722 online · 210.851 μέλη
ΜΑΝΩΛΗΣ ΡΑΣΟΥΛΗΣ:
"Ο Χριστός με έχει απασχολήσει πάρα πολύ. Μπορώ να γράψω διατριβές περί τούτου. Εδώ θέλω να εκφράσω τις σκέψεις μου ως προς την απορία μου και ως προς το γεγραμένο κατά το οποίο ο Χριστός ενώ είχε 9 νταν στο μαστεριλίκι (Master = Δάσκαλος) πήρε 3 μαθητές ζωντόβολα σαν παρέα για να πάει στον κήπο να προσευχηθεί και να αποφασίσει αν θα ακολουθήσει τον Γολγοθά ή όχι, εκεί που με το περιβόητο απελθέτω το ποτήριον τούτο κλπ, και ενώ το είπε και πως το είπε, και των «μαθητών, κοιμωμένων του Χαλεπά (του κερατά) δεν τον άκουσε κανείς. Παρ'όλα αυτά ο Χριστός κείνο το βράδυ που η ψυχή του ήταν βαριά έως θανάτου, αφού θ' αποφάσιζε την πορεία προς τον θάνατο κι ενώ είχε παρακαλέσει τους «μαθητάς - ζωντόβολα» να αγρυπνούν, η απορία μένει: ενώ ήταν διορατικός γιατί τους πήρε; Δεν ήξερε ότι θα κοιμόντουσταν; Τι ήθελε να διδάξει εκείνη τη στιγμή που παλινδρομούσε, και συγκρούονταν τελειωτικά κι αμετάκλητα το ανθρώπινο στοιχείο του πεπερασμένου με το θεϊκό- απόλυτο - , γιατί πήρε τους συγκεκριμένους ανεύθυνους μπούφους; Απορίας άξιον και άξιον εστί το τίμημα."
"Και ενώ έχομε συμφωνήσει ότι ΟΛΑ ΕΝ ΣΟΦΙΑ ΕΠΟΙΗΣΕ οι θεολόγοι και οι νεωκόροι των δογμάτων εξακολουθούν να μπαίνουν στα ρουθούνια του Θεού και να κηρύττουν ότι ο αληθινός Θεός κάνει τα καλά και ο Εωσφόρος τα άσχημα : κατανομή εργασίας. Εκλογίκευση ; Κακοποίηση των νόμων του Γίγνεσθαι; Χαζοανθρωποκεντρισμός; Εγώ δεν θα λέγα καν ότι : όλα εν Θεού. Η ότι όλα τα κάνει ο Θεός. ΌΛΑ είναι θεός, όλα είναι ο θεός κι ο θεός είναι ΟΛΑ. Αυτός έφτιαξε και την ευθύνη ας την αναλάβει κιόλας και πιστεύω ότι το κάνει. Οι κακομεσάζοντες όπως περιττεύουν. Αφήστε το Θεό ήσυχο να κάνει τη δουλειά του κύριοι."
"Προσκυνά τη χάρη σου λαέ μου. Όμως όπως κι εσύ καλά γνωρίζεις πότε είσαι λαός μετά Βαΐων και κλάδων πότε είσαι η μάζα που κάνει την ιστορία, πότε η μπάζα , πότε πληθυσμός και πότε πότε όχλος που δεν διασταυρώνεις πια αλλά σταυρώνεις. Προσκυνώ τον όχλο σου λαέ μου."
"Είπε ο Γιάννης Μαρκόπουλος να καταργηθεί η Παλαιά Διαθήκη και εχαίσθη η φοράδα στ' αλώνι. Το 'χουμε πει και παραπεί πολλάκις εις το πρόσφατο παρελθόν. Υπαινίχθη ένας μητροπολίτης ρατσισμό. Ο Νίτσε όμως που ελήφθη υπόψιν κι από το Χίτλερ στη «γενεαλογία της ηθικής» υποστηρίζει άνευ όρων και μετά συγκινήσεως την Παλαιά Διαθήκη ενώ την Καινή την απορρίπτει.Βεβαίως ένας Έλλην υπήκοος που ζητεί να καταργηθεί η Παλαιά Διαθήκη ενισχύει την υποψία ότι λιβανίζει τους αρχαίους έλληνες για να πάρει πόντους. Το να λιβανίζει του αρχαίους δεν πάει να πει ότι τους καταλαβαίνει ή καταλαβαίνει και την αναγκαιότητα και την αιτία της γεννήσεως της Παλαιάς Διαθήκης και των καταστάσεων που αντανακλά.Κοντολογίς η δική μου άποψη είναι να καταργηθεί η Παλαιά Διαθήκη και η Ιλιάδα του Ομήρου ως υπερβάρβαρα βιβλία που πληγώνουν την ευαισθησία και το όραμα του σύγχρονου ανθρώπου για μια ειρηνική ζωή.Αυτή είναι μια θέση που ανάλυσα στο «κρητικό μανιφέστο». Η άλλη θέση είναι αυτή που κάθομαι τώρα στο Βανίλια καφέ, πρωί Τρίτης στις 11:30 γράφοντας, περιγράφοντας, παραγράφοντας τα ως μάλα πόλλα."
"Ω εσείς ανθρώποι, I love you."
ΠΗΓΗ: www.rasoulis.gr
-----------------
''Εστ'ημάρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται και ες αεί έσεται''
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Disasterpiece στις 06-07-2008 13:36 ]
Έχουν παρατεθεί αρκετές ενδιαφέρουσες απόψεις. Εντύπωση μου έκανε η φράση του Νίκου Δήμου: "Θα μπορούσε μάλιστα να ισχυρισθεί κανείς ότι η διδαχή του (Ιησού) αποκτά νόημα, κύρος και αξία, μόνον αν είναι άνθρωπος."
Πράγματι, εάν τον αντιμετωπίσουμε ως έναν άνθρωπο που πάλεψε για τις ιδέες του και θυσιάστηκε για αυτές, η ιστορία του Ιησού αποκτά τελείως διαφορετικό νόημα.
Να συνεισφέρω κι εγώ στο topic παραθέτοντας τις απόψεις του Νίκου Καζαντζάκη για την θρησκεία όπως αναφέρονται στο τελευταίο του βιβλίο "Αναφορά στο Γκρέκο". Είναι απ' το κεφάλαιο "Παρίσι-Νίτσε ο μεγαλομάρτυρας", και αφορά την διανοητική συνάντηση του Καζαντζάκη με τον Νίτσε... Κι ακριβώς επειδή ο Καζαντζάκης έχει έντονο θρησκευτικό συναίσθημα, νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη αξία.
-------------
Μια μέρα εκεί που διάβαζα σκυμμένος στη Βιβλιοθήκη της Άγιας Γενεβιέβης, μια κοπέλα με ζύγωσε κι έγειρε από πάνω μου. Κρατούσε ανοιχτό ένα βιβλίο κι είχε βάλει το χέρι της κάτω από τη φωτογραφία ενός αντρός που ‘χε το βιβλίο, για να κρύψει τ’ όνομά του, και με κοίταζε με κατάπληξη.
-Ποιος είναι αυτός; με ρώτησε δείχνοντάς μου την εικόνα.
Σήκωσα τους ώμους:-Πώς θέλετε να ξέρω; Είπα.
-Μα είστε εσείς, έκαμε η κοπέλα, εσείς, απαράλλαχτος. Κοιτάχτε το μέτωπο, τα πυκνά φρύδια, τα βαθουλά μάτια. Μονάχα που αυτός είχε χοντρά κρεμαστά μουστάκια, κι εσείς δεν έχετε.
Κοίταξα αλαφιασμένος:
-Ποιος είναι λοιπόν; Έκανα προσπαθώντας ν’ αναμερίσω το χέρι της κοπέλας, να δω τ’ όνομα.
-Δεν τον γνωρίζετε; Πρώτη φορά τον βλέπετε; Ο Νίτσε!
Ο Νίτσε! Είχα ακούσει τ’ όνομά του, μα δεν είχα ακόμα τίποτα διαβάσει δικό του.
