Πως μας «Βλέπει ο Θεός»

Εάν νομίζεις ότι μόνο όσοι πιστεύουν στην μεταφυσική μπορούν να αγαπήσουν, τότε έχεις μία αρκετά διεστραμμένη ιδέα για την έννοια της αγάπης.

Εγώ πιστεύω ότι όλοι μπορούν να αγαπήσουν ανεξάρτητα τι πιστεύουν γιατί όλοι είναι από το ίδιο υλικό φτιαγμένοι κατά σάρκα και πνεύμα!

Αξίζει να πεθαίνει κανείς για μία ιδέα, και όσο παράλογο κι αν σου ακούγεται, μπορεί κανείς να θυσιαστεί κι ας μην πιστεύει σε ανταμοιβή μετά θάνατο, ούτε σε θεούς και δαίμονες. Ειδικά εάν δεν πιστεύεις στην μεταφυσική, συνειδητοποιείς ότι η ζωή σου είναι η μοναδική σου ευκαιρία για να αφήσεις κάτι πίσω και να προσφέρεις στην ανθρωπότητα.  

Εδώ είναι η αντίφαση!

Αξίζει σημαίνει έχει αξία. Είναι σημαντικό! Για ποιόν και γιατί;

Αν εγώ φύγω από τον «μάταιο τούτο κόσμο» - κατά την έκφραση, γιατί όλα έχουν την αξία τους, το λέω για να μην παρεξηγηθώ – τι όφελος έχω να θυσιαστώ χωρίς αντίκρισμα;

Αφου τίποτα δεν ακολουθεί θα ζήσω εντελώς φυσικά και με τους κανόνες της φύσης. (Ένστικτο της επιβίωσης) και τα σχετικά! Ο θάνατός σου η ζωή μου!

Και όμως τι είναι αυτό που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από όλο το ζωικό βασίλειο;

Πια επιστήμη μπορεί να δώσει ορθολογιστική απάντηση σε αυτήν την ανακολουθία στους φυσικούς νόμους;

 Η ειρωνεία είναι ότι η θρησκεία που μιλάει υποτίθεται για ταπεινότητα, υπόσχεται στους ανθρώπους το μέγιστο αλλαζονικό ψέμα: την αθανασία. Αν υπήρχε Θεός και αν υπήρχε ύβρις νομίζω αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη.

Που βλέπεις την ειρωνεία και την αντίφαση ανάμεσα στην ταπεινότητα και την αθανασία δεν μπορώ να καταλάβω. Που αλληλοαναιρούνται;

Αν υπήρχε Θεός όπως λές λογικά σαν Θεός θα ήταν Αθάνατος άρα που είναι η Ύβρης απέναντί του τα περί αθανασίας;

 Υ.Γ. Τα κεφαλαία γράμματα στην γλώσσα του internet σημαίνουν "ΦΩΝΑΖΩ". Άλλωστε όποτε γράφεις κάποιο ποστ λίγα εκατοστά πιο πάνω αναφέρεται ξεκάθαρα στους κανόνες.

Πραγματικά δεν το ήξερα και δεν το πρόσεξα ότι υπάρχει! Το σίγουρο είναι ότι δεν φωνάζω! Άλλωστε δεν συντρέχει και κανένας λόγος να το κάνω. Φωνάζουμε όταν θέλουμε να καλύψουμε του άλλου την φωνή.

Αυτά για σήμερα και καλό βράδυ!

 «Πάω να μαστιγώσω τα παιδιά μου για να γίνουν καλοί Χριστιανοί. Να τα βάλω να πούν εκατό φορές την προσευχή τους για να γίνουν καλοί Χριστιανοί. Και να τα επισημάνω ότι μια ημέρα αν δεν γίνουν τουλάχιστον καλόγεροι στο Άγιο Όρος υπάρχει εκεί ψηλά ένας μπαμπούλας που θα τα φάει και μετά θα βράζουν αιώνια σε κάτι καζάνια με πίσσα και θειάφι!

Α! ξέχασα ότι η κόρη μου δεν μπορεί να πάει! Ε τότε αυτήν θα την στείλω σε γυναικείο μοναστήρι! Ας πάει μόνο ο Υιός μου ο Αγαπητός!

Αυτά για να ικανοποιήσω τα αυτιά ορισμένων!    

Υ.Γ. Πάντως πάνω στο ζήτημα του σκοπού της ζωής και μίας Φιλοσοφίας χωρίς μεταφυσική, μπορείς εάν σε ενδιαφέρει να διαβάσεις ένα κείμενό μου όπου είχα καταθέσει κάποιες προσωπικές σκέψεις: Για μια νέα Φιλοσοφία

Το παραδειγμα με τον Alice Cooper και τον πατερα του στο ανεφερα για να τονισω τ διαφορετικοτητα τους...Πολλες φορες το τι ακολουθεις καθοριζει και σε καποιο βαθμο αυτο που εισαι,ειδικα αν μιλαμε για επαγγελματα που απατουν και την καταθεση της ιδιας της ψυχης του καθενος...Ροκ σταρ και Ιερεας...Θελουν σωμα ΚΑΙ ψυχη...Κι επειδη σωματικα ισως ο συγκεκριμμενος Ροκ σταρ να μοιαζει του μπαμπα του(με βαση τα οσα ειπε ο Θειος Δαρβινος)καταλαβαινεις στο υχικο κομματι ποσο διαφερουν...Ο ενας εξυμνωντας τα δαιμονια και κανοντας οργια μετα απο καθε συναυλια και ο αλλος εξυμνωντας τους αγγελους και κανοντας οργια μετα απο καθε λειτουργια...χεχεχεχεχεχε....Λοιπον λοιπον για να επανελθω και παλι στην ταξη...Εκτος του οτι τα συγκεκριμμενα επαγγελαματα αντικατοπτριζουν σε μεγαλο βαθμο την ψυχολογια-φυσιογνωμια του καθενος-και αρα διαφερουν ερδην μεταξυ τους-γενικευοντας να πω οτι το παιδι διαμορφωνει ια προσωπικοτητα που μοιαζει με του πατερα του,η καμμια φορα απο αντιδαση μια προσωπικοτητα ΕΚ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ ΑΝΤΙΘΕΤΗ...η και μια ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΣΧΕΤΗ αν λογω κοινωνικων-οικογενειακων συνθηκων δεν περνουν ικανες ωρες μαζι....

Δεν νομιζω οτι υπαρχουν ανθρωποι που ακολουθουν το δρομο της απανθρωπιας η της ανθρωπιας....Πιστευω οτι στον ιδιο ανθρωπο μπορει να υπαρχει ενα μιγμα των 2 αυτων κατευθυνσεων...Συνεπως καποιες φορες καποιος μπορει να φερεται ποταπα και απανθρωπα στο συνανθρωπο του και καποιες αλλες να ειναι ανθρωπινος στην αντιμτωπιση του διπλανου του...Αντιφατικο?Κι ομως ναν το σκεφτεις δεν ειμαστε τποτα αλλο παρα ενα κραμμα αντιρροπω δυναμεων...Και εμεις στη μεση που καλουμαστε να βρουμε την ισορροπια,η οποια ειναι 'μεατοπισμενη' στον καθενα μας σε αλλο σημειο...Στην αισθηση του Δικαιου υπαρχουν διαφορες απο ατομο σε ατομο,ειδικα σε λεπτα θεματα:Ο φονος και η κακοποιηση του αλλου ειναι για πχ για ολους τους νορμαλ ανθρωπους αδικες και απανθρωπες πραξεις...Αλλα σε αλλα θεματα μικροτερης σημασιας διαφερουμε παρα πολυ μεταξυ μας στην εκτιμηση του σωστου και λαθους...πχ πολυγαμια,απιστια,εκδικηση,κτλ Ειναι λιγοι οι ΑΜΙΓΩΣ απανθρωποι και ΛΙΓΟΙ οι ανθρωποι-υποδειγματα ΑΡΕΤΗΣ και ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ...

Για τη θεωρια με την πανιδα:Μηπως η θρησκεια τελικα μας κανει προβατα?Και μαλιστα ετοιμα για σφαγη?Θυμιζω το αιμα που χυθηκε για χαρη του Χριστιανισμου στο παρελθον...Διαμαχη εικονομαχων-εικονολατρων,Σταυροφοριες,διωγμοι αλλοθρησκων,Ιερα εξετασις,συγχωροχαρτια και δε συμμαζευεται...

