Αμπσουρτους_Ντελιριουμ (πάντα είχα την επιθυμία να το γράψω στα ελληνικά
):
Για την δικαστική απόφαση στο θέμα της συγκεκριμένης πολιτείας νομίζω απάντησα αρκετά ικανοποιητικώς. "Τα του Καίσαρως τω Καίσαρι" ισχύει καί για την επιστήμη. Αλίμονο αν τις αποφάσεις τις επιστημονικής κοινότητας χειρίζεται και αναλαμβάνει ο εκπρόσωπος και εκτελεστής του ποινικού και αστικού δικαίου. Πιστεύω ότι ο διαχωρισμός είναι εύκολα αντιληπτός.
Ήθελα να αποφύγω κάποιες παρεμβάσεις στο βίντεο αλλά μάλλον δεν το καταφέρνω. Κάποια στιγμή οι υποστηρικτές του Δαρβινισμού σε μία προσπάθεια να πιέσουν τον ισχυρό μάρτυρα του 'ευφυούς σχεδιασμού", τον προκαλούν: "Κάθε επιστημονική έρευνα οφείλει να τεκμηριώνει με πειραματικά δεδομένα το σύνολο της θεωρίας της". Ο επιστήμων ανταπαντά: "Δηλαδή ο Δαρβινισμός έχει κάνει πειράματα σε δεινόσαυρους και πτεροδάκτυλους;". Ακολουθεί σιγή.
Προφανώς και μιλάμε για θεωρήσεις... Το άν μία θεώρηση είναι ισχυρή ή λιγότερο ισχυρή δε σημαίνει ότι είναι απορριπτέα και μή διδακτέα. Ο τρόπος και το μέγεθος της ύλης διδασκαλίας είναι προς συζήτηση.
Δεν θα έλεγα ότι αστόχησες, μιας και για να αστοχήσει κάποιος, πρέπει να συμφωνήσουμε ποιος είναι ο στόχος.
Σε τέτοια θέματα, κάθε άποψη είναι σεβαστή, αρκεί να συνάδει με το ανθρώπινο πνεύμα (είτε γνώση/λογική, είτε αίσθηση/βίωμα, είτε συνδυασμό).
Λές ότι η επιστήμη έχει ανάγκη την ανθρωπιά. Από τη στιγμή που η επιστήμη λειτουργεί με βάση εμπειρικούς ορισμούς και προσεγγίσεις, μπορεί κανείς να περιγράψει την ανθρωπιά την οποία αυτή τη στιγμή καλείται να ενσωματώσει; Με άλλα λόγια, πώς μπορώ να μεταδώσω επιστημονικά την ανθρωπιά, μιας και η επιστήμη κατά τα λεγόμενα πολλών είναι ένα σύνολο εμπειρικών ορισμών; Μπορεί το συναίσθημα να ορίζεται από κανόνες και υποατομικά σωματίδια; Θα ήθελα κάποιος να μου ορίσει την αγάπη, την ανθρωπιά, τη συμπόνοια, την αδελφοσύνη κλπ. με επιστημονικούς όρους και εμπειρικά δεδομένα, ώστε τελικώς να αποσύρω κάθε βιωματική μου θεώρηση (θρησκεία).
Όσον αφορά στην αδιαμφισβήτητη γνώση της επιστήμης, δεν πρόκειται να αφορίσω την δημιουργική της υπόσταση, σε αντίθεση με εκείνους που απορρίπτουν δογματικά την θρησκεία. Εκείνο που επιβεβαιώνουμε επιστημονικά είναι η περιορισμένη και ατελής λειτουργία των αισθήσεων (σε παραπέμπω στο 1ο επεισόδιο του ντοκιμαντέρ που προανέφερα). Η επιστήμη έχει κάνει πραγματικά βήματα μόνο σε επίπεδο τεχνολογίας, δηλαδή στην βελτίωση της ποιότητας του αισθητού μας βιολογικού συστήματος. Η ίδια η επιστήμη είναι εκείνη που υποστηρίζει πώς η ύπαρξή μας δεν περιορίζεται σε αυτό που βλέπουμε και ακουμπάμε. Θα σου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση πως εδώ και 25 αιώνες το νόημα της φιλοσοφικής θεωρήσεως είναι σχεδόν αναλλοίωτο. Απλά, σήμερα για να δικαιολογήσουμε μαθηματικά κάποιους αισθητούς νόμους, ορίσαμε τα κουαρκ και τα κβαντα.
Η επιστήμη δεν είναι ξένη προς την έννοια της πίστεως. Η θεώρηση είναι μία διαδικασία μικροκοσμικής πίστεως. Η πίστη προϋπάρχει της αποδείξεως και της έρευνας, σύμφωνα με κορυφαίους σύγχρονους επιστήμονες. Υπ' όψιν, δεν κατηγορώ την επιστήμη για τίποτα. Επιστήμη είναι ένα μέρος του ίδιου μου του εαυτού, όπως κι ένα μέρος της κοινωνίας. Αν μέμφομαι κάτι, είναι εκείνους που έχουν ταυτίσει τη ζωή με την επιστήμη, αντί να της προσδώσουν απλά το κομμάτι (ιδιότητες) που της αναλογεί.
