494 online · 210.833 μέλη
Έψαξα παντού στη MH, βρήκα θέματα που να αναφέρουν την Χαρούλα,αλλα θέμα για την ίδια δεν βρήκα..οπότε να το!
Τι σας αρέσει? Τι σας χαλάει?Πως σας φαινεται σαν στιχουργός και συνθέτρια?
Ποιοί οι αγαπημένοι σας δίσκοι?
Με ποιούς θα θέλατε να συνεργαστεί?
Την προτιμάτε σε λαικό ή εντεχνο ρεπερτόριο?
Ποια συνεργασία σας άρεσε περισσότερο?
Επίσης πριν λίγες μέρες, έληξε η καλοκαιρινή περιοδία της,θα δώσει και άλλες δυο συναυλίες,τον Σεπτέμβρη.Όσοι την ακούσατε πως σας φάνηκε?
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : stevi93 στις 06-08-2008 21:09 ]
Φετος την ειδα πρωτη φορα live!!Hταν απιστευτη....Μαρεσει παρα πολυ!!!!Αν και ειναι φορες που με κουραζει.
Ομως ειναι κορυφη,χωρις αμφιβολια
-----------------
Πώς ξεχαστήκαμε μονάχοι εδώ πέρα πέρασαν κιόλας αρκετοί χειμώνες...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : sophi05 στις 27-12-2008 23:12 ]
απλά την λατρεύω
έκανα κάτι που ποτέ δεν πίστευα ότι θα τολμούσα,της πήγα λουλούδια αυτοπροσώπως,λόγω των γενεθλίων της
δεν ξέρω πως θα ήταν η ζωή μου αν δεν άκουγα τα τραγούδια της
Χαρούλα σ'αγαπάμε...
Την λατρεύω την λατρεύω την λατρεύω την λατρεύω...αα σας είπα και το άλλο?..
την λατρεύω!!!
μου αρέσουν τα πάντα πάνω της!!!είναι φωνάρα ψυχάρα και κουκλάρα!
είναι καταπληκτική δημιουργός!έκανε την έκπληξη με το 'Οδός Νεφέλης 88'
αγαπημένοι μου δίσκοι.. ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ,ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΦΩΣ,ΨΙΘΥΡΟΙ,ΟΔΟΣ ΝΕΦΕΛΗΣ 88,24 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ,ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΑΝΟ ΛΟΙΖΟ...μην συνεχίσω γιατί θα τους γράψω όλους!!!μ αρέσουν σχεδόν όλοι πολύ!!!
θέλω πολύ να την δω με την Τάνια Τσανακλίδου ή με την Γλυκερία...και ξανά με τον Μάλαμα ή την Γαλάνη..
τα λέει καταπληκτικά όλα και τα λαικά και τα έντεχνα αλλά και τα δημοτικά!
την είδα σε 6 συναυλίες αυτό το καλοκαίρι μου άρεσε παντού αλλά νομίζω πιο πολύ Πάτρα!!!είπε αρκετά τραγούδια έξω από το πρόγραμμα ήταν κεφάτη και είπε όπως ποτέ ξανά το 'όλα σε θυμίζουν'..καλλιμάρμαρο ήταν επίσης φανταστική με αποκορύφωμα το 'ερωτικό'..μεσολόγγι με αποκορύφωμα 'γεφύρι και θεός αν είναι' και στο βράχων που φάγαμε την βροχή..είπε τόσο ωραία την 'συναυλία'..
θα μου άρεσε πάρα πολύ να ξανά ακούσω αυτό το...
τουν τουν τουν τουν τουν τουν ΚΑΛΗΣΠΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
είναι μοναδική!!!
Είναι μια καταπληκτηκή καλλιτέχνης . Την είχα δει σε μια συναυλία της πριν 6 χρόνια και ήταν πλύ καλή .Από αυτήν μ΄αρέσει "Το Κύμα" το οποίο είναι ένα πολύ όμορφο τραγούδι.
