Χαιρετώ τους κουκουτσοχωρίτες και τις κουκουτσοχωρίτες!
Αλκυόνη είσαι απίστευτη paparazzi και ρεπόρτερ!!!
Λοιπόν θα ποστάρω δύο ιστοριούλες για να αναπληρώσω το προηγούμενο κενό¨))))
Μία σε πεζό λόγο και μία με ρίμα
Το κύμα ξέβρασε το κοχύλι από τον βυθό καθώς η πρύμνη του καϊκιού έδενε στον μόλο. Ευχαριστώ για την βαρκάδα καπετάνιε, του φώναξε και πήρε τον ανήφορο για το καθιερωμένο απογευματινό ουζάκι. Κοίταξε τον ουρανό και είδε τον γλάρο να σχίζει με τα φτερά του τον αέρα. Ασυναίσθητα αναστέναξε και την έφερε στο νου του να του λέει πόσο την ζήλευε αυτήν την ελευθερία….στον δρόμο για το καφενεδάκι σκεφτικός κοίταζε το παγκάκι από τούβλα που είχε αντικαταστήσει την παλιά πεζούλα του σπιτιού της…σιγά, σιγά ό,τι την θύμιζε έσβηνε, το ξέβραζε το κύμα όπως το μικρό κοχύλι του βυθού…
Ένα κοχύλι σου ‘φερα απ’ της θάλασσας τα βάθη
Και του ανέμου τα φτερά μαζί με ένα δάκρυ
Μα ούτε ένα ευχαριστώ δεν άκουσα από ‘σένα
Στην πρύμνη που καθόσουνα και μέτραγες την ξέρα
Όσο τα τούβλα κι αν κοιτάς και ψάχνεις το μεγάλο
Κανένα δεν συγκρίνεται με τον δικό σου κάλο
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mellia στις 03-07-2008 00:55 ]