489 online · 210.840 μέλη
Μα ο έρωτας είναι από μόνος του ζωή και δίνει ζωή...Τυχεροί όσοι τους έχει καταδεκτεί...Είναι ολίγον τι εκλεκτικός...
Κάτι νύχτες Σαββάτου,η αγάπη,είναι αιτία θανάτου...,που λέει κι ένα τραγούδι.
|
Πολύ δυνατή σκέψη για την ηλικία σου! Μπράβο!!!!!!!!!
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου!
Όπως λέει και ο StavmanR πριν οποιαδήποτε απάντηση το ζητούμενο είναι πώς ορίζει ο καθένας τον έρωτα.
Όταν ο έρωτας ορίζεται ως ζω για την στιγμή που θα τον/την δω, ενεργώ και σκέφτομαι μόνο και μόνο γιατί υπάρχει, είμαι διατεθειμένος/η να κάνω κάθε τρέλα - ακόμη κι αν πρέπει να ταπεινωθώ για χάρη του/της, τότε μιλάμε για εξάρτηση άρα για παθητική κατάσταση που δεν είναι αναγκαία γιατί απλά δεν προάγει την ψυχή παρά μόνο μας μετατρέπει σε άβουλα όντα απέναντι στο/στη σύντροφό μας.
Όταν πάλι ο έρωτας ορίζεται ως μία κατάσταση που εγώ περνάω καλά, εγώ έχω το "πάνω χέρι", εγώ καλύπτω μια δική μου ανάγκη για ανάταση του εγωισμού μου - είμαι αρεστός/η. έχω έναν άνθρωπο που με θαυμάζει και κάνει για μένα τα πάντα - τότε θεωρώ ότι είναι χειρότερα από την προηγούμενη περιγραφή, γιατί απλά γίνεσαι θύτης.
Προσωπικά δε θα όριζα ως έρωτα καμία από τις παραπάνω καταστάσεις. Για μένα ο έρωτας έχει να κάνει με το πάθος που νιώθεις για έναν άνθρωπο, μία τέχνη, μία δραστηριότητα. Όταν νιώθεις όμορφα επειδή επικοινωνείς με το σώμα, την ψυχή και το νου. Όταν η καρδιά σου χτυπάει δυνατότερα επειδή αναπνέεις την αύρα του, χωρίς όμως να είσαι εξαρτημένος/η από αυτήν. Όταν αρχίζει η ανάσα σου να γίνεται γρηγορότερη καθώς πλησιάζεις κοντά του και προσμένεις τις επόμενες κινήσεις.
Αγαπώ κάποιον ή κάτι δε σημαίνει απαραίτητα ότι είμαι ερωτευμένος όπως και το αντίστροφο. Η αγάπη΄είναι κάτι βαθύτερο και αρκετά διαφορετικό, αλλά είπαμε εδώ μιλάμε περί έρωτος...
|
Μεχρι εδω καλα..Εκει που θα διαφωνησω μαζι σου φιλη μου,ειναι πως δεν εισαι σε θεση παντα να ελεγχεις τον ερωτα...Τις περισσοτερες φορες αυτο που κανεις ειναι να τον ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΙΣ(οχι εσυ,μιλαω γενικα σε β προσωπο μην παρεξηγηθουμε)...ΤΟΤΕ ομως ειναι που εισαι ΕΝΑ ΠΑΘΗΤΙΚΟ πιονι,οχι του ερωτα,αλλα της αυστηρης λογικης...Το παθος που προσδιδεις στον Ερωτα σε αυτη την πολυ ομορφη περιγραφη σου για κεινον,εχει το τιμημα του...ΑΡΑ:Καλο ειναι να αφηναστε και λιγο ελευθεροι...Καλη η λογικη δε λεω,αλλα μερικες φορες δεν πειραζει να δωσουμε και λιγο απο τον εγωισμο μας...ο οποιος ειναι κατα βαση αμυντικος...Εγω θυσιασα μια εξεταστικη μου για να ειμαι με την κοπελα μου και μπορει η εξεταστικη να πηγε στραφι αλλα εγω δε μετανοιωσα...γιατι περασα μαζι της απιστευτες στιγμες που μπορει να μην της ειχα περασει διαφορετικα...
