Απόψεις για το ελαφρό τραγούδι

Θα ήθελα τις απόψεις σας,για την παλιά καλή εποχή τότε που το ελαφρό τραγούδι το λεγόμενο ρετρό ήταν στις δόξες του.Τραγούδια που η στιχουργική τους ήταν μια φαντασία,ήταν στιχουργική με νόημα.Μπορεί λοιπόν,κάποιος να μην γνωρίζει  ποιός ήταν ο Αττίκ  η ο χαιρόπουλος.ο Σουγιούλ η ο Γιαννίδης,πάντος αυτοί οι άνθρωποι προσέφεραν πολιτισμό και τραγούδια με αξίες και νόημα.

Θέλεις την ειλικρινή μου γνώμη?Θεωρώ πως το ελαφρό τραγούδι δεν πέτυχε με τη λειτουργία και υπόστασή του να αντέξει στο χρόνο.Τα τραγούδια(εκτός από μερικές λαμπρές εξαιρέσεις)δεν τραγοδήθηκαν ούτε ακούστηκαν από το κόσμο μετά την εποχή της ακμής τους,δεν αποδείχθηκαν διαχρονικά,σε αντίθεση με το ρεμπέτικο που υπήρξε το απόλυτο διαχρονικό ελληνικό είδος.Ναι,οι συνθέτες του ελαφρού,όπως ο Σουγιούλ έχαιραν εκτίμησης από το λαό στην εποχή τους,αλλά το ελαφρό τραγούδι δεν πέτυχε αυτό που πέτυχαν άλλα σοβαρά μουσικά είδη,να αντέξει στο χρόνο και να τραγουδιέται στις μέρες μας με την ίδια δύναμη.Ήταν λοιπόν τραγούδια της σειράς?Στη πλειονότητά τους,ίσως.

AGAPITI FILI.TEKMIRIOSES THN APOPSI SOY,APOLITA.EGW PALI THA DIAFONISO ISOS EPIDI EIMAI KAI LATREIS PERISOTERO TOY ELAFROY PARA TOY REMPETIKOY.MIN NOMIZEIS OTI AYTA TA TRAGOYDIA XATIKAN STON XRONO.KATHE ALLO PARA AYTO ISXIOI.EGW KSERW ARKETOYS ANTRWPOYS MONTERNOYS MPORO NA PO POY ASXOLOYNTE AKOMA ME AYTO TO EIDOS.KAI OSO KAPOIOS ASXOLITE DEN PROKEITE POTE NA SVISOYN.EGW GIA PARADEIGMA TON IOYNIO TRAGOYDAW SE THEATRO ATTIK TOY KANO AFIERWMA.PERISI ANEBASA AFIERWMA STON SOYGIOYL KAI EIXE APOLITI EPITIXIA ME ATOMA PANO APO 800.MI KSEXNAS EPISIS OTI H ELLAS EINAI KAI H XWRA TON GERONTON KAI AYTH MONO TETOIA AKOYNE.EPISIS KAI PARA POLOI NEOI.SEVASTH LOIPON H APOSPI SOY ALLA AYTA TA TRAGOYDIA TA LEGOMENA ELAFRA THA YPARXOYN GIA PANTA STIS KARDIES TON ANTRWPON.KAI AKOMA KAI TWRA STO RADIOFONO YPARXOYN EKPOMPES ME TETOIA TRAGOYDIA,DEN THA DIAFONISO OTI TO REMPETIKO SE SXESH ME TO ELAFRO PIRE THN PRWTIA,KAI SHMERA H NEOLEA AKOYEI REMPETIKO,MIN XANTAKONOYME OMOS KAI TO ELAFRO POY HTAN KAI KATHOS PREPI MOYSIKH KAI APO STIXOYRGIKHS KAI APO MELWDIKHS APOPSIS,SE SXESI ME TO REMPETIKO POY H STIXOI HTAN OLO VOMOLOXIES AN OXI SE OLA STA PERISOTERA TRAGOYDIA.

Εγώ ποτε δεν το συμπάθησα το ελαφρό... Εκτός το οτι δεν βρήσκω κανένα ενδιαφέρον στις μελωδίες, καθώς τα αυτιά μου οταν δεν υπάρχει έστω και μια υποτυπώδης ένταση, υποφέρουν, παράλληλα δεν συμπαθώ τη νοοτροπία που το συνοδεύει... Ο καθωσπρεπισμός της εποχής με τους άψογα ντυμένους άντρες και τις κυρίες που πασχίζαν να είναι κυρίες με τα ωραία τα φορέματα και τις ομπρέλες κλπ κλπ, απλά νομίζω οτι δεν ταιριάζει στην Ελλάδα... Βέβαια μιλάω για το πώς με αγγίζει αυτο το είδος... Αντικειμενικότατα πιστεύω οτι δεν έχει κάτι να του προσάψουμε....

