631 online · 210.826 μέλη
|
Δηλαδη, ο παρατηρητης που ειδε εναν ανθρωπο να "ηρεμει" μετα απο εξορκισμο, να σηκωνεται και να περπαταει χωρις να θυμαται τι ελεγε και ειχε παθει πριν, ειναι ψευδης; Γιατι τοτε, μαλλον ή λεω ψεμματα ή εβλεπα αλλο φαινομενο 
Σε παροτρυνω να δεις απο κοντα εναν εξορκισμο και θα καταλαβεις ακριβως για τι μιλαμε.
Σιγουρα παντως, η ψυχιατρικη επιστημη ( και οχι τοσο η ψυχολογια που δεν νοειται ως ιατρικη ) εχει πολλα βηματα ακομα να κανει και σε συνεργασια με τη νευρολογια μπορει να ανοιξει νεους δρομους σε πολλα φαινομενα που δεν ξερουμε ακομα. Ομως, μην καταρριπτουμε μια θεωρια επειδη δεν ετυχε να τη δουμε απο κοντα.
Astron, αναζητησες ποτε να δεις εναν εξορκισμο ή αποφασιζεις εκ του ασφαλους;
Vouliakis το "ζούμε στο 2008" κρύβει αμφισήμαντες έννοιες. Κι εγώ θλίβομαι με τη σειρά μου που εν έτι 2008 ακόμα δαιμονοποιούμε θρησκείες, παραδόσεις και ολόκληρα βιωματικά γνωσιακά πεδία, προ-φασιζόμενοι ότι νεωτερίζουμε και εξελισσόμαστε. Κανείς δεν αντιλέγει ότι η ψυχολογία έχει κάνει βήματα ως επιστήμη, ασχέτως αν το αντικείμενό της στην ουσία δεν το γνωρίζει ούτε η ίδια ("τί είναι ψυχή;"). Πάρα ταύτα έχει κάνει σημαντικά βήματα να το προσεγγίσει εμπειριοκρατικά και όπως πάντα συμπτωματολογικά.
Η διαφορά της ονομασίας έγκειται σε διαφοροποίηση της ασθένειας, σύμφωνα με όσα διάβασες, ή απλώς "άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς"; Αν πρόσεξες, η πάθηση ονομάζεται "Διασχιστική Διαταραχή της ταυτότητας (ΠΡΩΗΝ ΔΠΠ) και περιγράφεται ακριβώς ως έχει... Πέρα από την ονοματολογία (που μπορεί αύριο κιόλας να την ακούσεις "Μπάμπης" ή "Στραβοκοπανοψυχισμός" κλπ., επί της ουσίας βρήκες διαφορά;
Ποια ανάγκη εξυπηρετεί η επιστήμη πέραν της συμφιλιώσεως του ανθρώπου με τη φύση του;;;;;
Πιστεύω ότι η μάθαμε η Επιστήμη να ΜΑΣ εξυπηρετεί, σύμφωνα με τα δικά ΜΑΣ εγωιστικά μικροαστικά κριτήρια στη σύγχρονη εκφυλισμένη εξατομικευμένη κοινωνία. Με άλλα λόγια, (για να παίξουμε και λίγο με το θέμα
) πάσχουμε από το παραπάνω σύνδρομο (πρώην ΔΠΠ), όπου ο ένας εαυτός μας (alter) δημιουργήθηκε για να χρησιμοποιεί την επιστήμη προς ΙΔΙΟΝ όφελος επιβάλλεται στον πραγματικό μας εαυτό που λειτουργεί Ανθρωπιστικά.
Τέλος, ακόμα και η ίδια η επιστήμη της ψυχολογίας τρέφει αμφιβολίες για το πόσο η παραπάνω πάθηση όντως ανταποκρίνεται στα φαινόμενα του δαιμονισμού και ποια τα αίτια και οι παράμετροι της "ασθένειας". Εγώ την παρέθεσα ως την πλησιέστερη αναγνωρισμένη επιστημονικά πάθηση προς το φαινόμενο που απαντάται ως δαιμονισμός.
Ανταποδίδω με κρασάκι (κόκκινο κατά προτίμηση) μεθ' ευχών υγείας "ψυχικής τε και σωματικής"... 
