Πιστεύετε ότι υπάρχουν φίλοι;

Έχετε πραγματικούς φίλους και πώς θεωρείτε τον ιδανικό φίλο;

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : KIT_KAT στις 01-07-2008 08:02 ]

Ναι υπάρχου αλλά λίγοι τους έχουν. Επίσης υπάρχει και ο/η καλύτερος/-η φίλος/-η που ακόμα πιο λίγοι τον/την έχουν. Πάντως υπάρχουν.

Πώς είναι ο ιδανικός φίλοςς/-η; Κάτι περισσότερο από αδερφός/-ή σου.

Να σου πω κάτι....;

Πιστεύω ότι υπάρχουν φίλοι, αλλά ως τώρα δε μου το έχει επιβεβαιώσει κανείς...και λυπάμαι πολύ γι'αυτό!

emena na deis

Yπαρχουν φιλοι, το πιστευω αυτο.....
Η προσωπικη εμπειρια μου το εχει αποδειξει!

Τωρα το πως ειναι ενας φιλος.........Χμμμ.........Αυτο εξαρταται κι απ το πως βλεπει ο καθενας τα πραγματα.....
Εμενα μου αρκει να εχω καποιον στον οποιο μπορω να μιλησω οταν νιωσω την αναγκη και με τον οποιο μπορω να περασω καλα χωρις πολλα φρου-φρου και αρωματα....
Και αυτο να ειναι αμοιβαιο, κατα προτιμηση!
Αυτον τον θεωρω φιλο.

-----------------
"Σε σας μιλω που πια δεν εχετε αυτια, δεν εχετε ουτε ματια, σε σας μιλω που δεν εχετε εγκεφαλο και γινεστε κομματια, τσατιζομαι και θα σας ριξω ολους πιο βαθια μες στο ψυγειο, να κρεμεστε μαζι με τα κρεατικα μες στο παντοπωλειο"

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : punkster στις 04-07-2008 22:46 ]

Κάποτε πρίν από 23 χρόνια σε ένα ταξίδι μου με το τρένο γνώρισα ένα όμορφο και γλυκό κορίτσι που μου προκάλεσε το ενδιαφέρον - ερωτικά  – όμως δεν προχώρησε παρακάτω γιατί σύντομα χαθήκαμε!

Μετά από 3 χρόνια ξανασυναντηθήκαμε πάλι πάνω στο τρένο επιστρέφοντας στην  πόλη   καταγωγής μας και σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού  - 8 ώρες εκείνη την εποχή – συζητούσαμε. Τώρα ήμασταν και οι δύο φοιτητές σε διαφορετικές πόλεις   και ο κάθε ένας ερωτικά είχε το δικό του δρόμο! Αυτό το ταξίδι έγινε αφορμή να ξεκινήσει μια φιλία που εγώ προσωπικά νιώθω πολύ τυχερός που την είχα!

Πως εκφράζεται αυτό;

Δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα στην ζωή μου που να μην το γνωρίζει και να μην το συζητήσαμε! Πιστεύω και το αντίστροφο από ότι μου έχει πεί!

Όταν την έλεγα ότι την χρειαζόμουν ερχόταν στην πόλη που σπούδαζα εγώ, χωρίς να υπολογίζει τίποτε και όσο σημαντικό και να ήταν αυτό που άφηνε πίσω! Φυσικά ισχύει και το αντίστροφο!

Είχα φτάσει στο σημείο υπερβολής – ή όχι δεν ξέρω –  η δική της παρουσία να είναι σημαντικότερη των ερωτικών μου συντρόφων  σε τέτοιο βαθμό που θα έλεγα ότι πρώτα έπρεπε να δώσει την έγκρισή της εκείνη. Την εμπιστευόμουνα σχεδόν απόλυτα! Όταν συναντιόμασταν ένα μέρος του χρόνου ήταν μόνο δικό μας χωρίς τους συντρόφους μας. Φυσικά διακριτικά αυτό!  

 Ήταν η αγαπημένη μου αδερφή που δεν είχα!

Φυσικά σε ελάχιστες περιπτώσεις με επηρέασε αρνητικά για κάποιο πρόσωπο όμως για μένα ο λόγος της είχε βαρύνουσα σημασία!