Κια τωρα το κυριως πιατο!Και ομως αγαπητε Σταυρο τα τοπικ που ασχολονται με ανθρωπιστικες αναλυσεις ειδικα,ειναι εκεινα που πλησιαζουν πιο πολυ στο Θεο....Γιατι ο θεος 'βλεπει' με τα δικα μας ματια και 'ακουει' με τα δικα μας αυτια...Ετσι ο τροπος που βλεπουμε τον εαυτο μας και τους γυρω μας ειναι και ο τροπος τελικα που μας βλεπει ο Θεος...Κι αν θελουμε να μας βλεπει καλα,ας κοιταξουμε κι εμεις με ενα βλεμμα ανθρωπιας το διπλανο μας κι ας παψουμε να ειμαστε εγωιστες...βλεποντας μονο ενα θεο μπροστα μας και τον ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ-ΑΤΟΜΙΚΟ-ΑΤΟΜΙΚΙΣΤΙΚΟ τροπο για να πορευθουμε στη Θεωση....και ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ...Κανε μια καλη πραξη οχι για να πας στον παραδεισο ρε βλακα(μιλαω γενικα ΔΕΝ αναφερομαι σε σενα Σταυρο-μην παρεξηγηθουμε εκ του μη οντος )αλλα γιατι γουσταρειςνα ΔΕΙΣ ενα χαμογελο διπλα σου....Τελος να πω πως ο Θεος ειναι για ολους ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣΠΟΥ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΝ)

Ερευνατε τας γραφας απο τη μια πιστευε και μη ερευνα απο την αλλη...Τελικα τι?  Ο Γαλιλαιος παρεπιπτοντως κατα η γνωμη σου τι χρησιμοποιησε?Επιστημη η επιστημονησμο?

Τελευαταια παραγραφος:Ουτε κι εγω ειπα ποτε οτι ο Θεος ειναι ο παππουλης με ασπρα μαλια(αυτος ειναι ο Αγιος Βασιλης ρε χαχαχαχαχα)...Αλλα κι ουτε η παραβολη-ανακδοο αναφερεται σε κατι τετοιο...Αλλα εχεις κολλησει στο θεμα της αναφορας του θεου με ανθρωπιν αχαραντηριστικα,ενω το παραβολικο αυτο ανεκδοτο θελει με απλα λογια να πει:Ο Θεος ειναι οχι στον ουρανο,οχι ενας καλοκαγαθος,παντοδυναμος Θεουλης που αν εισαι καλο παιδι σε περιμενει στον Παραδεισο και καθε κακοτοπια σου θα την αντιμετωπιζει Εκεινος,αλλαοτι η ζωη ειναι στα δικα σου χερια...Κανε κατι να σωθεις...Εκμεταλλευσοου τις ευκαιριες που εχεις για να ζησεις και σταματα να χανεις την ουσια...Πχ:Καποιοι γινονται μοναχοι και στερουνται τις απολαυσεις τηας ζωης για να ειναι κονταστο θεο...να δουμε τι θα τους πει ο θεος οταν πανε να τον βρουν στο τελος...και ΤΙ θα τους πει κι εκεινος....ΥΓ:Και παλι δινω ανθρωπινη υποσταση στο θεο,αλλα χαρην συμβολισμου...οποτε ΜΗΝ κολλας εκει...Αλλωστε εγω το θεο τον φανατζομαι οχι ως ασπρομαληπαπουλη,αλλα ως μηχανοβιο μεταλλα με αλογοουρα καβαλα πανω στη Harley του και πισω του μια γυναικα με δερματινα  και ταουαζ στην πλατη 'Ι love Jesus' α παριστανει την Παναγια....

• "Το παραδειγμα με τον Alice Cooper και τον πατερα του στο ανεφερα για να τονισω τ διαφορετικοτητα τους...Πολλες φορες το τι ακολουθεις καθοριζει και σε καποιο βαθμο αυτο που εισαι,ειδικα αν μιλαμε για επαγγελματα που απατουν και την καταθεση της ιδιας της ψυχης του καθενος...Ροκ σταρ και Ιερεας...Θελουν σωμα ΚΑΙ ψυχη...Κι επειδη σωματικα ισως ο συγκεκριμμενος Ροκ σταρ να μοιαζει του μπαμπα του(με βαση τα οσα ειπε ο Θειος Δαρβινος)καταλαβαινεις στο υχικο κομματι ποσο διαφερουν...Ο ενας εξυμνωντας τα δαιμονια και κανοντας οργια μετα απο καθε συναυλια και ο αλλος εξυμνωντας τους αγγελους και κανοντας οργια μετα απο καθε λειτουργια...χεχεχεχεχεχε....Λοιπον λοιπον για να επανελθω και παλι στην ταξη...Εκτος του οτι τα συγκεκριμμενα επαγγελαματα αντικατοπτριζουν σε μεγαλο βαθμο την ψυχολογια-φυσιογνωμια του καθενος-και αρα διαφερουν ερδην μεταξυ τους-γενικευοντας να πω οτι το παιδι διαμορφωνει ια προσωπικοτητα που μοιαζει με του πατερα του,η καμμια φορα απο αντιδαση μια προσωπικοτητα ΕΚ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ ΑΝΤΙΘΕΤΗ...η και μια ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΣΧΕΤΗ αν λογω κοινωνικων-οικογενειακων συνθηκων δεν περνουν ικανες ωρες μαζι...."

Εδώ θα μου επιτρέψεις να πω ότι αυθαιρετείς χρησιμοποιώντας εκφράσεις όπως "πολλές φορές" σε "μεγάλο βαθμό" πάνω σε αναπόδεικτες θεωρήσεις. Χωρίς να σου κάνω προσωπική επίθεση, σου επισημαίνω ότι έχεις δημιουργήσει μία προσωπική εικόνα σχέσεως επαγγέλματος-ψυχολογίας η οποία είναι απόλυτα σεβαστή ως προσωπική εκτίμηση, αλλά δεν μπορώ να επιχειρηματολογήσω πάνω της, μιας και είναι προσωπική άποψη.

Πιστεύω ότι γνωρίζεις αντίστοιχα περί της υπάρξεως "σκληρών" ροκ συγκροτημάτων που εξυμνούν το Θείο. Από την άλλη αν δεχτώ ότι ο ψυχισμός του ανθρώπου καθρεφτίζεται άμεσα στην επαγγελματική του σταδιοδρομία, τότε πρέπει να δεχθώ ορθολογιστικά ότι οι άνθρωποι του ίδιου επαγγέλματος έχουν ίδια ψυχολογία... Επιμένω ότι οι προσεγγίσεις αυτές δεν μπορούν να γίνονται "ελαφρά τη καρδία" καθώς η ίδια η ψυχολογία αδυνατεί να δώσει αντίστοιχες απαντήσεις επί της ψυχής.

Όταν ανέφερα το "αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα" πίστευα ότι θα γίνει κατανοητή με απόλυτη σαφήνεια η εύστοχη χρήση της Ελληνικής γλώσσας που επικεντρώνει στις αμαρτίες αποκλειστικά (ειδάλλως θα αποτυπώνονταν περίπου ως εξής "ψυχές γονέων κυριεύουσι τέκνα"). Αυτό σημαίνει ότι το μόνο σίγουρο "κληροδοτηθέν" ψυχολογικό γνώρισμα θα είναι το γνώρισμα της αμαρτίας. Αν σε κάτι "αμάρτησε" ο/η πατέρας/μητέρα, σίγουρα θα μεταφερθεί στον ψυχισμό του παιδιού, χωρίς να σημαίνει ότι το παιδί θα βγει φωτοτυπία του/της πατέρα/μητέρας ώς προς τα υπόλοιπα ψυχικά γνωρίσματα. Όταν λέμε ότι "όσο μεγαλώνω μοιάζω του πατέρα μου" εννοούμε ότι αντιλαμβάνομαι τις "αναποδιές" του πατέρα μου στον ίδιο μου τον εαυτό. Συνήθως αυτή η φράση έχει αρνητική προσέγγιση και όχι θετική.

• Δεν νομιζω οτι υπαρχουν ανθρωποι που ακολουθουν το δρομο της απανθρωπιας η της ανθρωπιας....Πιστευω οτι στον ιδιο ανθρωπο μπορει να υπαρχει ενα μιγμα των 2 αυτων κατευθυνσεων...Συνεπως καποιες φορες καποιος μπορει να φερεται ποταπα και απανθρωπα στο συνανθρωπο του και καποιες αλλες να ειναι ανθρωπινος στην αντιμτωπιση του διπλανου του...Αντιφατικο?Κι ομως ναν το σκεφτεις δεν ειμαστε τποτα αλλο παρα ενα κραμμα αντιρροπω δυναμεων...Και εμεις στη μεση που καλουμαστε να βρουμε την ισορροπια,η οποια ειναι 'μεατοπισμενη' στον καθενα μας σε αλλο σημειο...Στην αισθηση του Δικαιου υπαρχουν διαφορες απο ατομο σε ατομο,ειδικα σε λεπτα θεματα:Ο φονος και η κακοποιηση του αλλου ειναι για πχ για ολους τους νορμαλ ανθρωπους αδικες και απανθρωπες πραξεις...Αλλα σε αλλα θεματα μικροτερης σημασιας διαφερουμε παρα πολυ μεταξυ μας στην εκτιμηση του σωστου και λαθους...πχ πολυγαμια,απιστια,εκδικηση,κτλ Ειναι λιγοι οι ΑΜΙΓΩΣ απανθρωποι και ΛΙΓΟΙ οι ανθρωποι-υποδειγματα ΑΡΕΤΗΣ και ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ...

