Μάνος Χατζιδάκις

Ο Μάνος Χατζιδάκις έχει κάνει τόσα για τα ελληνικά μουσικά πράγματα όσο λίγοι. Πολύ πολύ λίγοι. Ήταν όμως ιδιόμορφος χαρακτήρας. Είχε τις εμμονές του. Είχε κάνει και είχε πει πράγματα με τα οποία δεν συμφωνώ όπως και άλλοι δεν συμφωνούν φαντάζομαι. Το ίδιο ισχύει και για τον Θεοδωράκη.

Όμως η ζυγαριά και για τους δυο έχει τόσο βάρος απ' τη μια μεριά που όσα και να βάλεις απ' την άλλη δεν θ' αλλάξει τίποτα.

Αυτοί οι δύο άνθρωποι (και κάποιοι άλλοι που δεν ξεπερνούν τα δάχτυλα των δύο χεριών) ξεχωρίζουν απ' τα σκατά που μας περιβάλλουν και θα είναι μάλλον απ' τους λίγους λόγους που οι επόμενες γενιές θα θέλουν να θυμούνται την εποχή μας.

Από ότι βλέπω συμφωνώ με τα παιδιά εδώ. Και θα ήθελα και εγώ να πω με τη σειρά μου στον freakhood, γιατί δηλαδή, να σε έχω παρεξηγήσει, αφού μεταφέρεις αλλουνού λόγια. Για να το κάνεις αυτό πάει να πει ότι πραγματικά επικροτείς αυτά που γράφει. Και εγώ δεν είμαι εδώ για να διαφωνήσω αποκλειστικά μαζί σου, αλλά για οποιονδήποτε έχει την ίδια γνώμη, ότι όσοι έχουν απορρίψει κάποιον και έχουν κάνει έστω και ένα λάθος στη ζωή τους, είναι ότι να ναι.

Και επίσης, όταν λες ότι ο καλλιτέχνης δεν είναι μόνο μουσική τι ακριβώς εννοείς, για να καταλάβω.

Δε λέω συμφωνούμε σε κάποια πράγματα, αλλά επειδή βλέπω και σε άλλα post σου, φίλε freakhood, ότι γενικά για τον καθένα έχεις να κατεβάσεις πολλά πράγματα, πες μου ποιος είναι αυτός ο τέλειος και μοναδικός καλλιτέχνης, ο αλάθητος, που αξίζει το σεβασμό όλων;;

Και αν δε συμφωνείς με αυτούς που κρίνουν τους άλλους με τον χαρακτήρα τους, ηθικολογικά γιατί είσαι τόσο επιθετικός μαζί με άλλους καλλιτέχνες και ασχολήσαι με κάτι που έχουν κάνει, που σε πείραξε και δεν κοιτάς το σύνολο των πράξεών τους ε;

Το είπα και το ξαναλέω, δε μου αρέσουν οι θεοποιήσεις. Με αρέσει να λέω όμως τα πράγματα όπως είναι. Και για αυτό λέω, ότι ο Χατζιδάκις, ήταν από τους μεγαλύτερους μουσικούς του 20ου αιώνα και ότι και να πεις ήταν μοναδικός και δεν χρειάζεται θεοποιήση, γιατί αξίζει από μόνος του.

Δεν υπάρχει κανείς αλάθητος. Πρώτος από όλους εγώ που έχω γράψει πως υποκειμενικές είναι οι απόψεις αν και οφείλουν να διατηρούν με τον τρόπο τους μιαν αντικειμενικότητα για να είναι και στέρεες.

Μήπως για το πόνημα του topic αλλά και γενικότερα, θα έπρεπε να κάνουμε μιαν πρόχειρη αποσαφήνιση περί της λέξεως καλλιτέχνης?

Διότι όπως λέει και ένας συμπαθής μουσικός:

O Καλλιτέχνης είναι βαριά λέξη. Άλλο ο ερμηνευτής, ο διεκπεραιωτής κατά μιαν έννοια. Ο καλλιτέχνης που θέλει να νοείται έτσι, δεν έχει καμία σχέση με τα φράγκα. Δεν τον νοιάζει αν θα ζήσει από αυτό. Το βλέπει σαν έκφραση της ψυχής του, ως δημιουργία και σε άλλες περιπτώσεις ως στρατευμένη ανιδιοτελώς τέχνη.

Ο καλλιτέχνης αν δεν τολμά, δεν είναι καλλιτέχνης. Και αυτό σημαίνει πολλά...

Καλλιτέχνης σημαίνει στάση ζωής. Συνειδητή. Γι'αυτό υπάρχουν και άλλες λέξεις όπως μουσουργός κλπ.