Όταν βρισκόμασταν η συζήτηση κρατούσε όσο ήμασταν μαζί. Δεν τελείωνε ποτέ. Πολλοί γνωστοί μας αναρωτιόταν τι θα μπορούσαμε να λέμε τόσες ώρες! Όπως ένιωθα και πολλά άτομα να ζηλεύουν αυτήν την σχέση.

Και όμως από την αρχή που ξανασυναντηθήκαμε δεν υπήρχε τίποτα το ερωτικό ανάμεσά μας. Άλλωστε όπως ξαναείπα οι δρόμοι μας ήταν παράλληλοι και ο καθένας είχε τον σύντροφό του!

Ο πόνος και η χαρά της ήτανε και δικός μου το ίδιο έντονα έδειχνε και εκείνη!

Όλη αυτή η ιστορία κράτησε 12-13 χρόνια μέχρι τον Γάμο της όπου εγώ ήμουν ο κουμπάρος! Μετά τα δεδομένα αλλάζουν και δεν είναι τα ίδια!

Οι κοινωνικές υποχρεώσεις και οι προτεραιότητες είναι διαφορετικές! Σύντομα ήρθε και ο δικός μου Γάμος και οι σχέσεις μας έγιναν πιο τυπικές. Μέχρι που με τον ερχομό των παιδιών μας χαθήκαμε και τελείως!

Και εμείς όμως δεν είμαστε και οι ίδιοι! Έχουμε αλλάξει κατά πολύ!

Πιστεύω ότι ήταν υπέροχο αυτό που έζησα και δεν το αλλάζω με τίποτα! Έκανε τον κύκλο του και τελείωσε γιατί έτσι είναι το φυσιολογικό!

Θεωρώ ανεκτίμητο το γεγονός ότι σε κάθε δύσκολη στιγμή μου εκείνα τα χρόνια είχα να στηριχθώ σε έναν άνθρωπο και να νιώθω τόσο σίγουρος ότι δεν θα με προδώσει!

Αυτό το μοιράστηκα μαζί σας γιατί θέλω να δείξω με το δικό μου βίωμα ότι φιλία υπάρχει αλλά χρειάζεται δύο! Και όταν συμβαίνει αυτό το αποτέλεσμα είναι μοναδικό!

Καλησπέρα παιδία !

Αν και έχω γραφτεί πριν κανα δυο χρόνια, δεν έτυχε ποτέ να γράψω εδώ πέρα...

Τώρα τελευταία διαπίστωσα ότι η ιστοσελίδα είναι πολύ ενδιαφέρουσα μουσικά καθώς έχει πολλές πληροφορίες για συναυλίες κτλ και είναι ενημερωμένη...

Αν υπάρχουν φιλίες...Υπάρχουν πολλών τύπων κ βαθμών , φιλίες που μπορεί να προκύψουν από κει που δεν το περιμένεις , φιλίες από την παιδική μας ηλικία...Άλλες κρατάνε, άλλες ξεχνιούνται , άλλες δυναμώνουν, άλλες εξαφανίζονται..

H φιλία δεν είναι αναγκαστικά να υπάρχει για πάντα...Αρκεί να είναι αληθινή κ' ειλικρινής..

Ο πραγματικός φίλος είναι κάτι παραπάνω από αδερφός, όπως πολύ σωστά ανέφερε ο Spyros..

Αλλά αυτό που με συγκλόνησε ήταν το μύνημα του Foti70 ..Φίλε είσαι πολύ τυχερός..Κάτι τέτοια είναι που αξίζουν στη ζωή...Γιατί εξάλλου, η ζωή είναι πολύ σύντομη κ' ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα, και ο καθένας μας πρέπει κάθε μέρα να δίνει τον καλύτερο του εαυτό χωρίς πολλές σκέψεις, διότι τπτ σ' αυτή τη ζωή κρατάει για πάντα, ούτε μένει ίδιο...

Οι πράξεις μας είναι αυτές που μας διαμορφώνουν σαν ανθρώπους & μέσα από αυτές συνάπτουμε φιλίες μεταξύ μας, διότι η ωρίμανση και η ανακάλυψη του εαυτού μας εξαρτώνται απο αυτό..Η φιλία κ' η αγάπη είναι έννοιες συνδεδεμένες μεταξύ τους..