-----------------
LIFE IS A MISERY ONLY FOR MISERABLE
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : freddieKrueger στις 05-07-2008 20:29 ]
Φίλε Frieddie, μάλλον δε διαφωνούμε πουθενά. Δεν είπα κάπου ότι πρέπει να καταπιέζεις τον έρωτα. Ίσα ίσα που εγώ είμαι η πρώτη που θα πω "άσε το συναίσθημα να λειτουργήσει και να σε πάει όπου νά ναι" . Έτσι κι αλλιώς " τα συναιθήματα είναι άγρια άλογα" Γϊνεται να τους βάλεις χαλινάρι?
Πίστεψέ με κι εγώ για χάρη ενός έρωτα έχω κάνει πολλές τρέλες που δε μετανοιώνω γιατί όπως ακριβώς λες κι εσύ, όπως λέει και σε ένα τραγούδι ο Θηβαίος "αιώνια θα στο τραγουδώ κι εσύ δε θα το μάθεις πως οι στιγμές που μού 'δωσες αξίζουν μια ζωή". ΄Εχω αφεθεί με κίνδυνο να χάσω ό, τι είχα κατακτήσει έως τότε στη ζωή μου. Αλλά δεν το έχω μετανοιώσει ούτε μια στιγμή.
Όσο για το θύμα και θύτης, κατά βάση συμφωνούμε.Έχεις δίκιο όποιος εκμεταλλεύεται τον έρωτα του άλλου είναι θύμα του εαυτού του. Το ζήτημα είναι ότι πολλές φορές επιβάλλει καταστάσεις, που ο άλλος κάθεται και ανέχεται- το έχω δει να συμβαίνει. Αυτό εννοώ με την έννοια θύτης:το να εκμεταλλεύεσαι τον έρωτα του άλλου για προσωπικό συμφέρον.Θα μου πεις κακό του κεφαλιού του άλλου που κάθεται και ανέχεται και θα έχεις και δίκιο!
Πάντως δεν ξέρω αν συμφωνείς μαζί μου,αλλά δεν νιώθεις περισσότερο ζωντανός με τον έρωτα? δεν είναι υπέροχο να είσαι ερωτευμένος ακόμη και αν χάνεις ώρες ώρες τη λογική ? ;)
-----------------
Τα συναισθήματα είναι άγρια άλογα
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : margot στις 05-07-2008 23:11 ]
Καθομουν κι εκανα αναδρομες στο παρελθον λογω του παροντος θεματος...θυμαμαι τον ερωτα που ειχα νοιωσει για μια κοπελα περισυ που καναμε Χειρουργικη...Ειχα παει πρωτο μαθημα και περιμενα να μαζευτουν τα παιδια της ομαδας οταν εσκασε μυτη εκεινη...Με το που την ειδα,οι παλμοι μου εγιναν 200...Γυριζει αμηχανα και μου χαμογελαει σε καποια φαση..Τοτε ηταν που εγινα 2000 αταγονες κεριου...κι αντε να με συμμαζεψεις...
Ηταν ακριβως ετσι οπως το περιγραφω...κεραυνοβολο...κι εγω αρχισα να νοιωθω σαν παιδι εκτης δημοτικου...που μου αρεσε μια Φωτεινη και την επερνα καθε απογευμα για να ρωτησω τι εχουμε να διαβασουμε στη Γεωγραφια η την Ιστορια...Ετσι και πριν ενα χρονο... 26 χρονων γαιδαρος και δεν μπορουσα να αρθρωσω ουτε λεξη διπλα της...Ημουν τοσο ντροπαλος απεναντι της...Αλλα μου αρεσε...ειχα 10 χρονια να νοιωσω ετσι για κοπελα(αν εξαιρεσεις την εκτη Δημοτικου χε χε)
Ο ερωτας μου ηταν χωρις ανταποκριση δυστυχως μια και ηταν ηδη δεσμευμενη η κοπελια...Εγω παρολα αυτα μαζεψα οσο κουραγιο μου ειχε απομεινει και της εγραψα κατι σα μικρη ιστοριουλα γεματη αλληγορια στην οποια εξεφραζα πως ενοιωθα για εκεινη...Ηταν σαν να εριχνα ενα κερμα στο πηγαδι των ευχων...σαν να εκλεινα τα ματια και να προσευχομουν να εκπληρωθουν τα πιο τρελα μου ονειρα...
