιου το ονομα μου διαφευγει ) με αρκετες βραβευσεις στο ενεργητικο του, αποκαλυψε πως ηταν στη ναζιστικη νεολαια...

Επομενως, θα επιμεινω στο "τα λογια πολλοι αγαπησαν...τις πραξεις ουδεις" ( σε μια παραφραση με τα φτωχα μου ελληνικα ).

Η προταση του, θα μπορουσε να μπει σε οποιοδηποτε φιλοσοφικο οδηγο στυλ Παπανουτσου...Ομως, για να μην γελιομαστε με φρασεις της μιας γραμμης, καλο ειναι να διαβασουμε και λιγο Μοντη, που με απλα 2στιχα, λεει περισσοτερα απο τον καθενα "φιλοσοφο"

Παράθεση: Το μέλος noizreduction στις 24-10-2007 στις 20:09 έγραψε... Dimko, το βιογραφικο δεν κανει τον ανθρωπο. Προσφατα γνωστος Αυστριακος συγγραφεας ( του οποιου το ονομα μου διαφευγει ) με αρκετες βραβευσεις στο ενεργητικο του, αποκαλυψε πως ηταν στη ναζιστικη νεολαια... Επομενως, θα επιμεινω στο "τα λογια πολλοι αγαπησαν...τις πραξεις ουδεις" ( σε μια παραφραση με τα φτωχα μου ελληνικα ). Η προταση του, θα μπορουσε να μπει σε οποιοδηποτε φιλοσοφικο οδηγο στυλ Παπανουτσου...Ομως, για να μην γελιομαστε με φρασεις της μιας γραμμης, καλο ειναι να διαβασουμε και λιγο Μοντη, που με απλα 2στιχα, λεει περισσοτερα απο τον καθενα "φιλοσοφο"

Συγγνώμη τώρα, αλλά αυτό το "βιογραφικό δεν κάνει τον άνθρωπο" , μήπως είναι λίγο κοτσάνα, με το συμπάθειο κιόλας;

Αν δεν κάνει το βιογραφικό τον άνθρωπο, ποιός τον κάνει δηλαδή;

Εν πάσει περιπτώσει, η παράθεση του βιογραφικού ήταν μια μικρή νύξη, ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει προσφέρει σε όλη του την πορεία, πολλά περισσότερα από φράσεις της μια γραμμής, πάντα σε μια αντιεξουσιαστική κατέυθυνση.

Οι "φράσεις της μια γραμμής" είναι αποτέλεσμα του μέσου, και όχι της πηγής. Όποιος θελήσει να εμβαθύνει λίγο στη ζωή του και στο έργο του, θα αντιληφθεί ότι ο ΠΚ το τελευταίο που τον ενδιαφέρει είναι να πετά πιασάρικα πυροτεχνήματα.

Καλώς ή κακώς, καλώς κατά τη γνώμη μου, αποφάσισε εκτεθεί ως δημόσιο πρόσωπο, με το να γίνει βουλευτής της σύγχρονης αριστεράς. Κατά τη γνώμη μου είναι θετικό το ότι με αυτόν τον τρόπο η αντικονφορμιστική του σκέψη θα βρει έναν τόσο σημαντικό δίαυλο έκφρασης, όπως τα έδρανα της Βουλής, και μακάρι να μην την αλλάξει τώρα στα γεράματα.


Δυστυχώς, στην περίπτωσή του μάλλον δικαιώνεται ο μεγαλειώδης στίχος του Σαββόπουλου, "πολέμησα καιρό πολύ σε όλα τα πεδία, τωρα με χειρουργεί η αλλοίθωρη νεολαία, μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική" ...

Επί του ερωτήματος του ποστ τώρα, συμφωνώ ακράδαντα πρέπει να σκοτώνεις καθημερινά το μπάτσο που έχεις μέσα σου, και βέβαια θα συμφωνήσω και με το φίλο που είπε, ότι ο ΠΚ πρέπει να σκοτώσει και το βουλευτή που έχει μέσα του.