Φίλος είναι αυτός που χαίρεται μαζί σου στις καλύτερες σου στιγμές..Αυτός που πρόθυμα μπορεί να θυσιάσει κάτι από κείνον για να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα...

Κάποια στιγμή πρεπει να καταλάβουμε ότι κανείς δε ζει για πάντα, τπτ δεν είναι όπως ήταν, όλα αλλάζουν , και οι πράξεις του παρελθόντος θα έχουν αντίκτυπο στο παρών αλλά και στο μέλλον..

Γιατί το χθες δεν είναι τπτ περισσότερο από την ανάμνηση του σήμερα, και το αύριο , το όνειρο του σήμερα..

Λένε ότι η μοναδική πραγματικότητα, είναι αυτό που συμβαίνει ανάμεσα σε σας και σε μένα, στο τώρα. Μόνο ζώντας την κάθε στιγμή με όλο μας το είναι ζούμε πραγματικά, διοτι το αύριο είναι ένα όνειρο, απραγματοποίητο..

Φιλικα,

Λουκάς.

Υ.Γ. Μ έχει πειράξει η ζέστη...

ίσως........πρέπει να υπάρξει δύσκολη στιγμή για να το επιβεβαιώσεις......σε μια δύσκολη στιγμή απογοητεύτικα πάντως  με ένα άτομο που θεωρούσα φίλο.Άπο τότε είμαι επιφυλακτικός στους πάντες......

Πιστεύω!

Έχω λίγους αλλά καλούς. Μάλιστα, διατηρώ φιλία με μια πολύ αξιόλογη κυρία, εδω και πάρα πολλά χρόνια, ήμαστε φίλες απο το δημοτικό! Για μένα είναι κάτι παραπάνω απο φίλη, είναι η αδερφή μου, διότι πάντα όταν τη χρειάζομαι είναι δίπλα μου, και στις καλές και στις κακές στιγμές. Πριν απο πολλά χρόνια, ήταν εκείνη που με εμψύχωσε να συνεχίσω τη ζωή μου μετά απο μια προσωπική απώλεια, και δεν σταμάτησε να μου δίνει κουράγιο καθ΄όλη τη διάρκεια του πόνου μου. Μετά απο καιρό ήρθε η σειρά μου να την εμψυχώσω, και δόξα το θεό το κατάφερα... Η Κ. είναι το άλφα και το ωμέγα για μένα, και επειδή με ξέρει τόσο καλά, με αποδέχεται όπως ακριβώς είμαι. Είμαι πάρα πολύ περήφανη για εκείνη για ότι έχει καταφέρει στη ζωή της, και εύχομαι απο καρδιάς, απο δω και πέρα, ο θεός να της δίνει μόνο χαρά! Σε γενικές γραμμές, για μένα, ιδανικός φίλος είναι εκείνος που θα σταθεί δίπλα σου και στη χαρά και στη λύπη, που θα στηρίξει τις προσπάθειες σου χωρίς το φόβο του ανταγωνισμού, που θα κάνει τα πάντα για να είσαι ευτυχισμένος, που δεν θα σε πληγώσει θίγοντας ενα πολύ λεπτό προσωπικό σου θέμα, που θα πιστέψει σε σένα και στις δυνάμεις σου, που δεν θα σου είναι βάρος, που δεν θα σε υποσκάπτει, που δεν θα αμφισβητεί τα όσα λές, που δεν θα ψάχνει διαρκώς να σου βρεί ψεγάδι, που δεν θα οργανώσει ολόκληρη σκευωρία εις βάρος σου, που δεν θα θελήσει να μοιραστεί με συγγενείς  και μη,προσωπικά σου δεδομένα, μόνο και μόνο για να δώσει την ευκαιρία σε άλλους να σε <ψυχολογήσουν>, που δεν θα θελήσει να σε <χτυπήσει> σε κάποιο ευαίσθητο σημείο σου για να δει απλά την αντίδραση σου, με λίγα λόγια, ιδανικός φίλος είναι αυτός που θα σε αγαπήσει για αυτό που είσαι, και δεν θα προσπαθήσει να σε αλλάξει σύμφωνα με τα δικά του δεδομένα.