-----------------
LIFE IS A MISERY ONLY FOR MISERABLE
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : freddieKrueger στις 06-07-2008 02:11 ]
Κι όμως συνεχίζουμε να συζητούμε σε κάτι στο οποίο δεν έχουμε κοινό τόπο αναφοράς. Τί είναι έρωτας; Είναι η έξαψη που νιώθει κανείς όταν οι ορμόνες του που πηγάζουν από το ένστικτο της αναπαραγωγής, προσβάλλουν τα κέντρα της λογικής; Είναι αγάπη; Είναι φιλία; Είναι "λιγούρα"; Αν δεν ξεκαθαρίσουμε ή έστω περιγράψουμε τί ακριβώς είναι δύσκολα θα επικοινωνήσουμε επαρκώς.
Freddie man 
, σχετικά με αυτό:
|
Είχα γράψει για το θέμα "οι σχέσεις των δύο φύλων":
"Λέμε ότι πρέπει να γίνουμε πχ. αυθόρμητοι... Πώς θα γίνουμε αυθόρμητοι, όταν γαλουχηθήκαμε με μία παιδεία να μας λέει ότι δεν υπάρχει τυχαιότητα (κάθε τυχαίο οφείλουμε να το ερμηνεύσουμε) κι ότι εμείς ορίζουμε τη ζωή μας, άρα πρέπει να κάνουμε συνεχώς επιλογές μαθηματικού τύπου επάνω σε ψευτοδιλήμματα. Τελικώς τί είναι το αυθόρμητο; Πάνω σε ποια πράγματα θα είμαστε αυθόρμητοι; Είναι δυνατόν να ζει κανείς μία "προγραμματισμένη" ζωή και να έχει χώρο για αυθορμητισμό; Όλα σήμερα ερμηνεύονται και αποφασίζονται με βάση το πρόγραμμα... Ρομποτοποίηση ή κοινώς "τεχνητή νοημοσύνη"."
Τελικώς, αυτή η ζωή έχει χώρο για έκφραση "πηγαίου συναισθήματος" (δηλαδή βίωμα) ή όχι; Όλα ερμηνεύονται με βάση τη λογικη ή όχι; Όλα ακολουθούν κανόνες της λογικής και υποτάσσονται σ' αυτήν;
Ας αναλύσω το γιατί είμαστε αμυντικοί στη ζωή μας. Η λογική είναι ένα εργαλείο άμυνας μιας και βασίζεται στις αισθήσεις οι οποίες είναι κατά βάση αμυντικές. Το παιδί, έχει το πηγαίο συναίσθημα της περιέργειας, της τάσεως να "βιώσει". Ο ενήλικας έχει προγραμματίσει τα πράγματα στο μυαλό του με τέτοιο τρόπο ώστε να μην βιώσει κάτι που πιθανότατα θα προκαλέσει πόνο, σύμφωνα με την παρούσα λογική. Έτσι, απορρίπτει όλες τις διαδικασίες που περιέχουν πόνο, εκτός κι αν το λογικό όφελος είναι πολλαπλάσιο της λογικής ζημίας (βλέπε ποδοσφαιριστές που σπαν τα πόδια τους για εκατομμύρια ευρώ). Με τον παραπάνω τρόπο, απορρίπτουμε την ίδια την ουσιαστική γνώση, μιας και η γνώση προϋποθέτει πόνο (πνευματικό, σωματικό, ψυχικό). Έτσι πχ. δεν χρειάζεται να σκαλίσουμε τον κήπο και να φυτέψουμε ρίζες, μιας και τη "άχρηστη" γνώση την "κατέχουμε" μέσω των βιβλίων (πιο βολικός και απαλός πόνος από το σκάψιμο)... Εκεί όμως έρχεται αυτό που αναφέρεται μέσα στην ταινία The Matrix: "There is a difference between knowing the path and walking the path".