Εδώ αναφέρεσαι περίπου στην θεωρία της "μερικής ψυχασθένειας" κάθε ανθρώπου του Φροιντ. Εγώ θα σε ρωτήσω ποιο είναι το σημείο εκείνο που θεωρείς εσύ ως "υγιές σημείο ισορροπίας" στον άνθρωπο... Επειδή θα μπερδευτούμε με έννοιες, θα το κάνω πιο σαφές. Πιστεύεις ότι αν δολοφονήσω 2 ανθρώπους και γεννήσω άλλους 2 είμαι ηθικώς αναξιόμεμπτος και η ζωή μου δεν εμπίπτει στο αξιόποινο του Δικαίου; Ποια είναι ακριβώς η ισορροπία και πώς εκφράζεται στην καθημερινότητα;

Ας θυμίσω επίσης ότι το Δικαιο δεν βασίζεται στο "μέτρο" αλλά στο "ηθικό θεμέλιο". Σύμφωνα με το δίκαιο, ως πολίτης έχεις ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να προσφέρεις κοινωνικό έργο και υπηρεσίες και ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να ζεις με τους ηθικούς κανόνες του σωστού. Δεν υπάρχουν αλληλοαναιρέσεις καλού-κακού, παρά μόνο αναγνωρίζονται ως ελαφρυντικά ή επιβαρυντικά. Η περί δικαίου ανάλυση είναι τεράστια συζήτηση από μόνη της καθώς είναι κατά βάση ηθικός κωδικας και κατ'επέκταση κοινωνιολογικό θέμα.
Σχετικά με το που κατέληξε η σύγχρονη επιστήμη της νομικής (όπως και σε μεγάλο βαθμό η υπόλοιπη επιστήμη) έχω αναφέρει στο ποστ της ομοφυλοφιλίας.

Αν δεχθώ την κατάσταση του μέτρου στο Δίκαιο και όχι του θεμέλιου, είμαι υποχρεωμένος να αναγνωρίσω τον πίθηκο ως 99,6% άνθρωπο, το νεογέννητο ως 12% ενήλικα κλπ., με ότι αυτό συνεπάγεται...

• Για τη θεωρια με την πανιδα:Μηπως η θρησκεια τελικα μας κανει προβατα?Και μαλιστα ετοιμα για σφαγη?Θυμιζω το αιμα που χυθηκε για χαρη του Χριστιανισμου στο παρελθον...Διαμαχη εικονομαχων-εικονολατρων,Σταυροφοριες,διωγμοι αλλοθρησκων,Ιερα εξετασις,συγχωροχαρτια και δε συμμαζευεται...

Καταρχήν αν μιλάς γενικά για θρησκεία στην πρώτη πρόταση, πρέπει να μελετήσουμε όλες τις θρησκείες μαζί (...και τον αθεΐσμό που αποτελέι θρησκεία). Τότε θα μπορούμε να κάνουμε γόνιμη συζήτηση με ολοκληρωτικές βάσεις και όχι στοχευμένες παρατηρήσεις επί μεμονωμένου φαινομένου. Τότε αντίστοιχα, θα πρέπει να κάνουμε την ίδια ακριβώς ερώτηση και για τις ιδεολογίες, μιας και οι περισσότεροι άνθρωποι που ρωτούν αυτό έχουν στο μυαλό τους τη θρησκεία ως ιδεολογία (δεν είναι προσωπικό).

Ας μπω στο θέμα του Χριστιανισμού συγκεκριμένα. Αν ο Χριστιανισμός έχει την ιδιότητα να μας μετατρέπει σε "πρόβατα", τότε προφανώς πριν το Χριστιανισμό οι άνθρωποι δεν έφεραν αυτήν την ιδιότητα (κοπαδοποίησης), πράγμα που είναι μάλλον αβάσιμο ως προς την ιστορικότητά του (πχ. δούλοι υπήρχαν πάντα, φανατισμοί κλπ.). Άρα δεν αποτελεί σίγουρα μοναδική αποκλειστικότητα των μεταΧριστιανικών εποχών.

Αν θεωρήσω πως ο Χριστιανισμός -ως διδασκαλία- ευθύνεται για το αίμα που χύθηκε -όπως του αποδίδεται έντεχνα και επί της ουσίας ανέξοδα και αβάσιμα- , τότε είμαι αντίστοιχα υποχρεωμένος να θεωρήσω πχ. ότι ο Σοσιαλισμός προάγει τον ρατσισμό και την Άρεια Φυλή, ο Κομμουνισμός εκφράστηκε μέσω του Σταλινισμού, και η Επιστήμη είναι υπεύθυνη για τον πόλεμο του Περσικού (και όχι μόνο). Θυμίζω ότι η πρώτη πάντα εφαρμογή της επιστήμης στις μέρες μας είναι αποκλειστικά για πολεμικούς σκοπούς (πχ. η πρώτη σκέψη των επιστημόνων για τη σχάση του ατόμου ήταν η εφεύρεση της ατομικής βόμβας).

Αν πάλι κάποιος απαντήσει πχ. ότι ο "Σοσιαλισμός" του Χίτλερ ήταν εθνικός σοσιαλισμός, τότε πχ. θα πρέπει αντίστοιχα να δεχθεί και το Σχίσμα των εκκλησιών (και επί της ουσίας θρησκειών) και την διαφορετικότητα μεταξύ τους. Δεν μπορούμε να βρίσκουμε ευφάνταστες δικαιολογήσεις μονόπλευρα, μιας και μας θεωρώ νοήμονες ανθρώπους και αγνούς αναζητητές της αλήθειας.

• Κια τωρα το κυριως πιατο!Και ομως αγαπητε Σταυρο τα τοπικ που ασχολονται με ανθρωπιστικες αναλυσεις ειδικα,ειναι εκεινα που πλησιαζουν πιο πολυ στο Θεο....Γιατι ο θεος 'βλεπει' με τα δικα μας ματια και 'ακουει' με τα δικα μας αυτια...Ετσι ο τροπος που βλεπουμε τον εαυτο μας και τους γυρω μας ειναι και ο τροπος τελικα που μας βλεπει ο Θεος...Κι αν θελουμε να μας βλεπει καλα,ας κοιταξουμε κι εμεις με ενα βλεμμα ανθρωπιας το διπλανο μας κι ας παψουμε να ειμαστε εγωιστες...βλεποντας μονο ενα θεο μπροστα μας και τον ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ-ΑΤΟΜΙΚΟ-ΑΤΟΜΙΚΙΣΤΙΚΟ τροπο για να πορευθουμε στη Θεωση....και ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ...Κανε μια καλη πραξη οχι για να πας στον παραδεισο ρε βλακα(μιλαω γενικα ΔΕΝ αναφερομαι σε σενα Σταυρο-μην παρεξηγηθουμε εκ του μη οντος )αλλα γιατι γουσταρειςνα ΔΕΙΣ ενα χαμογελο διπλα σου....Τελος να πω πως ο Θεος ειναι για ολους ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣΠΟΥ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΝ)

Η μία και μοναδική "εντολή" που ακούει στη λέξη ΑΓΑΠΑ δεν χρειάζεται κοινωνικοπολιτικές αναλύσεις, αλλά αντίθετα ενδοσκοπικές. Όπως πολύ σωστά περιγράφεις, η αγάπη δεν πρέπει να είναι εξωστρεφής ανάγκη (μεταβατική έννοια) αλλά εσωστρεφής (παθητική έννοια). Η τελευταία σου πρόταση αποτελεί την βασική μου θεώρηση.

• Ερευνατε τας γραφας απο τη μια πιστευε και μη ερευνα απο την αλλη...Τελικα τι? Ο Γαλιλαιος παρεπιπτοντως κατα η γνωμη σου τι χρησιμοποιησε?Επιστημη η επιστημονησμο?

"Ερευνάτε τας γραφάς" είναι η προτροπή του "ανώτερου διδάσκαλου". Το άλλο είναι αμφιλεγόμενο και κρύβει αμφισημείες. Αστειευόμενος θα σου πω ότι υπάρχει η ρήση "αρχηγου παρόντος πάσα αρχή παυσάτω" (*) που σε ελέυθερη μετάφραση τη χρησιμοποιώ ως εξής: όταν μιλα ο Δάσκαλος κάθε άλλος λόγος παύει να υφίσταται...

Πριν σου απαντήσω σε οτιδήποτε σχετικά με την έννοια του "επιστημονισμού", είναι καλό να αναζητήσεις στο ίντερνετ την έννοια-ερμηνεία-περιγραφή αυτής της λέξεως. Τότε θα διαπιστώσεις ότι πρόκειται για ιδεοληψία, ενώ αντίστοιχα η επιστήμη είναι ένα πεδίο γνώσης. Δεν αποτελούν μεταξύ τους συγκρίσιμες έννοιες. Η αρχική μας πρόθεση και ο τρόπος χρήσεως των επιστημονικών ευρημάτων είναι αυτά σε κάνουν φορέα της ιδεοληψίας του επιστημονισμού.