Όλοι έχουμε ένα μπάτσο μέσα μας, αλλος λιγότερο άλλος περισσότερο. Ο Guenter Grass, διότι αυτός είναι ο Αυστριακός που ψάχνεις, σε κάποια περίοδο της ζωής του, περίοδο με πολύ συγκεκριμένα και έντονα εξωτερικά χαρακτηριστικά, τον είχε μέσα του στον υπέρτατο βαθμό. Δεν πειράζει κανείς δεν είναι τέλειος, κανείς δε γεννήθηκε ήρωας, όλοι έχουμε κάνει λάθος επιλογές στη ζωή μας.

Αυτά, συγγνώμη για το μακροσκελές ποστ...

Θέλεις να ακούσεις τη μουσική μου, σε στίχους που βρήκα στο musicheaven;

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : dimko στις 24-10-2007 22:08 ]

Συγνωμη που αποτελω την τσογλανεολαια σου, ομως και στη δικη σου εποχη ησουν η τσογλανεολαια καποιων παλαιοτερων απο σενα. Μην το λησμονας αυτο, γιατι τοτε θα κριθεις ασχημα απο τη τσογλανονεολαια.
Οχι, το βιογραφικο παλι δεν μου λεει τιποτα. Ο tego εβαλε μια προταση να κρινουμε. Εγω εκρινα την προταση και μεσω αυτης τον ανθρωπο που την ειπε.
Εαν εκεινος αισθανεται εγκλωβισμενος, δεν σημαινει πως ειναι και μεσα στη δικη μου καρδια και μυαλο. Και δεν προκειται με "μπατσους" και "αλυσιδες" να με πεισει πως ειμαι αιχμαλωτος μεσα στο ιδιο μου το πνευμα.

Ισως τελικα, η πολλη φιλοσοφια να τον οδηγησε σε αυτη την αιχμαλωσια. Εγω ομως δεν ειμαι υπευθυνος γι'αυτην του την αποφαση. Ας απελευθερωθει απο ο,τι θελει.

Και σε παρακαλω, εγω ουτε "κοτσανες" σου καταλογισα, ουτε τσογλανονεολαιες". Εαν αισθανεσαι πως θιγοντας το προσωπο του συγκεκριμενου ανθρωπου, θιγεται και η ηλικιακη σου αποψη ( και ολο το πνευμα που ακολουθει μαζι της ), καλυτερα να αναζητησεις μεσα σου αυτο το προβλημα και οχι να το εκφραζεις πανω στους αλλους..Δικαιουμαι μια συγνωμη

Μην στηριζεσαι πανω σε ειδωλα..Ιδιαιτερα οταν αυτα χρησιμοποιουν μονο το λογο και οχι τις πραξεις...

Φιλικα, ενας τσογλανος που κρινει τους τσογλανους του παρελθοντος που αποφασισαν να φορεσουν γραβατα και πουκαμισο


Noiz Reduction Team

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : noizreduction στις 24-10-2007 22:17 ]

καταρχήν ακολουθεί μεγάλο κειμενο και συγγνωμη γι αυτό...


-Συγγνώμη τώρα, αλλά αυτό το "βιογραφικό δεν κάνει τον άνθρωπο" , μήπως είναι λίγο κοτσάνα, με το συμπάθειο κιόλας;
-Oρίστε και ένα βιογραφικό... που δεν κάνει τον ανθρωπο... μάθε να διαβαζεις κι εσύ κοτσάνες.... αριστερές μάλιστα... επαναστατικές... γι αυτόν που κι εσύ έχεις αποκαλέσει ΕΘΝΙΚΟ ΗΡΩΑ.....
Ο Αθανάσιος Κλάρας γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1905 «για να γίνει», όπως αναφέρει ο βιογράφος του Διονύσης Χαριτόπουλος στο σύντομο βιογραφικό του, «ένας διαρκής πονοκέφαλος για τους γύρω του. Η διαγωγή του και οι νεανικές παρέες του είναι όνειδος για την εύπορη και ευυπόληπτη οικογένειά του.» Η ιστορία του Άρη Βελουχιώτη ξεκινάει όταν σε ηλικία 18 ετών (1923) αποφοιτεί και καταφεύγει στην Αθήνα, όπου μυείται στον κομμουνισμό και αρχίζει την παράνομη και ανατρεπτική δράση του. Ύστερα από την μετά μυρίων βασάνων απόλυσή του από το στράτευμα, επανέρχεται στην Αθήνα και προσλαμβάνεται για βοηθητικές εργασίες στην έκδοση της παράνομης - τότε -εφημερίδος ʽʽΡιζοσπάστηςʼʼ.

