Ορισμένες πληροφορίες και εντυπώσεις από τη συναυλία:
1. Το αυτοκίνητο που μετέφερε τη Madonna κατέφθασε στις 21:15 στο Ολυμπιακό Στάδιο και δέκα λεπτά αργότερα (στις 21:25) εμφανίστηκε στη σκηνή (5 λεπτά νωρίτερα από την προβλεπόμενη ώρα).
2. Το show ήταν ανεπανάληπτο και άκρως εντυπωσιακό. Δεν νομίζω ότι έχουμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο στη χώρα μας.
3. Η αρένα και οι κερκίδες ήταν ασφυκτικά γεμάτες. Τα μοναδικά κενά σημεία ήταν στη θύρα 31 ή 33 όπου υπήρχαν γύρω στις 150 άδειες θέσεις (οι οποίες ήταν όλες μαζί και όχι σκόρπιες πράγμα που σημαίνει ότι έμειναν αδιάθετες από έναν και μόνο προμηθευτή ή χορηγό).
4. Η οργάνωση αυτή τη φορά ήταν άψογη. Αν και τα parking έμειναν κλειστά, αυτοί που ήρθαν με το αυτοκίνητό τους δεν δυσκολεύτηκαν να βρουν θέση στη γύρω περιοχή. Τροχονόμοι σε όλα τα φανάρια έδιναν συνεχή ροή ώστε να αποφευχθεί το μποτιλιάρισμα (συνήθως καταφέρνουν το αντίθετο αλλά αυτή τη φορά το πέτυχαν) ενώ εντός του σταδίου υπήρχαν πολλοί ταξιθέτες και άτομα να παρέχουν πρώτες βοήθειες.
5. Ο ήχος παραδόξως δεν ήταν καλός. Δεν βοήθησε καθόλου κι ο αέρας αλλά πολλές φορές άκουγες μια βαβούρα με παραμορφωμένο ήχο τόσο στις κιθάρες όσο και στα τύμπανα.
6. Τα φώτα αντιθέτως ήταν το κάτι άλλο και ιδιαίτερα η νέας τεχνολογίας διάφανη οθόνη οπτικών ινών που ήταν ''όλα τα λεφτά'' προσφέροντας απίστευτα εφέ και υποστηρίζοντας με τον καλύτερο τρόπο το show.
7. Η Madonna εμφανίστηκε ωραιότατη, σε τέλεια φυσική κατάσταση, χόρεψε ασταμάτητα, έτρεξε, έκανε σκοινάκι και πολλά άλλα, και τραγούδησε (αν και σε αρκετά σημεία υπήρχε φωνητική υποστήριξη από play-back).
8. Το πρόγραμμα κράτησε 1 ώρα και 50 λεπτά χωρίς διάλειμμα. Από το set έλειψαν πολλές από τις επιτυχίες της Madonna, με πιο ηχηρή ίσως την απουσία του ''Like A Virgin''. Από τον πρώτο της δίσκο είπε το ''Borderline'' (αφήνοντας έξω τα ''Holiday'', ''Everybody'' και ''Lucky Star''. Δεν είπε κανένα τραγούδι από το ''Like A Virgin'' (οπότε το ομώνυμο τραγούδι, το ''Material Girl'' και το ''Dress You Up'' μείνανε απ' έξω). Από το ''True Blue'' διάλεξε το ''La Isla Bonita'' (και όσοι περιμένανε ν' ακούσουνε τα ''Papa Don't Preach'', ''True Blue'', ''Open Your Heart'' και ''Live To Tell'' παίξανε και χάσανε). Έτσι, από τους τρεις πρώτους της δίσκους είπε μόνο δύο τραγούδια συν το ''Into The Groove''. Δόθηκε λοιπόν βάρος στο ρεπερτόριο της δεύτερης περιόδου (μετά το 1990). Εδώ το set περιλάμβανε το ''Like A Prayer'', ''Vogue'', ''Ray Of Light'', ''Music'', ''Hang Up'', ''Sorry'' καθώς και τραγούδια από τον τελευταίο της δίσκο ''Hard Kandy''. Το ''Frozen'' δυστυχώς έμεινε απ' έξω κι ας είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια που είπε ποτέ.
9. Τα αρνητικά; Αν εξαιρέσουμε τις ηχηρές απουσίες κάποιων από τις επιτυχίες της (που εν μέρει δικαιολογείται καθώς το πρόγραμμα θα έπρεπε να κρατήσει 4 ώρες), αυτό που με ενόχλησε είναι ότι όλη η παράσταση έδωσε το βάρος σε ένα και μόνο πρόσωπο, στη Madonna, και όλοι οι άλλοι περάσανε όχι σε δεύτερη μοίρα αλλά σε... καθόλου μοίρα. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι ο σκηνοθέτης προτίμησε να προβάλει στα video wall συνεχώς τη Madonna σνομπάροντας προκλητικά τόσο τους εξαιρετικούς χορευτές (που έκαναν πράγματα και θαύματα) όσο και τους μουσικούς (ακόμα και όταν σόλαραν). Όσοι δεν είχαν κοντινή επαφή με τη σκηνή και προτιμούσαν να βλέπουν τα video wall σίγουρα έχασαν σημαντικότατο μέρος της παρουσίας των εξαιρετικών συνοδών.
10. Στο τέλος του προγράμματος η Madonna έφυγε αμέσως. Μόλις τελείωσε το τραγούδι της, φόρεσε το παλτό της και μπήκε στο αυτοκίνητο που την περίμενε από πίσω χωρίς καν να μπει στον κόπο να περιμένει κάποιο ''encore'' ή να παρουσιάσει τους μουσικούς. Είπαμε να είσαι Diva αλλά νομίζω ότι άξιζε να δώσει τα credits στην πολυπληθή συνοδεία της (η οποία καθ' όλη τη διάρκεια της περιοδείας διαμαρτυρήθηκε ουκ ολίγες φορές και μάλλον είχαν δίκιο).
11. Σε γενικές γραμμές, το show άξιζε τα λεφτά του και δεν νομίζω ότι υπήρξε άνθρωπος που τα έκλαψε. Όλο το σκηνικό ήταν εντυπωσιακό, από τα φώτα μέχρι τις χορογραφίες, τους τσιγγάνους, τους χορευτές, τους μουσικούς... Είπαμε ήταν ανεπανάληπτο. Η Madonna δικαίωσε τη φήμη της ως την απόλυτη super star παγκοσμίως.
12. Θα ήταν κρίμα να μην αναφέρω και την πολύ καλή παρουσία της συμπαθέστατης Σουηδής τραγουδίστριας Robyn, η οποία ζέστανε το κοινό ως support, και είπε όλα τα καλούδια της (από το ''Show Me Love'' μέχρι το ''With Every Heartbeat'' με το οποίο έκλεισε το πρόγραμμά της).
13. Τέλος, από το πρώτο τραγούδι της Robyn μέχρι το τελευταίο τραγούδι της Madonna το πρόγραμμα μύριζε 80's. Επιτυχίες άλλων καλλιτεχνών έκαναν ''cameo'' εμφανίσεις μέσα από samples και remix που εμείς οι 30-40άρηδες υποδέχθηκαμε με ενθουσιασμό (όπως τα ''Push It'' των Salt-N-Pepa, ''Last Night A D.J. Saved My Life'' των Indeep, ''Here Comes The Rain Again'' των Eurythmics αλλά και ήχους που παρέπεμπαν σε A Flock Of Seagulls και άλλα ξεχασμένα -αλλά αγαπημένα- συγκροτήματα).
.......
