Wishbone Ash live στο Rodeo 16/2 & 17/2

Ενα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στους Martin Turner's Wishbone Ash για τα δύο πολύ σημαντικά live τους στο Rodeo. Ήμουν εκεί το Σάββατο 16/2, με το Rodeo τίγκα (είναι που είναι τρύπα... ευτυχώς είχε καλό εξαερισμό) και τους Wishbone Ash σε απόσταση αναπνοής απο το κοινό να παίζουν μεγάλες επιτυχίες απο όλη τη δισκογραφία τους στο πρώτο μέρος του live και όλόκληρο το θρυλικό ARGUS στο δεύτερο κάνοντας τις κιθάρες να παίρνουν φωτιά! Δυστυχώς, δεν υπήρχε πολλή νεολαία... Στην ηλικία μου σχεδόν (μπορεί και απολύτως) κανείς. Κρίμα...

Ο Martin Turner εμφανίστηκε με άσπρο κοστούμι και "χαβανέζικο" πουκάμισο, γαλάζιο με άσπρα λουλούδια, προκαλώντας σχόλια στο κοινό με την ασυνήθιστη αυτή αμφίεση! Μετά το τέλος του live υπέγραψε αυτόγραφα μπροστά στο καμαρίνι τους, κι έτσι απέκτησα κι εγώ ένα!!! (Φωτο 1)


Υ.Γ. Ο κιθαρίστας Ray Hatfield μιάζει πάρα πολύ με τον "Έλληνα κροίσο, ιδιοκτήτη νησιού με 9 γράμματα"! Χωρις πλάκα, δείτε τον! (Φωτο 2)

Κι όμως, Paloukeze, εγώ είδα ΚΑΙ αρκετούς "νεολαίους" [ηλικίας μεταξύ 20 - 30 ετών].

Τώρα για το λάιβ .... τι να πρωτοπεί κανείς. Ο κ. Turner έστησε μια συναυλία όπου κυριαρχούσαν τα βασικά χαρακτηριστικά του έργου των WISHBONE ASH, όπως τα ξέρουμε από το ξεκίνημά τους μέχρι σήμερα : Κιθαριστικό δίδυμο απολύτως εναρμονισμένο και συγχρονισμένο [βρε, ούτε νότα δεν ξέφευγε στους κιθαρίστες όταν κάνανε παιχνίδι μεταξύ τους!!!]. Ο ήχος όλων των οργάνων ΚΑΘΑΡΙΟΣ, σαν γάργαρο νεράκι πηγής. Κέλτικο μυστήριο σε συνδυασμό με "χίπικη δροσιά". Αρχοντιά σε συνδυασμό με τη "μουσική του δρόμου". Τραγούδια που συνδυάζουν με πανέμορφο και ευρηματικό τρόπο τα κιθαριστικά "πονήματα" των Shadows, την ιρλανδέζικη παραδοσιακή μουσική και τα μπλουζ [ιδίως τα boogie]. Χαρντ ροκ ήχος σε "λελογισμένες" δόσεις και εντάσεις. Και το κυριότερο απ' όλα : Πάνω στη σκηνή ένας Turner ΠΡΟΣΓΕΙΩΜΕΝΟΣ, γεμάτος σεμνότητα !!! Απόδειξη προς τούτο : Μπροστά - μπροστά στη σκηνή ήταν ένα παλικάρι που είχε πιει "τα κέρατά του" και σε κάποια στιγμή άρχισε να "παρεκτρέπεται", φτάνοντας σε σημείο να μιλάει μεγαλοφώνως προς τον Turner την ώρα που αυτός έπαιζε και τραγουδούσε. Κι ο Turner ... αντί να εκνευρισθεί, τού απαντούσε, προσφέροντάς του το γλυκό "φλεγματικό" χαμόγελό του !!! Για να μην πω ότι στο τέλος της συναυλίας βγήκε από το καμαρίνι και ανακατεύτηκε με τον κόσμο, πίνοντας μαζί του μπύρα και υπογράφοντας αυτόγραφα !!! Κάτι τέτοια ας τα βλέπουν κάποιοι "ψωνισμένοι" πιτσιρικάδες που, αν και στο ξεκίνημά τους, έχουν καβαλήσει κάααααααατι καλάμια .......