-Δε διαβάσατε τη Γένεση της Τραγωδίας, το Ζαρατούστρα του; Για τον Αιώνιο Γυρισμό, για τον Υπεράνθρωπο;
-Τίποτα, τίποτα, απαντούσα ντροπιασμένος, τίποτα.
-Περιμένετε! Είπε κι έφυγε η κοπέλα πεταχτή.Σε λίγο μου ‘φερνε το Ζαρατούστρα.
-Να, είπε γελώντας, να λιονταρίσια θροφή για το μυαλό σας – αν έχετε μυαλό. Κι αν το μυαλό σας πεινάει.
Ετούτη στάθηκε μια από τις πιο αποφασιστικές στιγμές της ζωής μου. Εδώ, στη Βιβλιοθήκη της Άγιας Γενεβιέβης, με τη μεσολάβηση μιας άγνωστης φοιτήτριας, μου ‘χε στήσει καρτέρι η μοίρα μου. Εδώ με περίμενε, φλογερός, αιματωμένος, μεγάλος πολεμιστής, ο Αντίχριστος.Στην αρχή με κατατρόμαξε. Τίποτα δεν του ‘λειπε: αναίδεια κι αλαζονεία, μυαλό απροσκύνητο, λύσσα καταστροφής, σαρκασμός, κυνισμός, ανόσιο γέλιο, όλα τα νύχια, τα δόντια και τα φτερά του Εωσφόρου. Μα με είχε συνεπάρει η ορμή του κι η περηφάνια, με είχε μεθύσει ο κίντυνος και βυθίζουμουν μέσα στο έργο του με λαχτάρα και τρόμο, σα να ‘μπαινα σε βουερή ζούγκλα, γεμάτη πεινασμένα θεριά και ζαλιστικά σερνικολούλουδα.
Βιάζουμουν να τελειώσουν τα μαθήματα στη Σορβόννη, να βραδιάσει, να γυρίσω σπίτι, να ‘ρθει η σπιτονοικοκυρά να ανάψει το τζάκι και ν’ ανοίξω τα βιβλία του –πυργώνουνταν όλα απάνω στο τραπέζι μου– και να αρχίζω μαζί του το πάλεμα. Σιγά σιγά είχα συνηθίσει τη φωνή του, την κομμένη ανάσα του, τις κραυγές του πόνου του. Δεν ήξερα, τώρα το μάθαινα, πως κι ο Αντίχριστος αγωνίζεται κι υποφέρει όπως κι ο Χριστός και πως κάποτε, στις στιγμές του πόνου τους, τα πρόσωπά τους μοιάζουν.
Ανόσιες μου φάνταζαν βλαστήμιες τα κηρύγματά του, κι ο Υπεράνθρωπός του δολοφόνος του Θεού. Κι όμως μια μυστική γοητεία είχε ο αντάρτης ετούτος, μαυλιστικό ξόρκι τα λόγια του, που ζάλιζε και μεθούσε κι έκανε την καρδιά σου να χορεύει. Αλήθεια, ένας χορός διονυσιακός ο στοχασμός του, ένας όρθιος παιάνας που υψώνεται θριαμβευτικά στην πιο ανέλπιδη στιγμή της ανθρώπινης κι υπερανθρώπινης τραγωδίας. Καμάρωνα, χωρίς να το θέλω, τη θλίψη του, την παλικαριά του και την αγνότητα και τις στάλες τα αίματα που περιράντιζαν το μέτωπό του, σαν να φορούσε και τούτος, ο Αντίχριστος, αγκάθινο στεφάνι.
Σιγά σιγά, χωρίς να το 'χω διόλου συνειδητά στο νου μου, οι δυο μορφές, Χριστός κι Αντίχριστος, έσμιγαν. Δεν ήταν λοιπόν ετούτοι οι δυο, προαιώνιοι οχτροί, δεν είναι ο Εωσφόρος αντίμαχος του Θεού, μπορεί ποτέ το Κακό να μπει στην υπηρεσία του Καλού και να συνεργαστεί μαζί του; Με τον καιρό όσο μελετούσα το έργου του αντίθεου προφήτη, ανέβαινα από σκαλί σε σκαλί σε μια μυστική παράτολμη ενότητα. Το Καλό και το Κακό, έλεγα, είναι οχτροί, να το πρώτο σκαλοπάτι της μύησης. Το Καλό και το Κακό είναι συνεργάτες, αυτό είναι το δεύτερο, το πιο αψηλό σκαλοπάτι της μύησης. Το Καλό και το Κακό είναι ένα! Αυτό ‘ναι το πιο αψηλό, όπου ως τώρα μπόρεσα να φτάσω σκαλοπάτι. […]
Λιονταρίσια η τροφή που με τάισε ο Νίτσε στην πιο κρίσιμη, την πιο πεινασμένη στιγμή της νιότης. Θράσεψα, δεν μπορούσα πια να χωρέσω στο σημερινό άνθρωπο, όπως εκατάντησε, μήτε στο Χριστό, όπως τον κατάντησαν. Α! φώναζα αγαναχτισμένος, η παμπόνηρη θρησκεία που μετατοπίζει τις αμοιβές και τιμωρίες σε μελλούμενη ζωή, για να παρηγορήσει τους σκλάβους, τους κιότηδες, τους αδικημένους, και να μπορέσουν να βαστάξουν αγόγγυστα τη σίγουρη ετούτη επίγεια ζωή και να σκύβουν υπομονετικά το σβέρκο στους αφεντάδες! Τι οβραίικη Αγία Τράπεζα η θρησκεία ετούτη, που δίνεις μια πεντάρα στην επίγεια ζωή κι εισπράττεις αθάνατα εκατομμύρια στην άλλη! Τι απλοϊκότητα, τι πονηριά, τι τοκογλυφία! Όχι, δεν μπορεί να ‘ναι λεύτερος που ελπίζει Παράδεισο ή που φοβάται την Κόλαση. Ντροπή πια να μεθούμε στις ταβέρνες της ελπίδας! Ή κάτω στα υπόγεια του φόβου. Πόσα χρόνια και δεν το ‘χα καταλάβει, κι έπρεπε να ‘ρθει ο άγριος ετούτος προφήτης να μου ανοίξει τα μάτια! […]
Κι άξαφνα η Εκκλησία του Χριστού, όπως την κατάντησαν οι ρασοφόροι, μου φάνταξε μια μάντρα, όπου μερόνυχτα βελάζουν, ακουμπώντας το ένα στο άλλο, χιλιάδες πρόβατα κυριεμένα από πανικό κι απλώνουν το λαιμό κι αγλείφουν το χέρι και το μαχαίρι που τα σφάζει. Κι άλλα τρέμουν γιατί φοβούνται πως θα σουβλίζουνται αιώνια στις φλόγες, κι άλλα βιάζουνται να σφαχτούν για να βόσκουν στους αιώνες των αιώνων σε αθάνατο ανοιξιάτικο χορτάρι.[…]
-------
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Astron στις 06-07-2008 13:32 ]
Ειναι απιστευτη η υπερβαση που κανει ο Καζαντζακης
...Ενα που μου εκανε εντυπωση-και ποτε δεν το ειχα δει ετσι-ειναι αυτο που λεει ο Θεοδωρακης:
"Κατευθείαν από τον Ιεχωβά της Βίβλου βγαίνει ο Χίτλερ. Κατ’ ευθείαν. Και τρώει τους Εβραίους. Δηλαδή ο Χίτλερ είναι δικό τους δημιούργημα...Ένας καταπτοημένος άνθρωπος, που ξέρει, ας πούμε, ότι είναι καταραμένος από το Θεό του και ξαφνικά παίρνει μία εξουσία, θα πάη να καταπιέση άλλους ανθρώπους".
Η κουλτούρα - Γιώργος Ζαμπέτας
Αθήνα, ώρα μηδέν.
Καμιά δεκαπενταριά μαζεμένοι, πάρλα στην πάρλα,
κι αυτός με τα μαύρα γυαλιά έχει το λόγο.
Φοράει τα γυαλιά τα σκούρα,
το βλέμμα του σκληρό και φλατ.
Ο άνθρωπός μας έχει κουλτούρα:
βιβλία, τέχνη και μπουάτ.
