Το ποσοστό των δημιουργών ορίζεται από τους νόμους του κράτους το οποίο ψηφίζουμε όλοι μαζί. Η εταιρία καταβάλει αυτό που ορίζει ο νόμος. Με τη διαφορά ότι όταν ψηφίστηκε ο νόμος δεν υπήρχε η πειρατία στο ποσό που υπάρχει σήμερα, και η πωλήσεις των δίσκων είταν σε πολύ υψηλά επίπεδα, ακόμα και αν και τότε οι περισότεροι δίσκοι είχαν υποβαθμισμένο ποιοτικά επίπεδο.
και γιατί σήμερα οι δουλειές να είναι σε καλό ποιοτικά επίπεδο τη στιγμή που δεν θα πληρωθεί ποτέ το κόστος, αφού κανείς δεν αγοράζει?
μία μέτρια Λαική παραγωγή στοιχίζει περίπου 15 - 20 χιλιάδες ευρώ (Στούντιο - ενορχηστρώσεις - Μουσικοί).
αν προσθέσουμε άλλες δέκα χιλιάδες τα έξοδα κοπής μακετών φωτωγραφιών, πάμε χοντρά χοντρά στα 30.000 γιούρια.
Ενα βίντεο κλιπ στοιχίζει από 2,000 έως 10,000. Με τσιγκουνιά πάμε στα 35,000 ευρώ
και ακόμα δεν έχουμε πρωωθήσει το προιόν. μία σηντηριτική πρωώθηση στοιχίζει 15.000 ευρώ.
Σύνολο 50.000 ευρώ
η χονδρική που πουλάει η εταιρία είναι στην καλύτερη περίπτωση 12 ευρώ
πρέπει δηλαδή να πουληθούν 4000 cd για να καλυφθούν τα έξοδα της παραγωγής, χωρίς να υπάρξει κέρδος. Αυτές τις πωλήσεις δεν τις κάνουν ούτε το 1% των παραγωγών ανάλογου κόστους, ακριβώς επειδή κάθε ένας που θέλει να ακούσει το cd το "κατεβάζει" τσάμπα.
Η εταιρία όμως παρόλα αυτά δεν χάνει. Πρώτον επειδή υποχρεώνει τον καλλιτέχνη να επωμιστεί το κύριο μέρος του κόστους, και επειδή βάση συμβολαίου καρπούται ποσοστό από τα live του καλλιτέχνη.
Ο Καλλιτέχνης δεν χάνει γιατί κερδίζει φήμη και καλύτερο μεροκάματο.
Τα στούντιο οι γραφίστες οι ενορχηστρωτές οι μουσικοί οι βιντεοκλιπάδες δεν χάνουν γιατί πληρώνωνται για την δουλειά τους από την παραγωγή.
οι χονδρέμποροι και τα δισκοπωλεία έχουν όσο κέρδος γουστάρουν, και δεν πληρώνουν τα cd. τα παίρνουν παρακαταθήκη και αν τα πουλήσουν τότε πληρώνουν την Δισκογραφική.
Ποιός Χάνει?
Μόνο οι δημιουργοί. Αυτούς τιμωρούμε με την μη αγορά CD, επειδή δεν γράφουν καλά τραγούδια.
Φαύλος κύκλος
Χάνουμε την ουσία όμως
όταν αγοράζουμε ένα ζευγάρι παπούτσια, δεν μας ενδιαφέρει πόσο βγάζει ο έμπορος, πόσο βγάζει το εργοστάσιο, πόσα βγάζει ο σχεδιαστής, πόσο στοιχίσαν τα κορδόνια και το δέρμα.
Απλώς κοιτάμε αν μας κάνουν και αν αντέχουμε να τα αγοράσουμε.
αν είναι ακριβά δεν θα τα κλέψουμε για να τιμωρήσουμε κάποιον από την αλησίδα παραγωγής που υποθέτουμε ότι κερδοσκοπεί.
Εν πάσει περιπτώσει δεν μπορώ να πέισω κανέναν.
Είναι πολύ δύσκολο να πείσεις τον Έλληνα να πληρώσει για κάτι το οποίο μπορεί να αρπάξει.