Τι μπορουμε να πουμε για τη Χαρουλα Αλεξιου και να ειναι αρκετο? Μπορω μονο να πω πως ειναι απλα καταπληκτικη!!! Προσωπικα τη λατρευω και τη θαυμαζω απεριοριστα. Ειναι μια μοναδικη τραγουδιστρια και τα τραγουδια της εκπεμπουν μια γλυκια γευση μελαγχωλιας. Εχει το χαρισμα να κανει ακομα και αυτους που δεν την ξερουν προσωπικα να την αγαπανε.
Θα σας περιγραψω μια στιγμη απο τη συναυλια της στο Ηρακλειο το καλοκαιρι του 2008...
Ηταν προς το τελος της συναυλιας και ολοι περιμεναμε να ακουσουμε το ΟΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ... Μπαινουν οι μουσικοι με τη πρωτη μελωδια και ενω ολοι καταλαβαμε οτι προκειται για το ολα σε θυμιζουν επικρατουσε ησυχια,.... μεχρι να ακουστουν απο το στομα της οι πρωτες νοτες:"ολα σε θυμιζουν..." και τοτε ολο το παγκρητιο ξεσπα σε χειροκροτηματα. Με ενα νευμα προς τους μουσικους της μενει μονη μαζι μας. Χιλιαδες φωνες και η μοναδικη Χαρουλα τραγουδουσαν Ολα σε σε θυμιζουν, σε μια βραδια που θα θυμομαστε για παντα...
Σε ευχαριστουμε Χαρουλα για ολες τις αξεχαστες στιγμες που μας χαριζεις....
-----------------
o xronos panta sebetai auton pou oneireuetai ... poios den to kserei........?
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : --papaki-- στις 29-12-2008 01:28 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : --papaki-- στις 29-12-2008 01:29 ]
|
και...? απο ποιο νοσοκομείο μας γράφεις τώρα?!!!!
ναι ρε παιδιά.τι θα μου έκανε η γυναίκα θα με πλάκωνε?
για καλή μου τύχη θα πω δεν μου άνοιξε εκείνη...αν και κάπου μέσα μου ήθελα να την αντικρύσω μετά από αρκετό καιρό,να δω τα ματάκια της,να ακούσω το γέλιο της...αχ,αχ....
αν και μεταξύ μας αν είχε ανοίξει την πόρτα εκείνη δεν θα'μουνα εδώ αλλά σε κανά βουνό να ουρλιάζω από χαρά...ή σε κανά ψυχίατρο...
-----------------
...if you can't take a joke than get the fuck out of my house...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : methismeno-ksotiko στις 29-12-2008 13:57 ]
Το Ελληνικό τραγούδι θα ήταν πολύ φτωχό χωρίς την ύπαρξη της Χαρούλας.
Μια τραγουδίστρια που αγαπήθηκε από τους πάντες .. από συνθέτες, στιχουργούς, μουσικούς, ροκάδες, σκυλάδες , έντεχνους, λαικούς. Της χρωστάω σαν ακροατής πάρα πολλά, και δεν θα τα μάθει ποτέ. Καμιά φορά τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψεις αυτό που νιώθεις για κάποιους ανθρώπους . Αγαπημένοι δίσκοι τα ΄΄24 τραγούδια΄΄ ΄΄Λαικές Κυριακές΄΄ ΄΄12 Λαικά΄΄ ΄΄Τα τραγούδια της γης μου΄΄ ΄΄Εμφύλιος έρωτας΄΄ ΄΄Νεφέλης 88΄΄ και πολλά πολλά ακόμα δισκάκια της.
Θα ήθελα στην σκηνή να την δω μαζί με το άλλο τραγουδιστικό φαινόμενο την Ελένη Βιτάλη, θα μου άρεσε και με τον Λιδάκη και τον Μάλαμα .
Α ρε Χαρούλα να σαι καλά , ότι να πω για σένα θα είναι πολύ λίγο!!!!!!!!!!!!!!!
Μα αρκετοί δημιουργοί & συνάδελφοι,έχουν εκφράσει ακόμη και συνεντεύξεις τους το θαυμασμό και την αγάπη τους για τη Χαρούλα.
Ενδεικτικά,θα αναφέρω μερικές περιπτώσεις.Αξίζει να τα διαβάσετε,πιστέψτε με..
