Ολως παραδόξως (που λένε και οι Νικαραγουανοί..) ούτε η μητέρα μου,ούτε ο πατέρας μου μέ βοήθησαν ιδιαιτέρως στην ενασχόλησή μου μέ τη μουσική.Θά έλεγα μάλιστα οτι αρχικά μάλλον μέ επιφυλακτικότητα έβλεπαν αυτή τη δραστηριοτητά μου (άν και από ένα σημείο και μετά,δέν έδιναν και μεγάλη σημασία στό τί έκανα).Ναί μέν ο πατέρας μου μού πήρε το πρώτο σέτ drums (που το έχω ακόμα),ναί μέν η μητέρα μου μού είχε πάρει μιά melodica (που και αυτήν την έχω ακόμα),αλλά δέν έπαιρναν καί τόσο στά σοβαρά το γεγονός οτι ασχολιόμουν μέ τη μουσική.
Καί λέω οτι είναι παράδοξο γιατί αμφότεροι είχαν ασχοληθεί μέ τη μουσική.Η μέν μητέρα μου στά νιάτα της έπαιζε πιάνο,καί μάλιστα σέ ραδιοφωνικές εκπομπές μέ την Αντιγόνη Μεταξά (θυμάμαι οτι ακόμα και όταν ήμουν 5 χρονών είχαμε ένα πιάνο στο σπίτι,το οποίο όμως μετά από λίγο πουλήθηκε),ο δέ πατέρας μου έπαιζε στην μαντολινάτα Τρικάλων (καί μάλιστα μαζί μέ τον Τσιτσάνη-εννοείται βέβαια προπολεμικά).Και αυτός βέβαια όταν απέκτησε οικογένεια δέν είχε χρόνο να ασχολήται,αλλά όταν συνταξιοδοτήθηκε,τού κάναμε (ο αδελφός μου κι'εγώ) δώρο ένα μαντολίνο και ξανάρχισε πού καί πού να παίζη-μιά φορά μάλιστα είχαμε κάνει και μαζί πρόβα....
Τώρα που καί οι δύο έφυγαν από τη ζωή,μού έχουν μείνει ενθύμια τό μαντολίνο,ένα σκαμπώ που είχε η μητέρα μου όταν έπαιζε πιάνο (το χρησιμοποιούσα κι'εγώ γιά τά τύμπανα κάποιο διάστημα) καί ένας μετρονόμος ξύλινος (μέ επιγραφή "Metronome selon Maelzel"...) ο οποίος όμως είναι πιά μισοδιαλυμένος....
ΝΑΙ στό ΟΧΙ καί ΟΧΙ στό ΝΑΙ
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Hastaroth στις 15-02-2008 00:40 ]