Απο την άλλη το ρεμπέτικο... Αυτο ήταν άλλο πράμα!! Οι μάγκες στα καφενία και τις ταβέρνες με τις ρετσίνες τους τα κρασία τους, αλλα και τα χασίσια τους, με μιά σύγχορδια απο τις 3 που ξέρανε καταφέρνανε να σου τρυπίσουν την καρδία... Το αλήτικο το μάγκικο πνεύμα ταιρίαζει πιο πολύ στο λαό μας....

Επαναλαμβάνω, καθαρά προσωπική αίσθηση...  

Φίλε/Φίλη,πιστεύεις ότι αριστουργήματα της ελληνικής μουσικής όπως η ''Αρχόντισσα'' ή η ''Φραγκοσυριανή'' ανήκουν σε τραγούδια με βωμολοχίες?Δεν το νομίζω.Από την άλλη μεριά δεν είναι βωμολοχία η αναφορά στα ναρκωτικά-που είνα ομολογουμένως ένα αρνητικό κοινωνικό μήνυμα-είναι παρά μια ειλικρινής και άμεση απόδοση των δύσκολων συνθηκών της ζωής τους,μια ζωή που περιγράφουν ρεαλιστικά στα τραγούδια τους.Τέλος όσον αφορά τη στιχουργική άποψη,φυσικά οι συνθέτες του ελαφρού ήτνα περισσότερο πνευματικά καλλιεργημένοι με καλύτερη χρήση του λόγου,σε αντίθεση με τους ρεμπέτες που οι περισσότεροι ήταν αμόρφωτοι και έιχαν έλλειψη παιδείας.Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός της μεγαλύτερης δύναμης του ρεμπέτικου,επειδή τα τραγούδια ήταν πιο ειλικρινή και πιο άμεσα προς τον απλό λαικό άνθρωπο. 

-----------------
''Η ζωή είναι ωραία αν τη ζείς''

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mariachi στις 24-05-2008 19:14 ]

Είναι αρκετά τραγούδια που μ' αρέσουν και μου έκανε εντύπωση που τα έχω ακούσει και σε μουσικές σκηνές από νέα παιδιά ή και μεγαλύτερης ηλικίας ροκάδες!

Πιστεύω ότι έγιναν περισσότερο γνωστά στους νεότερους από θεατρικές επιθεωρήσεις και αφιερώματα, ακούγονται πάντα ευχάριστα!

JANICK απο την ηλικία σου καταλαβένει κανείς οτι μάλλον υποστηρίζεις  τα χασίσια και τα διάφορα άλλα.Δεν κατάλαβα δηλαδη.Σιγά μην βάλω στην ίδια μοιρα το ελαφρό με το ρεμπέτικο.Δεν χρειάζετε φίλε ο έλληνας μαγκιές,όπος υποστηριζεις.Αυτο κατέστρεψε την ελλαδα στις μερες μας οι μαγκιές,και αυτο το χρωστάμε στα ρεμπετοειδή τις εποχής εκείνης.Εν αντιθέση με το ελαφρό που μόνο πολίτισμο και ζωντάνια έφερε.θα μου αμφισβητήσεις για παράδειγμα την Σοφία βέμπο που με τα τραγούδια της στον πόλεμο του 40 ξεσίκωνε τα παλλικάρια μας που πολεμούσαν?Αυτη η γυναίκα λοιπόν ναι ήταν μάγκας που αμφιβάλω αν την ξέρεις κιόλας και όχι η χασικλίδες τίς εποχης.Τουλαχιστον το ελαφρό τραγούδι προσέφερε ήθος κάτι που λοίποι στις μέρες μας.αν εσύ τώρα υποστήριζεις τα χασισοτράγουδα των ρεμπέτικων τραγουδιών καλά κάνεις.σεβαστή η αποψή σου,αλλα οτι και να γινει το ελαφρό θα πάρει ξανά την δόξα που του αξίζει.γιατι το ελαφρο υπάρχει και θα υπάρχει παντοτινά

Έχω την εντύπωση πως αυτή η απολυτότητα που εκφράζεις δεν ταιριάζει ούτε σε μουσικόφιλους ούτε σε οπαδούς του ελαφρού... ΟΚ να μας αρέσει ή να λατρέυουμε ή στην τελική να αφιερώνουμε τη ζωή μας σε ένα είδος μουσικής, άλλα δεν μπορούμε να κατηγορούμε το είδος που το ανταγωνιζόταν και που τελικά το κέρδισε.... Γιατι όπως βλέπεις τελικά το ρεμπέτικο κέρδισε τις καρδιές των ανθρώπων... Μήπως γιατι ήταν ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ με όλη τη σημασιά της λέξης??? Είχε ανάγκη ο τότε, σχεδόν πάμφτωχος έλληνες τον πολιτισμό της Βιέννης??? Είχε ανάγκη να ακούει για αγάπες και παντρολογήματα, ή για καημούς και βάσανα της φτώχιας και για έρωτες αληθηνούς???

