Ολα ειναι ματαια!
Αλλα επισης
Καθε στιγμη που περνα και γλιστρα μεσα απ τα χερια σου ειναι μοναδικη και
ανεπαναληπτη και διχως επιστροφη!
Ολα ειναι ματαια οταν τα βλεπεις απο ψηλα, οταν σκεφτεσαι τον χρονο ως κατι
διχως τελος και τις ανθρωπινες ζωες ως σημεια μεσα σ αυτον.. Ομως μεσα σε καθε
ανθρωπινη ζωη ειναι στριμωγμενες απειρες μικρες και μεγαλες στιγμουλες που μας
κανουν αυτο που ειμαστε. Ολοι ειμαστε μοναδικοι στο περασμα του χρονου. Ακομα
κι αν ολοι κοιταζαμε στο ιδιο σημειο ο καθενας θα το εβλεπε απο αλλη οπτικη
γωνια, και υπαρχουν απειρες.. Επισης οποιοι και να ειμαστε, οσο παθητικοι και να
ειμαστε, ακομα και σε κωμα να ημασταν, εχουμε αντικτυπο στο περιβαλλον μας και
αλληλεπιδρουμε με αυτο και το επηρεαζουμε. Μια κουβεντα ή ενα νευμα μπορει να
καθορισει την εκβαση μιας συζητησης. Ακομα και η σιωπη μιλαει.. Ειναι μια πραξη,
ειναι μια επιλογη. Επιλεγεις να μην μιλησεις. Με καποιον ή για κατι.. Και μπορει να
ερμηνευτει με χιλιους διαφορετικους τροπους. Δρουμε και αντιδρουμε, παθητικα ή
ενεργητικά, παντως το σιγουρο ειναι οτι...
'To πεταγμα μιας πεταλουδας μπορει να αλλαξει την ιστορια...'
Καθενας μας εχει τεραστια δυναμη και πρεπει να ξερει πώς να τη χρησιμοποιει, να
σκεφτεται προτου μιλησει οταν επιλεγει να μιλησει, και οταν δρα να ξερει γιατι δρα
και να ειναι ετοιμος να αναλαβει την ευθυνη των πραξεων του και ο,τι αντικτυπο
μπορει αυτες να εχουν στους αλλους. Με την παθητικοτητα ή την ανοχη μας ειτε
θελουμε να το αποδεχτουμε ειτε οχι καθοριζουμε τη ροη των πραγματων, και δεν
εχουμε την πολυτελεια να το παιζουμε διαιτητες ή να 'παρακολουθουμε ως
παρατηρητες' γιατι αυτη η σταση απο μονη της ειναι μια θεση. Με τη συμπεριφορα
μας μπορουμε να χαρισουμε ενα γελιο ή ενα δακρυ.. Ειπαμε, ειμαστε φτιαγμενοι
για τα πιο μεγαλα και ωραια πραγματα, αλλα ταυτοχρονα οι ιδιοι και για τα πιο
μικρα και φτηνα..
Επομενως ολα ειναι ματαια αλλα και τιποτα δεν ειναι. Ολα ειναι στο χερι μας (αλλα
και τιποτα αποκλειστικα και μονο στο χερι μας) γιατι οπως εχει ειπωθει εμεις ειμαστε
οι πρωταγωνιστες στη ζωη μας και εμεις φτιαχνουμε τα σκηνικα, επιλεγουμε τους
συμπρωταγωνιστες, αυτοσχεδιαζουμε στο σεναριο, αλληλεπιδρουμε με τους θεατες,
αλλαζουμε τη ζωη τους οπως αυτοι αλλαζουν τη δικια μας.. Και δεν εχει διαλειμμα!
Φυσικα παιζει ρολο και ο παραγοντας τυχη, που μπαινει για να διαμορφωνει και το
τελικο αποτελεσμα, αλλα αυτο ειναι το ενδιαφερον της υποθεσης, οτι τι-πο-τα δεν
ειναι προβλεψιμο... Αλλα αυτο ακριβως ενισχυει την αποψη οτι δεν πρεπει να
παιρνουμε τη ζωη μας παθητικα..! Παντως τα μεγαλα πραγματα απαιτουν
συμπορευση και συμπραξη δυναμεων (διαφερει απο τον οχλο)
Αρα στην ερωτηση σου η απαντηση μου ειναι: και ναι και οχι, εμενα ομως δεν μ
αφορα το ναι οσο ζω. Και εναποθετω τις ελπιδες μου στην καλη θεληση των αλλων.
Μια χαρα τα λετε και σεις, απλα μ αφηνετε