Βέβαια η έννοια έχει ξεφτιλιστεί. Εδώ θεωρούνται καλλιτέχνες οι λαικοί αοιδοί των νυχτομάγαζων ή οι ανύπαρκτοι ¨ηθοποιοί" που κάνουν και διαφημίσεις εκτός άλλων. Μόνο καλλιτέχνες δεν είναι αυτοί.

Πέρα από αυτά όμως, είναι πανδύσκολο για έναν καλλιτέχνη να αυτοπροωθηθεί, και αν όντως  είναι αυθεντικός θα υποφέρει. Τα εμπορεύσιμα, τα μηδαμινά, συνήθως δεν τον απασχολούν ιδιαίτερα, ασχέτως αν εμπίπτουν στη διαδικασία αναλόγως της εποχής & των περιπτώσεων (βλέπε: Ηρακλής Τριανταφυλλίδης, Άσιμος και άλλοι).

Ο μουσικός κάνει μουσική για το κέρδος πρωτίστως, άρα γίνεται βδέλλα σε μια εταιρεία πηγαίνοντας με τα νερά της επιχείρησης. Ο καλλιτέχνης που θέλει πιο πολύ να ικανοποιήσει τον εαυτό του θα τα βρει πολύ πιο σκούρα. Στις κορυφαίες πωλήσεις υπάρχει marketing και όχι μουσική.

Και πάμε στην ουσία. Η λέξη Χατζιδακις δε μου προκαλεί ούτε κρύο ούτε ζέστη. Ωστόσο οφείλω να παραδεχτώ πως η Λιλιπούπολη μου αρέσει. Αυτό που δε μου αρέσει είναι η αγιοποίηση που δυστυχώς υφίσταται. Άρα κατά βάθος πάλι συμφωνούμε διότι όπως γράφει και ο ph:

Αν ο Χατζιδάκις απέρριψε τον Ασιμο είναι λάθος του. Αλλά γιατί ο Χατζιδάκις έπρεπε να είναι τέλειος?

Σωστά. Κανείς δεν είναι τέλειος. Πολυ απλά δεν μου αρέσουν οι δοξασίες και οι δοξολογίες. Για αυτά υπάρχουν και οι εκκλησίες (που δεν πάω).

Και δεν κράζω τους πάντες. Μόλις χθες έγραψα πόσο μου λείπει ο Frank Zappa. Μπορώ να σου αναφέρω και άλλες περιπτώσεις αν θες.

noizreduction, επειδή εξέφρασες αμφιβολίες για το κατά το πόσο ανήκουν σε συμφορουμίτη αυτά που έγραψα στο προπροηγούμενο post μου, αν θες, μπορώ να σου πω και ποιός είναι.

Από ότι βλέπω φίλε, freakhood, τα λες σωστά. Όντως έχεις δίκιο σε κάποια πράγματα, όταν μιλάς για την έννοια του καλλιτέχνη. Γενικά πάντως για εμένα, πιο πολύ θα με νοιάξει αν αυτό που ακούω είναι ωραίο και εύηχο και παρά τη ποιότητα αυτού που το έγραψε.

Και ναι και εμένα μου τη σπάει, αυτή η εμποροποίηση των παντών και αυτή η προόθηση αυτής της άχρηστης μουσικής των μερών μας που είναι μόνο για τα σκουπίδια και δικαίως δεν θεωρούνται καλλιτέχνες αυτοί που το έχουν γράψει. Σε βλέπω γενικά αρκετά σηνηδητοποιημένο για τι σύμβαινει και αυτό με αρέσει.

ΟΚ, σεβαστές οι απόψεις σου για τον οποιονδήποτε, πολλές φορές τα λες καλά, για άλλους μουσικούς, καλλιτέχνες, παρ' το όπως θες. Απλά σε έχω δει πολλές φορές να κατηγορείς πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες για κάτι που έχουν κάνει, που ναι μεν δεν είναι σωστό, αλλά δεν είναι παρά μόνο μια μαύρη κοιλίδα σε όλες τις πράξεις τους.

Α, και κάτι που το βλέπω και λίγο διαφωνώ:

Στις κορυφαίες πωλήσεις υπάρχει marketing και όχι μουσική.

Λίγο περιέργο αυτό που λες γιατί πίσω από πολύ μεγάλα και αξιόλογα έργα της παγκόσμιας μουσικής, κρύβονται και κορυφαίες πωλήσεις, πχ The Dark Side Of The Moon - Pink Floy.

Τέλως πάντως, αυτά τα λίγα

Εαν διαβαζες σωστα το post μου θα παρατηρουσες πως εξεθεσα 2 περιπτωσεις που καποιος κανει copy paste καποιων αποψεων.

