Παράθεση:
Το μέλος deathminor88 στις 30-08-2008 στις 15:42 έγραψε...
Δεν ξέρω για τους Locomondo καθώς δεν μου αρέσει το στυλ μουσικής που παίζουν, αλλά οι Stavento έχουν κάποια πολύ καλά κομμάτια και με κοινωνικό περιεχόμενο. Οπότε είναι κρίμα να μιλάμε απαξιωτικά για κάποιον που δεν ξέρουμε.
|
|
για αυτο θα σου γραψω καποια reviews...
Οι Locomondo είναι μια παρέα από πέντε τυπάκια, τα οποία αποτελούν μία από τις πρώτες μπάντες που επιχείρησαν να συνδυάσουν τον reggae ήχο της Καραϊβικής με τον ελληνικό στίχο. Έναν μάλιστα χρόνο μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους Ένας Τρελός Κόσμος, οι Locomondo ταξίδεψαν στην Τζαμάικα ως προσκεκλημένοι του Vin Gordon - τρομπονίστα κάποτε του Bob Marley - και έφτιαξαν εκεί τον δεύτερο δίσκο τους, το 12 Μέρες Στη Jamaica, γνωρίζοντας ένα μάλλον ξαφνικό σουξέ με τη διασκευή τους στη “Φραγκοσυριανή” του Μάρκου Βαμβακάρη. Η επιτυχία συνεχίστηκε φέτος με το πλακατζίδικο “Πίνω Μπάφους Και Παίζω Pro” – εκπληκτική φωτογραφία της καθημερινότητας πολλών αγοριών της γενιάς μας - το οποίο τους έκανε ακόμα ευρύτερα γνωστούς. Το τραγούδι αυτό όμως δεν θα το βρείτε στο παρόν, τρίτο album τους, καθώς, παρά τον χαμό που έχει δημιουργήσει, παραμένει ακυκλοφόρητο σε στούντιο εκδοχή.
Παρόλη την απήχηση των Locomondo στις εφηβικές κυρίως ηλικίες, θεωρώ πως είναι ένα αρκετά παρεξηγημένο συγκρότημα, πιθανότατα εξαιτίας του χαβαλετζίδικου στίχου τους. Παρά τον σατιρικό χαρακτήρα των τραγουδιών τους και την πιο καλοκαιρινή και γιορτινή διάθεση του ήχου τους, οι Locomondo φαίνεται πως βρίσκονται σε θέση να μας προσφέρουν δείγματα δουλειάς τα οποία όχι μόνο σφύζουν από κεφάτους (αν και αρκετές φορές επαναλαμβανόμενους) reggae ρυθμούς και από χαριτωμένες στιχουργικές ιδέες, αλλά και από κάτι ακόμα, το οποίο δεν συναντάται συχνά: έχουν πράγματα να πουν, όπως αποδεικνύουν και με το νέο τους album Me Wanna Dance.
Οι Locomondo συνεχίζουν εδώ να χρησιμοποιούν τη συνταγή που τόσο πολύ τους πέτυχε στην περίπτωση του “Πίνω Μπάφους Και Παίζω Pro” (“Sex Στο Διαδίκτυο”, “Πίστα”), καταφέρνουν όμως ταυτόχρονα να πείσουν πως έχουν και άποψη για τα πράγματα - και όχι μόνο το χάρισμα να τα σατιρίζουν. Σαν χαρακτηριστικότερο παράδειγμα μπορεί να σταθεί το “Ghetto Tourist”, η ιδέα του οποίου να περιγράψει τις επισκέψεις «βολεμένων» Ευρωπαίων σε τροπικούς παραδείσους όχι από την πλευρά των χαρούμενων τουριστών, αλλά μέσα από τα μάτια των ντόπιων κατοίκων, το καθιστά ευρηματικότατο και ασυνήθιστο.
