Εχετε κανει την αυτοκριτική σας?

Οι περισσότεροι από εμάς (συμπεριλαμβανομένης και εμού) έχουμε την κακιά συνήθεια να σχολιάζουμε και πολυ περισσότερο να κριτικάρουμε τους άλλους, χωρίς προηγουμένως να έχουμε ασκήσει κάποιου είδους κριτικής στον ίδιο μας τον εαυτό.Εχετε παρατηρήσει οτι όταν κάτι δεν γίνεται σωστά μας φταίνε πάντα οι άλλοι και όχι εμείς? Με πόση ευκολία ζητάμε από τους άλλους να απολογηθούν για κάτι που μας έκαναν, ενώ οταν μας ζητούν να κάνουμε το ίδιο αντι να παραδεχτούμε το λάθος μας δικαιολογούμαστε συνεχως??
Πιστεύω πως το ζήτημα της αυτοκριτικής ενοχλεί πολυ κόσμο... Σας καλώ λοιπόν να αναρρωτηθούμε για την παράλογη αυτή "λειτουργία" ενός έλλογου κατά τα άλλα οντος, του ανθρώπου!!Κάθε άποψη φυσικά και είναι σεβαστή.
Κλείνοντας μπορεί να σας γεννηθεί η απορία για το αν εγώ η ίδια έχω κανει την αυτοκριτική μου, ε, λοιπόν σε αυτο το στάδιο βρίσκομαι και πιστέψτε δεν ειναι και πολυ εύκολο.....Περιμένω τις απόψεις σας....

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Fanatiko στις 23-01-2008 11:00 ]

Αυτό που περιγραφεις στην αρχή είναι πάρα πολύ σωστό. Ακόμα κι όταν έχεις κάνει την αυτοκριτική σου μπορείς να πέσεις στο τριπάκι αυτό. Κι γίνεται κάτι τέτοιο γιατί όταν κάνεις αυτοκριτική και καταφέρνεις να βελτιωθείς πας ένα βήμα παρακάτω, σε κάτι άλλο που πρέπει να διορθώσεις. Η αυτοκριτική λοιπόν για μένα δεν είναι στατική αλλά δυναμική διαδικασία.

Όσο για μένα την ασκώ κατά τακτά χρονικά διαστήματα, άλλοτε επιτυχώς κι άλλοτε ανεπιτυχώς (πρέπει να ανεβαίνεις κ επίπεδα ωριμότητας για να είναι επιτυχής -ουσιαστικά αλληλοσυνδέεται κ αλληλεπιδρά η ωριμότητα με την αυτοκριτική).