Οπως βλεπεις, αποκλεισα την πρωτη περιπτωση ( ειναι με τους bold χαρακτηρες ). Προφανως και δε θελω να μου πεις ποιο μελος ειναι διοτι εφοσον επελεξε την ανωνυμια, το πιο πιθανον ειναι να φοβαται να εκφραστει δημοσιως, αρα δεν υπαρχει λογος να το πεις.

Με όλο το σεβασμό στους συνομιλητές.

Α) Βρίσκετε πρέπον να κρίνετε έναν νεκρό άνθρωπο;

Β) Βρίσκετε απαραίτητο να κρίνετε έναν νεκρό άνθρωπο;

Γ) το αφήνω κενό για να τοποθετήσει καθένας όποια ερώτηση θέλει.

Η τέχνη είναι η έκφραση της τραγικότητας του ανθρώπου. Όσο πιο έντεχνος ένας άνθρωπος, τόσο μεγαλύτερη η προσωπική του τραγωδία. Μία τραγωδία που δεν μετριέται με φυσικά μεγέθη, αλλά βιώνεται ως αγωνία, κενό, θλίψη και πόνος.

Είναι δυνατόν να κρίνουμε του ανθρώπους της τέχνης στοχεύοντας αποκλειστικά στην όποια κοινωνική τους συμπεριφορά; Δεν μπορούμε μία φορά να κατανοήσουμε ότι τα τραγούδια, οι πίνακες, οι θεατρικές παραστάσεις, τα ποιήματα και τα βιβλία περιγράφουν τον κόσμο που βλέπει ένα αγωνιώδες βλέμμα; Δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι της τέχνης είναι πρωτίστως εκκεντρικοί (έκ-κεντρος είναι εκείνος που εμφανίζει απόκλιση από μία καθορισμένη τροχιά) και η τέχνη αποτελεί έκκεντρη έκφραση ενός έκκεντρου προσώπου, την ώρα που εμείς πάντοτε βλέπουμε το ανάποδο: ότι η τέχνη κάνει τους ανθρώπους εκκεντρικούς;

Όταν όλοι έγραφαν για το Καθεστώς ο Χατζιδάκις έγραφε για τον έρωτα και όταν τον ρώτησαν γιατί δεν γράφει για τη μεταπολίτευση απάντησε ότι αυτό το κάνουν ήδη όλοι οι άλλοι... Εκκεντρικός ακόμα και ως προς τις κοινωνικές απαιτήσεις της τέχνης της εποχής εκείνης.

Είναι δυνατόν να αφορίσω τον Φρέντι Μέρκιουρι επειδή ήταν ομοσεξουαλικός; Ο άνθρωπος έβγαζε όλο το δράμα της ύπαρξής του μέσα από το κλαβιέ του πιάνου του (Bohemian Rapsody, Who wants to live forever, Save me κλπ). Είναι δυνατόν να αφορίσουμε τον Παύλο Σιδηρόπουλο επειδή πέθανε από χρήση ναρκωτικών, όταν ο ίδιος έχει γράψει το αντιτοξικό κομμάτι -Η-(ρωίνη); Είναι δυνατόν να μηδενίσουμε τον Άσιμο όταν ο ίδιος έγραφε με αυτοσαρκασμό "Καταρρέω" κι όντως κατέρρεε μέρα με τη μέρα (ασχέτως αιτίων); Μήπως ο Άκης Πάνου ήταν υποκριτής όταν έγραφε "το θολωμένο μου μυαλό" έχοντας ήδη 'προφητεύσει' το ψυχογράφημα μίας στιγμής που άλλαξε τη ζωή μίας οικογένειας (να θυμηθούμε και τα "ασ' τον τρελό στην τρέλα του", "η ζωή μου όλη" κλπ);

Μήπως μας αρέσει να κάνουμε εύκολες κι ανέξοδες κριτικές στις ζωές των ανθρώπων; Θεωρούμε πως αν αναλύσουμε τη ζωή ενός επιφανούς ανθρώπου θα ανέβουμε επίπεδο πνευματικότητας;

Διδαχθείτε όσα ήθελαν να σας πουν οι άνθρωποι αυτοί. Όχι όσα είπαν ή όσα έκαναν μέσα στα πλαίσια μία κοινωνίας που δεν τους άντεχε και δεν τους αποδέχονταν εξαρχής. Ο νους τους πετούσε πολύ μακριά από την ίδια τους τη ζωή. Έβλεπε τις αλυσίδες  που τους κρατούν δεμένους στη μοίρα τους, τα καθημερινά άγχη τους που τους τραβούσαν να τους κόψουν κομμάτια, ακόμα και την ίδια τη φύση τους και των προβλημάτων τους. Κάτι που οι περισσότεροι αδυνατούν να αντιληφθούν στο ελάχιστο.