Πιστεύω

αλλα μέχρι στιγμής δεν εχω δει  

Εγω ειχα μια φιλη, ημασταν μαζι 9 χρονια, απο την πρωτη δημοτικου μεχρι περσυ. Μεσα σε ενα χρονο ομως τα δεδομενα αλλαξαν γιατι αλλαξαμε και οι δυο μας σαν χαρακτηρες, ωριμασαμε με το δικο της τροπο η καθεμια και πηραμε διαφορετικους δρομους. Ενω πιστευα στη φιλια, μετα απο αυτο δεν ηξερα τελικα αν υπαρχει πραγματικη φιλια η οχι. Και κυριως επειδη ουτε εγω, ουτε εκεινη καταφεραμε να αποδεχτουμε τις αλλαγες που εφερε η εφηβεια στις προσωπικοτητες μας, παρα τα χρονια που ειχαμε ζησει μαζι.

Διαβαζοντας ομως αυτο που ειπες, οτι εκανε τον κυκλο του και τελειωσε συνειδητοποιω οτι τελικα δεν παιζει ρολο αν κατι εχει τελειωσει η οχι. Σημασια εχει οτι υπηρξε και ηταν κομματι της ζωης μου. Και τελικα μαλλον η πραγματικη φιλια υπαρχει γιατι δεν βρισκεται στο κλεισιμο του κυκλου αλλα στην ολη διαδρομη! :)

Πιστεύω πως υπάρχουν φίλοι! Βασικά λίγο πολύ όλοι φίλοι είμαστε...! ακόμα και εμείς εδώ φίλοι είμαστε (κι ας μην έχουμε δει ο ένας τον άλλο)! Το σωστό ερώτημα πιστεύω πως είναι το εξής: Μπορείς να εμπιστευτείς τους φίλους που έχεις? Σαν απαντήσεις θα σου δώσω 2!

1) Να εμπιστεύεσαι τους πάντες αλλά ποτέ τον διάολο που κρύβουν μέσα τους....! Μην με ρωτήσεις τι σημαίνει αυτό! ο καθένας το μεταφράζει όπως θέλει....!

2) Ο φίλος στα δύσκολα φαίνετε (όπως λένε και οι παλιοί) και καλός φίλος είναι αυτός που τον γνωρίζεις πολλά χρόνια (από τα παιδικά χρόνια θα έλεγα) και έχετε περάσει κάποιες καταστάσεις μαζί (και καλές και κακές)

Αυτά είχα να πω εγώ.....

Όταν λέω έκανε τον κύκλο του και τελείωσε δεν εννοώ ότι πια δεν είμαστε φίλοι!

Αν θα δεις λέω ότι σήμερα είμαστε κουμπάροι! Έχουμε απλώς μια διαφορετική σχέση πιο τυπική και χωρίς τον ενθουσιασμό της νεότητάς μας!

Πάλι μιλάμε και συζητάμε αλλά οι προτεραιότητες πλέον έχουν αλλάξει!

Σήμερα για μένα πάνω από όλα είναι η οικογένειά μου και τα παιδιά μου! Το ίδιο και για εκείνη! Ενώ τότε ήταν πάνω και από τις σχέσεις μου!

Θα πει κάποιος ότι είναι υπερβολή, όμως για να φτάσει σε αυτό το σημείο σημαίνει ότι μου είχε αποδείξει ότι το αξίζει!

Όσο για σένα, η ηλικία παίζει ρόλο σε αυτόν τον τομέα.

Κρίνοντας λοιπόν από την ηλικία σου, σου λέω ότι τώρα αρχίζει πραγματικά το ταξίδι και όχι πριν! Όταν θα έρθει η ώρα να μοιραστείς πράγματα που δεν μοιράζονται και να θυσιάσεις πράγματα που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν τα θυσιάζεις!

Το θέμα του να κρίνεις έναν φίλο σου μοιάζει με την  περίπτωση του συντρόφου!

Για να βγάλεις πιο γρήγορα συμπεράσματα ακολουθείς το παρακάτω!