Κοινώς, όποιος δεν πονά, δεν κατέχει ουσιαστική βιωματική γνώση. Κατέχει κάτι σαν γνώση και ζει σε μία προσωπική φαντασιακή πραγματικότητα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι πρέπει να μαχαιρωθούμε για να δούμε πώς είναι το μαχαίρωμα. Αλλά σημαίνει πιθανότατα ότι όποιος δεν κόπηκε ακόμα και στο κόψιμο της τομάτας, αδυνατεί να κατανοήσει στο μέγιστο τον άνθρωπο που μαχαιρώθηκε 17 φορές στις ειδήσεις.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 06-07-2008 15:26 ]
Ta Kormia Ke Ta Macheria - Eleftheria Arvanitaki
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Disasterpiece στις 06-07-2008 15:30 ]
|
Δεν νομιζω οτι μπορουμε να δωσουμε εναν κοινως αποδεκτο ορισμο για το τι ειναι ο ερωτας. Ειναι μια εντελως αφηρημενη εννοια που ο καθενας την αντιλαμβανεται αναλογα με τον χαρακτηρα του και τα βιωματα του.
πχ. ενας ανθρωπος που απο την φυση του ειναι λιγουρης, παντα θα βλεπει τον ερωτα ως λιγουρα, και δυσκολα θα μπορεσει να τον αντιληφθει ως αγαπη ή φιλια.
Με λιγα λογια, δεν μπορουμε να προσδιορισουμε ποιος ορισμος του ερωτα ειναι ο σωστος, και αρα ειμαστε καταδικασμενοι να συνεχισουμε να συζηταμε χωρις συγκεκριμενο σημειο αναφορας.
StavmanR, επόμενο δεν είναι να μην υπάρχει κοινός τόπος αναφοράς σε ένα τέτοιο θέμα, όπου οι απόψεις του καθενός πηγάζουν από τα διαφορετικά βιώματα που έχει?
Για κάθε άνθρωπο έρωτας είναι κάτι διαφορετικό. Για κάποιους ταυτίζεται με την αγάπη, για κάποιους άλλους με τη "ληγούρα", για μία άλλη μερίδα με το γενετήσιο ένστικτο της αναπαραγωγής. Δεν μπορείς να πεις ότι κάνει λάθος ο ένας ή ο άλλος γιατί σίγουρα έχει βιώσει διαφορετικές καταστάσεις και άρα έχει διαφορετική νόηση του θέματος.
Επομένως όταν ανοίγουμε ένα τέτοιο θέμα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε - κατά την ταπεινή μου γνώμη - είναι να παραθέτουμε τις απόψεις μας, πιθανόν και τα βιώματά μας και να περιγράφουμε, όπως πολύ σωστά λες, τι είναι αυτό που θεωρούμε έρωτα. Θεωρώ ότι είναι σχεδόν αδύνατο να ορίσεις ένα τόσο δυνατό συναίσθημα. Μπορείς απλά να περιγράψεις το τι αισθάνεσαι, το πώς νιώθεις, χωρίς και αυτό να είναι πάντα εφικτό.
Όσο για το αν χωράει στην κοινωνία και τον πολιτισμό μας η "έκφραση πηγαίου συναισθήματος" (μου άρεσε πολύ η φράση σου) θεωρώ πως δύσκολα αφήνεται κάποιος. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι συχνά υπέρ του δέοντος ορθολογιστής.