Μάνος Λοίζος "Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτή η τραγουδίστρια είναι η Ελλάδα. Εχει μέσα της τους ελληνικούς δρόμους. Το χρώμα."
Θάνος Μικρούτσικος "Στο στόμα της, οι λέξεις, οι φράσεις, οι συλλαβές ζωντανεύουν. Μεταμορφώνονται την ίδια στιγμή σε βουνά και σε θάλασσα...''
Λίνα Νικολακοπούλου «Στην περίπτωση της Αλεξίου έχουμε μια πολύ μεγάλη φωνή, με πολλά χρόνια επικοινωνίας με τον κόσμο, τέτοια που από μόνη της είναι μια άλλη γλώσσα, ένας ήχος έξω απ ' αυτά που λεν τα λόγια. Αυτή η φωνή είναι σαν τον ήχο της καμπάνας: είτε για πανηγύρι, είτε για γάμο, είτε για πυρκαγιά χτυπήσει, αναγνωρίζεται με τον ίδιο τρόπο!»
Σταμάτης Κραουνάκης “Οπου και να βάλεις τη φωνή της Χαρούλας, όπου και να την ακούσεις,σ'ένα μαγαζί ,σ'ενα περίπτερο,στο αυτοκίνητο, σε μια καφετέρια, σε ένα ουζάδικο της Λάρισας,στο διάλειμμα ενός κινηματογράφου...από πισω υπάρχει το ελληνικό μεσημέρι , η ελληνική καρδια. Είναι μια φωνή που σε συμφιλιώνει με το ελληνικό τοπίο.Σ'αρέσει δε σ'αρέσει.Είναι η πρώτη φωνή που αγκάλιασε σε τόσο μεγάλη κλίμακα “
Νάνα Μούσχουρη "Αυτή που με καθήλωσε ήταν η Χάρις Αλεξίου. Την πρώτη φορά που την είδα και την άκουσα ήταν σαν να πονώ και να ταξιδεύω μαζί της. Έδειχνε να σαγηνεύεται η ίδια κι έπειτα να σαγηνεύει όλον τον κόσμο. Η φωνή της έχει μια ερημιά με βάθος και συναισθήματα. Μου θυμίζει την Αμάλια Ροντρίγκεζ."
Μανώλης Λιδάκης "Επηρεάστηκα απο την μεγάλη τραγουδιστική σχολή που είναι για μένα η Χαρούλα Αλεξίου.Από την τεχνική της έχω πάρει πάρα πολλά,υπήρξε χωρίς να το ξέρει η δασκάλα μου.Μπορεί να πει πολλά και διαφορετικά πράγματα αυτή η φωνή, χωρίς ποτέ να ενοχλήσει."
Σωκράτης Μάλαμας"Η Χαρούλα είναι από τους λίγους ανθρώπους της προηγούμενης σειράς που θέλω να την ακούω. Νιώθω γεμάτος ακούγοντας την...Θεωρώ ότι είναι η κορυφαία παρουσία στο ελληνικό τραγούδι.Όχι μόνο με την φωνή της,αλλά με την γενικότερη στάση της.Η ερμηνεία της είναι ξεχωριστή.Φωνές υπάρχουν και άλλες,αλλά η Αλεξίου έχει την δυνατότητα να μεταλλάσει το τραγούδι,να το κάνει δικό της και να βάζει την ανεξάντλητη σφραγίδα της.Της δίνεις ένα απλό τραγούδι με πέντε νότες και στο παρουσιάζει ολοκληρωμένο.Αυτή η παρουσία της και ο τρόπος της,έστω και ψιθυρίζοντας,μεταμορφώνει τα πράγματα και τα κάνει μαγικά"
Μπάμπης Στόκας "Υπάρχουν δύο ειδών τραγουδιστές, ο ένας είναι ο τραγουδιστής που έχει την πολύ καλή φωνή και τραγουδάει τα πάντα, ότι και να του δώσεις θα το τραγουδήσει χωρίς να κάνει λάθη και ο άλλος είναι ο τραγουδιστής που έχει ψυχή, λέει τις λέξεις και σε αγγίζει. Υπάρχει όμως και μία τρίτη κατηγορία που τα 'χει και τα δύο και αυτοί είναι οι πολύ μεγάλοι τραγουδιστές. Όπως η Αλεξίου, που είναι πολύ μεγάλη τραγουδίστρια, έχει μάθει και το πανηγύρι χωρίς να ντρέπεται γι' αυτό. Και το ξέρει το πανηγύρι καλά, γιατί το πανηγύρι είναι ένα πολύ δύσκολο κόλπο έτσι; Από την άλλη πλευρά έχει κι αυτό το πραγματικά έμφυτο ταλέντο, που δεν είναι απλώς ταλέντο είναι κάτι παραπάνω, το "χάρισμα" και γι' αυτό είναι τόσο μεγάλη τραγουδίστρια."