Όσα αφορούν στην τελευταία παράγραφο, δικαιούσαι -όπως όλοι μας- να έχεις την προσωπική ερμηνεία της οποασδήποτε μεταφορικής έννοιας, οπότε και έιναι σεβαστή. Εγώ θεώρησα σημαντικότερο να επικεντρωθώ στο νόημα της χρήσεως παραβολών καθεαυτό, παρά στην ερμηνεία μίας συγκεκριμένης, η οποία (ερμηνεία) εξαρτάται άμεσα από τη νόηση και αντιληπτική ικανότητα του καθενός.

Freddie

(*):

Όπου πετά ο αετός

τα΄ άλλα πουλιά σωπαίνουν

όντε περνά ο αρχηγός

γι΄ αυτό ποτέ δεν κράζουν* .

(Μαντινάδα του Ν. Βιτώρου) .

Από την ιστοσελίδα

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 03-07-2008 18:58 ]

foti twra eida to sxolio s. koitaxe na deis epeidi meriki theloun na pisteyoun ston theo den simainei oti oloi prepei..egw apla eipa ayto pou pisteyw me ena eirwniko sxolio.. an se peiraxe...oute pou me endiaferei gia na s pw tn alitheia alla dn thelw na afhnw ta themata xwris na ta shzytaw. koita na to arxisw alliws. i fysiki dimiourgithike gia na ermineysei tn fysi.tin ermhneyei me orthi logiki oxi me polla yposxomenes thewries. otan yparxei mia ikanopoiitiki  thewria akolouthei to peirama i epalitheysi. gia ton thanato den mporoume na kanoume kapoia thewria giati apla dn mporei na apodeixtei. etsi ta inia pernei i thriskeia. mesw tis thriskeias prospathoume na fygoume apo kathe ti ghino kai na dexomaste elpidofores aytapates. gt thelei na apalaxeis kathe ti egwistiko kai allazoniko apo panw s gia na mporeis na peis oti teleiwneis. na katalabeis oti meta ton thanato apla sbineis..pethaineis. paueis na yparxeis. alla poios na to kanei. xwria thn allazwnia mas i pisti poulaei.......katalabe to. apla den pisteyw. otan lew dn mas blepei ennow oti emeis kanoume koumanto k dn xreiazete na pisteyoume se tpt mi yparkto.otan lew einai poustis apla to lew gia prosopikes empeiries..ayta os pros to sxolio mou. dn m les otan les pairnei gnwseis gia na min papagalizei ennoeis na pisteyeis ta idia pragmata pou pisteye o agramatos pappous sou gia na elpizei? epeidi apla htan aperiorista allazonas? oso gia to papagalisma eimai se ena peribalon opou goneis , syggeneis, kai filoi einai oloi pistoi mexri aidias merikes fores .... den m les twra poios papagalizei? egw i esy pou pisteyeis ta logia kapoiou anithikou pou kyrite ithiki sti onoma tou anyparktou patera tou?

Λοιπόν άκου καλέ μου φίλε!

Το νεαρό της ηλικίας σου σε κάνει παρορμητικό και αυτό είναι σημάδι μη ώριμης σκέψης και δικαιολογεί μάλιστα τα περί παπαγαλισμού.

Πως βγάζω αυτό το συμπέρασμα;

Όταν λες ότι δεν σε ενδιαφέρει αν πειράζουν τα λόγια σου! Το κακό δεν είναι αν αυτό που έλεγες αφορούσε εμένα προσωπικά αλλά τρίτα πρόσωπα που δεν έχουν σχέση με την  συζήτηση! Αναφέρεσαι στον Αγράμματο Παππού μου - που δεν γνώρισα γιατί και οι δύο έφυγαν από αυτήν την ζωή πριν γεννηθώ – και αυτό ξεπερνάει τα όρια του ανεκτού.

Αν ήμασταν κάπου κοντά  θα αντιδρούσα διαφορετικά αλλά θα σεβαστώ τους άλλους συμμετέχοντες στην συζήτηση και δεν θα το πάω παραπέρα!

Όταν μεγαλώσεις και αρχίζεις να μιλάς αφού πρώτα σκεφτείς, έλα να τα συζητήσουμε με επιχειρήματα και όχι χυδαιότητες!

1ον) για να συζητησεις με καποιον θα πρεπει να μαθεις να μην κρεμεσαι απο μια λεξη[(σου)παππους σου]δεν εννοω τον παππου σου συγκεκριμενα εννοω τις γενιες της αγραματωσυνης.

2ον)παρορμητηκος δεν ειμαι απλα μου αρεσει να εκφραζομαι. δεν προτημω να κρυβομαι πισω απο γλυκαναλατες λεξεις. προσπαθω ο λογος μου να ειναι οσο πιο ελευθερος γινετε γιατι τα απλα λογια ειναι τα πιο ειλικρινη αν και μερικες φορες γινοντε παρερμηνευσεις.

3ον)δεν παπαγαλιζω γιατι απλα δεν υπαρχουν ατομα στο περιβαλον μου με τις ιδιες αποψεις

4ον)δεν παω καθολου τους νταηδες που κρυβουν το προσωπακι τους πισω απο τις οθονες και τα χιλιομετρα καλωδιων αναμεσα σε αλλους για να βγαλουν την μαγκια τους. γι'αυτο οταν λες οτι αν ησουν αλλου θα αντιδρουσες διαφορετικα ξερουμε και οι δυο εκ των προτερων οτι δεν θα εκανες απολυτως τιποτα.

5ον)δεν πρωσαπτω κατηγοριες στον παππου σου απλα σ λεω οτι τα ιδια που πιστευεις εσυ(εσεις οι χριστιανοι για τυχων παρερμηνειες) σημερα τα 'πουλουσαν' πιο παλια στους αγραματους με αλλαζονικες υποσχεσεις' για να ''κινουν'' τις μαζες

6ον)γιατι δεν μου λες 3(με λιγα λογια)βασικους λογους που πιστευεις στον θεο. και πες μου και αν βλεπεις τιποτα ηθικο στο προσωπο του χριστου.

7ον)ποιους 3ους πειραζουν τα λογια μου? (διαβασε πιο πανω κ πες μου)

8ον) προτημω κι εγω την συζητηση αλλα οχι με ανθρωπους που νομιζουν πως ειναι τελειοι , δεν ακουν τους αλλους, και προσαπτουν σε αλλους δικα τους ελατωματα(παπαγαλισμα,παρορμητηκοτητα,μη ωριμη σκεψη).

εγω να μιλησουμε θελω κ σε παρακαλω μην ξανααναφερθεις στο νεαρο της ηληκιας μου για να το εχεις ως επειχηρημα γιατι η δικη σου ηλικια παραπεμπει σε οπισθωδρομισμο. .. δεν λεω οτι ισχυει κατι τετοιο απλα ειναι ενας τροπος που χρησημοποιησες εσυ για να κρινεις εμενα. ελπιζω να εγινα κατανοητος..............

-----------------
etsi tha paei i zwi mou xameni nostalgontas ta oneira pou den ezisa,agapimena prwsopa pou den filisa, ......etsi tha paei i zwi mou xameni kinigwntas ton erwta pou den dextika, keina ta bimata pou den akolouthisa............

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ins2anity στις 12-07-2008 12:48 ]

1ο δεν είμαι ο μάντης Κάλχας για να ξέρω αν εννοείς τον παππού μου η όχι όταν αναφέρεσαι στον παππού μου. Αν θες να αποφύγεις τις παρεξηγήσεις να είσαι πιο σαφής. Ο ελληνικός λόγος είναι πλούσιος και σου δίνει αυτήν την δυνατότητα!

2ο  παρορμητικός επιμένω ότι είσαι και θα το καταλάβεις όταν μεγαλώσεις.

3ο δεν είναι απαραίτητο να παπαγαλίζουμε το οικογενειακό περιβάλλον μας.  Μπορεί το σχολείο μας την παρέα μας τους τηλεοπτικούς αστέρες και πολλά άλλα!

4ο αν πας ή δεν πας τους νταήδες λίγο με ενδιαφέρει! Δεν ανέφερα εγώ τι θα έκανα αλλά εσύ το ερμήνευσες όπως ήθελες. Αλλά ας πούμε ότι είναι έτσι αυτό που κατηγορείς εμένα ότι δεν θα έκανα λόγω «ψευτομαγκιάς» είσαι ακριβώς στο ίδιο σημείο γιαυτό μην το χρησιμοποιείς εναντίον μου!

5ο ψάξε σε ένα λεξικό το σημαίνει αλαζόνας και σύνδεσε το με τον χριστιανισμό και τους χριστιανούς. Τους πραγματικούς χριστιανούς όχι τους προσχηματικούς.

6ο τα τρίτα πρόσωπα είναι οι παππούδες όλου του κόσμου που δεν φταίνε σε τίποτα!