Εν τω μεταξύ, όμως, από της ηλικίας των 20 ετών, δηλαδή από του 1925 είχε επιδοθεί επαγγελματικώς και σε άλλου είδους δραστηριότητες, δηλαδή ασχολήθηκε με κλοπές, πλαστογραφίες, ψευδορκίες και λοιπές αξιόποινες πράξεις. Μάλιστα, ο δεύτερος τη τάξει στην ιεραρχία του ΚΚΕ, ο Γιάννης Ιωαννίδης στην σελίδα 158 του βιβλίου του ʽʽΑναμνήσειςʼʼ παραδέχεται ότι ο Άρης Βελουχιώτης ήταν, πράγματι, ʽʽπορτοφολάςʼʼ! Συγκεκριμένα γράφει: «…Από το 1923-1925 μπήκε (ο Θανάσης Κλάρας) στη νεολαία, στην Ο.Κ.Ν.Ε. Είχε μπλέξει παλιά με πορτοφολάδες. εμείς δεν το ξέραμε βέβαια αυτό. Κάποτε όμως οι αντιδραστικές εφημερίδες γράψαν ότι οι κομμουνιστές είναι αλήτες σαν τον Κλάρα…»

Κατά το έτος 1938, δηλαδή κατά τη διάρκεια του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, ο Αθανάσιος Κλάρας συλλαμβάνεται από την αστυνομία, κατηγορούμενος για ανατρεπτική δράση, καταδικάζεται σε 4ετή φυλάκιση και εγκλείεται αρχικώς στις Φυλακές Αιγίνης, από τις οποίες το επόμενο έτος μετάγεται στις Φυλακές Κερκύρας. Εκεί απαρνείται, αποκηρύσσει και προδίδει αβιάστως την κομμουνιστική ιδεολογία, καταδικάζει ως αντεθνικό το ΚΚΕ και αφού υπογράφει δήλωση μετανοίας για το αντεθνικό παρελθόν του, αφήνεται ελεύθερος. Έκτοτε, διαγράφεται από το κόμμα και συγκαταλέγεται από τους ʽʽσυντρόφουςʼʼ του, μεταξύ των ανεπιθύμητων, χαρακτηρισθείς με το ατιμωτικό στίγμα του ʽʽδηλωσίαʼʼ. Ο χαρακτηρισμός του ʽʽδηλωσίαʼʼ εθεωρείτο για τους αριστερούς ως ανεξίτηλο ηθικό στίγμα προδοσίας, ως ατίμωση και ως δειλία.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα σημειώνει παρακάτω ο Γιάννης Ιωαννίδης: «Ο Άρης πάντα ήταν νταής, ωσότου να κάνει τη δήλωση. Όταν ένιωθε την πλάτη του εξασφαλισμένη, σʼ αυτά τα πράγματα πάντα ήταν εντάξει. Όμως πάντα είχε το αλήτικο στοιχείο πάνω του. Τον ξέραμε, είχε μια τάση προς την αλητεία. Μʼ αυτόν γνωριστήκαμε αργότερα όταν μπήκα στο Πολιτικό Γραφείο. Αυτούς τους ήξερε καλά ο Ζαχαριάδης από τη νεολαία. Κάτι τέτοιους τύπους τους μάζευε ο Ζαχαριάδης, γιατί μʼ αυτούς μπορούσε να κάνει και φασαρίες κτλ. Αυτός τους κρατούσε… Τον χρησιμοποιούσαμε σε ορισμένες παράνομες δουλειές. Να παρακολουθήσουν κανέναν για τον οποίον είχαμε υποψίες ότι είναι χαφιές για να τον πιάσουν στα πράσα. Η δουλειά αυτή ήταν μέσα στη φύση του, μέσα στο αίμα του… Τον πιάσαν, τον βάλαμε φυλακή (1936), έκανε τη δήλωση και βγήκε. Τάκανε δηλαδή μούσκεμα. Αυτός ο άνθρωπος τώρα, βρέθηκε στο βουνό, επικεφαλής του αντάρτικου. Μπορούσες νάχεις εμπιστοσύνη; Δεν μπορούσες…» (ενθ.ανωτ.) Κατά την διάρκεια του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου, ο Θανάσης Κλάρας, ελεύθερος πλέον, καθότι ʽʽδηλωσίαςʼʼ, επιστρατεύεται και υπηρετεί ως απλός στρατιώτης στην 10η πυροβολαρχία Αντιαεροπορικού Πυροβολικού, υπό τον τότε λοχαγό Σταμάτιο Πάρδο.