Και φυσικά ξέρω την Βέμπω και την προσφορά της κατα τον πόλεμο, και με προσβάλει που το αμφισβητείς... Αλλα με τη Βέμπω ήταν διαφορετικά... Τότε ο κόσμος δεν είχε την δυνατότητα να ψάχνει το είδος μουσικής που του αρέσει καλύτερα... Ήθελε μια μουσική που θα του δίνει πίστη και κουράγιο... Και πίστεψέ με οτι 'το παιδιά της Ελλάδος παιδιά' μια χαρά τα κατάφερνε... Όμως φαντάσου να ήταν γραμμένο στη μελωδία του 'μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες'...

Τελικά το ελαφρό τι έφερε, ήθος ή ηθικισμό???

Φίλε νομίζω όμως οτι και εσύ εκφράζεις μια απολυτότητα όσον αφορά το ρεμπέτικο.Το υποστηρίζεις με πάθος και καλά κανεις όπως και γω υποστηρίζω με το ίδιο πάθος το ελαφρό.Το αν πέρασε το ρεμπέτικο μπροστά σε σχέση με το ελαφρό τα κατάφερε,κανείς δεν το αμφισβητή αυτό αλλα μη μου μιλάς τωρα και για ηθικισμό.Ναι φίλε είχαν ήθος τα ελαφρά.πως να το κάνουμε δηλαδή.Ειχαν ευγένεια στα λόγια μιλάγαν και για πόνο αλλά και για έρωτα και αγάπη.Στα ρεμπέτικα όμως φίλε υπηραν και τραγουδια με λόγια σε εισαγωγικα αυτο τσόντας.Μίλαγαν για μαστούρες και για χασίσια πάρε παράδειγμα τα απαγορευμένα.Και για αυτό εμενε πισω τόσα χρόνια στήν δισκογραφία.Ο κόσμος τότε δεν ανέχονταν τέτοιου είδους λεξιλόγιο.Στο σήμερα δυστιχώς που όλα επιτρέπονται,ακουνε η νεολέοι τα ρεμπετικα.Τονιζω δε πως δεν κατηγορώ ολα τα ρεμπετικα τραγουδια,κάποια μου αρέσουν και μένα.Αλλα τα περισσότερα φίλε δεν εχουν στίχο που να αρμόζει σε καλή μουσικη.Απο την άλλη που λές οτι το ελαφρό τραγούδι ξέπεσε κανεις λάθος.Για δες πόσες επανεκδόσεις αυτών των τραγουδίων κυκλοφορούν σήμερα,απο τα μεγαλύτερα δισκοπωλεια?Αν δεν είχαν αξία τοτε θά έμεναν στα ράφια και στα αρχεία και δεν θα κυκλοφορούσαν ξανα.Και βλέπω επίσεις μια μεγάλη στροφή στο παρελθόν με τέτοια τραγούδια.Εγω και σαν πιανιστας δίνω συχνότατα συναυλιες αφιερώματα σε μεγάλους συνθέτες,εκείνης τις εποχης και σε πληροφορώ οτι η νεολαία τα ακούει πάρα πολυ και παντα η αίθουσα ειναι γεματη.Μακαρι αν μπορουσες να ερθεις στην εκδήλωση που κανω τον ιουνιο 23 του μηνα στον πειραια.Τοτε θα εβλεπες τι πέζει.Μου μιλησες επισις για πάμφτωχο οντος λαο που τότε δεν είχε ανάγκη όπως λες απο έρωτες και αγάπες.φιλαρακο σε όλες τις εποχές ακόμα και στόν πόλεμο ο ανθρωπος ος κοινονικό ον ειχε αναγκη και απο ερωτα και απο αγαπη.Ποσοι δεν ερωτευτικαν τότε σε ενα ταγκο η σε ενα βαλσ.Ενω στο ρεμπέτικο μόνο μαχαίρια έβγαιναν και σκωτονόταν κόσμος αθώος για μια παραγελιά που ηθελαν να κανουν.Με αυτα τα τραγουδια τα ελαφρά η ελλάς εγινε ευρώπη,και ο κόσμος φίλε ηθελε να ξεφυγει απο την μιζέρια και τον πόνο του πολέμου, να μπεί σε νέους ρυθμους,Μπορει τα ελαφρα να θύμιζαν φιλαρακι βιέννη η ευρώπη αλλα το ρεμπετικο θύμιζε τουρκικους ρυθμούς πάνω σε τσιφτετελοειδη σε χανουμαδικα χορευτικα που μονο ελληνικη ρυθμοι δεν ήταν και αυτοι.Εκτος βεβαια απο τα σμυρνεικα που ειχαν αλλες ριζες καθαρα καθαροτατα ελληνικες και που τα αγαπαω παρα πολυ,για τι εχω και μικρασιατικη καταγωγή

