Κλαίω όταν έχω κάτι στο μάτι μου, όταν χασμουριέμαι (πάντα όμως!), όταν μόλις έχω κτυπήσει στη μύτη (όπως χθες κατά τη διάρκεια ακροβατικής φιγούρας στο χορό).
Νιώθω ότι δεν έχω δικαίωμα να κλαίω. Είναι τόσοι άλλοι με τόσους λόγους για να κλάψουν, εγώ δεν έχω στεναχώριες. Δόξα τω Θεώ. Κλαίω μόνο για την κατάντια μου. Αυτό ναι, όταν είναι ειλικρινές είναι δύναμη, όχι αδυναμία. Όταν στενοχωριέμαι για κάτι κακό που συμβαίνει στους άλλους τότε είναι επίσης δύναμη, η δύναμη του να νοιώθεις δυνατά για κάποιον εκτός από τον εαυτό σου.
Αδυναμία είναι όταν αποτελεί υποκατάστατο κάποιας δράσης που θα μπορούσαμε να αναλάβουμε... (κοινώς όταν κλαιγόμαστε)... I think...
να με θυμάσαι όταν ξυπνάς, στην προσευχή σου, σε ότι ωραίο αγαπάς, στην ύπαρξή σου...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : neerie στις 30-10-2007 10:33 ]
.βέβαια υπάρχουν και άτομα που το χρησιμοιποιούν για να συγκινήσουν κάποιον άλλον
