Πράγματι, οι χρηματικές αποζημιώσεις που οφείλει να καταβάλει η Τουρκία στις οικογένειες Ισαάκ και Σολωμού, είναι γελοίες. Όμως η καταδίκη της συγκεκριμένης χώρας, χαρίζει μια έστω "ηθική ικανοποίηση", δώδεκα χρόνια μετά τις άγριες και άδικες δολοφονίες τους.
Προσωπικά, αναρωτιέμαι αν ο στρατιώτης του ΟΗΕ, μπροστά στα πόδια του οποίου, κτυπήθηκε ο Ισαάκ μέχρι θανάτου, μπορεί να κοιμηθεί τις νύχτες. Αυτή η ψυχρή ουδετερότητα του Οργανισμού είναι πιο τρομακτική από την οποιαδήποτε δράση/αντίδραση των Τούρκων.
Όσο για την υπόθεση της Φωκά, της επί χρόνια δασκάλας του κατεχόμενου σχολείου, η γελοία αποζημίωση των 300 ευρώ, είναι τουλάχιστον ειρωνική εκ μέρους του Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν, θα της επιτραπεί έμπρακτα, η επιστροφή στο σπίτι της, άγνωστο. Το τί θα κάνει για αυτό η δική μας κυβέρνηση ακόμα πιο σκοτεινό. Και ας της χρωστάμε, την διατήρηση του ελληνισμού στα κατεχόμενα, όλα αυτά τα χρόνια.