Κάποτε ο Μάνος Χατζηδάκις είχε πει πως αν κάποιος βγάλει ένα, ή έστω δύο, πολύ καλά τραγούδια, σε όλη του την μουσική πορεία, που πραγματικά αξίζουν, δεν σημαίνει ότι είναι και καλός συνθέτης. Έτυχε απλώς να γράψει ένα καλό τραγούδι. Αυτήν την τύχη την έχει καμιά φορά και ο πιο άσχετος μουσικός. Ο καλός μουσικός κρίνεται από το σύνολο της δουλειάς του.
Με αυτήν την λογική, που κι εγώ την ακολουθώ απόλυτα, θα μπορούσε να ισχύει και το αντίστροφο. Όταν δηλαδή ένας τραγουδοποιός μάς έχει συνηθίσει με καλά τραγούδια και κάποια στιγμή βγάλει κάτι κακό, ε.. δεν θα του πάρουμε και το κεφάλι και ούτε την αξία του τη χάνει. Το πιο σημαντικό είναι να μπορούμε να διακρίνουμε πότε ο αγαπημένος μας τραγουδοποιός έχει γράψει κάτι καλό και πότε όχι και να "του το λέμε" -και όχι ασφαλώς να τον εκθειάζουμε σε ό,τι κι αν γράφει.
...αλλά αυτά ανήκουν σε μια "ιδανική πολιτεία"...
Στην Ελλαδίτσα και ο βήχας (για να μην πω κάτι άλλο) του τελευταίου ..."καλλιτέχνη", που νομίζει πως βρίσκεται στο Hollywood, γίνεται αντικείμενο θαυμασμού!