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 12-05-2008 16:27 ]
|
|
Συνυπογράφω
|
Τι δε βλεπουμε ???
|
Τα δαιμόνια και άλλα τόσα που θεωρείται ότι υπάρχουν πχ άγγελοι. Αφού δεν έχετε δει ποτε τέτοια "πλάσματα" πώς μιλάτε γι' αυτά;
|
Και οι δύο υπηρετούν την ανθρωπότητα.
Ήδη η θρησκεία- και ειδικότερα ο Χριστιανισμός -συνεργάζεται με την επιστήμη σε πολλούς τομείς
και πάνω σε φλέγοντα ζητήματα.
Πολλοί συμφωνούν με την άποψη σου και φυσικά είναι σεβαστή,
αλλά τόσο η θρησκεία όσο και η επιστήμη έχουν προ πολλού ξεπεράσει
την εποχή της διαμάχης του Γαλιλαίου με τη Δυτική Εκκλησία.
και φυσικά..
«Πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής, πανουργία και ου σοφία φαίνεται»
|
Spirous η ενασχόληση με άυλες οντότητες δεν αποτελεί ίδιον μόνο του Θρησκευτικού κόσμου. Πολλές από τις έννοιες που συναντάς τόσο στη Φιλοσοφία όσο και στην καθημερινότητά σου έχουν παρόμοια φύση. Έτσι, πχ. οι έννοιες Ψυχή, Συναίσθημα, Ενέργεια κλπ. είναι έννοιες οι οποίες δεν έχουν υλική υπόσταση, εντούτοις ο άνθρωπος έχει προσπαθεί να τις προσεγγίσει αισθητικά, δηλαδή εμπειριοκρατικά και συμπτωματολογικά. Μπορεί κανείς να περιγράψει οπτικά την ενέργεια;
Ενδιαφέρον μάλιστα είναι το θέμα των μιμιδίων (memes) του εξελεκτικού βιολόγου Richard Dawkins, τα οποία είναι πνευματικές οντότητες (ονοτότητες νοητικών δεδομένων), διαθέτουν εγωιστική συμπεριφορά και μεταδίδονται από άνθρωπο σε άνθρωπο όπως περίπου και οι ιοί. Καταλαβαίνεις ότι για πράγματα που δεν βλέπουμε δεν μιλά κανείς μόνο σε κάποια των θρησκειών, αλλά σε όλους τους τομείς της ζωής.
Ναι αλλά για την ενέργεια που λες υπάρχουν, τύποι, θεωρίες, έρευνα και γενικά μελέτη και κατανόηση με επιστημονικό τρόπο δηλαδή με βάση τον ορθό λόγο(φυσική/μαθηματικά). Επίσης για τα συναισθήματα ασχολείται πάλι η επιστήμη της ιατρικής και της ψυχολογίας(εγκέφαλος, νεύρα, ερεθίσματα) και εκτός αυτού ΟΛΟΙ -και όχι μια μερίδα ανθρώπων- παραδέχονατι πως υπάρχουν. Από την άλλη η ύπαρξη ψυχής, πνευμάτων και γενικά αόρατων δυνάμεων είναι τελείως αυθαίρετη και η προσέγγιση που γίνεται από την θρησκεία, τη θεολογία και τη μεταφυσική(όχι της φιλοσοφίας) είναι τελείως αντιεπιστημονική δηλαδή άλογη καθώς όλα στηρίζονται σε πίστη, μαρτυρίες και σκοπιμότητες.
-----------------
Ζεις για να αγαπάς
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Spirous στις 19-05-2008 11:14 ]
...γι' αυτό και τα θέματα αυτά αποτελούν ιδιαίτερο τομέα που ονομάζεται θρησκεία. Έχουμε κάνει πάμπολλες συζητήσεις, στο τί είναι τελικά αυτό που ονομάζουμε "ΕΠΙΣΤΗΜΗ" και τί στην ουσία σημαίνει επιστήμη. Το γεγονός πως προσεγγίζουμε τις αισθητές μορφές ενέργειας, δεν σημαίνει ότι γνωρίζουμε τη φύση της. Πρόσφατα μάλιστα διατυπώθηκε πως αυτό που εμείς γνωρίζαμε ως ενέργεια αποτελεί το 20% της ενέργειας του σύμπαντος, ενώ αναζητείται το υπόλοιπο 80% (σκοτεινή ενέργεια) την ύπαρξη της οποίας "υποπτευόμαστε".