ΚΙΝΑΙΔΟΣ, ΣΑΔΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕΘΥΣΟΣ
Εκτός όμως της λωποδυτικής δράσεώς του, ο ʽʽΆρης Βελουχιώτηςʼʼ έχει να επιδείξει και τρία άλλα σοβαρά ελαττώματα, για τα οποία ομιλούν πολλοί και μάλιστα αρκετοί από προσωπική γνωριμία, όπως και ʽʽσύντροφοίʼʼ του και στενοί συνεργάτες του.

Ο ʽʽΆρης Βελουχιώτηςʼʼ κατηγορείται ευθέως ως μέθυσος, σαδιστής και κίναιδος. Για τις ιδιότητες του αυτές γράφει ο Βρεττανός λοχαγός Ντένις Χάμσον στις σελίδες 77 και 78 του βιβλίου του «Με τους Έλληνες στον Γοργοπόταμο» τα εξής: «Η πρώτη μου εντύπωση από τον Άρη-ο οποίος αργότερα θα ήταν τόσο φιλικός μαζί μου όσο δεν ήταν ποτέ με οποιονδήποτε ξένο-ήταν δυσάρεστη. Μέσα σʼ εκείνες τις στιγμές κατάλαβα κάπως το ποιόν του-ήταν κάποιος που δεν σεβόταν ανθρώπους, ένας σκληρός, ψυχρός άνδρας. Νομίζω πως ήταν ο πιο αδίστακτος άνδρας που γνώρισα ποτέ, ο πιο σκληρός, ο πιο ψύχραιμος. Ήταν ένας πρώην δάσκαλος, που είχε καταδικαστεί στην Ελλάδα για ομοφυλοφιλικά αδικήματα… Ένας έξυπνος, ικανός άνδρας, χωρίς καρδιά, χωρίς ανθρώπινη συμπόνια, ένας φανατικός αρχηγός. Αργότερα, όταν τον γνώρισα καλύτερα, δεν είχα καμμία αμφιβολία πως μετά από οινοποσία μαζί μου μιας ολόκληρης μέρας, μέσα στην πιο φιλική ατμόσφαιρα, θα με είχε κυριολεκτικά γδάρει ζωντανό αν νόμιζε ότι αυτό τον συνέφερε. Εξακολουθούσε να είναι παιδεραστής και ήταν φανερό, γιατί είχε σχεδόν μυθική φυσιογνωμία-ήταν πολύ γενναίος-και πέθανε από βίαιο θάνατο το 1945, όταν ένας οπαδός του τον σκότωσε, αυτόν και το αγόρι σύντροφό του (Τζαβέλλα) με μια χειροβομβίδα. Τα κεφάλια τους τα είχαν καρφώσει σε πασσάλους και τα είχαν εκθέσει στα Τρίκαλλα της Θεσσαλίας. Ήταν μια ζωηρή και σημαντική φυσιογνωμία σʼ αυτή την περίοδο της ελληνικής αντιστασιακής ιστορίας.»

Επίσης, ο ίδιος, ο λοχαγός Ντένις Χάμσον, ο οποίος ήταν μέλος της Βρετανικής ομάδος καταδρομέων, η οποία ερρίφθη διʼ αλεξιπτωτιστών τη νύκτα της 30ής Σεπτεμβρίου 1942 στην Ελλάδα, με αποστολή την ανατίναξη της γεφύρας του Γοργοποτάμου, στην σελίδα 98, της αγγλικής εκδόσεως του βιβλίου του «WE FELL AMONG GREEKS» δεν διστάζει να υπαινιχθεί πως ο ¨Άρης Βελουχιώτης¨ ήταν ομοφυλόφιλος: «Εξακολουθούσε να είναι παιδεραστής και ήτο αξιοσημείωτον ότι είχε πάντοτε ως έμπιστον ακόλουθον έναν όμορφον νεαρόν, με ρόδινα μάγουλα…»

