763 online · 210.850 μέλη
|
Ναι φιλε μου! σοβαρολογω, δεν κανω πλακα!
παντα οταν επιχειρουσα να βαλω να ακουσω B.O.C. ή Pink Floyd με επιανε νυστα!!!
δεν το καταλαβα ποτε.....
Σεβαστες μπαντες κατα τ'αλλα ετσι ?! 
|
Μα .... βραδυές σαν τη χθεσινή είναι να τις χάνεις ?????
Οι Blue Oyster Cult έκαναν με τον καλύτερο τρόπο αυτό που ξέρουν να κάνουν : Επί 2 ώρες έστησαν ένα χορταστικό - απολαυστικό ΡΟΚ ΕΝ ΡΟΛ ΠΑΝΗΓΥΡΙ / ΠΑΡΤΥ !!!! Εγώ, όμως, θα αναφερθώ σε ένα μόνο πρόσωπο :
DONALD "BUC DHARMA" ROESER : Ο κοντούλης κιθαρίστας της μπάντας από το ξεκίνημά της .... Χθες στην κυριολεξία ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΑΙΞΙΜΑΤΟΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ !!!! Ήχος καθάριος και κρυστάλλινος .... Ροκ εν ρολ πινελιές γεμάτες ευρηματικότητα και δεξιοτεχνία .... Σολαρίσματα που ... ούτε που το καταλάβαινες για πότε από αργόσυρτα γινόντουσαν γρήγορα και "δαιμονισμένα" και για πότε από απαλοί ψίθυροι γινόντουσαν ανεμοστρόβιλοι .... Προσωπική - ταπεινή μου άποψη : Όσοι προπαθούν να εντρυφήσουν στα μυστικά της ηλεκτρικής κιθάρας, έπρεπε χθες να βρίσκονται από νωρίς στο Θέατρο Βράχων, για να πιάσουν θέση ΜΠΡΟΣΤΑ - ΜΠΡΟΣΤΑ και .... να μην ξεκολλήσουν το βλέμμα τους από τον κ. Roeser. Ναι, οι εκολλαπτόμενοι ηλεκτροκιθαρίστες έπρεπε να βρίσκονται εκεί, για να "ρουφήξουν" όσο το δυνατόν περισσότερο τον τρόπο με τον οποίο ο Dharma "γητεύει" την κιθάρα του, με τον οποίο τοποθετεί τα δάχτυλά του στα ακόρντα, με τον οποίο κάνει τις εναλλαγές στα σολαρίσματά του κλπ κλπ. Θα είχαν πάρα - πάρα πολλά να διδαχθούν !!! Ακόμη κι όταν αρκετή ώρα πριν τη συναυλία βρισκόταν πάνω στη σκηνή και κούρδιζε την κιθάρα του, ρύθμιζε τις παραμορφώσεις κλπ κλπ.... κι αυτό ΜΑΘΗΜΑ ήταν !!!! Είναι κρίμα που όταν γίνεται αναφορά στους 10 καλύτερους ροκ κιθαρίστες δεν συμπεριλαμβάνεται αυτός ο άνθρωπος .....
Το άλλο που κρατάω από αυτή τη συναυλία ..... Όταν έπαιζε η μπάντα το GODZILLA, ο τραγουδιστής ERIC BLOOM μάς παρουσίασε τον μπασίστα - από τα νέα μέλη της μπάντας - πληροφορώντας μας ότι "έχει παίξει και με τους QUEEN, γι' αυτό ετοιμάσαμε κάτι για τους φίλους των Queen". Και .... ξαφνικά άρχισαν να πάιζουν ριφάκια και σολάκια από γνωστά τραγούδια των Queen !!!!!