Προσωπικά ωστόσο λέω "ναι". Επιβάλλεται να ακολουθείς τα ένστικτά σου. Ακόμη και αν πονέσεις. Στη ζωή σημασία έχει να κάνεις όσα αισθάνεσαι, γιατί δεν ξέρεις αν αύριο θα έχεις την ευκαιρία. Κι όπως είχα γράψει και σε ένα άλλο forum: ζωντανός είναι εκείνος που νιώθει. Μη φοβάσαι να πληγωθείς, γιατί ακόμη και η θλίψη και ο πόνος είναι σημάδι ότι έχουμε ζωή. Καλό είναι να παίρνουμε τα ρίσκα μας ακόμη κι αν δεν είμαστε σίγουροι ότι το επόμενο βήμα που θα κάνουμε είναι σωστό.
|
Punksterίνα, αν παίζεις βόλει πάω στοίχημα ότι είσαι "πασαδόρος". Αν δεν παίζεις, δοκίμασε να ασχοληθείς μιας και το κατέχεις 
.
Εκείνο που θέλω να καταλήξω είναι ακριβώς αυτό που μου έδωσες "σε πρώτο χρόνο" πάνω ακριβώς στο φιλέ - έτοιμο για πόντο. Υπάρχουν βιώματα περα από τη λογική και την επιστημονική γνώση. Όσο αφελές είναι να προσπαθεί κανείς να ορίσει τον έρωτα μέσω των "συμπτωμάτων" του στην καθημερινότητα, άλλο τόσο είναι να προσπαθεί να ορίσει κάθε βιωματική έννοια στα στενά πλαίσια των εγκυκλοπεδικών γνώσεων.
Εντούτοις πιστέυω ότι μπορούμε να αναπτύξουμε συζήτηση σε κάθε αφημερημένη έννοια, αρκεί να την αποδεχτούμε ως έχει και να προσπαθήσουμε να βρούμε σημεία τομής, χωρίς να μπαίνει το θέμα "το δικό μου είναι σωστό ενώ το δικό σου λάθος".
Margot, δεν διαφωνούμε επί της ουσίας. Απλώς θεωρώ σημαντικό να εστιάσουμε στο γεγονός πως καλώς ή κακώς ζούμε σε ένα σύστημα κανόνων, σύμφωνα με τους οποίους υπάρχουν κάποια "όρια έκφρασης πηγαίου συναισθήματος", που ορίζονται με βάση τα "βουλητικά στάδια" λειτουργίας του ανθρώπου (δηλαδή επί της ουσίας διαχείριση των πρωτογενών ορμών και όχι εξάλειψή τους). Το βασικό είναι να καταλαβαίνουμε το νόημα της ύπαρξης των κανόνων αυτών, το γιατί εφαρμόστηκαν εξαρχής στα κοινωνικά σύνολα.
|
Σαφέστατα και ζούμε σε κοινωνία με νόμους και κανόνες, οι οποίοι πρέπει να είναι απόλυτα σεβαστοί. Όταν μιλώ για έκφραση συναισθημάτων και ενστίκτων μιλώ για "ελεύθερη έκφραση" και όχι για "ασύστολη έκφραση". Η ελευθερία του κάθε ατόμου προϋποθέτει το σεβασμό στην ελευθερία του άλλου. Και μιας και μιλάμε για έρωταένα απλοϊκό παράδειγμα: ασύστολη έκφραση του έρωτα θα ήταν να πολιορκήσουμε ένα άτομο το οποίο μας έχει δείξει ότι δεν ενδιαφέρεται για εμάς τόσο στενά, ώστε να το φέρνουμε συνεχώς σε δύσκολη θέση. Ελεύθερη έκφραση θα ήταν να του εκφράσουμε τα συναισθηματά μας, χωρίς να φοβηθούμε την απόρριψη, και να του αφήσουμε την επιλογή
|
Περι οριων και αυθορμητισμου τωρα.....
Ποσο αυθορμητος μπορεις να εισαι οταν ηδη μεσα σου γνωριζεις και υπαρχουν καποια ορια για την "εκφραση του πηγαιου συναισθηματος"?
Ενταξει, ο ερωτας δινει αρκετα περιθωρια για αυθορμητισμο, γιατι και μονο που εισαι ερωτευμενος, το χανεις λιγο το νιονιο και λειτουργεις με μεγαλυτερη αφελεια.
Και αυτο δεν ειναι απαραιτητα κακο.