Τα ίδια ακριβώς επαναλαμβάνει, εκ του βιβλίου του λοχαγού Ντένις Χάμσον, και ο αριστερός συγγραφεύς Ανδρέας Κέδρος ,ο οποίος αναφερόμενος στις σεξουαλικές διαστροφές του ʽʼΆρη Βελουχιώτηʼʼ, γράφει στην σελίδα 160, του βιβλίου του ʽʽΗ Ελληνική Αντίστασηʼʼ, τόμος Αʼ, τα εξής: «…Κυκλοφορούσε γιʼ αυτόν η φήμη πως ήταν ομοφυλόφιλος. Βασιζόταν η φήμη στο ότι τον συνόδευε πάντοτε ένας υπασπιστής, «όμορφο παλικάρι με ρόδινα μάγουλα»…

Ο Άρης, απευθυνόμενος προς τους αντάρτες του, είπε μια ωμή φράση, που αξίζει να αναφερθεί: ʽʽΒρε, πάρτε το χαμπάρι, την ψ… εδώ πάνʼ θα την έχουμε μόνο για κατούρμαʼʼ»!

Εξάλλου και ο Βρεττανός συνταγματάρχης σύνδεσμος μετά του Ε.Λ.Α.Σ. Νίκολας Χάμμοντ, ο οποίος γνώρισε προσωπικά τον Άρη, στην σελίδα 136 του βιβλίου του «Με τους αντάρτες 1943-44» γράφει γιʼ αυτόν τα εξής: «(Ο Άρης), ο πρώτος ʽʽκαπετάνιοςʼʼ του ΕΛΑΣ, ήταν διάσημος για την γενναιότητα αλλά και την σκληρότητά του. Αιμοβόρος και σαδιστής, διεκπεραίωνε τη ʽʽβρώμικη δουλειάʼʼ του κομμουνιστικού αγώνα. Είχε δολοφονήσει πολλούς συμπατριώτες του… Αντιπροσώπευε τον βασικά τουρκικό τύπο του τραμπούκου στην ελληνική του εκδοχή».

Τέλος, ο Νεοζηλανδός λοχαγός Ουίλλιαμ Τζόρνταν, στο εκδοθέν βιβλίο του με τον τίτλο: «Η αλήθεια περί της Ελλάδος», αποκαλεί τον ʽʽΆρη Βελουχιώτηʼʼ: ʽʽΟ κόκκινος φύρερ της Ελλάδοςʼʼ και υποστηρίζει ότι «διώχτηκε νέος από το πατρικό του σπίτι, που το είχε ατιμάσει με τις αποτρόπαιες και αναίσχυντες εκδηλώσεις της σεξουαλικής του διαστροφής”». Γράφει, επίσης, ότι ο Άρης Βελουχιώτης: «Έφθασε στην ομοφυλοφιλία και ήταν εκ γενετής διεστραμμένος και σαδιστής…προ παντός όμως ήταν εγκληματίας. Ένας από τους απαισιώτερους εγκληματίες που γέννησε ποτέ, σε ώρα συμφοράς για τους ανθρώπους, η φύση. Ήτανε κάτι χειρότερο από εγκληματίας. Ήτανε κακούργος σαδιστής… Και πρέπει να ομολογήσουμε πως ο Αθανάσιος Κλάρας ήταν αναντίρρητα κορυφή στην επιστήμη των βασανιστηρίων… το μαστίγωμα ήταν η αβρότερη από τις εκδηλώσεις του προς εκείνους που είχανε τη δυστυχία να τον δυσαρεστήσουν… Το αγαπημένο μαρτύριο του Άρη, η μεγαλύτερή του διασκέδαση, ήτανε να χαράζει βαθιά το κορμί των θυμάτων του και να χύνει καυτό λάδι μέσα στις πληγές. Συχνά για ποικιλία προτιμούσε να παραγεμίζει τις τομές με αλάτι. Ένα άλλο από τʼαστεία του ζωηρού αυτού παιδιού ήτανε να κόβει τους μαστούς των γυναικών ή να ξεριζώνει τʼαυτιά των δημάρχων και των προέδρων κοινοτήτων, των χωριών που δεν είχαν εκδηλώσει μεγάλο εαμικό ενθουσιασμό…»

Εδώ αξίζει να αναφερθεί και η μαρτυρία του Στρατηγού Ναπολέοντος Ζέρβα, ο οποίος στα απομνημονεύματά του έγραψε ότι ο Βελουχιώτης, σε ένα ορεινό χωριό της Φθιώτιδος έσφαξε με τα χέρια του ένα 12χρονο κοριτσάκι επειδή σύμφωνα με το αρρωστημένο του μυαλό ήταν… πράκτορας των Γερμανών!

