Ελευθερία Αρβανιτάκη: Ποπ ή γήινη;

Η αφορμή ήρθε από την πρόσφατη εμφάνιση του Ara Dinkjian στο Polis Theater... Ωστόσο, το ερώτημα υπάρχει μέσα μου εδώ και αρκετό καιρό... Έχουμε -πλέον- ένα μεγάλο δείγμα από την καριέρα της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, η οποία χωρίζεται και σε διάφορες φάσεις, καλλιτεχνικά. Κατά τη γνώμη μου, τα τελευταία χρόνια έχει στραφεί σε ποπ ακούσματα. Την άποψη ενισχύουν -πάντα κατά τη γνώμη μου- και οι επιλογές της σε χώρους όπου εμφανίζεται... Τα "πειράματα" προσωπικά δεν με ενοχλούν και πολλές φορές μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Μα στη συγκεκριμένη περίπτωση, θεωρώ ότι έχει σημειωθεί μια αποκλίνουσα πορεία...
Αποκλίνουσα από τη μουσική αλήθεια της Αρβανιτάκη... Θεωρώ, λοιπόν, ότι έφτασε στην εκφραστική της καθαρότητα και εσωτερική της πληρότητα με τα "Κορμιά και τα Μαχαίρια"... Έτσι, την έχω ξαναδεί μονάχα στις "γήινες" στιγμές της, όπως ήταν οι ελάχιστες παραστάσεις που έκανε με παραδοσιακά και λαϊκά τραγούδια, ενώ επίσης θεωρώ ενδεικτική την αποδοχή του κόσμου στην εκ νέου συνεργασία της με το Νίκο Ξυδάκη, ο οποίος πιστεύω ότι αποτελεί τον τρίτο πόλο "προσωπικής καλλιτεχνικής αλήθειας" της μεγάλης μας ερμηνεύτριας...
Ποια, λοιπόν, είναι η γνώμη σας;
Θα θέλατε να ακούσετε την Αρβανιτάκη και πάλι σε πιο "γήινα" τραγούδια;
Με ποιο είδος την έχετε συνδυάσει;
...και για να το κάνουμε πιο ειδικό:
Αναφέρατε το τραγούδι (ας είναι και δύο) με το οποίο την φέρνεται κατά νου...

Προσωπικά, θα διάλεγα το "Μαύρο κυπαρίσσι" και το "Φύσα ψυχή μου"...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : beatlus στις 26-02-2008 14:17 ]

Η Αρβανιτάκη είναι από τις πολύ πολύ αγαπημένες μου καλλιτέχνιδες. Συμφωνώ στο ότι έχει μια "αποκλίνουσα" πορεία τα τελευταία χρόνια, αλλά θα ήθελα να πω επίσης οτι η ιδιαιτερότητα της φωνής της χαρακτηρίζει τα ίδια τα τραγούδια που ερμηνεύει... εκτός από την ισορροπία που εισπράττω όταν την ακούω (δεν ξέρω αν το λέω σωστά γιατί δεν είμαι μουσικός) έχει κάτι το γήινο αλλά και το αέρινο μαζί. Οπότε δεν θα χαρακτήριζα μόνο "γήινα" τα παλιότερα ακούσματα που έχουμε από αυτήν και βέβαια θα ήθελα πολύ να κάνει ένα "γύρισμα" στα παλιά "λημέρια".
Τώρα, όσον αφορά τα τραγούδια με τα οποία την έχω συνδυάσει, συγγνώμη αλλά δεν μου είναι εύκολο να ξεχωρίσω. Να αναφέρω μόνο ενδεικτικά μερικά από τα ποιό αγαπημένα μου:

"Κύμα το Κύμα"
"Εδώ να Μείνεις"
"Ζωή Κλεμμένη"
"Μένω Εκτός"
"Στην Αρχή του Τραγουδιού"
"Ερωτικό"
"Ένα Όχι"
"Ακτή"
"Όλα τα Πήρε το Καλοκαίρι"
"Σαν την Αγάπη την Κρυφή"
"Το Παράπονο"
"Μήλο μου και Μανταρίνι"
και βέβαια απο τον δίσκο "Τα Κορμιά και τα Μαχαίρια" εκτός από το "Κυπαρίσσι" που ανέφερες, τα:
"Παράπονο"
"Γελαστή Φωτογραφία"