Το μόνο αρνητικό .... Οι φωνές του Eric Bloom και του Roeser δεν ακουγόντουσαν καλά, αρκετές φορές σκεπαζόντουσαν από τις κιθάρες και τα άλλα όργανα. Κι όμως .... μπροστά σε αυτό που ζήσαμε χθες, αυτό δεν ήταν παρά μια ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ !!!! Παρόλα αυτά, οι στιγμές που όλα τα μέλη της μπάντας τραγούδησαν μαζί - σαν χορωδία - κάποια τραγούδια, ήταν αρκούντως μαγικές και ξεχωριστές. Ω ναι, η μουσική - και ιδίως η ΡΟΚ - είναι ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ .......
|
Πολύ μ'αρέσουν ....Κόλλησα και με το White Flags τώρα τελευταία...Ξανά...
Πολύ ωραία αυτά που γράφεις MakisBOC. Aπ' ότι φαίνεται τρέφεις μεγάλη αγάπη για αυτή την μπάντα για να ξέρεις τόσες πληροφορίες και σε ευχαριστώ που μας τις μαθαίνεις
Έτσι κι αλλιώς οι Blue Oyster Cult είναι μια από τις αγαπημένες μου μπάντες και μια από τις πρώτες που είχα επαφή με την ροκ και έτσι είμαι συναισθηματικά δεμένος μαζί της!!!!
Κάθε δίσκος αυτής της μπάντας είναι υπέροχος. Μόνο στη δεκαετία του '80 μας τα χάλασαν με το Revolution by Night το 1983 και το Club Ninja το 1986. Eκτός από αυτούς τους δύο, σχεδόν όλοι οι άλλοι είναι θησαυρός. Αξέχαστο θα μου μείνει το Astronomy και θα παραμείνει στο μυαλό μου ως ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχω ακούσει. Εξάλλου ολόκληρος ο δίσκος, το Secret Treaties που συμπεριλαμβάνει το Astronomy είναι ανεπανάληπτος και ένα από τους καλύτερους στην ιστορία της rock. Μαζί με το Tyrrany and Mutation αποτελεί μια εξαιρετική διλογία. Επίσης πολύ καλό το Agents of Fortune αν και λίγο υπερτιμημένο απ' ότι αξίζει, εξ' αιτίας του Don' t Fear The Reaper, αλλά αφού και το εν λόγω κομμάτι είναι υπέροχο, γιατί να μην αξίζει ο δίσκος; Επίσης μου αρέσει πολύ και το Fire Of Unknown Origin του 1981 που ανήκει στους τρεις καλύτερους τους κατά τη γνώμη μου. Αλλά οι πραγματικές υπερκομματάρες βρίσκονται στο ομώνυμο δίσκο τον Blue Oyster Cult, που περιέχει τα αριστουργήματα Cities In Flame και το Τhen Came The Last Days Of May, που ίσως είναι και το καλύτερο κομμάτι τους, κατά τη γνώμη μου.
Τέλως πάντων ότι υπάρχει από Blue Oyster Cult είναι καλό, εκτώς από κάτι μετριότατα δισκάκια του '80 (μα καλά τι έπαθαν όλοι τότε;;) το Revolution By Night και το Club Ninja, που μπορεί και να το προτιμούν πολύ αλλά δε μ' αρέσει σχεδόν καθόλου.
Όσο για τα live άλμπουμ το καλύτερο για μένα είναι το On Your Feet Or On Your Knees. Έχει πραγματικά πάρα πολύ καλές εκτελέσεις τραγουδιών, ορισμένες μάλιστα καλύτερες από τις κανονικές studio. Το εν λόγω δίσκο μάλιστα τον έχω σε βυνίλιο. O δίσκος αυτός μάλιστα άκουσα δεν είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα, παρά μόνο σε λίγα αντίτυπα εισαγόμενα. Έτσι είμαι περήφανος που έχω αυτό το σπάνιο απόκτημα στη συλλογή μου!!!
Το μοναδικό παράπονο που έχω από του ΒΟC είναι ότι από το 2001, που κυκλοφόρησαν το The Curse of The Broken Mirror δεν έχουν βγάλει από τότε νέο υλικό. Έχω ακούσει μάλιστα ότι η δισκογραφική εταιρία τους έχει απολύσει (!), αλλά πραγματικά δεν είμαι βέβαιος αν αληθεύει....
