Πόσο όμορφο και απρόσμενο είναι να γνωρίζεις έναν άνθρωπο αναπάντεχα και να δένεσαι μαζί του?Από την πρώτη στιγμή,από τα πρώτα λεπτά να σε κάνει να νίωθεις like home.Πόσο όμως σκληρό είναι όλα να καταρέεουν όταν βρίσκεσαι μπροστά σ'έναν τοίχο χτισμένο με θεμέλια του παρελθόντος?χτισμένο με τα μπετά κακών εμπειριών.Που βρίσκει να κουρνιάσει όλο αυτο το συναίσθημα για να σωθεί ή να σωθείς εσύ ο ίδιος?Γράφω για σένα...που δεν ξέρω πια πως να πελέψω, ούτε με τι να παλέψω για να δείς τι κρύβει η ψυχή μου.Γράφω για σένα δίχως να το ξέρεις όμως ξέρω εγώ...πόσο σ'αγαπώ και πόσο φοβάμαι γι'αυτό καθότι δεν υπάρχει γυρισμός.Το θέμα δεν είναι αν σε θέλω κοντά μου, κομμάτι της ζωής μου αλλά αν θές εσύ..και αυτό δεν το ξέρω γιατί σε χάν σε μονοπάτια άγνωστα για μένα, γνωστά για σένα.Τρέχεις και κρύβεσαι πίσω από τα δέντρα της ξωτικούπολης και εγώ μένω να κοιτώ στο υγρό χώμα τα χειμωνιάτικα φύλλα...που να πάω...??
Ίσως για εκείνον να μην ήσουν το άλλο του μισό... ίσως να ήσουν απλά μια εμπειρία, όπως τόσες... Μακάρι να σε αγαπούσε όπως εσύ αυτόν. Αλλά βλέπεις οι άντρες, είναι πολύ εγωιστές, και δεν κοιτούν τον άλλο στα μάτια. Κάνουν τα πάντα για να ξεφύγουν από μια σχέση που όπως νομίζουν, μόνο προβλήματα και ευθύνες θα τους δημιουργήσει... Πολλές φορές πληγώνουν το άτομο που ενδιαφέρεται για αυτούς, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους. Αλλά όταν καταλάβουν το λάθος τους, είναι πλέον πολύ αργά... Συνειδητοποίησε, τι κρύβεται πίσω από την αδιαφορία. Συνήθως συμβαίνουν 2 πράγματα. Ή είναι ανώριμος για σχέση, ή συμβαίνει κάτι άλλο πιο σοβαρό. Ψάξτο λίγο παραπάνω αν νομίζεις ότι αξίζει τον κόπο. Καλή τύχη!