Μα προς Θεού, μα προς Θεού,
μας έχετε ζαλίσει.
Τα βασανάκια του λαού
ποιος θα τα τρα-,
ποιος θα τα τραγουδήσει;
Αθήνα, ώρα δύο και τριάντα μετά τα μεσάνυχτα.
Η συζήτηση συνεχίζεται με βαρβαρότητα.
αυτός που φοράει τα γυαλιά τα μαύρα έχει πάλι το λόγο.
Σβηστό τσιμπούκι και μαλλούρα,
συζήτηση ως το πρωί.
Ο άνθρωπός μας έχει κουλτούρα
και θα μας φτιάξει τη ζωή.
Μα προς Θεού, μα προς Θεού,
μας έχετε ζαλίσει.
Τα βασανάκια του λαού
ποιος θα τα τρα-,
ποιος θα τα τραγουδήσει;
Χαράματα.
Η συνεδρίαση διακόπτεται.
Οι κουλτουριτζήδες εξέρχονται και η συνέχεια αύριο
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας Στίχοι: Πυθαγόρας
-----------------
http://nektarios-gr.blogspot.com ........http://taagapimenamoutragoudia.blogspot.com http://nekgreekcinema.blogspot.com
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : okanenas στις 06-07-2008 16:32 ]
Περι κουλτουρας λοιπον:
Προς Παττακό επιστολή Χριστόδουλου το ανάγνωσμα
Διάβαζε πολύ επί δικτατορίας ο Αρχιεπίσκοπος και δεν... ήξερε για τη χούντα. Γι' αυτό όπως φαίνεται, βρίσκει «εκφραστή ξεχωριστών προσόντων και αρετών» τον πραξικοπηματία Στ. Παττακό!
Είναι αλήθεια τελικά. Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δεν «κιοτεύει». Το είπε προχθές το βράδυ από τον άμβωνα του Αγίου Σπυρίδωνα και έχει βαλθεί εδώ και καιρό να το αποδείξει. Ακόμη και «συνομιλητής» του πραξικοπηματία Στέλιου Παττακού είναι ο προκαθήμενος των Αθηνών. Αφού, κατά δήλωσή του, την εποχή της επταετίας διάβαζε και δεν ήξερε όσα έκανε η παρέα των χουντικών που καταδικάστηκαν για τις πράξεις τους.
Ο Χριστόδουλος σε επιστολή που έστειλε στον Στέλιο Παττακό -εκ των πραξικοπηματιών της 21ης Απριλίου, και δημοσιεύεται στο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα», που κυκλοφόρησε χθες, γράφει: «Οπως προκύπτει από τα γραφόμενά σας και την αυτοβιογραφούμενη σταδιοδρομία σας, υπήρξατε εκφραστής ξεχωριστών προσόντων και αρετών και γράψατε ιστορία, την οποίαν ο ιστορικός του μέλλοντος καλείται να εκτιμήσει και να προσδιορίσει».
Την επιστολή έστειλε ο αρχιεπίσκοπος στις 31 Μαΐου 2001, για να δηλώσει τη χαρά του για το βιβλίο που έγραψε και του έστειλε ο Στέλιος Παττακός «Οδοιπορικό, ενός στρατιώτου 90 ετών».
Μπορεί ο αρχιεπίσκοπος τα τελευταία έξι χρόνια -το 1998 εξελέγη- να μην είχε το χρόνο ή τη διάθεση να στείλει ή να καταθέσει ο ίδιος ένα στεφάνι στη μνήμη των νεκρών των Πολυτεχνείου, είχε όμως το κουράγιο να συντάξει το κείμενο που ακολουθεί:
«Στρατηγέ,
Με ιδιαίτερη χαρά έλαβα το πόνημα με τον τίτλο "Οδοιπορικόν ενός στρατιώτου 90 ετών", το οποίον είχατε την ευγενή καλωσύνην να μου αποστείλετε και σας ευχαριστώ πολύ.
Το αποσταλέν βιβλίον σας, στις σελίδες του οποίου εκθέτετε τις σκέψεις, τις επισημάνσεις, τις τοποθετήσεις σας σχετικά με περιστατικά, επεισόδια και γεγονότα από την μακρόχρονη διαδρομή και πορεία της ζωής σας, εντυπωσιάζει τον αναγνώστην με την απλότητα και την γλαφυρότητα του λόγου, το ανυπόκριτο πατριωτικό φρόνημα και την πηγαία ειλικρίνεια, τη συγκινητική εξιστόρηση και τη διάθεση αυτοκριτικής και αυτοσαρκασμού. Οπως προκύπτει από τα γραφόμενά σας και την αυτοβιογραφούμενη σταδιοδρομία σας, υπήρξατε εκφραστής ξεχωριστών προσόντων και αρετών και γράψατε ιστορία, την οποίαν ο ιστορικός του μέλλοντος καλείται να εκτιμήσει και να προσδιορίσει. Εύχομαι ο Δομήτωρ κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο δίκαιος Κριτής πάντων, να σας χαρίζει πλούσια την Χάριν και την ευλογίαν Του.
Μετ' ευχών διαπύρων
Ο Αθηνών Χριστόδουλος».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/12/2003
Ο ΔΙΚΤΑΤΩΡ ΠΑΤΤΑΚΟΣ ΕΝ ΔΡΑΣΗ(ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ):
-----------------
''Εστ'ημάρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται και ες αεί έσεται''
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Disasterpiece στις 06-07-2008 21:55 ]
αργησες βρε
αυτά τα φάγαμε εδω μέσα στη μάπα λίγες ώρες μετά το θάνατο του Αρχιεπισκόπου
σε πρόλαβαν άλλοι με καλύτερο timing
αλλά ποτέ δεν είναι αργά..
ψάξε στα τόπικ περί Χριστόδουλου,θα βρεις κι άλλα
ΙΝΤΕΡΛΟΥΔΙΟ ΠΡΟΣ ΧΑΛΑΡΩΣΗ ΜΕ ΟΡΦΕΑ ΠΕΡΙΔΗ:
Μεταφυσικό
Φεγγάρι φέγγε μου να περπατώ στη νύχτα
Ούτε και συ έχεις θεό ούτε πατρίδα
Μόνο φωτίζεις, στην ακρόπολη τα παραμιλητά μου προσδιορίζεις
Πονηρέ θεούλη, πατάς εκεί που μας πονάει
και τ’ άλλο πόδι σηκωμένο σ ένα τσάμικο
τη φούντα σου τινάζεις
και στην αιώνια ζωή μας κατεβάζεις
Μες στα σκοτάδια της αγάπης μας γυρνάω
μες στα κρυφά σχολειά, αλλοδαπός χαμένος
σε χασισοπαράδεισο
κρατηθείτε να μη πέσουμε στην άβυσσο
Ασκητές μπρος στα προπύλαια στημένοι
αυτοπυρπολημένος άγιος στη Θεσσαλία
όλοι εκστασιασμένοι
κεριά αναμμένα μες στο ντουλάπι αφορισμένοι
Το τρίτο μάτι κλείνει ανοίγουν τα άλλα δυο
κομπλεξικοί τηλεθεατές στη νιρβάνα του Βούδα
λοβοτομημένοι
Από αλλόθρησκους μεσσίες εξαρτημένοι
Φεγγάρι φέγγε μου να περπατώ στη νύχτα
Ούτε και συ έχεις θεό ούτε πατρίδα
Μόνο φωτίζεις, στην ακρόπολη τα παραμιλητά μου προσδιορίζεις"
-----------------
''Εστ'ημάρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται και ες αεί έσεται''
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Disasterpiece στις 06-07-2008 20:19 ]
Ενα πολυ ενδιαφερον αρθρο:
Ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος αποτιμά με λόγο οξύ στην «Κ» τη σχέση μερίδας πιστών με το Θείο και τον ρόλο της Εκκλησίας Του Νικου Παπαχρηστου
«Ο Θεός είναι νεκρός. Τον έχουμε σκοτώσει και είμαστε ορφανοί». Με τα λόγια αυτά που καταρχήν ξαφνιάζουν, σοκάρουν, ο 78χρονος ιερέας π. Φιλόθεος Φάρος αποτιμά τη σημερινή σχέση μεγάλης μερίδας πιστών με το Θείο, μια σχέση «καταναλωτική» την οποία όπως υποστηρίζει ενισχύουν με τη στάση ζωής τους πολλοί κληρικοί. Με λόγο τολμηρό, ενίοτε καυστικό αλλά και αυτοκριτικό ο π. Φιλόθεος είναι ο πρώτος ιερέας που δεν διστάζει να χαρακτηρίσει σωστή την απόφαση για το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης» αφού η Πολιτεία απευθύνεται σε πολίτες και όχι σε πιστούς. Χαρακτηρίζει «φαρισαίους» και «υποκριτές» ιεράρχες και κληρικούς που έσπευσαν να μιλήσουν για «πορνεία» και «κουσούρια», υποστηρίζοντας ότι όσοι εμφανίζονται αυστηροί στην πραγματικότητα αναζητούν «άλλοθι» για να αποπροσανατολίσουν από δικές τους «αμαρτωλές» πράξεις. Αυτούς μάλιστα θεωρεί υπεύθυνους για το γεγονός ότι πολλοί νέοι άνθρωποι καταλήγουν σε ψυχιάτρους φορτωμένοι ενοχικά σύνδρομα. «Μακάρι να ενδιαφερόντουσαν για την ελληνική οικογένεια αλλά αδιαφορούν πλήρως», επισημαίνει. Οσο για εκείνους που βλέπουν μια νέα επίθεση κατά της Εκκλησίας απαντά με νόημα: «Η Εκκλησία του Χριστού δεν κινδυνεύει από εξωτερικούς εχθρούς». Οι θέσεις του πατρός Φιλόθεου Φάρου, όπως τις αναπτύσσει σήμερα στην «Κ», που θίγουν και το πλαίσιο σχέσεων Πολιτείας-Εκκλησίας, σίγουρα θα αποτελέσουν αφορμή διαλόγου, αφού πολλοί θα συμφωνήσουν πολλοί θα διαφωνήσουν, άλλοι θα συνυπογράψουν, άλλοι θα θυμώσουν...
