Φώτη υπάρχουν λογής και λογής αξίες. Πχ. το κόστος της ντομάτας στην ονομάζεται αξία. Κάθε υλικό στον πλανήτη έχει μία δεδομένη χρηματηστηριακή αξία. Οι τέχνες και ο πολιτισμός κοστολογούνται. Οι παραδοσιακές αξίες σβήνουν μπρος στην χρηματιστηριακή αξία η οποία έχει ορίσει και το κόστος της ανθρώπινης ζωής. Αν πχ. κανείς κάνει μία απλή διαίρεση μεταξύ του τζίρου των πολεμικών επιχειρήσεων και του αριθμού των ανθρώπων που θυσιάζονται σε αυτές, βγάζει μία απλουστευμένη/στρογγυλοποιημένη τιμή της ζωής του ανθρώπου.
Εδώ πρέπει να προσδιορίζουμε ότι ο μέσος άνθρωπος είναι αξιακά κατανεμημένος στη σύγχρονη κοινωνία της ισότητας και ισονομίας. Έτσι, πχ. μία κυβέρνηση αξιο-λογεί μία κατάσταση, ας πούμε ομηρίας, ανάλογα με το ποιος είναι όμηρος, οπότε και τα λύτρα-ανταλλάγματα αλλά και η αντίδραση, είναι ανάλογα. Καθώς μεγάλωνα στο σχολείο, άκουγα συνεχώς τους καθηγητές να διδάσκουν ότι ο αξιακός διαχωρισμός είναι ρατσισμός. Τελικά, μήπως ζούμε σε ρατσιστική κοινωνία, όχι επειδή έχουμε διαφορετικό χρώμα αλλα επειδή διαθέτουμε διαφορετικό χρήμα;
Ας παραθέσω κάποιες επιπλέον απόψεις σχετικές με την ΑΞΙΑ. Το δίκαιο της ισότητας και ισονομίας έχει μετατραπεί σε μέτρο χρηματικής αξιολογήσεως, στη σύγχρονη κοινωνία. Δεν έχουν αλλάξει οι βασικές ηθικές αξίες που διέπουν το Σύνταγμα... άλλαξε όμως ο τρόπος επιβολής των νόμων που σχετίζεται με τις ηθικές αξίες, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ανομία εξαιτίας της ανισοτροπίας των νόμων. Ας γίνω όμως πιο ξεκάθαρος: έχουμε δύο ανθρώπους. Ο Κώστας εφοπλιστής, και ο Γιάννης τσαγκάρης. Ο Κώστας έχει μέσο μηνιαίο εισόδημα (εκμεταλλευτής πατρικής περιουσίας) 200.000 ευρώ, ενώ ο Γιάννης 550. Είναι θέμα στατιστικής τυχαιότητας κάποιος από τους δύο να παραβεί το νόμο πχ. του οδικού κώδικα. Ο Κώστας θα κληθεί να πληρώσει πρόστιμο 200 ευρώ που αντιστοιχεί στο ένα της χιλίοις του μηνιαίου του μισθού, που σημαίνει ότι μπορεί να κάνει μέχρι 1000 παραβάσεις το μήνα χωρίς επί της ουσίας πρόβλημα. Ο Γιάννης με την πρώτη κλήση χάνει το μισό του μισθό κι επομένως μπαίνει σε διαδικασίες επιβίωσης.
Ακόμα και αν δεχθούμε ότι κάποια στιγμή θα αφαιρεθεί το δίπλωμα του Κώστα, έχει τη δυνατότητα να μισθώσει σωφέρ, χωρίς κάποια ιδιαίτερη επιβάρυνση σε οικονομικά θέματα, χωρίς δηλαδή να υπάρχει το οποιοδήποτε πρόβλημα.
Αυτό είναι ένα υπεραπλουστευμένο παράδειγμα του πώς η επιβολή των νόμων σήμερα εξαρτάται άμεσα από την τσέπη. Αν προχωρήσουμε αρκετά το θέμα, θα φρίξει κανείς και μόνο με την ιδέα ότι δημιουργούνται και ανασυντάσσονται νόμοι αποκλειστικά για ωφέλεια των εχόντων, τους οποίους αναγνωρίζουμε στα σύγχρονα καπιταλιστικά πλαίσια ως ευεργέτες! (προσφέρουν εργασία, ανάπτυξη κλπ.). Έτσι, έχουμε θέματα φοροαπαλλαγών, διακανονισμών κλπ. ώστε να προστατευθούν οι επιχειρήσεις από την ανομία/ασυνέπεια των ίδιων επιχειρηματιών/κεφαλαιούχων!
Ας επανέλθω για άλλη μία φορά στο θέμα του εμπειρικού θετικισμού (στείρος ορθολογισμός). Μάθαμε να βλέπουμε τα πράγματα όλα ως άμεση συνέπεια της ύλης. Έτσι, κάθε ηθικό θεμέλιο που χρησιμοποιούμε ευτελίζεται στην υλιστική του μορφή. Χρησιμοποιήσαμε ως μέσο επικοινωνίας και διακανονισμών το χρήμα, το οποίο επί της ουσίας (χρηματηστηριακή αξία) είναι υλιστική ιδέα και όχι άμεσα υλικό προϊόν. Μία ιδέα που βασίζεται στο υλικό μέρος και κανονίζει τη ζωή μας ανάλογα με την υλική του κατάσταση. Κάναμε κύκλο και επιστρέψαμε στα αρχέγονα ένστικτα, τα οποία και ντύνουμε με "λογικές συνάψεις"... Σκέψου να πας σε αλιγάτορα και να του κάνεις κύρηγμα ισότητας, αγάπης και ελευθερίας. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στον ποταμό του σύγχρονου υλισμού (θετικιστικής εμπειριοκρατίας), που έχει καταποντίσει κάθε ηθικό θεμέλιο (ανώτερη νόηση) το οποίο ανταποκρίνεται στον τίτλο: Αξίες και ιδανικά.