κτλ κτλ κτλ
σταματάω γιατί αν συνεχίσω θα αναφέρω όλη την δισκογραφία της

Επί τη ευκαιρία να πλεονάσω λίγο και να πω πως πραγματικά χαρακτηριστικό της ίσως να είναι ένα παραδοσιακό τραγούδι (δυστυχώς δεν θυμάμαι ποιό) το οποίο είχε πει στο Θέατρο Βράχων το 1994 νομίζω, a capella...ήταν πραγματικά μοναδική, είχε μείνει ο κόσμος "κάγκελο"!!!

Μήπως θυμάσαι έστω κι έναν στίχο από αυτό το τραγούδι;

( ξέρεις αν θα είναι και αύριο στον Ara Dinkjian?)

Ο Ara ναι, θα είναι και αύριο στο Polis Theater (όπως είναι και απόψε...). Πραγματικά, μα πραγματικά αξίζει τον κόπο!

θα σε γελάσω, πάνε χρόνια!!! Γιατί μου έχει κολλήσει τώρα όμως πως μπορεί να ήταν ένα που λέει "τα κύματα της θάλασσας σε πήραν από ΄μένα, αυτά ξαναγυρίσανε μα εσυ έμεινες στα ξένα..."
Μπορεί όμως να είμαι και λάθος

εννοώ αν θα είναι και η Αρβανιτάκη

Η Αρβανιτάκη έδωσε χθες το παρόν ως ακροατής και μόνο... Σηκώθηκε μόνο για χατίρι του Ara. Και στάνταρ δεν ήταν "φτιαχτό"... Αρα, δεν γνωρίζω αν θα είναι εκεί...

κρίμα (πάντως θα προσπαθήσω να πάω)
ευχαριστώ για την πληροφορία

Ωραίο θέμα.
Η Αρβανιτάκη,εκτιμώ,ότι τα τελευταία χρόνια απλά προσπαθεί να βρει τη "χρυσή" τομή.Δεν έχει παραδοθεί στην εμπορικότητα,όσο πχ. η Πρωτοψάλτη,
αλλά απτην άλλη τα ακούσματα με ήχους συγχρονους-της εποχής,αρχίζουν και πληθαίνουν.(πάρε με αγκαλιά και πάμε,ως τα χαράματα,
dance remix επισκέπτες,κρύβομαι στο αντίο,μην ορκίζεσαι).
Παράλληλα,όμως εκτός από το εμπορικό κοινό,φροντίζει να ικανοποιεί και τους "εκλεκτικούς" ακροατές της.Οπως με τις συνεργασίες με Ζούδιαρη & Ξυδάκη.
Θεωρώ ότι είναι ...γάτα

Προσωπικά, δε με ικανοποιούν τελευταία οι επιλογές της, νομίζω πως δεν της πηγαίνουν τόσο...Τα (δύο!) τραγούδια που θεωρώ πως είναι τα αντιπροσωπευτικά της είναι "Το Παράπονο" και "Μένω Εκτός".
Αν και μου αρέσει τρελά και το "Πάω να πιάσω ουρανό" (Μουσική/Στίχοι: Στ. Κραουνάκης).

Κι αν στον έρωτα κυλήσω, Θεέ μου, σ'χώρα με, κι άμα πιω κι άμα μεθύσω, παρηγόρα με...

'Γεια μας!

prosopika mou areze panta k tin theoro apisteyti foni!oso gia tin poreia tis karieras tis isos pragmati na isxyei to oti kanei kapoies lanthasmenes epiloges tis!alla prosopika tin theoro entexni k pote mou den tin symperielava stin katigoria tis pop tragoudistrias....oso gia t kommatia me t opoia tin sunduazo einai ta eksis: to miden-me ton thano- k to den apanta k to me to idio mako!!!