Ναι, έχω κάνει την αυτοκριτική μου και έχω καταλήξει στα εξής.
α/ η τάση μου να λέω πάντα την αλήθεια, με έχει βάλει σε μπελάδες, αλλά δεν μπορώ να αλλάξω.
β/ η ανεμελιά και η παιδικότητα μου, πολλές φορές παρεξηγείται, με αποτέλεσμα κανείς να μην με παίρνει στα σοβαρά.
γ/ η καλοσύνη μου, και η προθυμία μου να κάνω ότι μου ζητήσουν, αν μπορώ βέβαια, δίνει το δικαίωμα σε άλλους να μου ζητάνε περισσότερα από όσα μπορώ να δώσω, και αν τα δώσω, ζητάνε και άλλα νομίζοντας ότι είμαι το κουτί με τις ευχές! Αλλά αυτό δεν το ξανακάνω!
δ/ η περηφάνια μου, βάζει εμπόδια στις επιδιώξεις μου, επειδή είμαι από τη φύση μου άνθρωπος που δεν θέλω να χρωστάω σε κανέναν!
ε/ ο εγωισμός μου, ο οποίος πηγάζει από πολύ πόνο, κάνει εμένα αλλά και όσους το αξίζουν, να πονούν, και αυτό το βλέπω ως προσωπική εκδίκηση για κάτι κακό που μου έκαναν.
ζ/ η αληθινή προσφορά μου πρός τους άλλους, παρόλο που είναι ανιδιοτελής, παρεξηγείται, με αποτέλεσμα, όταν κάνω ενα δώρο, να νομίζουν ότι θέλω κάτι! Αλλά εγώ το κάνω, επειδή έτσι νιώθω, όχι επειδή αποσκοπώ κάπου.
η/ όταν αγαπώ, αγαπώ πραγματικά, με όλη μου την καρδιά, αλλά άν κάποιος με εκμεταλλευτεί ή με πονέσει, το σίγουρο είναι ότι δεν θα με ξαναδεί.
θ/ όταν με αδικούν, πληγώνομαι ανεπανόρθωτα, αλλά ποτέ δεν πέφτω στο επίπεδο τους. Περιμένω την κατάλληλη στιγμή για να δικαιωθώ.
ι/Όταν μου κάνουν ενα καλό, συνήθως ανταποδίδω, και ποτέ δεν ξεχνάω όσους με βοήθησαν και με αγάπησαν πραγματικά.
κ/ όταν με σαμποτάρουν, συνήθως αντιδρώ με αδιαφορία, μέχρις ότου πέσουν οι μάσκες! Άλλωστε, πολλά από όσα λέγονται, δεν με αφορούν!
λ/ είμαι γεννημένη αρχηγός! Και στη ζωή μου, θέλω να έχω τον πλήρη έλεγχο. Συνήθως το πετυχαίνω!
μ/ είμαι έξυπνη, όχι όμως πονηρή. έχει διαφορά το ενα από το άλλο. Μπορώ να καταλάβω τα πάντα, αλλά δύσκολα καταλαβαίνω εναν υποκριτή.
ν/ είμαι ρεαλίστρια. ξέρω πως δεν θα έχω όλα όσα θέλω στη ζωή μου, προσπαθώ όμως, να είμαι ευχαριστημένη με όσα έχω, χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι δεν είμαι αισιόδοξη ότι μια μέρα όλα θα ανατραπούν πρός το καλύτερο!
ξ/ δεν ζηλέυω, όσο και αν ακούγεται περίεργο. Συνήθως, με ζηλέυουν.
ο/ δεν θα πατήσω τους άλλους για να πετύχω το σκοπό μου. Πιστεύω, ότι μια μέρα θα τα καταφέρω με την αξία μου!
π/ όταν θέλω κάτι πολύ, συνήθως το αποκτάω, και δεν με νοιάζει όσο και αν αργήσει αυτό.
ρ/ δεν συγχωράω εύκολα. Συνήθως, αποφεύγω να συναντηθώ και να μιλήσω ξανά με άτομα που με πλήγωσαν. Άν το κάνω, θα είναι επειδή έτυχε, όχι επειδή το επιδίωξα.
σ/ ζητάω συγνώμη, ΜΟΝΟ όταν φταίω! και απο αυτούς που με πλήγωσαν εσκεμμένα, περιμένω πάρα πολλά ως απόδειξη της συγνώμης τους!

Αυτοκριτική; Τί είν' τουτο πάλι; Θα ψάξω σε λεξικά και θα επανέλθω δριμύτερος...

Το δοκίμασα μια φορά αλλά το αποτέλεσμα ήταν άσχημο. Θυμάμαι είχα σταθεί μπροστά στον καθρέπτη και είπα...

"Είσαι βλάκας!"

Μετά όμως τσαντίστηκα και μου απάντησα...

"Εμένα είπες βλάκα ρε? Εσύ είσαι βλάκας!"

Ε, και μετά ξεκίνησε μια αντιπαλότητα με τον εαυτό μου.

"Καλά ρε με δουλεύεις? Όχι. Εσύ είσαι βλάκας που λες εμένα βλάκα!"

"Και ποιος είσαι εσύ που θα με πείς εμένα βλάκα? Να κοιτάξεις πρώτα τα μούτρα σου στον καθρέπτη και μετά να κρίνεις τους άλλους!"

"Ε...μα είδες που είσαι βλάκας?...Αυτό κάνω τώρα!"