Εγώ τού έδωσα και μού υπέγραψε μια ΚΑΣΕΤΙΝΑ των Wishbone Ash με 4 cd, την οποία είχα αγοράσει πριν καμιά 10αριά χρόνια με το [σημαντικό τότε] ποσό των 14.000 δραχμών !!! Αυτό το στοιχείο, Paloukeze, ίσως να σε βοηθήσει να με θυμηθείς (αν, φυσικά με πρόσεξες)

Παράθεση: Το μέλος kwstasagas στις 18-02-2008 στις 21:37 έγραψε... Μπροστά - μπροστά στη σκηνή ήταν ένα παλικάρι που είχε πιει "τα κέρατά του" και σε κάποια στιγμή άρχισε να "παρεκτρέπεται", φτάνοντας σε σημείο να μιλάει μεγαλοφώνως προς τον Turner την ώρα που αυτός έπαιζε και τραγουδούσε. Κι ο Turner ... αντί να εκνευρισθεί, τού απαντούσε, προσφέροντάς του το γλυκό "φλεγματικό" χαμόγελό του !!! Εγώ τού έδωσα και μού υπέγραψε μια ΚΑΣΕΤΙΝΑ των Wishbone Ash με 4 cd, την οποία είχα αγοράσει πριν καμιά 10αριά χρόνια με το [σημαντικό τότε] ποσό των 14.000 δραχμών !!! Αυτό το στοιχείο, Paloukeze, ίσως να σε βοηθήσει να με θυμηθείς (αν, φυσικά με πρόσεξες)

Εγώ ήμουν ο τύπος ακριβώς στα αριστερά του, με το μαύρο φούτερ των Led Zeppelin... Πάλι καλά που ήμουν εκεί, γιατί παραλίγο να αρπαχτεί (να τον αρπάξουνε για την ακρίβεια) με τους δύο μπροστινούς του των οποίων τα νεύρα ειχε κάνει τσατάλια.

Όσο για την κασετίνα, δεν έβλεπα τι υπέγραφε ο μέγας Turner στους άλλους, παρα μόνο στους 4-5 πρίν απο 'μένα, και κανείς δεν του έδωσε κασετίνα, άρα δε σε είδα. Ραντεβού σε άλλη συναυλία!!!!

Ραντεβού σε άλλη συναυλία!!!!

Mε μεγάλη μου χαρά αγαπητέ μου συμφορουμίτη !!!! !!!!

Πολύ καλό live, περάσαμε πολύ ωραία. Το Setlist ήταν υπέροχο.

Όσο για το "παλικάρι"... εντάξει τι να πω. Αν και έφαγα και γω λίγο "ξύλο" (ήμουν ακριβώς δεξιά του) μετά βίας κρατήθηκα κάποια στιγμή και δεν γίναμε κώλος.

Κάποια στιγμή ηρέμησε τελείως και φεύγοντας μιλούσε με την παρέα του οπού τον άκουσα να λέει. "Εχασα τα κλειδιά μου"

Πάντως πρέπει να δείτε και τους "Κανονικούς" Wishbone Ash του Powel... νομίζω οτι εκτελεστικά τουλάχιστον, ειναι ένα κλικ καλύτεροι.

Παράθεση: Το μέλος MetalThrone στις 21-02-2008 στις 10:30 έγραψε... Όσο για το "παλικάρι"... εντάξει τι να πω. Αν και έφαγα και γω λίγο "ξύλο" (ήμουν ακριβώς δεξιά του) μετά βίας κρατήθηκα κάποια στιγμή και δεν γίναμε κώλος.

Είσαι το παλικάρι με τη μπαντάνα, που είχε δίπλα του μια κοπέλα;

Χα !!! αυτός κι αν έφαγε.

Όχι ήμουν ο από πίσω του.

Α, καλά, αυτός κι ο διπλανός του, ο γεματούλης... Πολύ σπάσιμο. Σε απόσταση αναπνοής ήμασταν πάντως, το "παλικάρι" μας χώριζε!