«Η Πολιτεία ορθώς πράττει και προωθεί το Σύμφωνο. Το ερώτημα όμως είναι αν η Ελλάδα είναι μια κοινοβουλευτική δημοκρατία ή μια θεοκρατία τύπου «Χομεϊνί». Φαίνεται πως σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό η Ελλάδα είναι θεοκρατία. Είναι χαρακτηριστικό πως υποψήφιοι βουλευτές, δήμαρχοι και άλλοι πολιτευόμενοι πριν ξεκινήσουν την προεκλογική τους εκστρατεία πρέπει να περάσουν να φιλήσουν το χέρι του Δεσπότη. Και θα φροντίσουν οι κάμερες να το απαθανατίσουν αυτό, για να τους δουν οι ψηφοφόροι τους γιατί αλλιώς δεν έχουν ελπίδες...», λέει ο π. Φιλόθεος Φάρος.
Χωρίς περιστροφές δηλώνει στην «Κ» αντίθετος με το πνεύμα της πρόσφατης αυστηρής απόφασης της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου που χαρακτήριζε «πορνεία» κάθε συζυγική σχέση εκτός του ορθοδόξου γάμου. «Δείχνει την ουσιαστική απομάκρυνση από το πνεύμα του Ευαγγελίου. Κατά την γνώμη μου διαστρέφεται το πνεύμα της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού. Οι κανόνες, σύμφωνα με την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, είναι φάρμακα και παιδαγωγικά μέτρα που χρησιμοποιούνται κατά την κρίση του πνευματικού. Δεν είναι νόμοι. Ο Χριστός άλλωστε ήρθε για να αλλάξει το καθεστώς της ιουδαϊκής παράδοσης και ιδιαίτερα της φαρισαϊκής. Και ζητάει την επιδίωξη της εσωτερικής αναπτύξεως. Οχι την αντιμετώπιση του κακού με μια νομική και αστυνομική αντίληψη. Ομως μέσα στη ζωή της Εκκλησίας το ιουδαϊκό φαρισαϊκό πνεύμα έχει εισχωρήσει από πολύ νωρίς» σημειώνει και προσθέτει: «Ο Χριστός λέει ότι πορνεία και άλλα κακά πράγματα έρχονται από την καρδιά του ανθρώπου. Δεν καταδικάζει κανέναν αμαρτωλό. Μόνο τον υποκριτή. Το πνεύμα του Χριστού δεν είναι νομικό, αλλά προσπαθεί να δείξει ποια είναι η ουσία της αμαρτίας. Δεν είναι μια εξωτερική συμπεριφορά. Για παράδειγμα φόνος για τον Χριστό είναι η απόρριψη του άλλου. Συνεπώς στη διδασκαλία του δεν χωράει η “αυτοδικαίωση”. Κανείς δεν μπορεί να λέει εγώ είμαι ενάρετος και να κατηγορεί κάποιον άλλο σαν αμαρτωλό»...
«Υποκριτές και Φαρισαίοι»
Πολλοί μητροπολίτες αφήνουν να εννοηθεί πως θα πρέπει να επιβληθούν πνευματικές κυρώσεις σε βάρος όσων προχωρήσουν στη σύναψη «Συμφώνου Συμβίωσης». Τι λέει για αυτό ο πατέρας Φιλόθεος;
«Ο Χριστός ήταν σαφής όταν είπε πως δεν ήρθε να κρίνει αλλά να σώσει τον κόσμο. Μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε. Αντιθέτως, καταδικάζει ξεκάθαρα συγκεκριμένες συμπεριφορές όπως την υποκρισία. Μιλώντας στους Φαρισαίους, οι οποίοι έκαναν όσα κάνουμε εμείς οι κληρικοί σήμερα, στηλίτευσε το ενδιαφέρον τους για τα περίτεχνα κοσμήματα, τα περίλαμπρα άμφια, την επιδίωξή τους να κάθονται στις πρώτες θέσεις των δείπνων αλλά και την εκμετάλλευση φτωχών ανθρώπων. Ο Χριστός συνεχώς καταδικάζει την υποδούλωση στα υλικά αγαθά, τη χλιδή και την πολυτέλεια. Ολα αυτά αφορούν εμάς τους παπάδες. Ζούμε ζωή πριγκιπική, μετακινούμεθα με τις κράισλερ και τις μερσεντές, μας υπηρετεί ένα σωρό κόσμος, φορτωνόμαστε όλα αυτά τα χρυσά και έχουμε και την απόλυτη εξουσία στην ψυχή των ανθρώπων. Είναι ανατριχιαστικά πράγματα αν σκεφτείτε ότι γίνονται στο όνομα του Χριστού που περπατούσε ξυπόλητος και δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι. Ε, λοιπόν, είμαστε ανακόλουθοι με όσα δίδαξε ο Χριστός. Και επομένως το λιγότερο που θα περίμενε κάποιος από εμάς είναι να μην πετάμε πέτρες στους άλλους. Οι δικές μας αμαρτίες είναι εκείνες που κυρίως καταδίκασε ο Ιησούς Χριστός. Πώς να το κάνουμε· δεν μίλησε για τις προγαμιαίες σχέσεις, αλλά είπε ξεκάθαρα πως δεν γίνεται να υπηρετεί κάποιος δύο Κυρίους, τον Θεό και τον Μαμωνά. Είπε επίσης πως όποιος έχει δύο χιτώνες να δίνει τον ένα».
«Εμείς οι παπάδες έχουμε πολλές νευρώσεις σχετικά με τον ερωτισμό. Και πολλά από αυτά που λέμε μπορεί να είναι συνέπεια των νευρώσεών μας», υποστηρίζει μιλώντας στην «Κ» ο π. Φιλόθεος. «Πιστεύω ότι οι αυστηρότεροι από εμάς τους κληρικούς στα θέματα της σεξουαλικής ηθικής είναι είτε πιο νευρωτικοί σε σχέση με τον ερωτισμό είτε κρύβουν τα περισσότερα και θέλουν να έχουν ένα άλλοθι. Εμφανίζονται δηλαδή αυστηροί για να μην επιτρέψουν στον απλό άνθρωπο να σκεφθεί πως αυτοί μπορεί να έχουν μια έντονη προσωπική ζωή, σχετική με αυτό που εξίσου έντονα καταδικάζουν. Αναμφισβήτητα, πάντως, όταν κάποιος ελέγχει τον ανθρώπινο ερωτισμό έχει στα χέρια του αλυσοδεμένους τους ανθρώπους».