Ο αυθορμητισμος δινει μια αισθηση ελευθεριας και ανεμελιας, οτι μπορεις να πραξεις χωρις να σκεφτεις και λογαριασεις τις κινησεις απο πριν, και οτι μπορεις να ενεργεις με βαση το συναισθημα (οπως νιωθεις την καθε στιγμη εννοω).
Το προβλημα ξεκιναει οταν το πραγμα αρχιζει να ξεφευγει και ο αυθορμητισμος κατανταει επιπολαιοτητα, απερισκεψια και βλακεια. 
Αυτό είναι ένα τεράστιο φιλοσοφικό ερώτημα που τίθεται στα όρια της ψυχολογίας. Η λογική είναι η διαχείριση (και όχι εκμηδενισμός) του πηγαίου συναισθήματος. Με άλλα λόγια, ανακαλύψαμε -ως άνθρωποι- τρόπους ώστε να αποδεχόμαστε από κοινού κάποιες έννοιες, μέσα στα πλαίσια της κοινωνικοποίησης (συμφέρον ομάδας). Με την ένταξή σου σε μία ομάδα, "υποχρεώνεσαι" να ακολουθήσεις κάποιους κανόνες που αφορούν την ομάδα. Με άλλα λόγια, η κοινωνικοποίηση αποτελεί από μόνη της μία "επιβολή", ακόμα ανάμεσα στα όντα της υπόλοιπης πανίδας.
Στην σύγχρονη κοινωνία, το πλαίσιο της κοινωνικοποίησης αναγκαστικά περιλαμβάνει τις ανώτερες νοητικές λειτουργίες. Έτσι ακολουθούμε ένα σύστημα κανόνων με τους οποίους εκπαιδευόμαστε σε φαντασιακό επίπεδο. Πχ. λέμε ότι η ελευθερία μας σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Πρόκειται για έναν αφηρημένο και επί της ουσίας παρα-λογο κανόνα, ο οποίος αποκτά θέση και ισχύ μόνο με την ανάπτυξη της νόησης σε επίπεδα τέχνης. Είναι ένας κανόνας που βασίζεται αποκλειστικά στην ανάπτυξη/εκπαίδευση της διαπροσωπικής διαισθητικής ικανότητας (ενσυναισθησία) μέσω της επιβολής. Έτσι, το πηγαίο σου συναίσθημα δεν είναι αποκλειστικά αυτό που εμφανίζεται μέσω των ενστίκτων. Τα ένστικτα, προσφέρουν το ερέθισμα στον άνθρωπο ώστε να επιστελεστούν βασικές -για την υλική πλευρά της ζωής- λειτουργίες.
Για να επικεντρώσω και στο θέμα μας: ο έρωτας είναι αποδεκτός ως πηγαίος. Όμως το πηγαίο δεν μπορεί να είναι το "θέλω ΤΩΡΑ να σε βάλω από κάτω χωρίς απαραίτητα τη συγκατάθεσή σου", μιας και αντιβαίνει τον βασικό κανόνα της νόησης και ανάπτυξης ενσυναισθησίας. Τα όρια του καθενός είναι πραγματικά προσωπικά και αφηρημένα. Έχει σχέση με αυτό που ονομάζουμε όριο θρασύτητας και αφορά ΚΑΙ τις ηθικές αξίες της εκάστοτε κοινωνίας. Τεράστια κουβέντα και θα φύγουμε τελείως από το θέμα, δίνοντας στους συντονιστές την πέτρα στο χέρι να μας λιθοβολήσουν...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 07-07-2008 18:05 ]
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ....Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ,Ο ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑΜΠΟΥ ΕΡΩΤΑΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΤΟ ΒΙΩΝΕΙ ΜΙΑ,ΙΣΩΣ,ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ.....
ΕΓΩ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟΝ ΒΡΗΚΑ ΑΡΚΕΤΑ ΝΩΡΙΣ,ΚΑΙ ΛΕΩ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑΤΙ ΗΜΟΥΝ ΑΡΚΕΤΑ ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΧΕΙΡΙΣΤΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΝΙΩΘΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΩΘΗΚΑ ΠΛΗΡΩΣ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ,ΑΛΛΑ ΣΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ ΤΟ ΠΙΟ ΛΑΘΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΤΩ....ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΟΜΩΣ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΝ...
ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΛΟΙΠΟΝ,ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ,ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΧΩΡΙΣ ΕΓΩΙΣΜΟ ΓΙΑΤΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΕ ΕΝΑ........
Μπλα μπλα μπλα έρωτες και κουραφέξαλα...
Υπάρχουν φορές που νιώθω έντονα το συαναίσθημα να θέλω να ερωευτώ (πράγμα που δεν μου έχει συμβεί ποτέ.Κι α;ν το έχω πάθει είναι ΜΟΝΟ με έναν).
Δεν ξέρω αν χρειάζεται ναι ή όχι αλλά σίγουρα αυτό που χρειάζετι στη ζωή μας είναι η αυτογνωσία και το να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου.
Ο έρωτας χωρίς ιδοτέλεια θα έρθει τόσο φυσικά όπως ο αέρας στα πνευμόνια με την αναπνοή μας.
Αυτή είναι η άποψή μου.
Συνεπώς μάλλον χρειάζεται όταν όμως είσαι συνειδητοπιημένος αν θέλεις να είσαι με τον άλλον και γιατί χωρίς να κολλάς πουθενά.
Πολυ λογικες τοποθετησεις βλεπω και καθολου 'συναισθηματικες'...Ο ερωτας ερχεται κι δ συνηθιζει να ρωτα πριν εισβαλλει...Γιατι ειναι καποιος ερωτεμενος με καποια?η το αντιθετο?Γιατι ετσι του/της καπνισε...Για να μην πω και καμμια αλλη λεξη και με αρχισουν παλι στα μπινελικια...
Να συνειδητοποιησω τι?Ποιος ειμαι?Τι θελω?κτλ κτλ κτλ..Αυτα ειναι πολυ σωστα που γραφει η απο πανω μου,αλλα δεν χουν να κανουν με τον ερωτα...Μαλλον με τη λογικη περισσοτερο...Επισης ο ερωτας δεν εχει να κανει με ανιδιοτελεια...μη μπλεκουμε την αγαπη με τον ερωτα....Θελω αυτην που ειμαι ερωτευμενος μονο για μενα να χει ματια...δεν θελω το καλο της(γιατι αν το ηθελα μπορει αυτο να σημαινε οτι θα επρεπε να τη διωξω μακρια μου) μα ουτε και το κακο της...θελω απλα να κοιταζομαστε,να φιλιομαστε,να αγγιζομαστε και τα κορμια μας να 'συνομιλουν' χωρις καν να πουμε μια λεξη...
|
Απ οτι εγραψες πι πανω με αγγιξαν τα τονισμενα γραμματα...ΑΥΤΟ Ο ΚΑΤΑΡΑΜΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΨΑΧΝΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΝΑ ΒΡΩ...και οσο το καταφερνω μερα με τη μερα,μηνα με το μηνα,χρονο με το χρονο,τοσο πιο κοντα στη γνωση της ΑΛΗΘΙΝΟΥ βιωματος μιας εμπειριας βρισκομαι...Οταν αποβαλλω σιγα σιγα αυτο το γ@#$%νο δαιμονιο που λεγεται λογικη ,αυτο που με 'προστατευει' αλλα στην ουσια με ΄αποστειρωνει' οχι απο τον πονο,αλλα απο την ιδια την ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ...Να τρως παγωτο χωρις να φοβασαι μην κλεισει ο λαιμος σου,να βρεχει κι εσυ να χορευεις εξω χωρις να σε νοιαζει που βρεχεσαι,η αν θα κρυολογησεις,...να φιλας τα κοκκινα σαρκωδη χειλη μις γυνιακας με παθος,κι ας ξερεις οτι μπορει ναναι λαθος...
LETS FUCKIN' LIVE BIATCH!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-----------------
LIFE IS A MISERY ONLY FOR MISERABLE
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : freddieKrueger στις 09-07-2008 02:05 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 09-07-2008 13:36 ]