Το μεγάλο λάθος που γίνεται είναι η ταύτιση των θρησκευτικών νοημάτων με τις εικόνες. Έτσι, ως δαίμονα "μάθαμε" να βλέπουμε ένα ανθρωπόμορφο ον με κέρατα, κεφάλι σαύρας, ουρά και πόδια τράγου. Αυτά ανήκουν στα πλαίσια της εκκλησιαστικής τέχνης (και όχι μόνο)*, και πρέπει να το αντιληφθούμε. Η αναφορά σε δαίμονες γίνεται με μορφή "πνευματικών όντων, ΑΫΛΩΝ, που ενσαρκώνονται κλπ.". Το τί είναι ακριβώς αυτές οι άυλες "οντότητες", είναι αδύνατο σχεδόν να το αντιληφθεί η ανθρώπινη αισθητο-κεντρική νόηση, παρά μόνον αντιλαμβάνεται μορφές αυτών, όπως ακριβώς συμβαίνει με την επιστήμη στα θέματά της. Σημαντικό θεωρώ, να αρχίσει ο καθένας να λειτουργεί με πλήρη συνείδηση της ουσίας της επιστήμης. Με άλλα λόγια όταν λέμε ότι "το μήλο πέφτει" ας αναρωτηθούμε "γιατί πέφτει", τί είναι εκείνο που το ρίχνει και που οφείλεται. Θα δούμε το μέχρι που φτάνει το βάθος της γνώσης μας (και νόησης) όταν έπειτα από 3-4 συνεχόμενα αιτιοκρατικά "γιατί", θα στερέψουμε από "επειδή". Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αφορίσουμε τη σημαντικότητα της επιστήμης, απλά θα μάθουμε να την κοιτάμε πιο ταπεινά και ανθρώπινα.
* Σημαντικό ρόλο στην απογύμνωση των νοημάτων έπαιξαν όλα τα είδη της οργανωμένης στρατευμένης τέχνης. Πόσοι δεν έχουν δει ταινίες του Χόλιγουντ που δείχνουν τα πνεύματα με ευτελείς και ανθρωποκεντρικές μορφές;
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 19-05-2008 11:49 ]
Ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο με πολλές πτυχές. Δεν είμαι και εγώ ηδίμον γι' αυτό παραπέμπω σε λόγια μεγάλων μορφών της Εκκλησίας μας.
Από λόγια του γέροντος Παϊσίου:
-Γέροντα, πως μπορεί κανείς να καταλάβει αν κάποιος είναι δαιμονισμένος και όχι ψυχοπαθής;
-Αυτό και ένας απλός γιατρός, ευλαβής, μπορεί να το καταλάβει. Όσοι πάσχουν από δαιμόνιο, όταν πλησιάσουν σε κάτι ιερό, τινάζονται. Έτσι φαίνονται ξεκάθαρα ότι έχουν δαιμόνιο. Λίγο αγιασμό αν τους δώσεις ή με άγιο Λείψανο αν τους σταυρώσεις, αντιδρούν, επειδή στριμώχνονται μέσα τους τα δαιμόνια, ενώ, αν έχουν ψυχοπάθεια, δεν αντιδρούν καθόλου. Ακόμη και επάνω σου αν έχεις έναν σταυρό και τους πλησιάσεις, ανησυχούν, ταράζονται. Κάποτε σε μια αγρυπνία στο Άγιον Όρος μου είπαν οι πατέρες ότι έχουν τον λογισμό πως κάποιος λαϊκός που ήταν εκεί είχε δαιμόνιο. Κάθισα στο διπλανό στασίδι και ακούμπησα επάνω του τον σταυρό μου που έχει Τίμιο Ξύλο. Τινάχθηκε επάνω· σηκώθηκε και πήγε στην άλλη μεριά. Όταν έφυγε λίγο ο κόσμος, πήγα με τρόπο δίπλα του. Πάλι τα ίδια. Κατάλαβα ότι πράγματι είχε δαιμόνιο.