Όσα αφορούν στην ανωτερότητα, χρησιμοποίησα τον οικείο μας Δαρβινικό προσδιορισμό του "ισχυρού" στη φύση. Η ανωτερότητα στα όντα ορίζεται με βάση την τροφική αλυσίδα, όπου ορίζεται "ισχυρότητα". Αν κατάλαβα λάθος την ανωτερότητα, παρακαλώ προς μία διασαφήνιση. Δηλαδή, τί ορίζουμε συμβατικά ώς ανώτερο στη φύση;
Όσα αφορούν στη θεωρία της μπάλας, έχω απαντήσει σε άλλο τόπικ στον Παύλο: Ο πίθηκος γνωρίζει ότι αν πετάξει πέτρα σε καρύδα που βρίσκεται επάνω σε δέντρο, το φρούτο θα πέσει με αποτέλεσμα το θηλαστικό να τραφεί. Δεχόμαστε την επιστημονική ικανότητα του πιθήκου; Ο κροκόδειλος γνωρίζει ότι το ελάφι δεν μπορεί να ζήσει μέσα στο νερό και χρησιμοποιεί τη βιωματική του εμπειρία αυτή πνίγοντάς το, ώστε να τραφεί. Ο κροκόδειλος απαντά σε επιστημονικές θεωρήσεις;
Τα παραπάνω απλά παραδείγματα (ίσως και ιδιαίτερα απλοποιημένα) έχουν σκοπό να καταδείξουν πως η επιστήμη δεν μπορεί να είναι ένα απλό σύνολο παρατηρήσεων. Οφείλουν να καταλήγουν στην πηγή, στην αιτία, στην κατανόηση. Ξέρει κανείς να μου πεί τί είναι βαρύτητα. Αν αυτή τη στιγμή το 'παίξω' φανατικός Μουσουλμάνος και σου πω ότι ο Αλλάχ τραβά όλα τα αντικείμενα στο έδαφος, μπορείς να με αντικρούσεις πέρα από το να με σαρκαστείς;
Τελικά δεν μου απάντησες αν ο αριθμός των χρωμοσωμάτων καθορίζει το θηλαστικό. Αν όχι, τί είναι εκείνο που το καθορίζει; Είναι ισοπέδωση το γεγονός πως ο κάθε Ελ-ληναράς περιμένει πώς και πώς την χρήση του μιτοχονδριακού DNA στην ευρύτερη αγορά; Ξέρεις τί μπορεί να σημαίνει αυτό; Εκεί στοχεύει η πρώτη παρατήρησή μου στην επικινδυνότητα της χρήσεως της τελευταίας τεχνολογίας από ημιμαθείς και αμαθείς.
Όσον αφορά στην εξέλιξη των ειδών νομίζω ότι ο Δαρβίνος έχει απαντήσει σε μία κατάσταση. Λέει ότι η εξέλιξη είναι γενετική λειτουργία, δηλαδή συμβαίνουν τυχαίες αλλαγές στο γενετικό κώδικα κατά την ανταλλαγή των χρωμοσωμάτων, με αποτέλεσμα την δημιουργία νέων χαρακτηριστικών που βοηθούν ή απορρίπτουν σταδιακά τον οργανισμό στην εξέλιξη. Με άλλα λόγια, μήπως δημιουργήθηκε κάποιο χρωμοσωμικό χαρακτηριστικό που απαντούσε στην ιδιότητα "χρησιμοποιώ φωτιά"; Γιατί από όλους τους πιθήκους της εποχής αυτή η τυχαία αλλαγή έγινε μόνο σε ένα είδος αναπαραγωγής; Ακόμα κι αν αυτό συνέβη,λόγω του ανταγωνισμού των συγγενικών ειδών, που ο Δαρβινισμός προβάλλει, ο πρωτάνθρωπος έπρεπε να είχε εξαφανίσει διά παντός τον πίθηκο ως ισχυρότερος. Αυτό δεν ισχυρίζονται πως συνέβη με τα συγγενικά είδη; Θυμίζω τη θεωρία περί εξαφάνισης νεάντερνταλ προς αυτήν την κατεύθυνση.
Σαν ειδικό στάδιο εξοικείωσης με τη φωτιά εννοώ ακριβώς αυτό που συμβαίνει σήμερα στα σπίτια μας. Δηλαδή, η γάτα ενστικτωδώς αποστρέφεται τη φωτιά. Όμως, αν ανάβουμε συνεχώς το τζάκι στο σπίτι μας αρχίζει να εξοικειώνεται, παρατηρώντας τη δική μας σχέση με τη φωτιά, και αισθανόμενη μερική ασφάλεια κοντά της. Ο άνθρωπος είναι το μόνο όν που χρησιμοποίησε τη φωτιά χωρίς να περάσει από τέτοιο στάδιο εξοικείωσης. Δεν τον βοήθησε κανείς να ξεπεράσει την ενστικτώδη αντίδραση απέναντι στη φωτιά. Και από τότε αρχίζει όλο το οικοδόμημα του ανθρώπινου πολιτισμού. Έχει ποτέ αναρωτηθεί κανείς γιατί είναι το μόνο πιθηκόμορφο (σύμφωνα με το Δαρβινισμό) ον που κατάφερε όχι μόνο να ξεπεράσει, αλλά να δαμάσει στην ουσία τους φόβους του (φυσική άμυνα), στη συνολική εξέλιξη των ειδών;
Ζητώ συγνώμη για τις ετεροχρονισμένες διορθώσεις, αλλά επειδή γράφω 'μονοκοπανιά' και άρχισα να διακατέχομαι από γεροντική άνοια, κάνω τραγικά λάθη στη σύνταξη των προτάσεων και αλλοιώνω νοήματα, κι έτσι αναγκάζομαι να επανέρχομαι για επαναδιατυπώσεις... Από τη στιγμή όμως που θα γραφτεί καινούργιο ποστ από κάποιον δεν αλλάζω κάτι δομικό, σεβόμενος την συνέχεια του διαλόγου
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 04-03-2008 23:50 ]
