Η ελληνική rock σκηνή είναι μεγάλη και πονεμένη ιστορία. Από αυτά της δεκαετίας του '60 που είναι και της γενιάς μου δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιο και δεν θεωρώ κάποιο σημαντικό. Με ενοχλούσε ότι μιλάγαμε για ελληνικό rock και ο στίχος ήταν ως επί το πλείσον ξένος. Ήταν όμως σημαντική η προσφορά τους γιατί έφεραν τους νέους της εποχής εκείνης σε επαφή με τη rock. Το πιο σημαντικό rock συγκρότημα της εποχής εκείνης και γενικά της ελληνικής rock σκηνής , που δεν είχε ελληνικό στίχο ήταν οι Socrates. Στη δεκαετία του '70 ξεχωρίζω το Παυλάρα που ήταν και συνάδελφος είτε έπαιζε με τους Σπυροπουλαίους , Απροσάρμοστους κ.ά. Οι Μουσικές Ταξιαρχιές , ο Κηπουρός του άλλου συνάδελφου και συγκάτοικου του Πάυλου , του Γερμάνου και Τα Ζεστά Ποτά των Κατσιμοίχα κάνουν την αλλαγή στην ελληνική rock σκηνή. Ακολουθούν οι Φατμέ που πάνε την κατάσταση πιο πέρα. Αν έβαζα σε μια σειρά , κύρια χρινική , τα ελληνικά rock συγκροτήματα αυτή θα ήταν:
Socrates - Σιδηρόπουλος - Ταξιαρχιές - Κατσιμίχα - Τρύπες - Φατμέ -
Τερμίτες - Πυξ Λαξ - Διάφανα Κρίνα κ.ά.
Τελικά εμένα μου αρέσουν οι Socrates , Τρύπες , Φατμέ ,
Τερμίτες.