Ο διατελέσας βοηθός του Αμερικανού Στρατιωτικού ακολούθου παρά τη Ελληνική πρεσβεία, Ουίλιαμ Μακνήλ, γράφει, επίσης στην σελίδα 55 του βιβλίου του «Το ελληνικόν δίλημμα, πόλεμος και επακόλουθα», μεταξύ πολλών άλλων και τα παρακάτω: «Ο Άρης Βελουχιώτης ήτο κομμουνιστής και σαδιστής… Η ομάς του απέκτησε φήμην διʼ απεριόριστον απανθρωπίαν και τόλμην. Συχνάκις υπηρέτησε εις ειδικόν εκτελεστικόν απόσπασμα, το οποίον εβασάνισε και εφόνευσε άνδρας καταδικασθέντας υπό των ʽʽλαϊκών δικαστηρίωνʼʼ».

Το μηνιαίο περιοδικό ʽʽΝτοκουμέντα 1940-1949ʼʼ του ʽʽΙνστιτούτου Σπουδής της Ιστορίαςʼʼ, αʼ τόμος, σελίδα 74, αναδημοσιεύει μία φωτοσύνθεση που παρουσιάζει τον Άρη Βελουχιώτη να φορά γυναικεία εσώρουχα που πρωτοδημοσίευσε το αναρχικό περιοδικό ʽʽΙδεοδρόμιοʼʼ και στον υπότιτλο σημειώνει: «Η…Σουλτάνα, όπως παρουσιάζεται στο κομμουνιστικό περιοδικό ʽʽΊδεοδρόμιοʼʼ! Αυτός ο ...λεβέντης ʽʽπρωτοκαπετάνιοςʼʼ αποφάσιζε κάποτε ποιος Έλληνας είναι προδότης και ποιος όχι! Και έτσι, ανεξέλεγκτα, χωρίς καμμία καθυστέρησι, οι πραιτωριανοί του Κ.Κ.Ε. τον βασάνιζαν απάνθρωπα και τον ακρωτηρίαζαν. Ήταν η εποχή της ʽʽεθνικής αντίστασηςʼʼ!».

Ο κομμουνιστής καθηγητής Κων/νος Δεσποτόπουλος ,διατελέσας και βουλευτής της Ε.Δ.Α. σε συνέντευξή του στην ʽʽΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗʼʼ της 5ης Μαρτίου 1980 παραδέχεται ότι: «Άσχετα προς τα αίτια, όμως, της παθήσεως, συνάγεται πως ο ελαττωματικός ʽʽπρωτοκαπετάνιοςʼʼ θανάτωνε, για να επιδεικνύει τον ανδρισμό του ή για να εκδικείται το ελάττωμά του». «Σαν τελικό συμπέρασμα που μπορώ να πω, είναι ότι ο αρχικαπετάνιος του Ε.Λ.Α.Σ. ήταν μια δυνατή, αλλά διχασμένη προσωπικότητα (σ.σ.: σχιζοφρενής). Υπέφερε από ψυχικά τραύματα, π.χ. από ισχυρό πλέγμα μειονεξίας, λόγω της διαγραφής του από το Κ.Κ.Ε., εξαιτίας μιας ʽʽδηλώσεως μετανοίαςʼʼ που είχε κάνει στο απώτερο παρελθόν. Υπέφερε ακόμη και από άλλα, ειδικής φύσεως απωθημένα, δημιουργημένα από ορισμένη λειτουργική ανεπάρκεια, που του είχε προκαλέσει ο παρατεταμένος βασανισμός του με πάγο, που τον είχαν υποβάλει, κατά την ομολογία του ίδιου… Εξάλλου, η λειτουργική ανεπάρκειά του, για την οποία μου είχε μιλήσει ο ίδιος, του προκαλούσε αντισταθμιστική ψυχική αντίδραση και τότε φαίνεται ότι γινότανε ένας επιθετικός, σκληρός και αδυσώπητος άνθρωπος, όπως κυκλοφορούσε η φήμη στο αντάρτικο και στον πληθυσμό…»