Και τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα οτι εκτός από εγωιστής, είμαι και βλάκας

Μηπως η αυτοκριτικη, ανηκει σε μια γενικοτερη ορολογια που ονομαζεται Αυτογνωσια;

ξεκινησα να κανω αυτοκριτικη απο μικρή σχετικά ηλικία.και ομολογώ οτι αυτό με βοήθησε να τα βρω με τον εαυτό μου..και να σταματήσω να ασχολούμαι με τους άλλους, με την καλή έννοια. αν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις τους πάντες και τα πάντα(σχεδόν). είναι καλό όλοι να μπαίνουμε ουσιαστικά σε αυτή τη διαδικασία αρκετά συχνά, γιατί γινόμαστε καλύτεροι.

λοιπόν Fanatiko Μου,έχεις δίκιο σε αυτα που λες και συμφωνω απόλυτα!!!!!
αλλά νομιζω πως δεν είμαι και το καταλληλοτερο ατομο για να μιλησω για αυτοκριτικη και αυτογνωσια....εντάξει όλοι προσπαθούμε να αναγνωρίζουμε τα λαθη μας και να τα παραδεχόμαστε και λοιπά και λοιπά αλλα δεν νομίζω πως είναι και τόσο ευκολο όσο ακουγεται!ετσι?

Δεν μπορούμε να κριτικάρουμε τον ευατό μας.

Αυτοκριτικήήή.........ΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ κάτσε να σκεφτώώώώ............

Μετά απο πολλή σκέψη αποφάσισα να πω πως μπορεί σε κάποιες δεδομένες στιγμές ίσως να έχω κάνει.Και λέω ίσως γιατί η αυτοκριτική η δική μου να έχει διαφορετική σκοπιά και σκληρότητα απο τη δική σου.

Πάντως αν κάτι μας δημιουργεί την ανάγκη για αυτοκριτική είναι τα άτομα που αγαπάμε.

(λέω αυτό το εμοτικον να το κάνω υπογραφή μου)

Την κάνω αρκετά συχνά!

Ναι βέβαια μάλιστα πριν λίγη ώρα τελείωσα τη σημερινή. Φυσικά όπως πάντα, με βρήκα απλά τέλειο...

Δεν ξερω αν υπαρχει ωφελος ομως τελικα πραγματικα...Γιατι να βαζεις τον εαυτο σου στην γωνια ξανα και ξανα και να τον κακομεταχειριζεσαι? Αν υποθεσουμε οτι η αυτοκριτικη μας κανει καλυτερους ανθρωπους, μηπως τελικα με την υπερπροσπαθεια παρα γιναμε καλοι? Μαλλον να περιμενουμε και τους αλλους να φανουν στην γωνια, αν αντεξουν να κανουν την ιδια πορεια βεβαια γιατι απαιτει και μια γενναιοτητα. Αρκετα λοιπον με το αυτομαστιγωμα ας παρουν σειρα και οι αραχτοι για να υπαρξει και μια ισορροπια.

Παράθεση: Το μέλος ery στις 17-02-2008 στις 23:48 έγραψε... Δεν ξερω αν υπαρχει ωφελος ομως τελικα πραγματικα...Γιατι να βαζεις τον εαυτο σου στην γωνια ξανα και ξανα και να τον κακομεταχειριζεσαι? Αν υποθεσουμε οτι η αυτοκριτικη μας κανει καλυτερους ανθρωπους, μηπως τελικα με την υπερπροσπαθεια παρα γιναμε καλοι? Μαλλον να περιμενουμε και τους αλλους να φανουν στην γωνια, αν αντεξουν να κανουν την ιδια πορεια βεβαια γιατι απαιτει και μια γενναιοτητα. Αρκετα λοιπον με το αυτομαστιγωμα ας παρουν σειρα και οι αραχτοι για να υπαρξει και μια ισορροπια.

Είσαι ολόσωστη!!!!!!Αυτό το έχω σκεφτεί κι εγώ!

Προσωπικά δε θα έλεγα πως κάνω την αυτοκριτική μου....Όσες φορές κι αν το έκανα δε νιώθω να κέρδισα κάτι.