Κοίτα... Έτσι όπως τα λές έχεις και σύ το δίκιο σου... Βασικά πιστεύω πως ήταν λάθος να μετατρέψουμε αυτο το topic για απόψεις για το ελαφρό τραγούδι σε αντιπαράθεση ελαφρού και ρεμπέτικου... Θα πώ μόνον πως έστω και αν υπάρχει στροφή στο ελαφρό πιστεύω οτι στην εποχή μας που πασχίζει για επανάσταση το ρεμπέτικο είναι αυτό που αρμόζει στη νεολαία... Αλλα το τι αρμόζει και τι όχι θα το πούν τα γεγονότα και όχι εμέις...

Α, και αν διαβάσεις καλύτερα αυτο που γράφω περι έρωτα θα δείς οτι γράφω πως ο κόσμος είχε ανάγκη τον αληθινό που θεωρώ πως τον εξέφραζε καλύτερα το ρεμπέτικο... Το ελαφρό μου δίνει την εντύπωση πως αναφέρονταν περισσότερο στον έρωτα με την έγκριση του Μπαμπά και της Μαμάς....

Υ.Γ: Πολύ θα ήθελα να βρεθώ σε πολλές συναυλίες που διοργανώνουν τα μέλη του ΜΗ εκει κάτω αλλα μου είναι κάπως αδύνατον απο δώ!
Υ.Γ2: Όσο για τους τούρκικους ρυθμούς, ας μην είμαστε τόσο σίγουροι οτι είναι αμιγώς τούρκικοι και πως δεν έχουν καμία σχέση με Ελλάδα...

Φίλτατε φίλε.Συμφωνώ απόλυτα οτι για το τί αρμόζει στην νεολαία σήμερα θα το δείξει ο χρόνος και τα γεγονότα, και οχι εμείς.Χαίρομαι επίσεις που υπαρχει αυτός ο αντίλογος.Εξάλου δημοκρατία εχουμαι και εκφράζουμε ελεύθερα τις απόψεις μας.Θα σου υπενθυμήσω ξανά οτι για να δημιουργηθεί ενας έρωτας, μια παθιασμένη αγάπη μόνο το ελαφρό τραγούδι το καταφερε αυτό, και όχι το ρεμπετικο.Οσον αφορα αυτο που λες ερωτας που εξαρτώτανε απο το μπαμπα και τι μαμα.Τι σχεση εχει αυτο με το ελαφρό τραγουδι?ενοείτε πος τοτε ο μπαμπας έλεγε στην κόρη ας πούμε -θα τον πάρεις αυτόν με το έτσι θέλω

Αυτό γινετε και στις μέρες μας και με μοντέρνους γονιούς επίσεις.το ελαφρό τραγούδι ηταν το έναυσμα, η φλόγα που ξεσπούσε μεσα στο ζευγάρι για να δημιουργήση την σχέση,μεσα απο ερωτικούς και ρομαντικούς στιχους.τι θα ακουγαν?οταν καπνίζει ο λουλας εσυ δεν πρεπει να μιλας?μονο ερωτας δεν θα δημιουργοτανε φιλαρακο.ενω με το τραγουδι ας πουμε

Αυτα τα μάτια σου τα αγαπημένα- μάτια παράξενα και φλογερά

ποτέ δεν θάθελα να δω θλιμένα-θέλω να λάμπουνε απο χαρά κτλ κτλ -εδενε ο έρωτας.