Αυτός ήταν ο ʽʽΆρης Βελουχιώτηςʼʼ ή κατά κόσμον Αθανάσιος Κλάρας. Ένας ανώμαλος, σχιζοφρενής, αδίστακτος και στυγερός δολοφόνος, όπως παρουσιάζεται μέσα από αδιάψευστες ιστορικές πηγές. Ένας αφορισμένος ακόμη κι απʼ το ίδιο το κόμμα, που όμως σήμερα η φωτογραφία του δεν λείπει από κανένα κομματικό γραφείο του Κ.Κ.Ε. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Μία τραγική, προδοτική μορφή που μόνο σε μία χώρα της οποίας οι κάτοικοι δεν γνωρίζουν Ιστορία θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως… ʼʽΕθνικός ήρωαςʼʼ!!!

-Αν δεν κάνει το βιογραφικό τον άνθρωπο, ποιός τον κάνει δηλαδή;
-Το κράτος που στησανε οι σημερινοι -αντάρηδες....

-Εν πάσει περιπτώσει, η παράθεση του βιογραφικού ήταν μια μικρή νύξη, ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει προσφέρει σε όλη του την πορεία, πολλά περισσότερα από φράσεις της μια γραμμής, πάντα σε μια αντιεξουσιαστική κατέυθυνση.
-και αυτό που σου εστειλα τώρα εγώ για επαναστατική δράση μιλάει


-Οι "φράσεις της μια γραμμής" είναι αποτέλεσμα του μέσου, και όχι της πηγής. Όποιος θελήσει να εμβαθύνει λίγο στη ζωή του και στο έργο του, θα αντιληφθεί ότι ο ΠΚ το τελευταίο που τον ενδιαφέρει είναι να πετά πιασάρικα πυροτεχνήματα.
- γι αυτό δε σου έστειλα φράση της μιας γραμμής... Αν είναι το τελευταίο τότε, να κρατηθεί... θα του φυγει τίποτα...

-Καλώς ή κακώς, καλώς κατά τη γνώμη μου, αποφάσισε εκτεθεί ως δημόσιο πρόσωπο, με το να γίνει βουλευτής της σύγχρονης αριστεράς. Κατά τη γνώμη μου είναι θετικό το ότι με αυτόν τον τρόπο η αντικονφορμιστική του σκέψη θα βρει έναν τόσο σημαντικό δίαυλο έκφρασης, όπως τα έδρανα της Βουλής, και μακάρι να μην την αλλάξει τώρα στα γεράματα.
-η απάντηση μου σε αυτό , είναι αυτό, και αφορά και τη "σύγχρονη αριστερά":

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

-Δυστυχώς, στην περίπτωσή του μάλλον δικαιώνεται ο μεγαλειώδης στίχος του Σαββόπουλου, "πολέμησα καιρό πολύ σε όλα τα πεδία, τωρα με χειρουργεί η αλλοίθωρη νεολαία, μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική" ...
-τη νεολάια την κάνατε εσείς αλλοίθωρη "παινεμένοι" -αντάρηδες...!!!! σε αυτή τη παρέα αρχι-τσογλαναρας και κριτικός είσαι κι εσύ μαζίο μας... Και μη μου πεις πως σε ενοχλεί τώρα αυτό που λέω.. μάλλον που γράφω... Τελικά μας θέλετε αλλοίθωρους.. ή οχι??? (προς το Σαββόπουλο απευθύνομαι.... )

-Επί του ερωτήματος του ποστ τώρα, συμφωνώ ακράδαντα πρέπει να σκοτώνεις καθημερινά το μπάτσο που έχεις μέσα σου, και βέβαια θα συμφωνήσω και με το φίλο που είπε, ότι ο ΠΚ πρέπει να σκοτώσει και το βουλευτή που έχει μέσα του.
-Να και σε κάτι που συμφωνούμε....

