Θεώρησα ότι μέσα σε ένα μουσικό σάιτ, όπως το παρόν, πολλές φορές η μουσική τα λέει καλύτερα από τις φιλοσοφικές αναλύσεις, όταν έχουμε πραγματικά διάθεση να την ακούσουμε κι όχι απλά να την αφήσουμε να μας "γαργαλήσει τα αυτιά". Η παράνοια των τεχνητών κοινωνικών αλληλοεξαρτήσεων στη σύγχρονη κοινωνία περιγράφεται απόλυτα στο παρακάτω κομμάτι, στο οποίο ο Δήμος Μούτσης (αδυναμίες είναι αυτές...), μας δείχνει πώς μεταφράζεται οποιοδήποτε τραγούδι (γενικά τέχνη), στα μάτια του "βολεμένου" αστού που "καπνίζει το τσιμπούκι του και γκουχου γκουχ...":
ΟΙ ΓΚΟΜΕΝΕΣ
Εμείς η μεσαία τάξη
είμεθα η μόνη τάξη
με έντιμη συνείδηση, εθνική
παρασυρόμενοι όμως απ' τις άλλες τάξεις
στα νοήματα και στις πράξεις
δίνουμε χροιά πολιτική:
Ε... για όλα φταίνε οι γκόμενες
οι πρώην και οι επόμενες
ανώνυμες και επώνυμες και γενικώς
Και όπως είναι φυσικό
η μεσαία τάξη θέλει και εκείνη λιγάκι να διατάξει
να γίνει άρχουσα δηλαδή
στην κλειδαρότρυπα σκυμμένη
και το χέρι στην τσέπη
χρόνια τώρα περιμένει και βλέπει
όμως την εμποδίζει ένα κλειδί
...και τούτο εδώ είναι ένα μικρό παιδί
που τρυπάει το μπαλόνι του με δυο καρφιά
για να τρομάξει αυτό το κύριο
που καπνίζει το τσιμπούκι του και γκούχου γκούχ
και που ρωτάει το μηχάνημα
που μας λέει την αλήθεια εκατό φορές
ότι για όλα φταίνε οι γκόμενες
οι πρώην και οι επόμενες ανώνυμες και επώνυμες γενικώς
Και τον δικό μου τον καημό τώρα ποιος να τον μάθει
που έχω κάτσει πάνω σε ένα αγκάθι
και τη βρίσκω κάπως μαζοχιστικά
όλα ωραία και στο βάθος κήπος
πληροφορίες κίτρινος ο τύπος
και νομίζουν πως τη βάψαμε κανονικά
και τούτη δω η εφημερίδα
μοιάζει τέντα στην αυλόπορτα
που σκιάζει το μικρό παιδί
που τρυπάει το μπαλόνι του με δυο καρφιά
για να τρομάξει αυτό το κύριο
που καπνίζει το τσιμπούκι του και γκούχου γκούχ
και που ρωτάει το μηχάνημα
που μας λέει την αλήθεια εκατό φορές
ότι για όλα φταίνε οι γκόμενες
οι πρώην και οι επόμενες ανώνυμες και επώνυμες γενικώς
Το να λέει όμως κανένας την αλήθεια
είναι μια πολύ κακή συνήθεια
που αν την έχεις την πληρώνεις κάπως ακριβά
αλλά από δω παιδιά αρχίζει άλλη ιστορία
άλλο κεφαλαίο και στην ουσία
κάτι τέτοια δεν λέγονται τραγουδιστά
...και ιδού εγώ μοναχός
αγκαλιά με την κιθάρα μου
να τραγουδάω για την εφημερίδα
τέντα στην αυλόπορτα
που σκιάζει το μικρό παιδί
που τρυπάει το μπαλόνι του με δυο καρφιά
για να τρομάξει αυτό το κύριο
που καπνίζει το τσιμπούκι του και γκούχου γκούχ
και που ρωτάει το μηχάνημα
που μας λέει την αλήθεια εκατό φορές
ότι για όλα φταίνε οι γκόμενες
οι πρώην και οι επόμενες ανώνυμες και επώνυμες γενικώς
Εκείνο που λατρέυω κυριολεκτικά στο κομμάτι είναι (πέρα από το γενικότερο νόημα), ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσονται "οπτικά" τα ρεφραίν (που έχω τονισμένα με Bold). Ξεκινά από το κλασικό μεσοαστικό πόρισμα στο οποίο καταλήγουν όλα:΅"για όλα φταίν οι γκόμενες", για να καταλήξει ότι: "ρε παιδιά εγώ άλλο ήθελα να σας πω με την κιθάρα μου!"...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 26-06-2008 11:43 ]