Όταν μου φέρνουν στο Καλύβι παιδάκια και μου λένε ότι έχουν δαιμόνιο, για να διαπιστώσω αν είναι δαιμονισμένα, μερικές φορές παίρνω ένα τεμάχιο αγίου Λειψάνου του αγίου Αρσενίου και το κρύβω στην χούφτα μου. Και να δείτε, να έχω κλειστά και τα δυο χέρια μου, το παιδάκι, αν έχει δαιμόνιο, κοιτάζει φοβισμένο το χέρι με το οποίο κρατώ το άγιο Λείψανο. Αν όμως δεν έχει δαιμόνιο, αλλά λ.χ. κάποια αρρώστια εγκεφαλική, δεν αντιδρά καθόλου. Άλλοτε πάλι τους δίνω νερό στο οποίο προηγουμένως έχω βουτήξει τεμάχιο αγίου Λειψάνου, αλλά, αν έχουν δαιμόνιο, δεν το πίνουν· απομακρύνονται. Σε ένα δαιμονισμένο παιδάκι έδωσα μια φορά πρώτα γλυκά, για να διψάσει πολύ, και μετά του έφερα από αυτό το νερό. «Στον Γιαννάκη, είπα, θα δώσω πιο καλό νερό». Μόλις ήπιε λίγο, άρχισε να φωνάζει: «Αυτό το νερό με καίει. Τι έχει μέσα;». «Τίποτε», του λέω. «Τι με κάνεις; με καίει», φώναζε. «Δεν καίει εσένα· κάποιον άλλον καίει», του λέω. Το σταύρωνα στο κεφάλι, και τιναζόταν τα χέρια του, τα πόδια του… Έπαθε δαιμονική κρίση. Το δαιμόνιο το έκανε ένα κουβάρι.
Θυμάστε κι εκείνον τον φοιτητή που είχε έρθει εδώ παλιά; «Έχω μέσα μου δαιμόνιο, μου έλεγε, και με τυραννάει πολύ. Περνάω μαρτύριο από τον δαίμονα, γιατί με αναγκάζει να λέω και αισχρά. Έχω φθάσει σε απελπισία. Αισθάνομαι να με πιέζει μέσα μου, να με σφίγγει πότε εδώ και πότε εκεί», και ο καημένος έδειχνε την κοιλιά του, το στήθος, τα πλευρά, τα χέρια. Επειδή ήταν πολύ ευαίσθητος, για να μην τον πληγώσω και για να τον παρηγορήσω, του είπα: «Κοίταξε, δεν έχεις μέσα σου δαιμόνιο· μια εξωτερική δαιμονική επίδραση είναι επάνω σου». Όταν πήγαμε στην εκκλησία, είπα στις αδερφές που ήταν εκεί να κάνουν ευχή για το δυστυχισμένο πλάσμα του Θεού, κι εγώ πήρα από το Ιερό ένα τεμάχιο αγίου Λειψάνου του Αγίου Αρσενίου, τον πλησίασα και τον ξαναρώτησα: «Σε ποιο σημείο σε πιέζει και σε βασανίζει ο δαίμονας; Που νομίζεις ότι βρίσκεται;». μου έδειξε τότε τα πλευρά του. «Που, εδώ;», τον ρώτησα και ακούμπησα επάνω την χούφτα μου με το άγιο Λείψανο. Βγάζει αμέσως ένα ουρλιαχτό! «Μ’ έκαψες, μ’ έκαψες! Δεν φεύγω…ω…ω! Δεν φεύγω!». Φώναζε, έβριζε, έλεγε αισχρά. Τότε άρχισα μέσα μου να λέω: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Κύριε Ιησού Χριστέ, διώξε το ακάθαρτο πνεύμα από το πλάσμα Σου», και να τον σταυρώνω με το ιερό Λείψανο. Αυτό γινόταν επί είκοσι λεπτά. Ύστερα ο δαίμονας τον σπάραξε, τον έριξε κάτω. Έκανε τούμπες. Το κουστούμι του έγινε μεσ’ στις σκόνες. Τον σηκώσαμε όρθιο. Έτρεμε ολόκληρος και έκανε έντονες σπασμωδικές κινήσεις. Πιάσθηκε από το τέμπλο, για να στηριχθεί. Από τα χέρια του έτρεχε κρύος ιδρώτας, όπως είναι η δροσιά στα χορτάρια. Σε λίγο έφυγε ο δαίμονας και ηρέμησε. Έγινε καλά και τώρα είναι μια χαρά.