7ο δεν σε κρίνω από την ηλικία σου αλλά από τα λόγια σου! Τον τρόπο σου κρίνω με την ηλικία σου! Και επιμένω σε αυτό! Και αν ζούμε μετά από 20 χρόνια έλα να μου πεις αν έχω δίκαιο ή όχι! Δεν φύτρωσα 38 χρονών, ήμουν και 17!

Δεν σημαίνει ότι όλοι οι δεκαεφτάρηδες συμπεριφέροντε το ίδιο όμως διατηρώ για τον εαυτό μου να έχω αυτήν την άποψη!

8Ο δεν φύτρωσα ξαφνικά χριστιανός και ούτε είμαι αγράμματος! Έχω μία δεκαετία που έκανα αυτήν την στροφή στην ζωή μου και σίγουρα δεν είναι εύκολη και εγώ δεν είμαι μαζόχας. Είμαι Μηχανολόγος Μηχανικός αν αυτό σου λέει τίποτα!

Τι ήμουνα πρίν είναι άλλη ιστορία και το σίγουρο είναι ότι μικρή σχέση είχα με τον χριστιανισμό!

 Μπορώ επίσης να σου κάνω πάρα πολλές παραπομπές σε προσωπικότητες που δεν είναι αγράμματοι και τυχαίοι!

Αυτήν την καραμέλα – περί αγραμματοσύνης -  να την καταπιείτε γιατί μάλλον δεν τελειώνει!  

9ο στήριξε τα περί ανηθικότητας Του Χριστού με παραπομπές.

10ο ποτέ δεν είπα ότι είμαι τέλειος αν το διάβασες πουθενά πές μου να ζητήσω συγνώμη!

κοιταξε να δεις φιλε μου εγω δεν πουλησα τσαμπουκα ποτε στο ιντερνετ και δεν σκοπευω να το κανω. αντιθετα με αλλους...τεσπα. επειδη εσυ πιστευεις στο χριστιανισμο δν παει να πει οτι ολοι θα ασπαζοντε τις δικες αου τις αποψεις η ολοι θα πιστευουν στον δικο σου θεο. γιαυτο εγω θα ξαναπω οτι ο θεος ειναι πουστης κ δεν ειναι αναγκαιο να αναφερομαι στον δικο σου θεο(γιατι να πω εκει αρχισαν ολα).εκπομπες στην τηλεοραση περι θρησκειας δεν εχω παρακολουθησει. οπως εχω ξαναπει εγω δεν πιστευω στον θεο αλλα πιστευω στις ιδεες του χριστιανισμου εκτος απο μερικες π.χ. αιωνια ζωη γιατι το κρινω πολυ εγωιστικο. αν εσυ εχεις καποια αποδειξη για την μεταθανατων ζωη πες την μου. ρε συ ακου λιγο και σκεψου το. σε παρακαλω γιατι δεν μου αρεσει σε μια συζητηση να μην προσπαθω εστω να κατανοησω τον συνομιλιτη μου και δεν μου αρεσει να μην κανει το ιδιο και αυτος.οταν σου υποσχοντε τα περι αιωνιας ζωης, ενω οι αλλοι αιωνιως θα τιμωρουντε δεν ειναι εγωιστικο? γιατι δηλαδη να ζουμε για παντα? απλα πιστευω πως οι θρησκεις ειναι ενα δημιουργημα να κατανοησουμε τον κοσμο(παλια π.χ. δωδεκαθεο. ποσειδωνας-θαλασσα κ.τ.λ.) τα εξωκοσμικα ζητηματα(π.χ. θανατος) αλλα και την ιθηκη συμπεριφορα των ανθρωπων(π.χ. ταπεινωτητα). βρισκοντας πατημα στην αμαθεια ολων μας για τον θανατο μας προσφερουν μια λυση σε αυτον για να προβαλουν ιδεολογιες μερικων.καταλαβαινω πως ακουγετε σαν μια προσπαθεια να 'βγαλω την μαγκια μου' (οπως κανουν αλλοι) αλλα δεν ειναι ετσι. επισεις δεν ειπα οτι οι παππουδες φταινε σε τιποτα απλα θεωρω πως αυτες οι γενιες δεν ασχολουνταν με τετοια ζητηματα. ειχαν αλλα προβληματα........ελπιζω να γινομαι κατανοητος. αναγνωριζω ομως οτι τοτε υπηρχε καποια ηθικη που πιστευω πως οφειλετε στην θρησκεια. δεν πρεπει ομως να ειμαστε σωστοι στην συμπεριφορα μας επειδη 'πρεπει' αλλα επειδη εμεις νοιωθουμε ετσι καλα. οσο για την ηλικια σου το ξερω πως δεν φυτρωσες 38αρης αλλα στα 38 χρονια ζωης σου συμβιβαστηκες με την κοινη γνωμη. με την κοινη 'ηθικη'. γιατι βλεπεις ειναι παρα πολυ αισχρο να εισαι αθεος. πρεπει ομως να καταλαβεις οτι δεν μπορουν ολοι να ασποαζοντε τις δικες σου αποψεις. υπαρχουν και διαφορετικοι ανθρωποι οι οποιοι δεν σημαινει οτι ειναι κατωτεροι σου. το οτι εισαι μηχανολογος γιατι να μου πει κατι? επειδη εβγαλες εναν βαθμο και περασες καπου σημαινει οτι εισαι σωστος σε ολες σου τις αποψεις?τι σχεση εχει το επεγγελμα? οσο για τον χριστο δεν βρισκω κατι λαθος στην διδασκαλια του αλλα βρισκω λαθος τον τροπο που προσπαθει να αποπλανησει το κοινο του.(τα ειπαμε και πιο πριν). σε παρακαλω παρα πολυ στειλε μου για να μου εξηγησεις τι σχεση εχει το επαγγελμα σου με τα πιστευω σου. γιατι εχω δει και ''στοκους''(στην κυριολεξια ηλιθιους ανθρωπους) να βγαζουν ενα βαθμο 19+. και περναν οπου θελουν. μπορουν να γινουν γιατροι αλλα δεν παυει να ειναι στοκοι. πες μου σε παρακαλω.

Καλά μη νομίζεις ότι όλοι είναι σαν εσένα 

Τελευταία προειδοποίηση:
Σεβάσου τους κανονισμούς του site και 1)μη βρίζεις έννοιες που είναι ιερές για κάποιους
2) μη βρίζεις γενικότερα.
Ο κανονισμός είναι εδώ!

χιλια συγνωμη ρε παιδια. εχετε απολυτο δικαιο. απλα ηθελα να καταλαβει ο φωτης τι ακριβως εννοω, και δεν προσβαλω κανεναν σας και καμια θρησκεια. φιλε φωτη αν θες να απαντησεις στειλε pm γιατι ξεφυγαμε απο το θεμα και δεν αφορα τους αλλους.......... και παλι συγνωμη

OKANENAS εχεις μαθει να κρυβεις το πουσ_ ικο προσωπο σου στο pc σου. εξισου και το ονομα σου

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ins2anity στις 15-07-2008 13:54 ]

Στα ίσια το είπα δεν το κατάλαβες?

 εξ ιδίων κρίνεις τα αλλότρια

πάντως αν σβήσεις την φράση που έγραψες παραπάνω τότε θα σβήσω
και εγώ αυτά που έγραψα και το θέμα θεωρείται λήξαν.

το πως μας βλεπει ο θεος,αφου αυτος μας δημιουργησε;ειναι μια σχεση σαν το παιδι με την μαννα.

ασχετα αν βγαζουμε τα ματια μας μεταξυ μας, και μετα λεμε οτι δεν υπαρχει θεος για την αδικια που υπαρχει.

αυτο ειναι εργο διαβολου.

ins2aity σταμάτα να κοιτάς τον καθρέφτη αυτό που βλέπεις είναι ο εαυτός σου

-----------------
http://nektarios-gr.blogspot.com ........http://taagapimenamoutragoudia.blogspot.com http://nekgreekcinema.blogspot.com

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : okanenas στις 31-07-2008 19:28 ]

Εγώ απλά θα απαντήσω στην ερώτηση-τίτλο του τόπικ...Παίρνουμε ως δεδομένο οτι ο Θεός υπάρχει... Δεν εξετάζουμε αν είναι καλός αν μας αγαπάει κλπ... Δεν αφορά την έρευνα... Αρχίζουμε...

