Επειδή τα θέματα συνεχώς ανακυκλώνονται, δεν βλέπω το λόγο να παραθέσω μία καινούργια άποψη στο θέμα...έτσι θα αρκεστώ στην προσέγγιση που είχα κάνει παλαιότερα και αφορά την καλοσύνη:
Η καλοσύνη δε μετριέται ποσοτικά αλλά ποιοτικά. Αυτό που οι περισσότεροι ορίζουν ως καλοσύνη στον εαυτό τους δεν απέχει πολύ από την υποταγή σε κοινωνικά πρότυπα, σέρβις στις εγωπαθητικές φθορές λόγω χρόνου και συνθηκών, και ενός είδους δοσοληψία στα λογιστικά κιτάπια της αυτοσυντήρησης. Σήμερα, είμαι καλός διότι βοήθησα τη γειτόνισσά μου να βγάλει τα σκουπίδια της έξω, έδωσα ένα ευρώ στο γυφτάκι των φαναριών, κάθισα 2 ώρες δίπλα στον φίλο μου επειδή αισθανότανε άρρωστος, έκλεισα 1 ώρα τα φώτα για να βοηθήσω στην οικολογική απορρύπανση κλπ κλπ.
Έκανα το χρέος μου...τί άλλο μπορώ να κάνω ο έρμος; Τα βάζω κάτω, τα μετρώ, τα ξαναμετρώ, αν βγαίνει το ψυχολογικό ψωμί της ημέρας έχει καλώς. Αν δε βγαίνει, αρχίζω την εφαρμογή των "δημιουργικών μαθηματικών": αλλάζω ζυγαριά, την "πειράζω", αλλάζω μέτρα και σταθμά, ώσπου να φέρω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τότε κλείνω την ατζέντα της αποκομιδής, πέφτω και κοιμάμαι σίγουρος για την προσφορά μου στην κοινωνία...
Ξυπνώ το επόμενο πρωί και ανοίγω το ημερολόγιο της συγκομιδής...Ήρθε η ώρα να θερίσω. Το θέρος είναι μία διαδικασία ολικής και αδιάκριτης αποψιλώσεως. Βγαίνω από την πόρτα καλημερίζοντας επιδεικτικά τη γειτόνισσα, τονίζοντας βουβά το χρέος της για ανταπόδοση, περνώ με το πολυτελές κάμπριο τετράτροχό μου δίπλα από το γυφτάκι και χλευάζω τα γυμνά του πόδια προς άρδευσην φαλλοϊσχυτικής ενέργειας από την χυμώδη συνοδό, και πηγαίνω για καφέ με το φίλο μου γνωρίζοντας ότι για μία εβδομάδα ο καφές θα είναι κερασμένος...
Και αφού ενεργήσω τον ισολογισμό της χρονιάς και περισσέψει καταμετρηθείσα κα-λοσύνη σε μεγάλο βαθμό αναρωτιέμαι: " μήπως τελικά η καλοσύνη μου είναι δύναμη και δείκτης προσφοράς;". Αν πάλι βρεθώ ελλειμματικός σε επίπεδα καλοσύνης ανα-ρωτιέμαι:" ρε! μήπως η καλοσύνη είναι αδυναμία και με εκμεταλλεύονται;". Η επιχείρηση "Εγωισμός Α.Ε." καταγράφει τα αποτελέσματα στα πρακτικά, παίρνει αποφάσεις δράσεως για τον επόμενο χρόνο και κατεβάζει τα ρολά για να ξεκουραστεί από τη δύσκολη χρονιά που πέρασε...
"Καληνύχτα Κεμαλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ..."
Τελικά είναι καλό να είσαι κάτι που ορίζεις μόνο εσύ;
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 14-01-2008 15:24 ]