Τόσοι Ναπολέωντες και Μεγα Αλέξανδροι υπάρχουν στα τρελάδικα γιατί οχι και δαιμονισμένοι
δεν ξερω τι απο τ τρια ειναι αλλα σιγουρα κατι ειναι!!!!αν κ κατα τη δικη μ υποθεση εθναθ ο δαιμονας που εχει εισχωρηση!!!!!
|
Ειναι απλα εκπληκτικο....
Αυτο που καταλαβα εγω μεσα απο το "παιχνιδι λεξεων" του Σταυρου ειναι η ανικανοτητα και των δυο πλευρων να δωσουν ικανοποιητικη ερμηνεια για το συγκεκριμενο φαινομενο.
Η επιστημη, δε, βρισκεται σε ακομα χειροτερη θεση καθως το μονο που κανει ειναι να "κλεβει" τις παρατηρησεις της θρησκειας και στην ουσια απλως να τις διατυπωνει με ορους......επιστημονικους, χωρις να διαφοροποιειται καθολου, ή να παιρνει μια καινουρια θεση πανω στο θεμα.
Χωρια το οτι οι οροι της επιστημης ειναι τοσο αοριστοι και ασαφεις πανω στο συγκεκριμενο θεμα, που ουτε καν οι ιδιοι οι επιστημονες δεν μπορουν να ορισουν με ακριβεια πανω σε τι αναφερονται και τι ειναι αυτο που εκπροσωπουν.
Τουλαχιστον εδω η θρησκεια ειναι αρκετα πιο σαφης.
Δεν παιρνω τη θεση της θρησκειας, αλλα ουτε να θεοποιησω την επιστημη, γιατι εχει πολλα κενα που δεν μπορει να καλυψει.
-----------------
"Σε σας μιλω που πια δεν εχετε αυτια, δεν εχετε ουτε ματια, σε σας μιλω που δεν εχετε εγκεφαλο και γινεστε κομματια, τσατιζομαι και θα σας ριξω ολους πιο βαθια μες στο ψυγειο, να κρεμεστε μαζι με τα κρεατικα μες στο παντοπωλειο"
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : punkster στις 23-05-2008 15:07 ]
|
|
Μαλλον off topic, αλλά δεν πειράζει.
Καταρχάς από πότε η αρετή είναι συνώνυμη της θρησκείας;
Και στη συνέχεια, ποιοί είναι οι τομείς και τα φλέγοντα ζητήματα για τα οποία συνεργάζονται επιστήμη και θρησκείες;;;;
|
Σύντροφεφ Punksterινα 
η επιστήμη έχει ως σκοπό να αφομοιώσει τις βιωματικές παρατηρήσεις σε οργανωμένα γνωσιακά πεδία. Σαν εικόνα, σκέψου το παιδί που μεγαλώνει. Ο μπαμπάς συνεχώς το παροτρύνει να σηκωθεί και να περπατήσει κι εκείνο συνεχώς σκουντουφλά. Όμως, επιμένει. Τα κείμενα των θρησκειών και φιλοσοφιών εκφράζουν οργανωμένες παραδοσιακά βιωματικές γνώσεις, συμπυκνωμένες. Η επιστήμη οφείλει να προσπαθεί να προσεγγίσει την βιωματική γνώση και να την κατανοήσει. Αυτό είναι και το νόημα του Χριστιανισμού, να γνωρίσεις των Θεό σου. Όσο επιμένει να μην κοιτάζει προς τη γνώση χιλιετερήδων θα σκουντουφλά σε έννοιες οι οποίες θα της είναι "αγκάθι στο ισχύο" μιας και θα πρέπει να τις επαναπροσδιορίσει εκ νέου και εκ του μηδενός, όμως μέσα σε ένα ήδη δημιουργημένο πλαίσιο λογικής. Εκεί τα πράγματα γίνονται δαιδαλώδη. Γι' αυτό και επιμένω συχνά, από άνθρωπους προσηλωμένους στην επιστήμη, να μου εξηγήσουν απλές καθημερινές έννοιες που ισχύουν και γι' αυτούς (αγάπη, συναίσθημα, ελευθερία, τέχνη, ζωή, ενέργεια κλπ.). Διότι, ενώ αυτές οι λέξεις χρησιμοποιούνται από την επιστήμη ως βάση (όλα καταλήγουν σε αυτές), δεν είναι ορισμένες ούτε καν περιγεγραμμένες κατά προσέγγιση.
