Εντάξη κορίτσια εγώ είμαι εδώ... σας έχω και συνταγή
Φραπεδιά είναι μια άλλη ονομασία για το γνωστό μας φραπέ.
Για τους αδαείς, ο φραπές (που σωστά είναι "ο φραπέ") είναι ο "χτυπητός" καφές ο οποίος αποτελείται από καφέ (φυσικά), ζάχαρη και λίγο νερό.
Μετά το χτύπημα συμπληρώνουμε με περισσοτερο νερό, παγάκια και καλαμάκι.
Όποιος θέλει βάζει και γάλα. Η ονομασία φραπεδιά χρησιμοποιείται για να δώσει περισσότερη γκλαμουριά και χλιδή, στην ήδη θεϊκή ονομασία του φραπέ.
'Αλλη ονομασία είναι το φραπόγαλο, στην περίπτωση που ο φραπές περιέχει και γάλα.
Να σημειώσουμε εδώ ότι η φραπεδιά είναι καθαρά ελληνική εφεύρεση, δείγμα του πολιτισμού.
Χώρες "μαμάδες" του καφέ όπως είναι η Βραζιλία ή η Υεμένη δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για την ύπαρξη του φραπέ και οι ξένοι που έρχονται στην Ελλάδα το καλοκαίρι παίρνουν και μια συνταγή για φραπέ μαζί τους φεύγοντας.
Αν και ο φραπές έχει επικρατήσει να πίνεται το καλοκαίρι λόγω πιο αραχτής ατμόσφαιρας, εγώ ένα έχω να πω:
Η φραπεδιά είναι ιδεολογία και πίνεται παντού και πάντα,
είναι θέμα image.
Η μαγκιά είναι να είσαι παντού και πάντα έτοιμος για να
πιεις φραπέ, να
είσαι έτοιμος να αποφύγεις ανά πάσα στιγμή τα δουλικά
υπαλληλικά σου
καθήκοντα και να μπορείς να αράξεις ακόμα και κάτω από
το απειλητικό βλέμμα
του αφεντικού.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν πίνουν φραπέ, δεν ταιριάζει με
την ιδεολογία τους.
Φραπέ επίσης δεν πίνουν ποτέ οι λιμενεργάτες, οι
οικοδόμοι,
οι ανθρακωρύχοι και οι υπόλοιποι "ξανθοπουλικοί" με τα
σκληρά και βάρβαρα
επαγγέλματα.
Είπαμε, ο φραπές είναι γκλαμουρ.
Η φραπεδιά πρέπει υποχρεωτικά να πίνεται εκτός του χώρου
εργασίας καθώς και
εκτός της προσωπικής οικίας του καθενός και να
συνοδεύεται από την
ημι-ξαπλωτή στάση του σώματος με τα πόδια να βρίσκονται
σε ψηλότερο επίπεδο
από αυτό του κεφαλιού.
Χαρακτηριστικά της φραπεδιάς:
* Μια σωστή φραπεδιά πρέπει να έχει πάντα καλαμάκι. Το
καλαμάκι δείχνει
άνεση γιατί δε σε αναγκάζει να σκύβεις για να πιεις τον
καφέ, είναι μια
εφεύρεση κατά της κούρασης και της περιττής σπατάλης
ενέργειας.
Το καλαμάκι μάλιστα πρέπει να είναι σπαστό για να
διευκολύνει την σωστή πόση
του καφέ. Ακόμα το καλαμάκι είναι η μισή αρχοντιά για τη
φραπεδιά καθώς σου
δίνει τη δυνατότητα να ανακατεύεις κάθε λίγο το
περιεχόμενο του ποτηριού.
Το ανακάτεμα του φραπέ είναι μέτρο χλιδής και πρέπει να
γίνεται με το κεφάλι
ψηλά και το χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο. Ειδικά αν
συνοδεύεται από
μαύρο γυαλί και τα πόδια πάνω στις καρέκλες, το
ανακάτεμα προσθέτει πολλά
στο status του καθενός φραπεδοκατακτητή.
* Η πρώτη ρουφηξιά της φραπεδιάς είναι ιερή. Η όλη
κίνηση όπου σπας το
καλαμάκι, το βάζεις στο στόμα αργά και αισθησιακά και
βλέπεις την καφέ
ρευστή μάζα να ανεβαίνει και να πλησιάζει στη στοματική
σου κοιλότητα, αποτελεί μια ιεροτελεστία που αξίζει όσο
λίγες.
* Η τελευταία γουλιά του φραπέ είναι εξίσου σημαντική με
την πρώτη.
* Η σωστή η φραπεδιά πρέπει απαραίτητα να περιέχει
παγάκια.
Τα παγάκια, πέρα από τη δροσιά που παρέχουν, κάνουν το
ανακάτεμα περισσότερο
ζωντανό και δυνατό.
Ο φραπές πρέπει να είναι πάντα γλυκός. Αυτό είναι
αναντίρρητο αξίωμα .Αν
θέλει κάποιος να πιει μέτριο ή πικρό καφέ να πιει
ελληνικό. Αυτό
επιστημονικά δίνεται από την ηρεμία και τη γαλήνη που
παρέχει η γλυκόζη στον
ανθρώπινο οργανισμό.
Γιατί όταν πίνεις καφέ πρέπει να είσαι αραχτός και
άνετος ; Έχετε δει εσείς
ποτέ το Βέγγο να πίνει φραπέ; Εγώ όσο θυμάμαι τις
ταινίες του, τάραζε τους
ελληνικούς!
Το ιδανικό χρώμα της φραπεδιάς είναι το καφέ . Προσοχή
όμως! Το καφέ το
ανοιχτό . Οποιαδήποτε άλλη απόχρωση κρίνεται κατακριτέα.
Επίσης επιβάλλεται
να πίνεται σε ψηλό, λεπτό και κυλινδρικό ποτήρι.
Ο άνθρωπος που πίνει φραπέ είναι απελευθερωμένος από τα
διάφορα ταμπού, δε
μασάει μία, αντιμιλάει στο αφεντικό του(σε πολλές
περιπτώσεις δεν έχει καν
αφεντικό), είναι άτομο γενικώς.
Αν ο φραπέ-lover είναι φοιτητής τότε είναι σίγουρα ο
τύπος με τη reserve
θέση στο κυλικείο της σχολής του και με τη νοικιασμένη
σε τρίτους(μιας και
δεν τη χρησιμοποιεί ποτέ) θέση του στο αμφιθέατρο.
kai ap'oti blepw bazeis ki esu to xeraki sou teleutaia! 
αυτό είναι παλιό αλλά μπορεί να μήν το ξέρετε