Παναγιώτης Καλατζόπουλος "Όταν ξεκινά να τραγουδά όλα είναι διαφορετικά,είναι σαν ν'αλλάζει όλο το σκηνικό.Νομίζεις ότι έχει έρθει ο πιο ιδιοφυής σκηνογράφος και τα χει αλλάξει όλα μέσα σε μια στιγμή.Ακόμα και τα ντουβάρια και οι καρέκλες σου φαίνονται αλλαγμένες.Νομίζεις ότι όλα είναι αλλιώς φωτισμένα,έχουν άλλη διάσταση.Η Χαρούλα είναι μια τέτοια περίπτωση.Έχει μια αλήθεια στο τρόπο της.Και έχει ένα δικό της τρόπο να πλησιάζει αυτή την αλήθεια ακόμη και αν είναι να καεί.Είναι μοναδική.Το νοιώθεις στην φωνή της."
Νίκος Μωραίτης "Eίναι από τις λίγες περιπτώσεις ερμηνευτών, η σημασία της φωνής των οποίων έχει αποτιμηθεί όσο αυτοί βρίσκονται εν δράσει. Για τη φωνή της έχουν πει, έχουν γράψει, έχουν αποφανθεί. Οι κριτικοί την έχουν κατατάξει στις μεγαλύτερες Ελληνίδες τραγουδίστριες του 20ου αιώνα. Οι δημοσιογράφοι, σε κείμενα και συνεντεύξεις τους μαζί της έχουν "παίξει" με το μικρό της όνομα: "Μεγάλη η Χάρις της", "Η Χάρις του ελληνικού τραγουδιού", "Χάρις Θεού"… Άλλοι, προσπαθώντας να υπογραμμίσουν τη σημαντικότητά της, έχουν επιστρατεύσει δηλώσεις προσωπικοτήτων: Τι έχει πει για την Αλεξίου ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Βασίλης Τσιτσάνης, η Μελίνα Μερκούρη, ο Μάουρο Μπολονίνι, ο Πάολο Κόντε… Οι Γάλλοι την έχουν αποκαλέσει "Εντίθ Πιάφ της Ελλάδας" και την έχουν τιμήσει με το βραβείο Adami της Ακαδημίας Σαρλ Κρος (έχει απονεμηθεί επίσης στους Τζόαν Μπαέζ, Σίνεντ Ο Κόνορ, Μπρους Σπρίνκστιν, Χάρι Μπελαφόντε κ.α.). Οι Γερμανοί την έχουν χαρακτηρίσει ως "τη μεγαλύτερη τραγουδίστρια της Μεσογείου".Χαρακτηρισμοί, παρομοιώσεις, βραβεία, άρθρα, δηλώσεις… Προσπάθειες του ανθρώπου να ορίσει μια φωνή που μοιάζει ανεξέλεγκτη. Προσπάθειες, να κλειστεί σε λόγο ο παλμός των ρημάτων, να μπει σε σχήμα η ανάσα, να τετραγωνιστούν τα βουνά της φωνής, να τιθασευτούν οι χείμαρροί της. Τα λόγια αποτυγχάνουν, όπως όταν πρέπει να ορίσουν το γενικό, τη "χαρά", τη "λύπη". Η μόνη ικανή γλώσσα να περιγράψει τη φωνή της Χάρης Αλεξίου είναι η δική της: Η γλώσσα του σώματος και των συναισθημάτων της, η εξωλεκτική επικοινωνία με τον θεατή, η κίνηση της εκφοράς των λέξεων. Ο άνεμος με τον οποίον στέλνει "το χρυσό κουρέλι που στα μαλλιά της φόραγε η Νεφέλη" στο κοινό. Η γροθιά με την οποία χτυπάει το "κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη της επαρχίας της Αθήνας κοιμωμένη" στο δάπεδο της σκηνής.