Χαίρομαι που παρακολούθησες το συλλογισμό μου, ο οποίος δεν έχει σκοπό να ισοπεδώσει τις δύο πλευρές, αλλά να τις συμφιλιώσει στα πλαίσια του νόηματος της ύπαρξής τους. Η πίστη θα πάψει να υφίσταται όταν και μόνο όταν η γνώση συναντήσει την αλήθεια. Μέχρι τότε θα υπάρχει χώρος και για τους δύο, και μάλιστα και οι δύο πλευρές (θρησκεία - επιστήμη) θα παίζουν πινγκ πονγκ μεταξύ της πίστης και της γνώσης.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 23-05-2008 16:43 ]
|
Το μεγαλυτερο προβλημα του συγχρονου ανθρωπου, κατα την δικη μου αποψη, ειναι οτι εμπιστευται σχεδον τυφλα τους επιστημονες (σαν θρησκεια και θεο τους, σχεδον....).
Και να ξεκαθαρισουμε οτι αλλα Επιστημη, και αλλο επιστημονες......
Ειδικα στην ψυχιατρικη, που σχετιζεται και με το θεμα, υπαρχουν τοσα βασικα πραγματα που δεν εχουν ξεκαθαριστει ακομα, που πολλες φορες οι ιδιοι οι επιστημονες βαδιζουν στα τυφλα και χρησιμοποιουν τους ασθενεις τους σαν πειραματοζωα.
Παρεπιπτοντως, υπαρχει μια ωραια ταινια που λεγεται ο "Εξορκισμος της Εμιλυ Ροουζ" (το εχω αναφερει και σε αλλο τοπικ)....
Βασιζεται σε πραγματικο γεγονος, οπου ειχε γινει σαλος πριν αρκετα χρονια οταν μια κοπελα που ηταν ειτε δαιμονισμενη ειτε ψυχοπαθης τελικα πεθανε μετα απο τερματισμο της φαρμακευτικης της αγωγης για να δεχτει την φροντιδα των ιερεων.
Η ταινια πραγματευεται αυτο ακριβως που συζηταμε εδω περα: δαιμονισμος ή ψυχικη παθηση.
Κανει πολυ ωραιο παραλληλισμο και των δυο αποψεων, παρουσιαζοντας στον ιδιο χρονο την οπτικη γωνια των ιερεων και την οπτικη γωνια των γιατρων, και παραθετωντας στοιχεια που ενισχυουν και την μια και την αλλη αποψη.
Τελικα δεν βγαζεις ακρη βεβαια, αλλα αυτο ειναι και το σωστο πιστευω.....
Η κοπελα στην οποια αναφερεται η ταινια ονομαζεται Anneliese Michel. Ολο αυτο ξεκινησε το 1968, οπου αρχισε να εχει παρεσθησεις και να βλεπει δαιμονικα πλασματα. Εμεινε για πολυ καιρο σε ψυχιατρικη κλινικη, οπου καμια θεραπια δεν επιασε, η δεν ειχε αποτελεσμα. μετα απο 6 χρονια παραμονης της εκει(1974) και αφου δεν ειχε καμια προοδο η υγεια της, οι γονεις της την πηραν απο την κλινικη και αποταθηκαν στην εκκλησια για εξορκισμο απο τον πατερα Ernst Alt. Η κοπελα καθολη τη διαρκεια της παραμονης της στην κλινικη αλλα και στο σπιτι, τρεφοταν με μυγες, αραχνες και κατσαριδες...Τελικα την 1η Ιανουαριου του 1976, πεθανε στον υπνο της και η αυτοψια εδειξε οτι πεθανε απο την πεινα....
Στους γονεις της και στον εξορκιστη, ασκηθηκε διωξη για ανθρωποκτονια και η δικη κρατησε 6 μηνες... Τελικα αθωοθηκαν λογω ελληψης στοιχειων...