Αν στα παραμικρά η αντίδραση είναι αρνητική τότε στα μεγάλα τι θα κάνει;

Αν είναι θετική τότε περιμένεις τα μεγάλα! Αν δεν τα παρατηρείς αυτά τότε το συμπέρασμα βγαίνει εκ του αποτελέσματος και δεν είναι σίγουρο ότι δεν θα είναι οδυνηρό!

Και το σημαντικότερο! Ο εγωισμός τα σκοτώνει όλα! Δεν περιμένουμε πρώτα να μας δώσουν! Πρώτα δίνουμε εμείς! Αυτό χάθηκε σήμερα!

Αυτό ακριβώς εννοώ ότι δε μου έχει επιβεβαιώσει κανείς ότι υπάρχουν φίλοι...Στη δύσκολή μου ώρα την έκαναν με ελαφρά και έβγαιναν κι από πάνω...

ναι υπάρχουν αρκεί να ξέρεις να τους διαλέγεις.... εγω ευτυχώς εχω πολλούς αλλά λίγοι είναι οι κολλητοί μου... και όπως λένε λίγοι και καλοί

Πιστεύω οτι υπάρχουν φίλοι.....αλλά σχεδόν μόνο όπου υπάρχει έστω κ μια μικρηηηηή δόση συμφέροντος....

Αγαπητή Θεοδώρα, ζητάμε από τους άλλους να μας επιβεβαιώσουν ότι είναι φίλοι μας, εμείς όμως προσπαθούμε να επιβεβαιώσουμε ότι είμαστε φίλοι τους;

Και αν ναι πως;

Με τον τρόπο που ξέρουμε εμείς; Αυτό μπορεί να μην αρκεί για τους άλλους!

Όταν κάνω μια ενέργεια που ικανοποιεί εμένα  δεν σημαίνει αυτόματα ότι πρέπει και ο άλλος να νιώθει το ίδιο!

Φίλος είμαι όταν διαβάζω τον άλλον και ικανοποιώ αυτό που έχει εκείνος ανάγκη και όχι αυτό που κρίνω εγώ πως έχει!

Εδώ είναι και η δυσκολία επιλογής του φίλου και έγκειται στο γεγονός ότι σαν χαρακτήρες όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Είναι που λέμε να ταιριάζεις και λίγο!

Όμως όσο πιο δύσκολοι χαρακτήρες είμαστε εμείς άλλο τόσο πιο δύσκολο είναι να βρούμε έναν τέτοιο άνθρωπο.

Θα μου επιτρέψεις την ψυχαναλυτική παρατήρηση αλλά πιστεύω ότι εσύ δεν ανοίγεις την καρδιά σου όσο πρέπει. Προς Θεού μιλάω μόνο για αυτό το θέμα και όχι γενικά για τον χαρακτήρα σου γιατί δεν σε γνωρίζω και ούτε το παίζω έξυπνος. Απλά αυτό πιστεύω γνωρίζοντας την πιθανότητα να κάνω λάθος και σου ζητώ συγνώμη προκαταβολικά για αυτό!

Γενικά πιστεύω ότι συμβαίνει με τους φίλους μας το ίδιο ισχύει και για τους συντρόφους μας! Τα κριτήρια είναι ίδια!

ΝΑΙΙΙΙΙΙ !!!!

Υπάρχει φιλία !!! Υπάρχει και θα το λέω σε όλη μου τη ζωή !!

Εγώ έχω μια υπέροχη παρέα που στηρίζει πάρα πολύ ο ένας τον άλλον...και ίσως έχουμε πετύχει επειδή είμαστε πολύ διαφορετικοί !!

Λοιπον,με καλυπτει η marching-girl...Γιατι συμφωνα με αυτα που εχω γνωρισει ως τωρα εχω καταλαβει πως εγω ειμαι "καλη" μονο για να βοηθαω..και οταν ερχεται η στιγμη που θελω εγω βοηθεια ολοι με γραφουν..και απ ολα τα ατομα που ξερω(μεσω νετ αλλα και στο περιβαλλον μου)δεν αποτελει κανενας εξαιρεση,και αυτο με εκπλησσει γιατι πιστευα σε καποια ατομα...Καλα να παθω:)