Οσον αφορά τώρα το ΥΓ2 που λές οτι δεν είσαι σίγουρος οτι είναι αμιγώς τουρκικοι αυτοί η ρυθμοί του ρεμπέτικου σου λέω οτι ειναι και προερχονται τα ρεμπετικα απο επιρεασμούς στα βάθη τις ανατολής.Οπως επισης και το ελαφρό πεντάγραμμο.Δεν ηταν ελληνικο.τα ελαφρα προήλθαν απο ευρωπαικα ακουσματα.το ταγκο απο την αργεντινή το βάλς απο την γερμανία η ρούμπα απο την κουβα.Οπως βλέπεις δεν κρύβομαι πίσω απο το δαχτυλό μου.Και πάνω λοιπόν σε ξενόφερτους ρυθμους ευρωπαικους η ελληνες συνθέτες του ελαφρού εβαζαν ελληνικό στιχο.

Ετσι και οι ρεμπέτες πάνω στα λικνίσματα και χορούς την ανατολης, οπος Αμανέδες, τσιφτετελια έβαζαν ελληνικούς στίχους πάνω.το βασικό οργανο των ρεμπέτιδων ήταν το μπουζούκι και ο μπαγλαμάς.Αν διαβάσεις σε ενα λεξικό θα δείς οτι η λέξη μπουζούκι προέρχετε απο την τούρκικη λέξη bozouk.

Αν θέλουμε λοιπόν να μιλαμε για ελληνική μουσική,ουτε το ελαφρό αλλα ούτε και το ρεμπετικο προήλθε απο ελληνικές ρίζες,και στο εξήγησα ποιό πάνω.

Ελληνικα ειναι κατ εμε τα νησιώτικα και γενικότερα τα δημοτικά τραγουδια τις υπεθρου, και ελπίζω να συμφωνούμε έστω σε αυτό.

Φίλε μην ισωπεδώνεις το πολιτισμό του ρεμπέτικου.Δεν ήταν όλοι χασικλήδες και αλήτες.Πολλοί έγραψαν τραγούδια σύμβολα και απέδειξαν το ρεμπέτικο σαν το λίκνο της ελληνικής μουσικής,όπως και το δημοτικό.Τώρα δεν υποτιμώ τη πολιτισμική αίγλη του ελαφρού στην εποχή του.Ήταν αλήθεια,υπήρξαν αξιοπρεπή τραγούδια,όπως και οι συνθέτες του(σπουδαίος ο Σουγιούλ,καταπλητικός ο Γούναρης).Απλά δεν έχουν την ίδια δύναμη που έχει το ρεμπέτικο στις γενιές του '70 και μέχρι την εποχή μας.Μόνο αυτό καταλογίζω στο ελαφρό. 

Αγαπώ εξίσου το ρεμπέτικο και το ελαφρό τραγούδι. Και τα δυο είδη είναι αυθεντικότατα, το καθένα με τη δική του ξεχωριστή χάρη και γοητεία.

Εχαριστουμε φίλε yanniyanni για την σωστή σου τοποθέτηση

Το λεγόμενο "ελαφρό" τραγούδι (δεν μου αρέσει ο όρος, αλλά για να συνεννοούμαστε...) πιστεύω πως έχει αδικηθεί και είναι γεγονός πως αρκετοί το σνομπάρουν... τουλάχιστον αυτό έχω παρατηρήσει σε διάφορες περιστάσεις, συζητήσεις κλπ...

Παλιότερα σε λίγο μικρότερη ηλικία, κι εγώ το έβλεπα αρνητικά, πολλά τραγούδια μού φαίνονταν ..."κοιμήσικα" (έτσι τα χαρακτήριζα!). Πιστεύω πως πολλές φορές "φταίνε" οι παλιές ηχογραφήσεις οι οποίες έχουν ήχο που είναι δύσκολο να αποδεχτεί η νεότερη γενιά ακροατών, καθώς επίσης και οι φωνές των τραγουδιστών στις πρώτες εκτελέσεις ηχούν "περίεργα" στα αυτιά των νεότερων... Γι' αυτό κατά την άποψή μου είναι σημαντικό να γίνονται σύγχρονες (σοβαρές όμως!) επανεκτελέσεις, διότι στην "κατηγορία" του "ελαφρού" τραγουδιού, υπάρχουν πολλά τραγούδια-διαμάντια!

Προσωπικά, αγάπησα το "ελαφρό" τραγούδι μέσα από τις επανεκτελέσεις του Μπάμπη Τσέρτου, οπότε αργότερα μπήκα στη διαδικασία να αναζητήσω και τις πρώτες εκτελέσεις, καθώς και να "ανακαλύψω" κι άλλα τραγούδια.

Επί τη ευκαιρία, θέλω επίσης να πω πως δεν συμφωνώ με τις διασκευές των Imam Baildi...

Τα παραπάνω ισχύουν τόσο για το "ελαφρό" όσο και για το ρεμπέτικο τραγούδι...