Εγώ θεωρώ τον εαυτό μου από τους τυχερούς σχετικά με την ανατροφή των γονιών μου! Είχαν ιδεολογία, πιστεύω, αρχές και αξίες, και το κυριότερο την υπομονή να συζητάνε μαζί μου από πολύ μικρή ηλικία!
Άλλα ήταν τα θέματα της συζήτησης με την μάνα μου και άλλα με τον πατέρα μου!
Μου περάσανε λοιπόν τα δικά τους αλλά χωρίς φανατισμό! Όταν αργότερα έφυγα από το σπίτι για να σπουδάσω ήρθα σε επαφή με όλων των ειδών τα ρεύματα, τα πιστεύω και τις ιδεολογίες, με αποτέλεσμα κάποια από αυτά που μου έδωσαν οι γονείς μου να ανατραπούν και κάποια να ενισχυθούν κιόλας! Τους μετέφερα τους προβληματισμούς μου και τις αντιρρήσεις μου σε αυτά που δεν συμφωνούσα πια και δεν με αντιμετώπισαν σαν προδότη αλλά ίσα – ίσα σε κάποια σημεία συμφώνησαν μαζί μου!
Για να γίνουν όμως όλα αυτά μου είχαν δώσει το καλύτερο εφόδιο! Μου έμαθαν να συζητώ και να μην αποφεύγω τον διάλογο όταν είχα απέναντί μου ανθρώπους που είχαν την ειλικρινή διάθεση.
Το ίδιο εφαρμόζω και εγώ τώρα στα παιδιά μου που είναι 6 και 3 ετών και θα το κάνω μέχρι το τέλος! Θέλω να νιώθουν και εκείνα τόσο σημαντικοί άνθρωποι όπως ένιωθα και εγώ όταν από αυτές τις ηλικίες - ο πατέρας μου ειδικά – συζητούσε σοβαρά μαζί μου!
Όλα παίζουν τον ρόλο τους! Οι γονείς, το περιβάλλον, το σχολείο, οι παρέες. Ούτε πιστά αντίγραφα μπορούν να βγούν ( κακό για μένα ότι προσεγγίζει το πιστό αντίγραφο, γιατί σημαίνει ότι δεν υπάρχει εξέλιξη ) αλλά ούτε και τελείως διάφοροι χαρακτήρες από τους γονείς ( πάλι κακώς γιατί τότε χάνονται και χρήσιμα στοιχεία μιάς γενεάς).
Η ποιότητα μιας γενιάς εξαρτάται από την ποιότητα της προηγούμενης συν την τύχη!