Το χάσμα
Τη στιγμή που η Ιεραρχία υποστηρίζει πως το «Σύμφωνο» στρέφεται εναντίον του θεσμού της οικογένειας, ο π. Φιλόθεος κάνει λόγο για πλήρες χάσμα με την κοινωνία. «Ακούω κάποιους μητροπολίτες να λένε ότι ενδιαφέρονται για την ελληνική οικογένεια. Μακάρι να ενδιαφέρονταν, αλλά αδιαφορούν πλήρως και είναι και ανίκανοι να κάνουν κάτι για να αντιμετωπίσουν την κρίση στην οικογένεια. Οι περισσότεροι δεσποτάδες και παπάδες είναι ποιμαντικά ανύπαρκτοι και δεν έχουν σταθεί ποτέ στο πλευρό ενός ανθρώπου που έχει ανάγκη. Οχι να του δώσουμε ρετσέτες, αλλά απλά να σταθούμε πλάι του. Γιατί πολλές φορές αυτό που χρειάζεται ο άνθρωπος που έχει μια δυσκολία δεν είναι να του δώσουμε μια λύση, αλλά να δει ότι νοιαζόμαστε γι’ αυτόν.
Αυτήν τη στιγμή η ελληνική οικογένεια βρίσκεται σε τρομερή κρίση. Σήμερα, ένα τεράστιο ποσοστό νέων είναι παροπλισμένοι με ψυχικές διαταραχές· πολλές από τις οποίες οφείλονται σε κάποιους παπάδες που είναι λαύροι κατά των σαρκικών αμαρτημάτων. Εμείς οι παπάδες οδηγούμε τα παιδιά στους ψυχιάτρους. Οταν ακούω ψυχίατρο παπά να λέει ότι έχει θεραπεύσει ομοφυλοφίλους ξέρω ότι έχει αποπειραθεί να τους κάνει ψυχολογική λοβοτομή. Και τους έχει παραδώσει σε τρομερά βασανιστήρια και ενοχικά σύνδρομα. Ο διεθνούς κύρους κατάλογος της ψυχοπαθολογίας που εκδίδει η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία εδώ και 50 χρόνια δεν θεωρεί την ομοφυλοφιλία αρρώστια. Υπάρχουν όμως Ελληνες παπάδες που τη θεωρούν αρρώστια. Και πιστεύω πως εκείνος που προσπαθεί να θεραπεύσει έναν ομοφυλόφιλο είναι ο ίδιος άρρωστος που χρησιμοποιεί ταλαίπωρους ανθρώπους για να δώσει τη δική του νευρωτική μάχη».
Με έντονη αυτοκριτική διάθεση, ο π. Φιλόθεος καταδικάζει την εξουσιαστική συμπεριφορά ορισμένων κληρικών. «Κοιτάξτε, εμείς οι κληρικοί στο μεγάλο μας ποσοστό εσωτερικά είμαστε τενεκέδες ξεγάνωτοι. Και προσπαθούμε να καλύψουμε την αίσθηση της εσωτερικής μας ανεπάρκειας. Γιατί πολλοί από εμάς, αν μας βγάλετε τα γένια και τα ράσα, δεν είμαστε τίποτα. Θα ήμασταν σκέτα μηδενικά. Ομως με αυτά τα συμπράγαλα που φοράμε αποκτάμε κύρος, μπορούμε να καθορίζουμε τις ζωές των άλλων, κρέμονται οι άλλοι από το στόμα μας, αποκτάμε εξουσία. Και έτσι νομίζουμε ότι θα αυξήσουμε την αυτοεκτίμησή μας. Κούνια που μας κούναγε. Δεν αφορά βέβαια τους πολλούς ότι δεν αυξάνουμε την αυτοεκτίμησή μας. Τους αφορά όμως ότι τους βασανίζουμε και τους οδηγούμε στον Καιάδα των ψυχοφαρμάκων που είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Επίσης, πολλοί κληρικοί θέλουμε να βρούμε κάποιον άλλο τρόπο να δείξουμε ότι έχουμε λόγο υπάρξεως. Ασχολούμαστε με το Σκοπιανό ή με άλλα παρεμφερή πράγματα –άσχετα με την αποστολή μας– για να δείχνουμε ότι κάτι έχουμε κάνει. Εχουν καμία σχέση αυτά με όσα δίδαξε ο Χριστός;».
Για τον π. Φιλόθεο η απάντηση της Εκκλησίας στο «Σύμφωνο» δεν πρέπει να είναι η τιμωρία όσων το επιλέξουν, αλλά η πρόταση ζωής που κάνει ο Χριστός. «Οι βασικές αρχές του Χριστού είναι η αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό και η αγάπη για τον συνάνθρωπο. Η σχέση με τον άλλο είναι βασική πηγή ζωής για τον άνθρωπο. Αλλά οι σχέσεις είναι περίπλοκες και χρειάζεται αγώνας για να είναι όσο γίνεται περισσότερο υγιείς. Η ερωτική πλευρά τους είναι η πιο καίρια. Και εκεί εύκολα γίνονται πολλές εκτροπές. Οσες περισσότερες τόσο λιγότερη πληρότητα ζωής υπάρχει. Και η πληρότητα στη ζωή έρχεται μέσα σε σχέσεις ουσιαστικές, που παίρνουν χρόνο, κόπο, θέλουν αγώνα. Αν ζητούν οι νέοι κάποιο συγχωροχάρτι δεν είναι πολύ διαφορετικοί από τους παπάδες που τους το αρνούνται», επισημαίνει. «Στις μέρες μας ο Θεός είναι νεκρός. Τον έχουμε σκοτώσει και είμαστε ορφανοί. Τα λόγια που λέμε, τα μεγάλα, τα επουράνια, τα πνευματικά όχι μόνο δεν ακτινοβολούν πίστη, αλλά φανερώνουν την αγωνία μας να καλύψουμε την έλλειψη της πίστεώς μας. Γιατί η πίστη δεν μεταδίδεται με μπλα μπλα, αλλά ακτινοβολεί. Δεν λες εγώ πιστεύω, αλλά ο τρόπος που ζεις δείχνει ότι πιστεύεις. Σήμερα ο τρόπος ζωής όλων μας δείχνει ότι δεν πιστεύουμε. Προσεγγίζουμε την πίστη σαν ένα καταναλωτικό αγαθό. Εχουμε από αυτό, από εκείνο, τα έχουμε όλα και λέμε άντε τώρα να εξασφαλίσουμε και ένα οικοπεδάκι στον παράδεισο».
Ποιος είναι
Ο π. Φιλόθεος Φάρος σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο Σχολή, Νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ποιμαντική Ψυχολογία στις ΗΠΑ. Χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας το 1962 στην Ελλάδα. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως εφημέριος στις ΗΠΑ. Δίδαξε Ποιμαντική Ψυχολογία στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη από το 1969 έως το 1976. Υπηρέτησε ως ιερέας-σύμβουλος στο νοσοκομείο J.B. Thomas Day Care παρέχοντας ποιμαντική υποστήριξη σε νεαρά ζευγάρια που τα παιδιά τους αντιμετώπιζαν σοβαρές ασθένειες καθώς επίσης και ως προϊστάμενος του τμήματος Οικογενειακής Στήριξης στην πρότυπη ψυχιατρική κλινική Human Resource Institute στη Βοστώνη από το 1970 μέχρι το 1976.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1976, ασχολήθηκε συστηματικά με το συγγραφικό έργο καθώς επίσης, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90, με το Συμβουλευτικό Κέντρο Νεότητας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Σήμερα, συνταξιούχος πλέον, λειτουργεί κάθε Κυριακή στον Αγιο Νικόλαο Ραγκαβά της Πλάκας. Πάντοτε μετά τη λειτουργία συζητάει με νέα ζευγάρια και νέους για τα θέματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_06/04/2008_265456
-----------------
''Εστ'ημάρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται και ες αεί έσεται''
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Disasterpiece στις 07-07-2008 14:37 ]
Είχα παρακολουθήσει τον πατέρα Φιλόθεο Φάρο στην εκπομπή "στα άκρα" και με είχε εντυπωσιάσει η καθαρότητα και η ειλικρίνειά του. Τα βίντεο της συνέντευξης υπάρχουν στο youtube: http://uk.youtube.com/results?search_query=filotheos+faros&search_type=&aq=f
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Astron στις 07-07-2008 16:05 ]
Disasterpiece τώρα μπορείς να μας βάλεις και το τραγούδι «Το μπαρ το ναυάγιο» ? 