Βλεπω θαψιμο ΚΑΙ για τον Χατζιδακι και δεν εχω διαθεση να αντιπαραθεσω γιατι αυτος ο ανθρωπος ειναι αξιοσεβαστος(οπως αντιστοιχα ο Ασιμος-για αλλους λογους).Απλα ριχνω εναν εμετο και φευγω.

Στις κορυφαίες πωλήσεις υπάρχει marketing και όχι μουσική rollinngstone. Μιλάω για το σήμερα.

Και πάμε στους υπόλοιπους που ξερνάνε, κάνουν εμετό κλπ κλπ.

Κανείς δεν έθαψε τον αξιοσέβαστο (όπως γράφετε) Χατζιδάκι.

Μιλάω για την αγιοποίηση οποιουδήποτε. Δε μιλάω για κατακραυγή.

Και η αγιοποίηση οποιουδήποτε (ακόμα και του Πάπα) είναι προσβολή στην προσωπικότητα μας.

Διότι υπάρχει ένα βάθρο όπου κάποιοι (εκεί ψηλά...) είναι ανέγγιχτοι και απαγορεύεται να αναφερόμαστε στο όνομα τους εκτός αν τους υμνούμε.

Σκεφτείται το λίγο. Δε μιλώ για το Χατζιδάκι αναγκαστικά. Μιλάω γενικότερα.

Αντιλαμβάνομαι πλήρως αυτά που εννοεί ο Freakhood, κι όντως η θεοποίηση γίνεται συνήθως εκ του πονηρού ή λόγω άγνοιας.

Όμως είναι σημαντικό να καταλάβουμε την τραγωδία που κρύβεται πίσω από την Τέχνη. Ο άνθρωπος βρήκε τον καλύτερο δυνατό τρόπο να επικοινωνήσει για να ισορροπήσει τα όσα δέχεται από το περιβάλλον του με όσα δίνει σε εκείνο.

Ας μη βιαζόμαστε, να κρίνουμε την πολιτική ζωή και κοινωνική στάση ενός ανθρώπου (Χατζιδάκι) με βάση δεδομένους συσχετισμούς (αυτός έκανε σε εκείνον το τάδε και στον άλλο το τάδε), αλλά να καταλάβουμε ότι όσο καλουπώνουμε συμπεριφορές τόσο αρρωσταίνουμε τον άνθρωπο και εκείνος παράγει καλή τέχνη. Για του λόγου το αληθές, σήμερα πραγματικά καλή τέχνη υπάρχει μόνο σε καταπιεσμένους λαούς της Αφρικής, την Τουρκία (έχει φανταστική ποίηση), τη Μέση Ανατολή και την Κίνα που έχουν αυτοσυνειδησία της δυσμενούς κατάστασής τους. Στο δυτικό κόσμο, σε τεράστιο βαθμό η τέχνη έχει καταντήσει όπως τα φρουφρού και τα αρώματα: μέσο κοινωνικού ανταγωνισμού και ατομικής προβολής (σταρ σύστεμ). Και η σύγχρονη ζωή είναι πολύ επιθετική απέναντι στην τέχνη και τον άνθρωπο της τέχνης,  καθώς συνεχώς εφευρίσκει τρόπους να πειθαναγκάσει τον άνθρωπο να αποδεχθεί ότι ζει ευτυχισμένος ή ότι η φυσική αγωνία του μπορεί να θεραπευτεί με τεχνικές μεθόδους.

Σήμερα, λοιπόν, δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν γεννάμε αντίστοιχους Χατζιδάκι ή Θεοδωράκη κλπ. Σήμερα πάσχουμε από αξίες, από τάσεις απελευθέρωσης από τον ίδιο μας τον συμβατικό εαυτό. Η κοινωνία της ηδονής έχει αποχαυνώσει τον άνθρωπο, που σαν τοξικομανής κινείται αποκλειστικά με βάση τις νευρο-ορμονικές διαταραχές. "Όπου φυσά ο άνεμος πάω" αρκεί να μου προκαλεί ηδονή.

Μιας κι έγινε συζήτηση για τον Άσιμο, όταν εκείνος μοίραζε τις κασσέτες του δεν τον άκουγε ...ούτε η μάνα του (σχ. λογ.). Θεοποιήθηκε πολύ αργότερα επειδή έλαβε το χρίσμα του μάρτυρα μέσα από κοινωνικές διαδικασίες. Ας μη λησμονούμε ότι ο ίδιος συνήθιζε να λέει ότι "όταν ήμουν δίπλα σου δε καταδεχόσουν να με κοιτάξεις, μα όταν πεθάνω θα μιλάς για μένα σαν να με γνώριζες όλη σου τη ζωή". Κι μέσα στην όλη παράνοια της συζήτησης μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι ο Χατζιδάκις σε τελική ανάλυση ήταν ο μόνος συνεπής απέναντί στη βούλησή του Άσιμου: δεν μίλησε για εκείνον ούτε μετά τον θάνατο του.