Όλοι έχουμε ένα μπάτσο μέσα μας, αλλος λιγότερο άλλος περισσότερο. Ο Guenter Grass, διότι αυτός είναι ο Αυστριακός που ψάχνεις, σε κάποια περίοδο της ζωής του, περίοδο με πολύ συγκεκριμένα και έντονα εξωτερικά χαρακτηριστικά, τον είχε μέσα του στον υπέρτατο βαθμό. Δεν πειράζει κανείς δεν είναι τέλειος, κανείς δε γεννήθηκε ήρωας, όλοι έχουμε κάνει λάθος επιλογές στη ζωή μας.
-και εγώ μπορεί να κάνω λάθος τώρα... αλλά ελάχιστο με ενδιαφέρει...

-Αυτά, συγγνώμη για το μακροσκελές ποστ...
-τι να πω κι εγώ δηλαδή...

ΣΥΓΓΝΩΜΗηηηη για την κούραση.... (τελικά είναι η πιο μεγάλη απαντηση που έχω δώσει στη ζωή μου...)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : fantasma στις 25-10-2007 10:32 ]

διευκρύνηση: Δεν πρόκειται για επίθεση αλλά για κριτική!

"Σπούδασε θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη"



Na κι ένας πολιτικός που έχει σπουδάσει θέατρο ..

γιατί οι περισσότεροι συνάδελφοι του είναι αυτοδίδακτοι στην .... υποκριτική!

Αλλάζω τον εαυτό μου..αλλάζω τον κόσμο!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : margo στις 25-10-2007 10:46 ]

Παράθεση: Το μέλος margo στις 25-10-2007 στις 10:45 έγραψε... "Σπούδασε θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη" Na κι ένας πολιτικός που έχει σπουδάσει θέατρο .. γιατί οι περισσότεροι συνάδελφοι του είναι αυτοδίδακτοι στην .... υποκριτική! Αλλάζω τον εαυτό μου..αλλάζω τον κόσμο! [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : margo στις 25-10-2007 10:46 ]

@ fantasma
ΟΚ, να βάλω κι εγώ (ή κάποιος άλλος) κείμενα των αριστερών από τον εμφύλιο που να λένε τι έκανε ο Τάδε ή ο Δείνα φασίστας ταγματασφαλίτης στρατηγός σε αριστερά χωριά τη διάρκεια '45-'47 να μην τελειώνουμε ούτε του χρόνου. Φέρνεις τις "μαρτυρίες" Βρεττανών και Νεοζηλανδών αξιωματικών για το Βελουχιώτη ώστε να μας πούνε τι; Ότι όχι μόνο "κάνανε οι κουμουνιστές" (sic) αλλά και "ο αρχηγός τους ήταν ο χειρότερος"; Εξαρτάται από ποια γωνία τη βλέπεις την ιστορία για να είναι κάποιος αποστάτης ή τολμηρός πολιτικός, δημαγωγός ή εθνικός ηγέτης, ήρωας ή κάθαρμα.

Τέλος πάντων άλλο θέλω να πω.. Άντι να ξεκολλάμε τα κεφάλια μας έχετε την εντύπωση ότι χρειαζόμαστε περισσότερη πόλωση; Ζω σε μια πόλη που η οδός Ναπολέοντος Ζέρβα οδηγεί στην πλατεία Ομήρου όπου έχει μια προτομή του Άρη Βελουχιώτη. Εννοείται τι εννοώ;

dimko, makisdav

Δεν αμφισβητώ την αλήθεια αυτών που αναφέρει ο φίλτατος κατασκευαστής λευκών σεντονιών αλλά αμφιβάλλω κατά πόσο στηρίζει το επιχείρημά του όσον αφορά τα βιογραφικά. Και ο Τσώρτσιλ ήταν τρελή αλκοόλα και ο Γκεβάρα καθήκης (ή έτσι συζητιέται) αλλά οι διαστάσεις τους είναι αυτές που είναι, πλέον. Στην περίπτωση του Κοροβέση μιλάμε για έναν άνθρωπο εν ζωή, ο οποίος είχε και έχει κάποια δράση. Στο συγκεκριμένο θέμα απομονώθηκε μια φράση-θέση που, προφανώς, ενόχλησε τα αντακλαστικά μιας μερίδας φίλων στο φόρουμ.

Εδώ είναι το πρώτο κομμάτι της
Link