Προς χαλαρωση,για να γελασουμε και λιγακι!!!LADIES AND GENTLEMEN
:
( ( ( ΜΠΟΥΟΥ ! ) ) )
Ο courier του Θεού
Γραφείο κηδειών «Μπαμπούλας Α.Ε.» (Δεν κάνουμε πλάκα, υπάρχει!)
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ που έιναι ο ιδιοκτήτης και η ψυχή ενός γραφείου κηδειών απαιτεί εκ των πραγμάτων μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο μαύρο χιούμορ και στο απολύτως μακάβριο. ( Π.χ., κάνει να χρησιμοποιείς τη λέξη «ψυχή» σε αυτή την περίπτωση;) Πόσο μάλον όταν επιπλέον ονομάζεται Μπαμπούλας και την προηγούμενη μέρα σου έχει πει στο τηλέφωνο ότι θα έρθει να σε πάρει από το αεροδρόμιο (ναι, για μερικά δευτερόλεπτα φαντάζεσαι τη νεκροφόρα να σε περιμένει στις αφίξεις, μέχρι να δεις το Saab Cabrio ) και ότι θα κανονίσει έτσι τις δουλειές του ώστε να έχετε όλο το πρωί ελεύθερο. (Δηλαδή θα φροντίσει να μην πεθάνουν άνθρωποι μέχρι τις 3:00μ.μ.;) Όμως το πιο μακάβριο έρχεται από κει που δεν το περιμένεις: Τη στιγμή που καταχωρίζεις το νούμερο του στο κινητό σου τηλέφωνο και η συσκευή σου ζητάει να επιλέξεις σε ποια ομάδα θα τον εντάξεις. Εκεί, τολμάς να τον βάλεις στα «Χρήσιμα»;
Κύριε Μπαμπούλα, έχω πρόβλημα. Σε ποια κατηγορία να σας καταχωρίσω; Στα «Χρήσιμα»;
Στην κατηγορία «Αιωνιότητα».
Τελικά, έπεσε δουλειά σήμερα;
Είμαι συνέχεια στα «κόκκινα». Τώρα με κάλεσαν οι άνθρωποι στο Διαβαλκανικό Κέντρο Υγείας, μου έδωσαν τα ρούχα της γιαγιάς που πέθανε, εν τω μεταξύ μου τηλεφωνείς εσύ, επιστρέφω...
Έπειτα πρέπει να πάρουμε ακόμα έναν νεκρό από το ιατροδικαστικό, να μπει στο ψυγείο μέχρι να γίνει η νεκροτομή και στη συνέχεια να ξανάρθουν εδώ, για να πάρουν τη «νεκρά», να τη βάλουν στη νεκροφόρα και να γίνει η κηδεία το απόγευμα.
Πολλή πίεση για έναν άνθρωπο που ασχολείται με την αιώνια γαλήνη!
Σε κυνηγάει η δουλειά. Από τη στιγμή που έχεις δημιουργήσει μια σωστή φίρμα, ο κόσμος έρχεται σε σένα. Κάθε μέρα βλέπω ποια είναι η ζωή. Στα απλά, ήρεμα πράγματα βρίσκεται η ποιότητα της ζωής. Αλλά εγώ έμαθα έτσι. Αν δε δω «φαγάνα», με πιάνει μελαγχολία.
Με φαγάνα ανοίγουν οι τάφοι (!);
Οχι, μεταφορικά το λέω. Να επενδύω, να μη μένω στάσιμος.
«ΘΕΛΟΥΜΕ άτομα που να ξέρουν μία ξένη γλώσσα, για να μην πω δύο.»
Έχετε ειδικευμένο προσωπικό ;
Προσωπικό υπάρχει, και πολύ μάλιστα. Τώρα που θα ανοίξουμε και το μεγάλο κτίριο, θα τους εκπαιδεύσουμε ακόμα καλύτερα. Θα προσλάβουμε και άλλα άτομα, που να ξέρουν οπωσδήποτε μία ξένη γλώσσα, για να μην πω δύο. (σ.σ.: Γιατί ; Οι νεκροί Γάλλοι δεν καταλαβαίνουν;)
Πόσες ειδικότητες υπάρχουν σε ένα γραφείο όπως το δικό σας ;
Υπάρχει αυτός που ασχολείται με τα στεφάνια, άλλος με το στολισμό της εκκλησίας κι άλλος αναλαμβάνει να κάνει τον τάφο - γιατί η οικογένεια του νεκρού λέει: «Κύριε Μπαμπούλα, είδα αυτό το σχέδιο, το φωτογράφησα και θέλω αυτό τον τάφο να κάνει ο μαρμαράς». Πηγαίνουμε μάλιστα στο Ληξιαρχείο, για να βγάλουμε την άδεια ταφής.
« ΣΤΑ ΝΕΑ ΜΟΥ ΚΤΙΡΙΑ θα διανυκτερεύουν και οι οικογένειες στο νεκροστάσιο. Αντί να πηγαίνει η σορός στο σπίτι, θα υπάρχει 24ωρο service ».
Επιχειρηματικό οργανόγραμμα δηλαδή! Με πόσες διαφορετικές θέσεις; Ας πούμε, 15;
Δεκαπέντε όχι, αλλά σίγουρα είναι πολλές. Τις οποίες θα δούμε πως θα τις μοιράσουμε. Μπαίνουμε σε άλλα επαγγελματικά επίπεδα.
Ανεβαίνετε κατηγορία. Παίζετε στην Α' Εθνική...
Δεν υπάρχει ανταγωνιστής! Παράλληλα πρέπει αυτό που προσφέρουμε να είναι φτηνό για τον κόσμο. Το νεκροστάσιο, όπου παραμένει το βράδυ ο νεκρός, είναι δωρεάν (σε άλλη περίπτωση η οικογένεια πληρώνει 50 και 100 Ευρώ).
Νεκροστάσιο είναι το μέρος όπου εκτίθεται ο νεκρός; Όπως βλέπουμε στις ταινίες;
Ναι. Στα νέα μου κτίρια θα μπορούν να διανυκτερεύουν και οι οικογένειες στο νεκροστάσιο. Αντί να πηγαίνει η σορός στο σπίτι, θα υπάρχει 24ωρο service . Θα μπορεί να καλεί τον κόσμο του (σ.σ.: η οικογένεια, όχι ο νεκρός) εδώ, να έρχεται ο ιερέας να διαβάζει και να πηγαίνουμε μετά στην εκκλησία του κοιμητηρίου. Θα είναι ό,τι πιο τέλειο.
«ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ γιατί το φέρετρο πρέπει να έχει πάχος 4 εκατοστά.
Σκέψου το πρόβλημα αν το πας στο σπίτι.
Ούτε δέκα άτομα δεν μπορούν να το ανεβάσουν στη σκάλα.»
Θα έχετε και τα φέρετρα εκεί;
Στο γραφείο δεν έχουμε φέρετρα. Τα φέρετρα βρίσκονται σε ξεχωριστό χώρο, όπου τα δείχνουμε. Βλέπει ο άλλος και λέει: «Να, αυτή την κηδεία θέλω. Αυτό είναι το φέρετρο».
Αυτό είναι σαν Jaguar . Σπορ.