Πριν από ένα μηνα όταν ήρθαν για μια συναυλία στη Θεσαλονίκη και στην Αθήνα, αλλά (που, γκαντεμια) το έμαθα τελευταία στιγμή, αλλιώς θα πήγαινα και δεμένο να με είχαν!!!
Την άλλη φορά που οι BOC θα έρθουν ξανά στην Ελλάδα, θα πάω ,το υπόσχομαι, οπωσδήποτε!!!!
Για το πώς βάζεις φωτογραφίες στα άλμπουμ, δεν έχω ιδέα. Αν το ήξερα θα το έκανα και εγώ. Σε ευχαριστώ για τις πληροφορίες σου. Οι BOC είναι μεγάλη μπάντα και αδηκούνται που δεν τους έχουν τοποθετήσει τουλάχιστον στις 20 καλύτερες
Για το Revolution By Night, που λες είναι όντως καλούτσικο δισκάκι, γιατί έχει μέσα κάποια πολύ καλά κομμάτια, όπως το Shooting Shark και το Take Me Away, αλλά γενικά σε σύγκριση με κάποια της δεκαετίας του 70 δεν είναι τίποτε. Θα συμφωνήσω κιόλας, που λες ότι έχει πολύ καλό ήχο. Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου, απλά τον θεωρώ σε σύγκριση με κάποια άλλα άλμπουμ τους κατώτερο. Σαν το Mirrors του 1979 ένα πράγμα, ο οποίος κατά τη γνώμη μου είναι ο πιο "ελαφρός" τους δίσκος.
Παρέλειψα επίσης να αναφερθώ στον Imaginοus του 1988 , που είναι ΔΙΣΚΑΡΑ. Πολλά κοματια εκεί μέσα είναι εξαιρετικά (π.χ Del Rio Song). Για αυτόν τον δίσκο μάλιστα είχα ακούσει ότι ο Albert Bouchard ήθελε έναν προσωπικό δίσκο και είχε ετοιμάσει το Imaginous. Αυτός ο δίσκος θα γινόταν μάλιστα διπλός, αλλά η δισκογραφική εταιρία του είπε ότι θα τον κυκλοφορούσε μόνο επί την φίρμα "Βlue Oyster Cult".
Για τους επόμενους, τον Heaven Forbid (1998) και τον The Curse Of The Broken Mirror (2001), δεν έχω και πολλά να πω εκτός του ότι πρόκειται για υπέροχοι δίσκοι και οι δύο.
-----------------
...αλλά δεν πειράζει. Δεν πειράζει γιατι οι BOC είναι ωραίοι. Γιατί γουστάρω να ακούω τον Bloom να λέει "Cities On Flame With Rock 'n' Roll"...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : rollinngstone στις 22-01-2010 19:57 ]
Πάντως, οι Blue Oyster Cult είναι πάρα πολύ καλο συγκρότημα. Να φανταστείτε τόσα live έχουν κυκλοφορήσει και όλα είναι ένα κι ένα.
Στη σελίδα του συγκροτήματος μπορεί κάποιος να βρει και πληροφορίες για την ιστορία τους, την δισκογραφία τους, για τα μέλη που πέρασαν από το γκρουπ. Επίσης αναφέρονται και τα bootleg του συγκροτήματος, που περιέχουν γνωστά αλλά και ακυκλοφόρητα κομμάτια. Δυστυχώς δεν έχω κάποια από αυτά τα bootleg, για να πω άποψη για αυτά.
Επίσης έχει βγει ένας δίσκος που ηχογραφήθηκε όσο ακόμα λεγόνταν Stalk Forrest τον Electra Recordings. Για αυτόν τον δίσκο έχω οργώσει το ίντερνετ για να τον κατεβάσω, καθώς και δε νομίζω να υπάρχει στα δισκοπωλεία της γειτονιάς μου. Μήπως κάποιος ξέρει πού μπορώ να τον βρω ΤΖΑΜΠΑ, στον κυβερνοχώρο;;;;
Έχω πάντως ακούσει ότι είναι πολύ καλός....
