Λοιπόν... θα πω κι εγώ δυο λόγια.
Ξεκίνησα χθες από την άλλη άκρη της Αθήνας, κατευθείαν μετά τη δουλεία, να πάω να δω τα παιδιά. Είπα στον εαυτό μου πως θα ήταν για λίγο, απλά για ένα ποτό.
Αλλά... λογάριαζα χωρίς τους ξενοδόχους.
Ένας μικρός, ζεστός πυρήνας ανθρώπων. Ο γνωστός, φιλόξενος χώρος.
Ο Ερμής, με τις γκριμάτσες του και τη θεατρικότητα στην ερμηνεία του...
Ο Βασίλης να ξεκινάει με hammond αν θυμάμαι καλά.... και στο ''Θεία Λόλα'' να παίζει τις κάλτσες του πραγματικά κάνοντας το κομμάτι απίστευτο blues!
Ο Θοδωρής να γεμίζει τον χώρο... με την παρουσία του. Να αλλάζει δέκα διαφορετικά ερμηνευτικά πρόσωπα... ρομαντικός, τσαμπουκάς, γνήσιος ροκάς και στα ντουέτα.... έδενε μαγικά. Με μια φωνή έκπληξη... να τα δίνει όλα...
Ο Νικόλας έπαιξε λίγο, αλλά το ηπειρώτικο και το Μαχαίρι ήταν όλα τα λεφτά....
Τελικά έφυγα από τους τελευταίους.
Ήπια το πρώτο μου ποτό μετά από αρκετό καιρό.
Πέρασα όμορφα.... υπήρχε ένα απροσδιόριστο ''κάτι'' στην ατμόσφαιρα που με έκανε να χαμογελώ.
Παιδιά... ευχαριστώ. Και Βασίλη, όταν πάρεις στα χέρια σου το βίντεο, το θέλω κι εγώ. Αμοντάριστο!
+
