Συνέντευξη Γ.Νταλάρα στο ELLE

-Έστω ότι του χρόνου πουλάτε εσείς 150.000 δίσκους και σας καλούν στα Αρίων, λέγοντάς σας ότι παίρνετε εφτά βραβεία. Δεν θα πάτε;

Εγώ δεν πάω στα Αρίων όσα βραβεία και αν μου δώσουν. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Μπορεί με την Χαρούλα να είμαστε «αδέλφια», αλλά δεν σημαίνει ότι λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο απέναντι σε όλα. Τα βραβεία στο τραγούδι είναι σαν τους Χρυσούς Σκούφους στη μαγειρική. Βραβεύεται η καλύτερη σαλάτα, το καλύτερο μπιφτέκι. Ευθέως σας λέω ότι τα βραβεία δεν είναι «καθαρά». Είναι αποτέλεσμα κομπίνας ανάμεσα στους διευθυντές των εταιριών.

-Μα, για τα βραβεία αυτά ψηφίζουν δημοσιογράφοι….

Ποιοι δημοσιογράφοι, αυτοί που γνωρίζουν μόνο τη Βίσση, τη Βανδή και τον Μαζωνάκη; Έτσι, ανωνύμως; Τα βραβεία τα κανονίζουν οι ίδιες οι εταιρίες, προβάλλοντας κάθε φορά τους…κανακάρηδές τους. Οι διευθυντές των δισκογραφικών κοκορεύονται ότι είναι «διευθυντές του τραγουδιού». Στην πραγματικότητα, είναι ξεπουλητές, χωρίς κανένα κύρος. Νομίζουν ότι τους βρίζω ως πρόσωπα. Ποια πρόσωπα να βρίσω, αφού αλλάζουν κάθε πέντε – έξι μήνες και από διευθυντές γίνονται…αποθηκάριοι; Οι εταιρίες δεν θέλουν τους τραγουδιστές που έχουν υψηλό ποσοστό όπως εγώ. Θέλουν νεαρά παιδιά χωρίς απαιτήσεις, «φρέσκο κρέας», διότι από αυτό κερδίζουν λεφτά. Τα λέω αυτά, ενώ θα μπορούσα να σωπάσω. Βαρέθηκα να είμαι «ο τρελός που βγαίνει και τα λέει».