***

«Κάποτε, θυμάμαι, μίλαγα ακόμη και με τους ανθρώπους. Τώρα πια δεν εξηγώ. Το έχω σταματήσει.» (Ν. Άσιμος)

"Κάποτε οι άνθρωποι κυνηγούσαν για να φάνε. Σήμερα κυνηγούν για να δημιουργήσουν έπαρση στους εαυτούς τους…" (Μ. Χατζιδάκις)

***

Διαβάστε περί Χατζιδάκι και ίσως βρείτε πολλά κοινά σημεία με εκείνους που υποτίθεται ότι τον χωρίζει χάος:

http://voices.gr/2009/06/02/%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%87%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CF%82-%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%83%CE%AF%CE%B1-1/

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 16-03-2010 23:44 ]

Επιτέλους ρε παιδιά...δεν μιλάμε για αγιοποίηση κανενός...μιλάμε για τη συνολικότερη στάση του όσο ζούσε, ότι είναι σαν να μη έχει φύγει κ τον αγαπάνε τόσο οι νέοι που τον ανακαλύπτουν, η συνολική προσφορά του η πολιτιστική, η ευαισθησία του η κοινωνική η προσφορά τους στους νέους ανθρώπους με ταλέντο και ήθος, είναι που μετράει, ας μη κολάμε σε μικρότητες κ λεπτομέρειες...και δεν ήταν μονόχνωτος επειδή δεν ήθελε κάποιοι συγκεκριμένοι τραγουδιστές να λένε τραγούδια του αν αυτό εννοείτε...πολύ καλά έκανε!! Γιατί τον ενδιέφερε το ήθος του τραγουδιστή η στάση του, το αληθινό τραγούδι απο μέρους του. Επίσης ....η Λιλιπούπολη δεν είναι του Χατζιδάκι έργο, εγινε μεν επι Χατζιδάκι στο Τρίτο Πρόγραμμα, αλλά τα τραγούδια τα υπογράφουν η Λένα Πλάτωνος, ο Κυπουργός κ.α...μιλάμε δηλαδή για τον Χατζιδάκι χωρίς να ξέρουμε καν το έργο του κ τι έχει προσφέρει στη μουσική και όχι μόνο!! Καληνύχτα!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Despinis στις 17-03-2010 00:47 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Despinis στις 17-03-2010 00:50 ]

«Είμαι ένα γέννημα δύο ανθρώπων που καθώς γνωρίζω δεν συνεργάστηκαν ποτέ, εκτός απ’ την στιγμή που αποφάσισαν την κατασκευή μου. Γι’ αυτό και περιέχω μέσα μου χιλιάδες αντιθέσεις κι όλες τις δυσκολίες του Θεού. Όμως η αστική μου συνείδηση, μαζί με τη θητεία μου την λεγόμενη «ευρωπαϊκή», φέραν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα»

«οι ταμπέλες είναι για τους δρόμους, βλ. ΔΕΞΙΑ – ΑΡΙΣΤΕΡΑ»

(Μ. Χατζιδάκις)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 17-03-2010 08:59 ]

Γνωρίζω ότι ο Χατζιδάκης ήταν στο Τρίτο πρόγραμμα και απλά είχε την επιμέλεια της Λιλιπούπολης. Την άκουγα την Λιλιπούπολη σε απευθείας μετάδοση τότε ως παιδί. Αλλά αυτό και μόνο με κάνει να τον συμπαθώ γι'αυτό. Διότι υποστήριξε εν θερμώ το όλο εγχείρημα. Την έχω την Λιλιπούπολη. Και σε βινύλιο και σε cd.

Δε γίνεται να τον συμπαθήσω όμως όταν άσκησε καθαρή λογοκρισία στον Άσιμο και απαγόρευσε τραγούδι του να παίζεται στο ραδιόφωνο. Η χούντα τα έκανε αυτά. Κακώς τα έκανε και ο (αξιοσέβαστος όπως διαβάζω εδώ μέσα) Χατζιδάκις. Και δυστυχώς δεν το έκανε μόνο στον Άσιμο. Όταν είναι να λέμε την άποψη μας για κάποιον, δεν χρειάζεται τον αναφέρουμε μόνο για τα θετικά του. Και ούτε χρειάζεται να είμαστε ειδήμονες και να έχουμε μελετήσει και αναλύσει όλο το έργο του για να εκφράσουμε μια γνώμη.