Αυτές είναι διαπιστώσεις που γεννώνται μετά, τις στιγμές της ανάκλησης της μνήμης μιας ερμηνείας. Την ώρα που τραγουδά, η Αλεξίου δε γίνεται αντικείμενο παρατήρησης. Γιατί ο θεατής δε βρίσκεται απ' έξω. Αποτελεί κομμάτι της ερμηνείας της. Τμήμα από τη μοναξιά, τον λυγμό, το πένθος, την οργή, την έκρηξη, τη νίκη, τη λύτρωση, την απογείωση. Η Χάρις Αλεξίου δεν είναι "θεά" ή "θεία" στις ερμηνείες της, όπως συχνά έχει γραφτεί, γιατί ποτέ δεν τη χωρίζει απ' τους ακροατές της η απόσταση του ουρανού: Είναι ο άνθρωπος που κατεβάζει στη γη τον θεό του, ο άνθρωπος που αρπάζει το άγνωστο με τα πόδια καρφωμένα στο χώμα που τον γέννησε. Δεν είναι το ξένο σώμα το οποίο θαυμάζεις ή αποδέχεσαι από μακριά. Είναι ο εαυτός που πάσχει να υψωθεί. Γι' αυτό δεν μπορείς εύκολα ν' αποστασιοποιηθείς από τις ερμηνείες της: Να κρίνεις την τεχνική της, τις αναπνοές της, την άρθρωση και τον ρυθμό της. Ζεις μαζί της. Συμπάσχεις με την προσπάθεια του ανθρώπου "ν' απογειωθεί / κι απ' τη γη με το φως να ενωθεί".
Ο γήινος χαρακτήρας της φωνής ήταν ο λόγος που την έκανε δημοφιλή από νωρίς. Η ικανότητα ταύτισης ήταν εκείνη που την έκανε τόσο οικεία. Στιχουργικώς, τα τραγούδια της είναι το προσωπικό της βίωμα που πέτυχε να γίνει συλλογικό άκουσμα. Η εκμυστήρευση. Το ιδιωτικό που αποδεικνύεται δημόσιο. Από μουσικής απόψεως, τα τραγούδια αυτά έχουν μέσα τους ενσταλαγμένη την ερμηνευτική σπουδή της Αλεξίου πλάι στους μεγάλους συνθέτες: Τον Λοΐζο, τον Μικρούτσικο, τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, τον Καλδάρα. Όσα μάθαινε δίπλα τους ως ερμηνεύτρια των τραγουδιών τους, τα κατέθεσε ύστερα στις δικές της μελωδίες, για να τα εξελίσσει σε κάθε ζωντανή ερμηνεία τους.
Πριν από κάθε συναυλία η Αλεξίου έχει το ίδιο τρακ. Θα τη δείτε στα δυο - τρία πρώτα τραγούδια. Θα τη δείτε μετά να λύνεται, να οικειοποιείται τον χώρο γύρω της, να απλώνεται, να ψηλώνει και να αγκαλιάζει το κοίλο του θεάτρου. Κι ύστερα τις κερκίδες. Κι ύστερα τη γύρω γη. Η διαδικασία της "επιθετικής μύησης" ξεκινά κάθε φορά, με το ίδιο τρακ. Γιατί η Αλεξίου δεν έχει προαποφασίσει τις ερμηνείες της, ερχόμενη απλώς για να τις παρουσιάσει. Έρχεται να βιώσει μία νέα κάθε φορά εκδοχή, μία καινούργια ερμηνευτική προσέγγιση, μία άλλη στιγμή. Η Χάρις Αλεξίου δεν είναι η τραγουδίστρια της μανιέρας. Είναι ένας άνθρωπος που έρχεται στη σκηνή για να επιστρέψει στο ελληνικό τοπίο το δώρο που αυτό της χάρισε."