Αν και, ηχητικά τουλάχιστον, οι Locomondo δεν αποτελούν αυτό το κάτι διαφορετικό, χάρη στους στίχους τους και στην εκφραστικότητα του τραγουδιστή τους Μάκη Κουμάρη καταφέρνουν να ξεχωρίσουν. Επιμένοντας να σχολιάζουν τις τάσεις της εποχής μας, δίχως όμως να στέκονται στο βάθρο του αναμάρτητου κριτή (δεν νομίζω ότι η επιλογή τους να μιλούν συχνά σε πρώτο πρόσωπο είναι τυχαία), αλλά προσπαθώντας να τονίσουν τα άλλοθι πίσω από αυτές τις τάσεις. Γενόμενοι έτσι περισσότερο ρεαλιστικοί από πολλά άλλα groups «διαμαρτυρίας», που δυστυχώς διέπονται, όπως αρκετά ακόμα πράγματα στη χώρα μας, από αναίτια σοβαροφάνεια.
νας δίσκος λίγες λέξεις
Tι απαντάς όταν η τηλεφωνήτρια της τράπεζας LooseBank, σου λέει ότι στο λογαριασμό σου έχεις 100 αφρό;
Και τι να πεις όταν η Λίτσα έχει βάλει χαλκαδάκι στην κοιλίτσα και άρα είναι trendy;
Τι να πεις επίσης στις πολύ λάτιν και reggae μουσικές που ακούγονται εδώ και σε κάνουν να θέλεις να κάνεις πάρτυ αύριο;
Δε λες τίποτα λοιπόν, μόνο κάνεις ό,τι κι εγώ. Παρατάς τα χαρτιά και τα πληκτρολόγια και ανεβαίνεις στο γραφείο για να χορέψεις μέχρι να σου πέσει το ένα νεφρό στο πάτωμα και να αναγκαστείς να κατέβεις για να το πιάσεις.
Ποια κομμάτια πρόσεξες;
Όλα τα λεφτά στην κυρία με το μίνι που κουνάει το μπικίνι.
Στίχοι... (οι δίσκοι μιλάνε μόνοι τους)
Ολοι trendy, Ολοι trendy, Ολοι trendy / μια πόλη trendy
Τrendy Λίτσα μια σταλίτσα / μ' ένα trendy χαλκαδάκι στην κοιλίτσα
Τrendy Ρούλα γεματούλα / μ' ένα trendy χαλκαδάκι στη μυτούλα
Τrendy Στράτος πάντα μοδάτος / με γυαλάκι trendy πάντα ντιζαϊνάτος
Τrendy Μαίρη, trendy Κλαίρη / τατουάζ τραϊμπαλιάρικο στο χέρι
Trendy Σάρα, τι κορμάρα / και το βράδυ μία trendy ανωμαλιάρα
Trendy Μήτσος και trendy Ζήσης / και hands-free για να μπορείς και να τα ξύσεις
Αυτό δεν τους αποτρέπει από το να έχουν ρέγγε κομμάτια είτε γιά την καθημερινή εργασιακή αλλοτρίωση «Στην δουλεία» είτε αλληλεγγύης στους μεταλλεργάτες της Χαλκιδικής «Μαντέμ Λάκκο». Ψυχαγωγία και ουσία λοίπον από τους Locomondo, οι οποίοι μας έφεραν την άνοιξη νωρίτερα
Από το αλά Mano Negra “Brain Control”, και το μουσκεμένο στη θάλασσα της Τζαμάικας, “Δεν κάνει κρύο...”, ως τις ιστορικές ηχογραφήσεις «Ska της Μεσογείου» και “New Day Rising” με τους Βιν Γκορντόν και Χέντλι Μπενέτ, τα κομμάτια της δεύτερης δουλείας των Locomondo συνθέτουν το τέλειο soundtrack για ξένοιαστα καλοκαίρια. Την παράσταση όμως, κλέβει η διασκευή της «Φραγκοσυριανής». Αν ο Μάρκος Βαμβακάρης μπορούσε να ακούσει την dub version του μυθικού τραγουδιού του, κάτι μας λέει πως θα ετοίμαζε το δισάκι του για το δικό του 12ήμερο στην Τζαμάικα...