Μπορείς να βάλεις ένα πανί και να το κάνεις ιστιοφόρο. Είναι για το καλοκαίρι. Κάνεις κόντρα με τον Κακλαμανάκη.
Τα φέρετρα, εκτός από το είδος του ξύλου, έχουν άλλες διαφορές;
Βεβαίως ! Έχουν διαφορές μεταξύ τους στην ποιότητα, στο σκάλισμα. Στην Ευρώπη, μάλιστα, υπάρχουν προδιαγραφές. Π.χ., ένα φέρετρο πρέπει να έχει πάχος 4 εκατοστά.
Γιατί πρέπει να είναι 4 εκατοστά;
Κι εγώ δεν το καταλαβαίνω. Αλλά σκέψου τι πρόβλημα αντιμετωπίζεις αν χρειαστεί να πας το φέρετρο στο σπίτι. Αν είναι από ατόφιο ξύλο, ούτε δέκα άτομα δεν μπορούν να το ανεβάσουν στη σκάλα. Κι εδώ στη Θεσσαλονίκη τα κλιμακοστάσια είναι μικρά.
Aλλο πρόβλημα που δεν έχουμε φανταστεί εμείς οι άσχετοι;
Στα ελληνικά κοιμητήρια, ο τάφος από τη μια πλευρά μέχρι την άλλη ορίζεται από μπετόν, και το ωφέλιμο είναι μόνο 2,05 μέτρα.
Στάνταρ;
Ναι. Και τους λέω : Αν κάποιος από τους νεκρούς είναι 2,15μ., τι θα γίνει ; Εκείνη την ώρα θα τρυπάμε με το κομπρεσέρ και το γκρέϊντερ; Και ο κόσμος σήμερα είναι ψηλός.
Aσε που μπορεί να τύχει κάνας μπασκετμπολίστας.
Μόνο μπασκετμπολίστας; Δεν μπορείς να βάλεις έναν άνθρωπο 1,98μ. σε ένα φέρετρο 2,00μ.
Έχετε καταλάβει ότι όλα αυτά ακούγονται τρομερά;
Είναι τρομερό να έχεις το δικό σου άνθρωπο πεθαμένο, να μην μπορείς να τον θάψεις και να περιμένεις να σπάσουν το μπετόν.
Είναι υπερπαραγωγή η κηδεία, έτσι δεν είναι;
Ναι, αν θέλεις να είσαι εντάξει και να ακούγεσαι θετικά. Γιατί αν, για παράδειγμα, ακουγόταν αρνητικά στην αρχή το «Μπαμπούλας» σε δέκα περιπτώσεις, δεν θα «σηκωνόταν» ως επιχείρηση.
Εγώ στην αρχή νόμιζα ότι το Μπαμπούλας είναι ψευδώνυμο!
Όχι, όχι, το επίθετο μου είναι.
Και πως ξεκινήσατε ; Δεν έχει καμία σχέση το επίθετο;
Καμία ! Δεκαπέντε χρονών δούλευα υδραυλικός με 200 δρχ. το μήνα. Ένα απόγευμα επισκέφτηκα μια φίλη που εργαζόταν σε γραφείο κηδειών. Μου λέει: «Μπορείς να μείνεις λίγο στο γραφείο γιατί θέλω να πεταχτώ σε μία δουλειά;»
Και όση ώρα ήμουν εκεί, ήρθε ένας στρατηγός, που είχε πεθάνει η μητέρα του. Προσπάθησα να του πω ότι δεν είμαι του γραφείου, αλλά τι να πεις εκείνη την ώρα; Αρχίζει ο στρατηγός : Θέλω την καλύτερη κηδεία για τη μητέρα μου, την ακριβότερη κτλ.» Εγώ δεν είχα ιδέα. Του λέω : «Στρατηγέ μου, η ακριβότερη κηδεία κοστίζει 120.000δρχ.».
Τυχαία το είπα. «Εντάξει, μου λέει ο στρατηγός...
« OΠΩΣ ΑΠΑΝΤΟΥΣΕ και ο Ωνάσης όταν του έλεγαν ότι η επιστήμη θα παρατείνει τη ζωή, όταν έρθει η ώρα σου να πεθάνεις, θα πεθάνεις.»
Κι έτσι πουλήσατε την πρώτη σας κηδεία;
Περίμενε ... Εκείνη την ώρα, μπαίνει στο γραφείο ο ιδιοκτήτης.
Με κοιτάζει αμβρόντητος και με ρωτάει : «Ποιός είσαι εσύ;» Εγώ του κάνω νόημα ότι να ... ο στρατηγός θέλει να θάψει τη μητέρα του και του ζήτησα 120.000δρχ. «Τι;» αναφωνεί έκπληκτος ο ιδιοκτήτης και συνεχίζει : « Για το στρατηγό μας θα κάνουμε καλύτερη τιμή. Θα του πάρουμε μόνο 90.000δρχ.» Μόλις συμφώνησαν έφυγε ο στρατηγός, με κοιτάζει ο ιδιοκτήτης και μου λέει:
«Πόσα παίρνεις εκεί που δουλεύεις;».
«1.500δρχ.», του λέω ψέματα.
«Έλα σε μένα με 1.700», μου λέει και με προσλαμβάνει.
Τελικά, πόσο κόστιζε πραγματικά η κηδεία;
Αυτό είναι το καλύτερο: Κόστιζε 11.000δρχ.!
Οπότε, ένας μικρός 15άχρονος Μπαμπούλας μπήκε στο επάγγελμα...
Ναι, από τύχη, και μόλις απολύθηκα από φαντάρος, άνοιξα το πρώτο δικό μου γραφείο.
Και τώρα έχετε τέσσερα - και site στο Ι nternet .
Βασικά, το site το ξαναφτιάχνω τώρα. Θα γίνουν αλλαγές. Μακάρι να πατούσα ένα κουμπί και να γίνονταν όλα μεμιάς. Αλλά δεν γίνεται. Και η ζωή περνάει. Έφτασα 47 χρονών, δουλεύω από μικρό παιδί και δεν έζησα τίποτα. Αλλά, άμα έχεις μια δουλειά που θέλεις να αφήσεις στα παιδιά σου, πρέπει να ασχολείσαι. Να είναι υγιής επιχείρηση. Σκέφτεσαι να χρωστάς επιταγές και τέτοια;
Εσείς δεν μπορείτε να πείτε ότι σας ευχαριστεί η δουλειά σας. Ακούγεται παράξενο.
Με ευχαριστεί, με την έννοια ότι είμαι κι εγώ ένας επαγγελματίας. Παίζω κι εγώ Monopoly όπως όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, από τον περιπτερά μέχρι το μεγαλοεπιχειρηματία.
Έχετε υπολογίσει στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων πόσους ανθρώπους έχετε θάψει; Για σας πρόκειται για δουλειά, αλλά σε μας ηχεί παράξενα...
Στη ζωή μου δεν έχω πιάσει ποτέ νεκρό. Δεν το διάλεξα αυτό το επάγγελμα μόνο και μόνο για να βγάλω χρήματα. Μια φίρμα δεν δημιουργείται με το να λες : «Είμαι ο Μπαμπούλας, κάνω καλές κηδείες, παίρνω λιγότερα χρήματα».Πρέπει να βρίσκεσαι δίπλα στην οικογένεια, να της συμπαραστέκεσαι.
Με τέτοιες παραστάσεις που προσλαμβάνετε καθημερινά, έχετε έναν λόγο παραπάνω να χαίρεστε τη ζωή...
Γελάω πολύ. Μια μέρα δική μου μπορεί να είναι ολόκληρη η ζωή κάποιου άλλου. Παρόλο που με βλέπεις να ταλαιπωρούμαι, μες στο τρέξιμο, ωστόσο τη ζω τη ζωή μου. Δεν στερούμαι ούτε τα ούζα μου, ούτε τις διασκεδάσεις μου, και τα χρήματά μου τα τρώω. Αμα δω και μαζεύονται, νιώθω συνταξιούχος.
Εδώ που τα λέμε, είστε ο μόνος που δικαιούται να λέει «Μια ζωή την έχουμε...»