Και για μένα ειναι η κορυφαία ελληνική φωνή. Απλά άπιαστη.

Αγαπημένα: Μένω εκτός, Φύσα ψυχή μου

Παράθεση: Το μέλος thaliey στις 27-02-2008 στις 08:14 έγραψε... prosopika mou areze panta k tin theoro apisteyti foni!oso gia tin poreia tis karieras tis isos pragmati na isxyei to oti kanei kapoies lanthasmenes epiloges tis!alla prosopika tin theoro entexni k pote mou den tin symperielava stin katigoria tis pop tragoudistrias....oso gia t kommatia me t opoia tin sunduazo einai ta eksis: to miden-me ton thano- k to den apanta k to me to idio mako!!!

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν θεώρησα πως η Αρβανιτάκη έχει μετατραπεί σε ποπ τραγουδίστρια, αλλά ότι τα τελευταία χρόνια οι επιλογές των τραγουδιών που ερμηνεύει έχουν μια ποπ υφή. Είναι, δηλαδή, κατ΄ουσίαν ποπ...
Κάτι, που δεν θεωρώ κατ' ανάγκη αρνητικό... Είναι, ωστόσο ένα ζήτημα...
Ειδικά για μια τραγουδίστρια-ερμηνεύτρια που έχει φέρει εις πέρας και μελοποιημένη ποίηση...

ok!katalava ti ennoeis!apla ego etsi t pira opos t eipes!alla ok den pareksigithika tin gnomi mou eipa!!!

Για μένα κρατά μια καλή ισορροπία ως τώρα. Οι επιλογές της τα τελευταία χρόνια μπορεί να έχουν απομακρυνθεί από το παραδοσιακό, όμως δε θα τη χαρακτήριζα ποπ. Θα έλεγα οτι έχει καταφέρει και είναι σύγχρονη χωρίς να έχει χάσει από την ποιότητα που τη χαρακτήριζε τα προηγούμενα χρόνια. Πολύ δύσκολο αυτό, κι όμως το έχει καταφέρει.

Σε αντίθεση με Πρωτοψάλτη, Νταλάρα και άλλους, που μας τα έχουν χαλάσει τελευταία...

Παράθεση: Το μέλος jorge στις 27-02-2008 στις 10:45 έγραψε... Για μένα κρατά μια καλή ισορροπία ως τώρα. Οι επιλογές της τα τελευταία χρόνια μπορεί να έχουν απομακρυνθεί από το παραδοσιακό, όμως δε θα τη χαρακτήριζα ποπ. Θα έλεγα οτι έχει καταφέρει και είναι σύγχρονη χωρίς να έχει χάσει από την ποιότητα που τη χαρακτήριζε τα προηγούμενα χρόνια. Πολύ δύσκολο αυτό, κι όμως το έχει καταφέρει. Σε αντίθεση με Πρωτοψάλτη, Νταλάρα και άλλους, που μας τα έχουν χαλάσει τελευταία...

Άραγε πρόκειται για ανασφάλεια; Μα είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό σε καλλιτέχνες με αυτή την πορεία; Υποτίθεται πως έχουν πλέον κι ένα κριτήριο που τους επιτρέπει να ξεχωρίζουν το ουσιώδες από το μη...

Ανασφάλεια της Αρβανιτάκη; Ή των άλλων 2 που ανέφερα;

Νομίζω πως τα κίνητρα είναι ρηχά, τουτέστιν οικονομικά. Πρόκειται για μουσικές συναλλαγές και συνεργασίες με αμβλυμμένα ποιοτικά κριτήρια, με μοναδικό στόχο την διεύρυνση του ακροατηρίου τους. Δεν πιστεύω ότι τόσο η Αρβανιτάκη όσο και οι υπόλοιποι ζητούν να πειραματιστούν ερμηνεύοντας π.χ. τραγούδια του Χατζηγιάννη. Μάλλον επιθυμούν να πειραματιστούν με τα κέρδη που θα αποφέρει ο δίσκος τους, παρά με νέες μουσικές εμπειρίες.