ΥΓ: Η λέξη ήθος είναι πολύ υποκειμενική όσον αφορά και το θέμα του τραγουδοποιού. Σηκώνει μεγάλη συζήτηση.

Αν και ξεφεύγει η συζήτηση από την ουσία πάλι, θα πω ότι αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι ο Χατζιδάκις για κάποιο λόγο -που δυστυχώς δεν είναι στη ζωή να μας τον πει κ μόνο αυτό θα πρέπει να προκαλεί σεβασμό κ όχι αβίαστους άσχημους χαρακτηρισμούς- δεν θεωρούσε τραγούδια τα τραγούδια του Ασιμου κ ότι απλά δεν ακούστηκαν στο Τρίτο Πρόγραμμα όχι ότι τα απαγόρευσε στο ραδιόφωνο, άλλο αυτό κι άλλο το "χούντα κ λογοκρισία" που λες έτσι απόλυτα.... άσχετα αν συμφωνούμε ή όχι με αυτήν την άποψη.....προσωπικά αγαπάω κάποια τραγούδια του Νικόλα πάρα πολύ...αλλά τι κρίμα που δεν γνωρίζεις τίποτα άλλο για τον Μάνο Χατζιδάκι σε ό,τι καλό έχει κάνει και πόσο γενναιόδωρος ήταν με τους νέους ανθρώπους που διέθεταν ταλέντο και είχαν κάτι να πουν, παρά γνωρίζεις μόνο την εποχή της Λιλιπούπολης κ κολάς σε ό,τι έγινε με τον Άσιμο (που στο κάτω κάτω δικαίωμά του ήταν να μην του αρέσει σώνει και καλά όποιος πήγαινε για να του δείξει τα τραγούδια του κ δεν ήταν υποχρεωμένος να τα παίξει στο ραδιόφωνο)και τον αποκαλείς και φασίστα μέσες άκρες,...γι αυτό συγγνώμη που δεν έχω τη διάθεση να συνεχίσω άλλο αυτή τη συζήτηση...

Το "ήθος" δεν είναι κάτι υποκειμενικό είναι αξία, και κάποιες αξίες που μας υπερβαίνουν δεν είναι υποκειμενικές θα έπρεπε να είναι αυτονόητες και που δυστυχώς λίγοι διαθέτουν όχι μόνο στο τραγούδι αλλά γενικώς....όπως ότι σε τελική ανάλυση αυτός ο άνθρωπος δεν είναι στη ζωή πια και αυτό από μόνο του θα έπρεπε να προκαλεί κάποιο δέος κ μετρημένα λόγια...και δεν μιλάμε για τον Μουσολινι...για τον Χατζιδάκι μιλάμε!!! Μακάρι να είχαμε έναν σήμερα!!!

..
-----------------
Δεν θα είμαι ποτέ μόνος...στη χειρότερη περίπτωση θα είμαι με τον Θεό.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Despinis στις 19-03-2010 01:01 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Despinis στις 27-03-2010 15:55 ]

Δεν τα γνωρίζεις καλά τα πράγματα. Ο "μηχανισμός" του Νικόλα Άσιμου παιζόταν στο ραδιόφωνο αλλά επειδή έτυχε να είναι καλοκαίρι και ο Χατζιδάκις έκανε διακοπές, όταν επέστρεψε στην Αθήνα και άκουσε το άσμα αυτό, έδωσε εντολή να κοπεί κατευθείαν και να μην παίζεται. Διάβασε τους στίχους του "μηχανισμού" του Νικόλα και θα καταλάβεις. Τα συμπεράσματα δικά σου.

Όσον αφορά την λέξη ήθος και τους νεκρούς, υπάρχει μια έννοια που ονομάζεται μυθική ηθοπλασία. Αν θέλεις και έχεις τη διάθεση, μπορούμε να μιλήσουμε επί του θέματος και να αναλωθούμε επί αυτού. Δεν είναι κάτι τόσο απλό σε αντιπαράθεση με τις αντιλήψεις και τα στερεότυπα της εποχής μας.

Και τρίτον, δικαίωμα μου είναι να μην ακούω Χατζιδάκι. Δεν τον αναιρώ ωστόσο. Τον θεωρώ αξιόλογο σε σχέση με αρκετούς φελλούς (βλέπε: Πλέσσας και άλλοι...) διότι κάτι έχω ακούσει κι εγώ. Απλά δεν τον βάζω στο στερεφωνικό μου ή δεν τον έχω μελετήσει όσο άλλοι. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν έχω ασχοληθεί και καθόλου μαζί του. Ούτε από την άλλη σημαίνει πως τον βάζω στο βάθρο των ιερών και ανέγγιχτων τεράτων διότι για μένα τέτοιο βάθρο δεν υφίσταται για κανέναν. Ούτε για τον ίδιο τον Θεό (που έτσι κι αλλιώς δεν πιστεύω στην ύπαρξη του). Σέβομαι την εκτίμηση σου όπως και των πιό πολλών συντριπτικά Ελλήνων για το συγκεκριμένο άτομο. Μέχρι εκεί. Από την άλλη ούτε σκοπός μου είναι το καταβαράθρωμα του.