Η ζωή είναι μία και πρέπει να τη ζούμε. Αλλά, για την ώρα, με κυνηγάει η δουλειά μου. Έγινα κι εγώ αιχμάλωτος στα «φρουτάκια», άλλος στο καζίνο, άλλος στο χρηματιστήριο. Κανείς δεν είναι ήρεμος. Αξίζει άραγε; Αλλά μέχρι να το πεις, έχεις ήδη αιχμαλωτιστεί κι έχεις φτάσει στα 65 σου...
Και μετά είναι αργά να γυρίσεις πίσω.
Μακάρι να γινόταν! Όπως απαντούσε και ο Ωνάσης όταν του έλεγαν ότι η επιστήμη θα παρατείνει τη ζωή, «όταν έρθει η ώρα σου να πεθάνεις, θα πεθάνεις».
Οι γυναίκες δεν τρόμαζαν όταν τους λέγατε τι δουλειά κάνετε;
Κατά παράξενο τρόπο (ούτε ωραίος είμαι ούτε τίποτα), αλλά οι φίλοι μου μου έλεγαν ότι έχω το κοκαλάκι της νυχτερίδας. Είναι έτσι ο χαραακτήρας μου. Έξω καρδιά.
Τόσα χρόνια σε αυτό το επάγγελμα, υπάρχει κάτι που σας κάνει να απορείτε ακόμα;
Ναι. Θάβουμε κάποιους που όλοι ξέραμε ότι δεν ήταν καλοί σύζυγοι. Που έπιναν, δεν έφερναν λεφτά στο σπίτι, έδερναν τις γυναίκες τους. Και παρόλαυτα, εκείνες είναι σκυμένες από πάνω, κλαίνε και λένε: «Αχ, Νίκο μουου, στήριγμα σ' είχα...». Κι εγώ σκέφτομαι: «Τι στήριγμα;».
Μήπως το λένε υπερβάλλοντας, λόγω στιγμής;
Όχι κάθε γυναίκα το εννοεί την ώρα που το λέει. Δεν μπορεί ο μακαρίτης να είχε μόνο αρνητικά, θα είχε και πέντε θετικά. Ίσως κάποιες άλλες καταστάσεις τον οδήγησαν εκεί που τον οδήγησαν. Κι εκείνη, επειδή ήταν η σύντροφος του, τις ήξερε.
Έχετε καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα ζωής ύστερα απ' όλα αυτά;
Έχω καταλήξει στο ότι, αν κάνεις πολύ άσχημα πράγματα στη ζωή σου, θα γυρίσουν σε σένα. Μάλον υπάρχει ανώτερη σύναμη, που βλέπει και κρίνει.
Θέλετε να προσθέσετε κάτι άλλο;
Ναι. Πως λένε οι Αθηναίοι τη βιταμίνη «Σε»;
Πως;
Βιταμίνη «Σου»!
« ΘΑΒΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ που έπιναν, δεν έφερναν λεφτά στο σπίτι και έδερναν τις γυναίκες τους. Παρ΄όλα αυτά, εκείνες κλαίνε και λένε: " A χ, Νίκο μουου, στήριγμα σ' είχα...". Κι εγώ σκέφτομαι: "Τι στήριγμα;"
http://www.baboulas.gr/nitro05.html
Κάτσε βρε disasterpiece, δεν είναι blog εδώ για να χρειαζόμαστε ιντερλούδια και "ανέκδοτα προς χαλάρωση". Το θέμα του τόπικ είναι συγκεκριμένο και αφορά απόψεις για τη θρησκεία. Όποιος θέλει διάλειμμα, ας πάει και να το κάνει, δεν υποχρεώνεται κανείς να παρακολουθεί το topic 24ώρες το εικοστετατράωρο για να χρειάζονται και στιγμές "χαλάρωσης"!
|
Aπλα το βρηκα αστειο και το βαλα...και αν δεις ο κ.Μπαμπουλας βλεπει με ενα αλλο τροπο το AFTERLIFE!!!!Το τραγουδι του Περιδη αναφερεται στη θρησκεια και στο μεταφυσικο παντως,δεν καταλαβαινω το προβλημα.Τεσπα,θα σταματησω το ποσταρισμα ουτως η' αλλως,περα απο εσενα,δεν βλεπω να ενδιαφερεται και κανεις αλλος,δυστυχως.Μαλλον διαβαζουν(εαν..) και λενε "ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ".!ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ,ζουζουνια!
-----------------
''Εστ'ημάρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται και ες αεί έσεται''
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Disasterpiece στις 07-07-2008 17:10 ]
Δεν θα πω πολλά για αυτό το θέμα! Μόνο λίγα πραγματάκια που είναι απόψεις μου και δεν χρειάζετε να τις υοθετήσει κανείς...!
1) Μήν προσπαθήτε να βγάλετε άκρη με τους παπάδες! Δεν υπάρχει περίπτωση! (Αν μπορούσαμε να βγάλουμε άκρη τότε θα ήταν αυτοί φτωχοί και εμείς πλούσιοι, αν καταλαβενετε τι θέλω να πω...)
2)Η θρησκεία έχει καταντήσει ένα φτήνο παραμυθάκι σε διάφορες εκδόσεις (Ορθόδοξη, Καθολική, κλπ) έτσι ώστε να χειραγωγούν τους ανθρώπους που πιστεύουν σε αυτή....! (μην ξεχνάμε ότι οι μεγαλήτερες σφαγές της ανθρωπότητας έγιναν στο όνομα του Χριστού! Ο Χιτλερ μπροστά στους σταυροφόρους ήταν παιδάκι σε λούνα παρκ)
3) Όσο για τους παπάδες.... πρέπει να επαναφέρουμε την θανατική ποινή! Εδώ έγινε ο σεισμός στην Ηλεία, καταστραφήκανε σπίτια και μαγαζιά και οι παπάδες τρέχανε να σώσουνε τις εκκλησίες και οι γριούλες (εδώ κολάει η χειραγώγηση που αναίφερα πριν) κλαιγανε για την καμπάνα που έπεσε (βασικά και έγω έκλαψα λίγο....! πως θα ξέρω την ώρα τώρα?)
Υ.Σ.: Δεν έχω τπτ με την θρησκεία! Πιστεύω και εγώ στον Θεούλη και τον Χριστούλη...! Τους παπάδες μπορούν να τους εξαφανίσουν από το πρόσωπο της γης?????????
-----------------
http://stdevil23.blogspot.com περάστε μία βόλτα....
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : St_Anger στις 09-07-2008 05:13 ]
|
Και αφού ακούσουμε και "Το μπαρ το ναυάγιο" έχεις να πεις και τίποτα για όλα όσα λέει ο παπα-Φιλόθεος?
Γιατί θα ήθελα να μου εξηγήσεις, αν έχεις την καλοσύνη, τον λόγο για τον οποίο όταν ακούω άλλους να μιλάνε περί πίστης και Θεού με σφίγγει το στομάχι μου (και νοιώθω και ναυάγιο) και όταν ακούω τον συγκεκριμένο, τα λόγια του τα νοιώθω μαχαίρι στην καρδιά.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mellia στις 09-07-2008 16:05 ]
Φώτη, στο στρατό υπάρχει έναν ανέκδοτο:
Τρακάρει ο Ταξίαρχος με τον Διοικητή της μονάδας. Ποιος ευθύνεται;
Απάντηση: ο Δόκιμος...
Μεταφορά: Όταν συγκρούονται κέντρα εξουσίας (στην κοινωνία μας αφορά πολιτική εξουσία, μιας και στο οικονομικό είναι το ζουμί), τότε ευθύνεται η "εφεδρεία", δηλαδή η φέρουσα διδασκαλία του απλού κοσμάκη, που τον βοηθά να βιώσει πιο απλά και όμορφα τη ζωή του. Έτσι, στο παραπάνω παράδειγμα, ενώ ο δόκιμος θεωρείται απαραίτητος για το στρατό, καθώς η εφεδρεία είναι ο φορέας ήθους, αυτοθυσίας και ουσιαστικής δύναμης, είναι πάντοτε και ο "φορέας ευθύνης", ακόμα και εκτός των ορίων ευθύνης του.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 09-07-2008 16:10 ]