Ευγένιος Αρανίτσης "Τέτοιοι καλλιτέχνες, ακόμη κι αν διολισθαίνουν στις πιο εμπορικές διακυμάνσεις της γκάμας τους, τραγουδούν τα ρεφρέν τους μεταγλωττισμένα σε κλίμακες από φως. Και παρ' όλο που φτάνουν σε κατακτήσεις υψηλής ακρίβειας όταν στοχεύουν την ακροαματικότητα, έχουν ήδη, στον κολοφώνα της δόξας τους, κάτι από την αρετή που η εμπειρία της Απω Ανατολής αναγορεύει σε δόγμα: «Το να είσαι αρχάριος αποτελεί το μυστικό όλων των Τεχνών».
Οχι βέβαια αρχάριος από τεχνική άποψη, αφού η Αλεξίου είναι ώριμη επαγγελματίας με όλη τη σημασία του όρου, αλλά αρχάριος στους βηματισμούς της ψυχής όταν συναντάει τους νεκρούς της. Η Αλεξίου, έχοντας φτάσει στην τελειότητα, διατήρησε άθικτο το ένστικτο του αρχάριου, διότι η δική της τελειότητα,συνέχισε να μεταφέρει την έλλειψη σαν ένα αίτημα τρυφερής συγκατάβασης απέναντι στις υπερβολές των μηνυμάτων του κάθε τραγουδιού, τα οποία ερμήνευε πάντα με μια δόση αμφιβολίας για το αν η απαράμιλλη διαύγεια του ήχου που ελευθέρωναν οι φωνητικές της χορδές μπορούσε πράγματι να τέρψει τους ουρανούς. Είχε τρακ. Και απ' αυτή τη ρωγμή εκπορευόταν μια επιτακτική αλήθεια που αρκούσε με το παραπάνω για ν' ανάβουν οι αναπτήρες στο στάδιο από μόνοι τους. Ηταν σαν να μας έλεγε ότι «ναι, τραγουδάω υπέροχα αλλά δεν είμαι αναντικατάστατη και, επιπλέον, είμαι θνητή, όπως όλοι». Λένε πως η Μέριλιν Μονρόε είχε αφαιρέσει ένα χιλιοστό απ' το δεξί της τακούνι για να περπατάει πιο θελκτικά. Το ίδιο έκανε κι η Αλεξίου με τη φωνή της.Η Αλεξίου, για να υπάρξει, ζητάει τραγουδώντας αυτή την αγάπη - την αγάπη, όχι τον θαυμασμό, όχι το πρωτείο. Et via vix tandem voci laxata dolore est, κι επιτέλους, ύστερα από μεγάλο μόχθο, η λύπη έδωσε διέξοδο στη φωνή. Δηλαδή; Δηλαδή για την Αλεξίου είναι ο μόχθος που απαιτείται για να μπορεί να υποδέχεται στοργικά τα κύματα της γυναικείας της ύπαρξης και να τα αντέχει."
-----------------
Ποια σύνορα σού φτιάχνουν χάρτες ζωή μου, τα χρόνια ή τα λάθη απ' το κορμί μου Απ' άκρη σ'άκρη μού ζαλίζεις τη σκέψη, μα τη σιωπή ταξιδευτή έχω θρέψει..
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : karelia στις 02-01-2009 13:00 ]
Καλησπερα.μηπως ξερετε τι εχει γινει με το forum της χαρουλας;εδω και 2 μερες δεν λειτουργει.
|
μπράβο ρε παιδιά..προσπαθούσα να μπω και δεν τα κατάφερνα και έλεγα κάτι δεν πάει καλά,αλλά τι κάνω λάθος???πάντα έτσι έμπαινα και τώρα δεν μπορώ?
ουφ,μου έφυγε και η αγωνία...
|
Τολμηρή κίνηση...Τι να πει κανείς...
Χρονια πολλα στη ΧΑΡΟΥΛΑ μας.Χρονια πολλα στη χαρα της ζωης μας και να ειναι παντα καλα.
να είναι καλά
και σύντομα να την απολαύσουμε ξανά από κοντά...
χαρουλάκι σ'αγαπάμε...