 Φελλός ο Πλέσσας? Μα είσαι με τα καλά σου? Ο Πλέσσας του "δρόμου"? Πας καλά?

 Μπορεί ο Πλέσσας να μην έφτασε την τέχνη του στα ύψη του Χατζιδάκι ή του Θεοδωράκη, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν χάρισε στο ελληνικό τραγούδι αληθινά διαμάντια ανεκτίμητης αξίας.

 Αν δεν το λες (ελπίζω) για τη μουσική του προσφορά, αλλά για την παρουσία του στη Γιουροβίζιον, σκέψου πόσο τιμητικό είναι για τη Γιουροβίζιον να είναι εκεί ένας τέτοιος συνθέτης. Και είναι και για τον ίδιο. Δε σνομπάρει. Είναι μέσα σε όλα. Μπράβο του.

Βεβαίως και είναι δικαίωμά σου να μην ακούς Χατζιδάκι, είπα εγώ κάτι τέτοιο; Ελπίζω αυτό το "συντριπτική πλειοψηφεία" να μην το λες υποτιμιτικά...άσε που πιστεύω ότι η πλειοψηφεία μάλλον δεν έχει γνωρίσει το μέγεθος αυτού του ανθρώπου ίσως γιατί κυριαρχεί μία νοοτροπία λαικίστικη γενικώς..Αλλά επιμένω ότι δεν είναι ανάγκη να κολλάμε στα αρνητικά ή στις εμμονές ή στις ιδιοτροπίες ενος  καλλιτέχνη -έτσι κι αλλιώς διαφωνούμε ή όχι μαζί του, αλλά στα υπέρμετρα θετικά -σκέψου πόσα θετικά πράγματα δεν ξέρεις για τον Χατζιδάκι βάζω στοίχημα..... και τι θα ήταν η μουσική χωρίς εκείνον...και κάποιοι άνθρωποι είναι μυθικοί έτσι κι αλλιώς από μόνοι τους στην συνείδησή μας, όπως π.χ ό, τι αρνητικό και να μου πουν για τον Κολοκοτρώνη, για μένα είναι ήρωας σεβαστό πρόσωπο, όχι επειδή έτσι μου τον έμαθαν, αλλά γιατι λαμβάνω υπ΄όψιν μου την δύσκολη κατάσταση και εποχή που αντιμετώπισε...

Πάντως υπάρχει και κάτι που συμφωνούμε.....όσον αφορά τον Πλέσσα...την δαλιανίδεια αισθητική του δηλαδή και τα δήθεν λαικά τραγούδια που έχει γράψει....λυπάμαι αλλά καλύτερα να έμενε στην τζαζ και μόνο σε αυτήν κ θα ήταν μαγκιά του για την ελληνική μουσική πραγματικότητα...και προσωπικά πιστεύω ότι ακόμα και τα τραγούδια από τον "Δρόμο" δεν είναι αυθεντικά λαικά τραγούδια, έχουν κάτι μπανάλ λαικό και συμβιβαστικό...αυτός ο δήθεν ύμνος για τη φτωχολογιά, η μοιραία αποδοχή των καταστάσεων...χωρίς ανάταση ουσιαστική, Αυτό το τραγούδι που λέει "ξημερώνει Κυριακή μη μου λυπάσαι είναι όμορφη η ζωή να το θυμάσαι" μου προκαλούσε θλίψη αντί συγκίνηση ή ανάταση χωρίς να ξέρω το γιατί.
....λαικό τραγούδι για μένα με αληθινή δύναμη και αισθητική εχει γράψει ο Άκης Πάνου για παράδειγμα....και νομίζω ότι τελικά η αισθητική της Γιουροβίζιον του πάει γάντι του Πλέσσα. Και στις συνεντεύξεις του μου τη σπάει γιατί περιαυτολογεί συνέχεια χωρίς ταπεινότητα, δεν μπορώ λοιπόν να πω ότι νιώθω κ κανένα δέος για την "τέχνη" του ούτε για εκείνον....τέλος πάντων ξεφύγα από το θέμα...αυτά λοιπόν είχα να πω

-----------------
Δεν θα είμαι ποτέ μόνος...στη χειρότερη περίπτωση θα είμαι με τον Θεό.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Despinis στις 20-03-2010 01:59 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Despinis στις 27-03-2010 02:07 ]

Τουλάχιστον συμφωνούμε για τον Πλέσσα. Άσε που κάποια πράγματα φαίνονται εξαρχής και ο Πλέσσας ήταν φως φανάρι σε τι ταμπλό θα έπαιζε.