Ακούω πολλούς εδώ στο MusicHeaven να μιλάν για το καλύτερο line - up της μπάντας. Για μένα είναι οι:
* Buck Dharma
* Albert Bouchard
* Eric Bloom
* Joe Bouchard
* Allen Lanier
Επίσης έχω ακούσει ότι έχουν περάσει πολύ καλύτερα μέλη από την μπάντα, αλλά δεν ξέρω τι να πω, γιατι - πολύ δυστυχως - δεν έχω δει ποτέ τους ΒΟC live αν και έχουν έρθει στην Ελλάδα χίλιες φορές και οι σημαντικότεροι και οι καλύτεροι δίσκοι τους, κυκλοφόρησαν με το παραπάνω line - up.
Tέλως πάντων για εμένα οι καλύτεροι δίσκοι τους είναι με χρονολογική σειρά
* Τyrrany & Mutation
* Secret Treatiew
* Fire Of Unknown Origin
Ο Fire Of Unknown Origin ήταν κάτι το μοναδικό. Δε νομίζω κάποιος να περίμενε κάτι τέτοιο μετά από τα Mirrors και Cultusaurus Erectus. Όχι ότι είναι άσχημα άλμπουμ, αλλά το Fire τα αφήνει μίλια πίσω καθώς περιέχει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια της μπάντας, όπως τα Joan Crawford, Vetern Of Psychic Wars και το μοναδικό Burnin' For You. Το εν λόγω κομμάτι προοριζόταν για το άλμπουμ του Dharma, Flat Out (το οποίο παρεπιπτώντος δεν το έχω ακούσει), αλλά τελικά μπήκε στο Fire. Το Fire, μάλιστα όπως και ο προκάτοχος του, είχε σαν παραγωγό τον Martin Birch, που έκανε παραγωγές σε άλλα hard rock και heavy metal, αφήνοντας έτσι πίσω τον Sandy Pearlman, που πήγε παραγωγός στους Black Sabbath. Κρίμα όμως που o Fire ακολουθήθηκε από μια κατώτερη συνέχεια...
Αν δεν έφευγε ο Bouchard, ίσως να μην συνέβαιναν όλα αυτά.... αλλά δεν πειράζει. Δεν πειράζει γιατι οι BOC είναι ωραίοι. Γιατί γουστάρω να ακούω τον Bloom να λέει "Cities On Flame With Rock 'n' Roll"...
Σε ευχαριστώ για τις πληροφορίες σου, σχετικά με το άλμπουμ που ψάχνω. Θα τις έχω υπ' όψην μου.
Το Bad Channels πάλι ούτε το έχω ακούσει, όπως και το Cult Classics, που νόμιζα ότι ήταν συλλογή, από τις ένα σωρό που κυκλοφορούν για τους BOC.
Τώρα θα ήθελα να αναφερθώ στο πασίγνωστο σήμα τον BOC, τον σταυρό, που είναι το σύμβολο του Κρόνου. Καλά μιλάμε για φοβερό σύμβολο!! Ο σχεδιαστής Gawlic, το εμπνεύστηκε και πραγματικά ταίριαζε ΑΠΟΛΥΤΑ με του BOC. Εμφανίζετει σε όλα τα άλμπουμ τους σχεδόν
Στο πρώτο στο κέντρο
Στο δεύτερο στη κορυφή της πυραμίδας
Στο τρίτο στο φτερό του διαστημόπλοιου
Στο τέτερτο στον τοιχο
Στον πέμπτο στην άκρη του εξωφύλλου
Στον έκτο στο κέντρο
Στον Cultucaurus δεν το έχω προσέξει
Στον Fire, στα ράσα των εξωγήινων
Στον Revolution, χαραγμένος στο ντουβάρι
Στον Club Ninja είναι ολόκληρο το διαστημόπλοιο (το χειρότερό τους εξώφυλλο, κατά τη γνώμη μου)
Στον Imaginos σχεδιασμένο δίπλα από τον τίτλο
Στο Heaven Forbid, στην ευρωπαική έκδοση, στο σκήπτρο της κοπέλας, γιατί στην αμερικάνικη με τον τύπο που λιώνει το πρόσωπό του δε το έχω προσέξει
Στο Curse δεν το έχω προσέξει
Πάντως πολλά από τα εξώφυλλά τους είναι μοναδικά και εμπνευσμένα!!!!
Πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά. Ειδικά εκείνο με το σπέρμα του ζωγράφου, με άφησε άφωνο!!! Σε ευχαριστώ που με ενημερώνεις για αυτήν την μπάντα, γιατί όντως πρόκειται για ωραίες λεπτομέριες που αξίζει να τις ξέρεις!!
Όσο για το σήμα του Κρόνου στα λαιβ άλμπουμ τους:
Στο On Your Feet Or On Your Knees στο σημαιάκι στη μαύρη λιμουζίνα
Στο Some Enchanted Evening στο χαλινάρι του αλόγου
Στο Extraterrestrial Live στο διαστημόπλοιο
Στο A long Day's Night στο έδαφος, σαν προβολή
Επίσης έχεις καμιά γνώμη για το live άλμπουμ τους Nail You Down;; Είναι bootleg και δεν το έχω ακούσει. Το έχω δει όμως στο ίντερνετ σαν free download και σκέφτομαι να το αποκτήσω.
Επίσης να πω και κάτι άλλο για το σύμβολο του Κρονου. Συμβολίζει το δερεπάνι που χρησιμοποίησε ο Κρόνος για να τιμωρήσει τον πατέρα του τον Ουρανό που καρατούσε φυλακισμένα τα αδέρφια του και αυτόν κόβοντάς του τους όρχεις!!!
Επίσης το συγκεκριμένο σύμβολο εμφανίζεται και στην ταινία Οι δέκα πληγές.
Πάντως πολύ μυστηριώδες σύμβολο ε;;;
Ένα 'αλλο επίσης πολύ καλό live άλμπουμ τους είναι το live 1976, που κυκλοφόρησε το 1994 σε DVD και περιέχει πάρα πολύ καλά τραγούδια συν μια τεράστια εκτέλεση του τραγουδιού This Ain' t The Summer Of Love, που βρίσκεται στο Agents Of Fortune (1976).
Τι να πω... Από δυο λεπτά που κρατάει το κομμάτι, το κάναν να κρατάει παραπάνω από δέκα λεπτά!! (Βεβαίως το μεγαλύτερο κομμάτι της εκτέλεσης είναι αυτοσχεδιασμοί κλπ.)
Σε ευχαριστώ επίσης για τις πληροφορίες σχετικά με το Nail You Down.
Μα καλά πόση μεγάλη συλλογή έχεις από Blue Oyster Cult!!!;;;
Μάκη, πολύ ωραίο το βίντεο από τη συναυλία των BOC στο ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ, με τον Buch Dharma να γητεύει την κιθάρα του [αυτό που μου 'χει κάνει εντύπωση, ακόμη κι από το λάιβ του 1995, είναι ότι η κιθάρα του είναι ... χωρίς κλειδιά !!!] .... Ο ήχος της κιθάρας στο ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ βγήκε κρυστάλλινος. Δυστυχώς, όμως, δεν συνέβη το ίδιο και με τις φωνές ....
Όπως έγραψα και στο review μου για τη συναυλία αυτή, μού είχε κάνει εντύπωση ότι ο Buck, περίπου μισή ώρα - ίσως και παραπάνω - πριν τη συναυλία, βγήκε στη σκηνή και ... ρύθμιζε τους ενισχυτές, κούρδιζε τις κιθάρες του κλπ κλπ .... Μάλιστα, είχε μαζί του και μία - νομίζω ακουστική - κιθάρα με ένα περίεργο σχήμα, την οποία κούρδισε κι αυτήν !!! Όμως .... τελικά στη συναυλία δεν έπαιξε με αυτήν την κιθάρα [αφήνοντάς μας με τη "γλύκα" .... ] .......
