Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ το πήρα πολύ ψύχραιμα.
Είχα ετοιμαστεί από την αρχή του αγώνα για τα πανηγύρια!
Ηταν απολύτως φυσιολογικό να το πάρουμε
ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Απίστευτες εικόνες στην Αθήνα, χαλάλι και ο ποδαρόδρομος από τον Αρειο Πάγο στην Ομόνοια (με παπούτσια αυτή τη φορά)!
Τραγουδήσαμε τον εθνικό ύμνο, κλάψαμε από χαρά, ανεβήκαμε στα δέντρα για να βλέπουμε καλύτερα, ...γίναμε πάλι παιδιά!
Αν παρατηρήσατε κατά την διάρκεια του αγώνα οι κερκίδες των πορτογάλων είχαν παγώσει. Ούτε φωνή, ούτε κίνηση!
Αντίθετα οι ελληνικές κερκίδες χόρευαν!
Τους λυπήθηκα τους παίκτες της Πορτογαλίας.
Πως να κερδίσεις έναν τέτοιο αγώνα όταν οι συμπατριώτες σου σε κοιτάζουν παγωμένοι!
Τα μοναδικά συνθήματα που ακούγοταν ήταν τα ελληνικά!
Δεν είναι μόνο η προπόνηση και οι ικανότητες του κάθε παίχτη, αλλά και η ψυχή που καταθέτουν οι θεατές στο γήπεδο!
Και σ' αυτό εμείς έχουμε μαγικές ικανότητες!
... ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΡΩΤΑ ΑΝΔΡΕΙΩΜΕΝΗ ΧΑΙΡΕ Ω ΧΑΙΡΕ ΛΕΥΤΕΡΙΑ !!!!!!!!!!