Ένας τυχάρπαστος (όπως και άλλοι κατά τη γνώμη μου αλλά ας μην ανοίξω πληγές τώρα...)

Ναι. Η γιουροβίζιον του πάει γάντι. Και αυτά τα γράφει κάποιος που έχει βρεθεί στο σπίτι του, και έτυχε να τον γνωρίσει έστω κι ελάχιστα από κοντά (όπως και άλλους...δυστυχώς...)

Όσον αφορά το Χατζιδάκι, διαφωνούμε σε αρκετά. Ας είναι. Ίσως έχει να κάνει και με την αισθητική του καθενός ή τις πεποιηθήσεις του καθενός. Εγώ πχ που είμαι εντελώς κάθετος στο γνωστό τρίπτυχο της χούντας (πατρίς, θρησκεία, οικογένεια) είναι λογικό να βλέπω κάποια πράγματα εντελώς διαφορετικά και μέσα από άλλο πρίσμα. Το ίδιο και κάποιος άλλος.

ΥΓ:

1) Καταλαβαίνεις τώρα γιατί μου αρέσει τόσο πολύ το: "για την πατρίδα" από Τρύπες. Οι στίχοι είναι τόσο απλοί αλλά τόσο ευρηματικοί συνάμα. Και με αντιπροσωπεύουν απόλυτα.

2) Θα ήθελα να γράψω κάτι σχετικά με το αντίστοιχο topic όσον αφορά τον Κατσιμίχα αλλά ας μη χαλάσουμε τις καρδιές μας τώρα που έφτιαξε κάπως το κλίμα...

Τώρα αυτό το τρίπτυχο πού κολλάει εδώ πέρα, γιατί αν το καταλογίζεις σε μένα επειδή μίλησα για μύθους ή στον Χατζιδάκι...τότε τι να πω, τα έχω πάρει εντελώς τώρα αφού μάλλον δεν συννενοούμαστε καθόλου εδώ πέρα!!Με συγχωρείς αλλά ο Χατζιδάκις ειδικά απείχε κατά πολύ όχι απλά απείχε είχε αλεργία σε αυτό το χουντικό τρίπτυχο....αν είναι δυνατόν!!!! είδες λοιπόν που δεν τον ξέρεις; Διάβασε και κανένα κείμενό του, τα σχόλια του Τρίτου π,χ. Δεν σχολιάζω τίποτα άλλο, γιατι θα χρειαστώ κάνα χάπι! Έλεος!!

Καμία σχέση. Πως κατάλαβες κάτι τέτοιο? Ελληνικά ξέρεις να διαβάζεις. Σωστά?

Ξαναγράφω:

Εγώ πχ που είμαι εντελώς κάθετος στο γνωστό τρίπτυχο της χούντας (πατρίς, θρησκεία, οικογένεια) είναι λογικό να βλέπω κάποια πράγματα εντελώς διαφορετικά και μέσα από άλλο πρίσμα. Το ίδιο και κάποιος άλλος.

Αναφέρομαι για την οπτική των πραγμάτων γενικότερα και όχι για τον Χατζιδάκι. Μην παρερμηνεύεις.

Έτσι βιάστηκες λοιπόν να γράψεις:

είδες λοιπόν που δεν τον ξέρεις; Διάβασε και κανένα κείμενό του, τα σχόλια του Τρίτου π,χ. Δεν σχολιάζω τίποτα άλλο, γιατι θα χρειαστώ κάνα χάπι! Έλεος!!

Μα καλά...για τόσο άσχετο με πέρασες?

Έχω γράψει τόσα πράγματα. Και εφόσον είμαι σαφής στα υπόλοιπα, θα έπρεπε να ξανασκεφτείς: είναι δυνατόν να έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με Χατζηδάκι και να μη γνωρίζει αυτό?

Κοινή λογική λοιπόν. Άρα μη βιάζεσαι. Όταν διαβάζεις κάτι, οφείλεις να έχεις κριτική σκέψη πρωτίστως. Ειδάλλως δε θα έκανες αυτό το πασιφανέστατο λάθος. Αφού βγάζει μάτια η πρότερη τοποθέτηση μου. Απορώ καμιά φορά...

υγ: Kι όταν έχουμε αμφιβολίες για κάτι, υπάρχουν και τα pm.