Εφ όσων κατα γενική ομολογία ο Θεός κατοικεί στον ουρανό και κατα κάθε μας επικληση σ αυτόν στρεφόμαστε προς τα ουράνια άρα σύμφωνα με τη λογική κάπου εκεί θα βρήσκεται... Επαναλαμβάνω η έρευνα δεν εξετάζει την ύπαρξη του Θεού τη θεωρεί δεδομένη... Στρεφόμενοι προς τον ουρανό όμως δεν τον αντικρύζουμε ποτέ... Και σε κανένα μέρος του κόσμου δεν έχει σημειωθεί τέτοια περίπτωση... Συνεπώς και αφού είναι δεδομένο οτι υπάρχει θα βρήσκεται σε κάποια ιδιαίτερα μεγάλη απόσταση... (Αρα καταρρίπτεται αυτο που λέει οτι ο Θεός είναι κοντά στα παιδιά του...) Μέτα απο ένα ύψος όμως είναι αλήθεια οτι δεν θα μας βλέπει καθόλου... Εκτός και αν έχει τέτοια τεχνολογία (ραδιοτηλεσκόπια, υπερσύγχρονα PC κλπ.) ώστε να μας κάνει μπανιστήρι... Μπορεί να έχει στήσει και ολοκλήρη ομάδα παρακολούθσησης και να τσεκάρει φωτογραφίες μας απο δορυφόρο... Παρακολουθήσεις 'Ο Θεος'... Μπορεί να έχει στήσει και forum το PeepingHeaven... Who knows??  

Τώρα πραγματικά προβληματίστηκα……..

Αρχίζω να αναθεωρώ.

Πώς δεν τo είδα τόσο καιρό από αυτήν την ματιά;

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : fotis70 στις 15-07-2008 11:17 ]

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ;

Αν δεχτούμε ότι ο Θεός “εποίησε” τον κόσμο με τη δική του ελεύθερη θέληση, όπως διδάσκει η Χριστιανική “κοσμοθεωρία”, τότε από που προήλθε αυτός ο Θεός;  Αυτό είναι ένα συχνά προβαλλόμενο ερώτημα από τους υλιστές, τους αθεϊστές και τους πάσης φύσεως σκεπτικιστές.

        Η απάντηση σ’ ένα ερώτημα εμπεριέχεται στην ίδια την ερώτηση, παρατήρησε κάποτε με εμβρίθεια, ο γνωστός Ινδός φιλόσοφος Κρίσνα Μούρτι. Αν αυτό αληθεύει γενικά, αληθεύει πολύ περισσότερο στη συγκεκριμένη περίπτωση.

        Για ν’ απαντήσει κανείς σ’ ένα τέτοιο ερώτημα, πρέπει προηγουμένως να ξεκαθαρίσει στη διάνοιά του την έννοια του Θεού. Αν γι’ αυτόν που ρωτάει, ο Θεός είναι μιά απρόσωπη, αφηρημένη δύναμη, που συχνά μάλιστα ταυτίζεται με τη φύση και τις δυνάμεις της και ίσως αποτελεί μέρος της φύσης, ή είναι ένα ον περιορισμένο υποκείμενο στον χώρο-χρόνο, το ερώτημα είναι θεμιτό - το ίδιο θεμιτό όπως και το ερώτημα ποιός έκαμε τον κόσμο.

        Διότι το ερώτημα, στηρίζεται στην παρατήρηση της αλληλουχίας και αλυσίδας των φυσικών φαινομένων που οδηγεί από το αίτιον στο αιτιατόν. Εφ’ όσον γίνεται και λογικά αποδεκτόν ότι nihil ex nihilo fit, (τίποτα δεν γίνεται από το τίποτα), διότι “άνευ αιτίου και αρχής αδύνατον τι είναι ή γενέσθαι” (Αριστοτέλους Ρητορική, 4, 7) ο κόσμος σαν αιτιατό, πρέπει να έχει την αιτία του σ’ άλλο αίτιο, εκτός του εαυτού του. Γιατί αν είναι αιτία του εαυτού του, αυτό θα σήμαινε ότι θα προηγούνταν του εαυτού του Ύ όπως σημείωσε ορθά ο Θωμάς ο Ακινάτης Ύ πράγμα αδύνατον. ΄Ετσι, ο υλικός κόσμος, πρέπει να έχει αιτία του ένα αίτιον που προηγείται απ’ αυτόν. Και σαν τέτοιο θεωρείται ο άϋλος Θεός-Δημιουργός.

Η διάνοια όμως του ανθρώπου δεν ικανοποιείται μ’ αυτή την θέση. Προχωρεί πιο πέρα και θέτει το ερώτημα: Εφ’ όσον δεχθούμε ότι υπάρχει Θεός, κι αυτός σαν αιτιατό πρέπει να έχει κάποια αιτία. Από πού προήλθε, λοιπόν, ο Θεός;

Εδώ όμως, έχουμε την πρώτη αντίφαση που εμπεριέχεται σ’ ένα τέτοιο ερώτημα. Διότι ο Θεός, κατά την Ιουδαιο-Χριστιανική Βιβλική αντίληψη (αλλά ακόμη και με την Μωαμεθανική έννοια) εξ ορισμού, είναι το Υπέρτατο Απόλυτο ον, ένα ον πνευματικό- εξωϋλικό, αυθύπαρκτο, απόλυτα ελεύθερο και παντοδύναμο, το αίτιο των αιτίων, ο σκοπός των σκοπών. Η έννοια του Θεού είναι άρρηκτα δεμένη ιδιαίτερα με τις ιδιότητες της αυθυπαρξίας και της αιωνιότητας, αλλιώς, Θεός δεν νοείται. Κι αν νοήσουμε προς στιγμήν ένα όν υπερ-υλικό, ισχυρό, που να μην είναι αιώνιο και αυθύπαρκτο, και το ονομάσουμε κατά συγκατάβαση "Θεό", τότε αλλάζει, ή μάλλον αυτοαναιρείται η έννοια του Θεού. Διότι σ’ αυτή την περίπτωση, θα πρέπει πράγματι να αναζητήσουμε μιαν άλλη αιτία που δημιούργησε αυτό το όν, εφόσον τούτο δεν είναι αυθύπαρκτο και αιώνιο. Και στη συνέχεια, θα πρέπει να δεχτούμε ένα άλλο όν, που δημιούργησε το δεύτερο όν, κ.ο.κ. Έτσι, όμως, το όλο θέμα βυθίζεται στο χάος των αναπάντητων ερωτημάτων και μετατρέπεται σε μια "ατέλειωτη αναζήτηση" (unended quest). Και έτσι, ουσιαστικά, εκμηδενίζεται η έννοια του Θεού και είναι περιττό να συζητάμε γι’ Αυτόν και για την οποιαδήποτε προέλευσή του.

Ο Θεός όμως της Χριστιανικής ομολογίας Ύ γιατί γι’ αυτόν τον Θεό συνήθως τίθεται θέμα προελεύσεώς του από τους ορθολογιστές και τους σκεπτικιστές, μια και οι άλλες μη Χριστιανικές και μη Βιβλικές θρησκείες, όπως π.χ. ο Βουδισμός, δεν πιστεύουν σ’ έναν Θεό-πρόσωπο, απόλυτο κι αιώνιο. Ο Θεός της Βίβλου λοιπόν, εξ’ ορισμού είναι Θεός αιώνιος μη έχων αρχήν μήτε τέλος ημερών. Είναι Θεός που κατοικεί την αιωνιότητα, υπάρχει από του αιώνος, έως του αιώνος, και κατά την παραστατικότατη έκφραση του προφήτη Δανιήλ είναι ο "Παλαιός των ημερών". Είναι πνεύμα υπεράνω της υλικής κτίσης την οποία δημιούργησε και ελέγχει, είναι παντοδύναμος και πάνσοφος. (Ιωάννης 4:24, Αποκ. 4:11, Εφεσ. 3:17, Ψαλμός 90:4, κ.α.)

Εξ’ ορισμού ο Θεός των Χριστιανών είναι η Πρώτη Αιτία (Causa Prima), και σαν πρώτη αιτία που παρήγαγε την κτίση όλη, είναι το απόλυτο όν που έφερε σε ύπαρξη την ύλη, το μη όν, με τις ενέργειές του μόνον (Creatio ex Nihilo). Αυτή είναι μια άποψη που όσο δύσκολο κι αν είναι να τη συλλάβουμε διανοητικά, είναι πάντως μοναδική σ’ όλες τις διδασκαλίες και αντιλήψεις των αρχαίων φιλοσόφων, λαών και θρησκειών. Γιατί μόνον η Βίβλος παρουσιάζει τη ριζοτομική άποψη της δημιουργίας του κόσμου στην κυριολεξία, ενώ οι αρχαίες θρησκείες και οι έλληνες φιλόσοφοι, μιλούν για Θεό ως οργανωτή της ύλης, η οποία κατ’ αυτούς προϋπήρχε και δε δημιουργήθηκε από Αυτόν.

Συνεπώς σαν Causa Prima ο Θεός, είναι κατ’ ανάγκην Causa Sui, δηλ. αυτό-αίτιον, διότι αλλιώς δεν θα ήταν Causa Prima.

Κατά συνέπεια, η ερώτηση "από πού προήλθε ο Θεός", ή "ποιος τον έκανε" είναι σε τελευταία ανάλυση χωρίς σημασία, γιατί είναι σαν να ρωτάμε ποιος έκανε τον Αιώνιο. Ο Αιώνιος όμως, για να είναι αιώνιος δεν έχει αρχή. Ή δεχόμαστε ότι ο Θεός για να είναι Θεός είναι αυθύπαρκτος και αιώνιος, οπότε το ερώτημα είναι εξ’ αρχής αντιφατικό με την έννοια του Θεού και άνευ σημασίας, ή αν δεχθούμε ότι ο Θεός δεν είναι αυθύπαρκτος και αιώνιος τότε δεν είναι Θεός, όπως τον εννοεί και τον αποδέχεται η χριστιανική ομολογία.

