darian
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι η χρυσή τομή εφαρμόζεται σε ευθύγραμμα τμήματα και προβολές αυτών σε επίπεδα. Αν δεχθούμε ότι θεός και άνθρωπος ανήκουν σε διαφορετικά 'επίπεδα' υπόστασης, τότε μάλλον πρέπει να εφαρμόσουμε θεωρήματα παραστατικής γεωμετρίας και στερεομετρίας...
Παρατήρηση για το ανθρωποκεντρικό σύστημα:
Οι πιο πρόσφατες φιλοσοφικές θεωρήσεις στρέφονται κατά της ίδιας της λογικής μας. Με άλλα λόγια, η λογική μας έχει σχεδόν αγγίξει τα όριά της, κι αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις ως προς την φιλοσοφική νόηση τα τελευταία 2000 χρόνια. Τελευταία, αναπτύσσεται το μοντέλο της "αδύναμης σκέψης" σύμφωνα με το οποίο η ανθρώπινη νόηση αδυνατεί να παρακολουθήσει επαρκώς τη λειτουργία του περιβάλλοντος και να ορίσει με νόμους και κανόνες τα φαινόμενα και τη δομή του κόσμου (Gianni Vattimo).
Σε μία τέτοια περίπτωση, το μέλλον της ανθρωπότητας είναι η αποκόλληση από της κλασικές αρχές της λογικής, με άμεση συνέπεια τη στροφή στον συναισθητικό και διαισθητικό κόσμο. Δική μου διαπίστωση αποτελεί ότι ο άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι ένα πλήρως συναισθηματικό όν, με έντονα ανεπτυγμένες αισθήσεις που μέχρι στιγμής είναι σε βρεφικό στάδιο και αναγνωρίζονται σήμερα μόνο ως 'θαύματα' και μεταφυσικά (τηλεκίνηση, τηλεπάθεια κλπ).
Τελικώς, οι θρησκείες μάλλον μας δείχνουν το δρόμο προς το μέλλον, παρά μας τον αποκρύπτουν. Είμαστε μάλλον μπλεγμένοι σε ένα λαβύρινθο λογικής χωρίς έξοδο και περιφερόμαστε, πότε στον ένα διάδρομο (αιτιοκρατία) και πότε στον άλλο (τυχαιότητα). Ως τώρα, η εμφάνιση της λογικής ήταν το όπλο του ανθρώπου απέναντι στη φυσική επιλογή. Από τη στιγμή που επιβλήθηκε στο περιβάλλον του (δεν κινδυνεύει πλέον άμεσα ως είδος), η 'φυσική επιλογή' θα ορίσει μία νέα 'αρένα' ευρύτερης εκτάσεως, όπου θα χρειαστούν ισχυρότερα όπλα.
Το περίεργο της όλης υπόθεσης είναι ότι σχεδόν κάθε γνωστή θρησκεία διδάσκει την εσωτερική αναζήτηση των δυνάμεων που κρύβονται στη σκιά της ύπαρξής μας. Αυτή βέβαια είναι μία τεράστια κουβέντα που σηκώνει πολύ φιλολογία. Όμως, η εσωτερική αναζήτηση διδάσκεται ως 'θεϊκή προσταγή' σε κάθε γνωστή θρησκεία...
Για να απαντήσω και στο ερώτημα: πρόκειται για καθαρό θέμα δόγματος, αναπόδεικτο και από τις δύο πλευρές. Οι εμπειριστές φιλόσοφοι ζητούν βιωματικές αποδείξεις της υπάρξεως θεού. Όσο απέδειξαν την αγάπη, την ψυχή και τη νόηση, άλλο τόσο θα βρουν έμπρακτες αποδείξεις του όποιου θεού. Βίωμα δε σημαίνει μόνο βλέπω, ακούω, αγγίζω, αλλά κυρίως νιώθω (παθαίνω στα αρχαία, ρίζα του 'πάθος'). Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο 'ιδρυτής' της Χριστιανικής διδασκαλίας (προφήτης στη μουσουλμανική) δίδαξε την πίστη στον Άνθρωπο ('εσύ θα σώσεις τον εαυτό σου'), την ώρα που κάθε άνθρωπος αισθάνεται σε κάποιο σημείο της ζωής του εντελώς αδύναμος και μηδαμινός απέναντι στο δημιουργό του.
Όχι!