Σ’ αυτή την περίπτωση θα πρέπει να διαλέξουμε μεταξύ του ερωτήματος-διλήμματος: Αν ο Θεός δεν είναι αιώνιος, αυθύπαρκτος και δημιουργός του κόσμου, τότε από πού προήλθε ο κόσμος;

Ο κόσμος θα πρέπει ή να προήλθε από το τίποτα, από το μηδέν, Ύ πράγμα άτοπο και παράλογο, διότι τίποτα δεν γίνεται από το τίποτα και σαν αιτιατό πρέπει να έχει την αιτία του εκτός εαυτού, όπως σημειώσαμε παραπάνω Ύ, ή πρέπει να είναι αιώνιος, άρα αυτό-αίτιος, ή να δημιουργήθηκε. 

Η ΜΗ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ - ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ;

Είναι ο κόσμος αιώνιος; Έτσι πίστευαν οι υλιστές του περασμένου αιώνα. Ας θυμηθούμε εδώ για λίγο το βιβλίο Ύ ευαγγέλιο της «υλιστικής κοσμοθεωρίας» του Μπύχνερ, «Δύναμη και Ύλη» Ύ και τόσα άλλα.

Το ότι όμως ο κόσμος και η ύλη που τον συνθέτει δεν είναι αιώνιος δεν συζητιέται σήμερα πλέον. Διότι οι επιστήμονες μιλούν απερίφραστα για ηλικία του σύμπαντος. Και την ανεβάζουν μάλιστα, σε 15-20 δισεκατομμύρια χρόνια. Οι υπολογισμοί τους στηρίζονται κυρίως στο νόμο του E. Hubble, το νόμο δηλ. της διαστολής του σύμπαντος, σύμφωνα με τον οποίο τα γαλαξιακά συστήματα απομακρύνονται με ταχύτητα το ένα από το άλλο, γιατί λαμβάνει χώρα σ’ αυτά η κεντρόφυγος κίνηση των σπειροειδών νεφελοειδών. Σήμερα, μάλιστα, η κοσμολογία ασχολείται με την κατάσταση του σύμπαντος κατά το 10-43 δευτερόλεπτο της ζωής του. Και ο χρόνος αυτός, όπως γίνεται δεκτό, είναι στην ουσία η στιγμή της δημιουργίας του σύμπαντος. Αλλά και άλλες επιστημονικές παρατηρήσεις επιβεβαιώνουν το παραπάνω συμπέρασμα, παρόλο που η επιστήμη με τα σημερινά δεδομένα αδυνατεί να απαντήσει στο ερώτημα στο τι προκάλεσε και γιατί προκάλεσε την τρομερή έκρηξη της αρχικής εκείνης ύλης και φωτός που γέννησε το Σύμπαν (Big-Bang).

        Ανεξάρτητα του αν ο παραπάνω χρονικός προσδιορισμός είναι σωστός Ύ υποκείμενος σε μελλοντικές αυξομειώσειςΎ, γεγονός είναι, ότι, το υλικό σύμπαν δεν είναι αιώνιο, όπως τούτο προκύπτει ιδιαίτερα απ’ το δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο ή αρχή του Carnot-Clausius και του Λόρδου Κέλβιν, γνωστή ως εντροπία.

        Σύμφωνα με την αρχή αυτή, όλες οι φυσικές μεταβολές γίνονται προς μία μη αναστρέψιμη κατεύθυνση. Στο σύμπαν Ύ που θεωρείται κλειστό σύστημα Ύ, το άθροισμα της ύλης και ενέργειας παραμένει ποσοτικά σταθερό, αλλά ποιοτικά υποβαθμίζεται και τείνει στη μέγιστη τιμή εντροπίας[1][1]

        Aκόμα και από τις μετρήσεις των ραδιενεργών στοιχείων που μεταστοιχειώνονται σε μη ραδιενεργά όπως π.χ. το ουράνιο σε μόλυβδο κλπ, προκύπτει η μη αιωνιότητα του σύμπαντος. Σ' ένα αιώνιο σύμπαν η μεταστοιχείωση αυτή θα είχε συντελεστεί προ πολλού. Το γεγονός ότι συνεχίζεται, μαρτυρεί για το αντίθετο. Όλα λοιπόν τα υπάρχοντα στοιχεία συγκλίνουν στο να καταδείξουν την Ύ έστω στο πολύ απομακρυσμένο παρελθόν Ύ γένεση (δημιουργία) του σύμπαντος.

        Κατά συνέπεια η μόνη λογική και αποδεκτή εκδοχή είναι ότι ο κόσμος πρέπει να έχει δημιουργηθεί, όσο κι αν αυτή είναι μια σκληρή αλήθεια για μερικούς επιστήμονες και διανοούμενους, που επί χρόνια είναι εξοικειωμένοι με την έννοια της αιωνιότητας και της αφθαρσίας της ύλης. Όπως έγραψε ο γερμανός αστροφυσικός καθηγητής Χ. Φοχτ (H. Vogt): "Τα αστρικά συστήματα και ο κόσμος ολόκληρος έχουν την ιστορία τους. Δεν προήλθαν απ' την αιωνιότητα αλλά δημιουργήθηκαν και ακολουθούν μιαν ορισμένη εξέλιξη ... ο κόσμος δεν μπορεί να υπάρχει αφ' εαυτού. Έχει την ανάγκη ενός αιτίου, το οποίον δεν χρειάζεται άλλο αίτιο ..."[2][2]

        Με έναν παρόμοιο τρόπο σχολίασε το θέμα ο διάσημος μαθηματικός και αστρονόμος Εντμουντ Ουάϊττεικερ (E. Whittaker) λέγοντας ότι: "η βαθύτερη κατανόηση του σύμπαντος διάνοιξε νέες απόψεις που συνηγορούν για την πίστη προς τον Θεό."[3][3]

        Ακόμα πιο σαφής είναι ο μεγάλος αμερικανός αστρονόμος, φυσικός και γεωλόγος, διευθυντής της ΝΑΣΑ, Ρόμπερτ Τζάστροου (R. Jastrow), ο οποίος γράφει: "Η ουσία όλων αυτών των ανακαλύψεων είναι ότι το σύμπαν είχε μια επακριβώς καθορισμένη αρχή: ότι γεννήθηκε σε μια δεδομένη χρονική στιγμή ... Αν παρακολουθήσουμε χρονικά προς τα πίσω τις πορείες των απομακρυσμένων γαλαξιών, ανακαλύπτουμε ότι όλοι τους συσπειρώνονται σ' ένα σημείο πριν από 20 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια ... Τα βασικά στοιχεία της βιβλικής "Γένεσης" και των σχετικών αστρονομικών περιγραφών είναι κοινά: Βίβλος και αστρονόμοι συμφωνούν ότι η αλληλουχία των γεγονότων που καταλήγει στον άνθρωπο, άρχισε ξαφνικά και απότομα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό σημείο, μέσα σε μία λάμψη φωτιάς και ενέργειας".

Επίσης σημείωσε: "Στην επιστήμη όπως και στη Βίβλο,  ο κόσμος αρχίζει με μια πράξη δημιουργίας. Η άποψη αυτή δεν υποστηριζόταν πάντα από τους επιστήμονες. Μόνο μετά από τις πολύ πρόσφατες ανακαλύψεις μπορούμε να πούμε, με κάποιο σχετικό βαθμό βεβαιότητας, πως ο κόσμος δεν υπάρχει ανέκαθεν, πως ξεκίνησε απότομα χωρίς καμιά φαινομενική αιτία, μ' ένα κυριολεκτικά κοσμοϊστορικό γεγονός που αψηφάει κάθε επιστημονική εξήγηση. Αυτό το συμπέρασμα έρχεται σαν "σοκ".[4][4]

        Την εμφάνιση της ζωής στη γη ο Τζάστροου τη χαρακτήρισε σαν ένα θαύμα Ύ ένα συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν πολλοί επιστήμονες όπως π.χ. και ο Paul Dirac (βραβείο Νόμπελ Φυσικής 1933).

Ο φυσικός Paul Davis υποστηρίζει ότι "η σπουδαιότερη ανακάλυψη της εποχής μας είναι ότι το υλικό σύμπαν δεν υπήρχε πάντοτε."[5][5]

Δεν μπορούμε λοιπόν να ξεφύγουμε από την ασφυκτική λαβή του διλήμματος. "Δυοίν θάττερον": ή ο κόσμος είναι αιώνιος Ύ οπότε μας είναι μάλλον περιττή η έννοια του Θεού-δημιουργού Ύ ή ο Θεός που τον δημιούργησε είναι αιώνιος. Και εφόσον σήμερα γίνεται επιστημονικά αποδεκτό, ότι ο κόσμος δεν είναι αιώνιος, αλλά έχει αρχή, αλλοιώνεται και μεταβάλλεται, κατ' ανάγκην, πρέπει να δεχθούμε ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε από ένα όν απόλυτο, αμετάβλητο, εξω-υλικό, υπερ-υλικό, υπερ-αισθητό, εξω-χρονικό, ένα όν που να μην υπόκειται στις μεταβολές του χωροχρόνου. Ένα όν που όλος ο χρόνος (παρελθόν, παρόν και μέλλον) γι' αυτόν είναι "τώρα" και όλος ο χώρος είναι "εδώ".

        Το συμπέρασμα της δημιουργίας του κόσμου βέβαια, δεν συνάγεται μόνο από τη χρονικότητα του σύμπαντος, συνάγεται και από τη δομή του, την τάξη που επικρατεί σ' αυτό, την αρμονία, την ακριβή κίνηση των ουρανίων σωμάτων κλπ. Πρώτος ο φιλόσοφος Πυθαγόρας (580-490 π.Χ.) ονόμασε το σύμπαν "κόσμο", δηλ. κόσμημα, στολίδι. "Άπας ο βίος συντέτακται προς το ακολουθείν τω Θεώ, επειδή γαρ έστι Τε Θεός και ούτος πάντων κύριος", έλεγε ο Πυθαγόρας. Και ο Σταγειρίτης φιλόσοφος Αριστοτέλης που αποκαλούσε την πρώτη αιτία ως το πρώτον "κινούν ακίνητον" (Μετά τα Φυσικά , ΧΙ, 7:1702α) κατέληξε με την ισχυρή λογική του διάνοια και την παρατήρηση στο ότι: "ταύτα ουκ άνευ τέχνης παντελούς δεδημιούργηται, αλλά και ην και εστιν ο του παντός δημιουργός".

        Αυτού του είδους οι παρατηρήσεις οδήγησαν κατά περιστάσεις ακόμα και αθεϊστές ή αγνωστικιστές να δεχτούν την ύπαρξη μιας ανώτατης διάνοιας. Έτσι, σύμφωνα με τον μεγάλο Βρετανό αστρονόμο Sir James Jeans, το σύμπαν "παρουσιάζει ενδείξεις υπάρξεως μιας σκεπτόμενης και ελέγχουσας ελλόγου Δυνάμεως". Πιο πρόσφατα ο διάσημος αστροφυσικός Φρεντ Χόυλ (Frend Hoyle) στο βιβλίο του  The Intelligent Universe, σελ. 9, έγραψε ότι η προέλευση του σύμπαντος απαιτεί νοημοσύνη ανώτερου επιπέδου, "μια νοημοσύνη που προηγήθηκε από εμάς και η οποία οδήγησε στην εκούσια πράξη της δημιουργίας των δομών που είναι κατάλληλες για ζωή". Γι' αυτό δεν είναι παράξενο να συλλάβουμε το γεγονός ότι και ο φιλόσοφος Βολταίρος, καίτοι ορθολογιστής, έφθασε να πει ότι, κι αν δεν υπήρχε Θεός, θα έπρεπε να τον επινοήσουμε, γιατί όλη η φύση μας φωνάζει ότι όντως υπάρχει.

        Ο Θεός λοιπόν για να είναι Θεός, είναι αναπόφευκτα αιώνιος. Και ως αιώνιος κατά λογική συνέπεια και συνέχεια, είναι αίδιος δηλ., άναρχος και φυσικά ατελεύτητος. Είναι όπως έλεγε ο Θαλής ο Μιλήσιος όν αγέννητον "μήτε αρχήν έχον μήτε τελευτήν".

        Πολύ χαρακτηριστικά αναφέρεται στην ιερή Βίβλο ως ο "ών", δηλ. ο (διαρκώς) υπάρχων, και ως ο "ων και ο ην και ο ερχόμενος".

        Μπορεί βέβαια να ανακύψουν ερωτήματα, όπως αν ο Θεός υπόκειται στο χρόνο, ή είναι υπεράνω του χρόνου, με ανάλογες συνέπειες και συμπεράσματα, όπως θέλει να μας προβληματίσει ο σύγχρονος φυσικός Paul Davies στο έργο του God and the New Physics, "Θεός και Μοντέρνα Φυσική" (Ελλην. μεταφρ. Θ. Τσουκαλάκης, 1983). Γιατί κατά τον Davies ένας Θεός που υπάρχει μέσα στο χρόνο "εγκλωβίζεται κατά κάποιο τρόπο στη λειτουργία του σύμπαντος".

        Ωστόσο, από τα παραπάνω φαίνεται ότι ο Θεός δεν μπορεί να είναι "υλικός" στην υπόστασή του, αλλά είναι μη φυσικός στην ουσία, δεν υπόκειται στους νόμους που υπόκειται η ύλη και η ενέργεια, και είναι υπεράνω τόπου και χρόνου. Γι' αυτό είναι  Θεός ο ΘΕΟΣ. Μπορεί να φαίνεται "δύσκολο να κατανοήσουμε πως ένας άχρονος Θεός μπορεί να ενεργεί μέσα στο χρόνο" όπως σημειώνει ο Davies (τα αραιά γράμματα - δικά μου), αλλά αυτό δε σημαίνει ότι όλα όσα συμβαίνουν μπορούμε να τα κατανοήσουμε, και ό,τι δεν κατανοούμε, δεν μπορεί να συμβαίνει. Η διανοητική δυσκολία μας στο να συλλάβουμε την ακριβή φύση του χρόνου ή τη δυνατότητα επέμβασης του άχρονου Θεού μέσα στο χρόνο, δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο κόσμος έχει κάποια αρχή και ηλικία. Και ακόμα, ότι είναι δομημένος και οργανωμένος έτσι, που να μαρτυρεί την ύπαρξη ενός ανώτατου αυτοαίτιου όντος που τον δημιούργησε, και τον προγραμμάτισε να λειτουργεί έτσι όπως λειτουργεί.[6][6]    

     Αυτό το όν που με επαγωγικούς συλλογισμούς και επιστημονικά και λογικά επιχειρήματα οδηγούμαστε να αποδεχθούμε την ύπαρξή του, είναι αυτό που η Χριστιανική πίστη αποκαλέι Θεό, και δέχεται ακριβώς σαν αιώνιο, αυθύπαρκτο, πάνσοφο και παντοδύναμο δημιουργό του σύμπαντος και της ζωής, όπως ο ίδιος αυτό-αποκαλύπτεται μέσα στις σελίδες των ιερών κειμένων της Βίβλου.

        Ο μεγάλος Βρεττανός επιστήμων Ισαάκ Νέυτων κάποτε, παρατήρησε τα εξής, στο κλασσικό έργο του Principia (Αρχές) : "Το σύμπαν υπάρχει. Με την ύπαρξή του αυτή, παρουσιάζεται σαν γεγονός θαυμαστό, που προϋποθέτει μιαν άπειρη δύναμη μέσα του. Μια ολότητα μεγαλύτερη οποιουδήποτε μέρους ... Το θαύμα δεν συνίσταται στην έλλειψη κρίκων συνδετικών από αίτιον σε αίτιον, αλλά σε αυτή την ίδια την ύπαρξη της αλυσίδας των φαινομένων. Αυτή αποτελεί το απύθμενο μυστήριο, το αναμφισβήτητο θαύμα που γνωρίζουμε, το οποίο μας ανάγει στις ιδιότητες του Θεού".

        Ο Νεύτων κατέληξε επαγωγικά στο να πει τα παραπάνω σοφά λόγια. Αλλά είναι γεγονός ότι τον Θεό Ύ ενώ ο ίδιος αυτοαποκαλύπτεται μέσω του βιβλίου της φύσης και της Αγίας Γραφής, τελικά  Τον ανακαλύπτουν, μόνον όσοι επίμονα Τον αναζητούν.

Δ.Κ.Τ.

 ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ JESUSPORTAL

[1][1] James Jeans, Το Μυστηριώδες Σύμπαν (ελλ.μεταφρ.Λ.Λιώκη) σελ. 118-119.

[2][2] H. Vogt, Kosmos und Gott (Heidelberg 1951), σελ. 102

[3][3] E. Whittaker, Space and Spirit (London 1946), σελ. 135.

[4][4] R. Jastrow, Reader's Digest (Επιλογές, Φεβρ. 1982) σελ. 34, και του ίδιου, "Μέχρι να Πεθάνει ο Ήλιος" (Κρόνος, 1979) σελ. 20.

[5][5] Paul Davis, Superforce, London 1990, σελ. 5.

[6][6] Βλ. π.χ. R.E.D. Clark, The Universe: Play or Accident? (1961) και πρβλ. άρθρο "Ο Θεός και το Big Bang" εφημ. Βήμα της Κυριακής 2/4/1989, σελ. 22.