Bob Dylan

τι να πω τωρα για το σοκάκι της συμφοράς, πολύ μεγάλο αδιέξοδο βρε αδερφέ, καβάφη μου θυμίζει.

στο θέμα μας .... ο Mr.Jones μήπως είναι λαθρέμπορος όπλων, ναρκωτικών, κανάς νταβαντζής?!!! μήπως είναι ο διάβολος και παίρνει όλες τις μορφές, μήπως έκπτωτος άγγελος??????!!!!!!

orfeeeeeeeeeeeeeeeus, ποιος είναι?

Παιδιά όταν δεν γράφω ανάλυση σημαίνει ότι μάλλον δεν ξέρω το κομμάτι ή δεν έχω κάτι να προσθέσω, οπότε μην περιμένετε άδικα να γράψουν όλοι...
Προτείνω για κάθε κομμάτι που γράφουμε να του αφήνουμε ένα χρονικό περιθώριο 2-3 ημερών ώστε να γράψει όποιος θέλει την άποψή του και μετά να γράφουμε το επόμενο. Καλύτερα ας μην μπουκώνουμε με πολλά τραγούδια... Έχουμε καιρό

Σωστή η πρόταση, γιατί εγώ παίρνω...φόρα!!!

THE BALLAD OF A THIN MAN

You walk into the room
with your pencil in your hand…

Εδώ, μπορεί να έχουμε έναν δημοσιογράφο. Μπορεί όμως να έχουμε και τον ίδιο τον τραγουδοποιό που περπατάει στο δωμάτιο με το μολύβι στο χέρι.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Dylan, είναι επαρχιώτης. Το 1961 έφτασε στη Νέα Υόρκη και άρχισε να παίζει σε μικρά cafι, αλλά τα βιώματά του, είναι η Αμερικάνικη επαρχία.

You hand in you ticket and you go watch the geek…

Well, swordswallower comes up to you…

Now you see this one-eyed midget…

Το να δεις όλους αυτούς (geek, swordswallower, one-eyed midget), ήταν για την επαρχία ένα βασικό και συνηθισμένο είδος διασκέδασης, από θιάσους που περιόδευαν τη χώρα. Μάζευαν ανθρώπους που συνήθως είχαν ιδιομορφία στην κατασκευή τους (νάνους, γίγαντες, μονόφθαλμους, κλπ…κλπ…), και παρουσίαζαν ένα θέαμα. Και για τους επαρχιώτες, αυτό ήταν Το θέαμα. Τα έχει βιώσει όλα αυτά.

You have many contacts among the lumberjacks…

Η κάτοικοι της Μινεσότα, ήταν η κυρίως ξυλοκόποι. Σ’ αυτούς αναφέρεται.

You've been with the professors,
and they all liked your looks…

You've read to all
of F. Scott Fitzgerald's books..
You're very well read,
its well known…

Εδώ έχουμε την …επιφάνεια. Το ανούσιο. Έχεις διαβάσει μερικά βιβλία, κάνεις παρέα με καθηγητές, δικηγόρους, γιατρούς κλπ… και προσποιείσαι ότι είσαι σπουδαίος.

Well, you walk into the room
like a camel and then you frown
You put your eyes in your pocket
and your nose on the ground…
Αλλά… ποιος ξέρει ποιο είναι το αντίτιμο για όλα αυτά… Τι έχεις δώσει για να είσαι στο Jet Set… Και όταν έρχεται η στιγμή να δώσεις (γιατί δίνεις ακόμα για να είσαι μέλος της high society), τι κάνεις; Συνοφρυώνεσαι και κατσουφιάζεις. Δεν σου αρέσει αυτό που θα συμβεί, αλλά θα το κάνεις. “Βάζεις τα μάτια σου στην τσέπη”, γιατί δεν θέλεις να βλέπεις το κατάντημά σου και ”ακουμπάς τη μύτη σου στο …έδαφος.”

(Γι’ αυτό το στιχάκι, έχει γίνει μεγάλο θέμα για σεξουαλικά υπονοούμενα και κυρίως για ομοφυλοφιλία. Για όλους αυτούς που ενδίδουν, προκειμένου να πετύχουν κάτι).

You should be made to wear earphones.

Θα έπρεπε λοιπόν να φοράς ακουστικά. Να είσαι φτιαγμένος έτσι που να φοράς ακουστικά, για να μην ακούς το τι συμβαίνει γύρω σου. Έτσι κι’ αλλιώς δεν ακούς. Νομίζεις ότι διαφέρεις σε κάτι από όλους αυτούς που πηγαίνεις και χαζεύεις όταν έρχεται ο θίασος; Όπως αυτοί, έτσι κι’ εσύ, έχεις μία ιδιομορφία.

…Cause something is happening
And you don't know what it is…
do you Mister Jones?

…γιατί κάτι συμβαίνει γύρω σου, αλλά εσύ δεν ξέρεις. Δεν ενδιαφέρεσαι να μάθεις. Σε απασχολεί μόνο αυτό που σου δίνουν. Αλλά δεν ξέρεις ότι το κάνουν για να σε έχουν του χεριού τους.

Εδώ έχουμε μία αναφορά για όλους αυτούς που “κοιμούνται”.
Είναι όλοι αυτοί που χαζεύουν με τον κάθε θίασο που θα έρθει, για να δουν όλους αυτούς περίεργους που καταπίνουν σπαθιά και φωτιές. Και ύστερα, περιμένουν πότε θα έρθει ο επόμενος θίασος, για να “ζήσουν” πάλι.

Και για να έρθουμε στο σήμερα…
Είναι οι (ανά τον κόσμο) λάτρες των reality shows. Είναι οι (ανά τον κόσμο) αναγνώστες του “κίτρινου τύπου”.
Είναι οι Jones. Και οι Jones υπάρχουν παντού. Είναι οι Jonesees. Είναι ο γείτονας, ο διπλανός, ο συγκάτοικος και ο απέναντι. Είναι ο κουτσομπόλης και η …κατίνα.

Και λες τώρα εσύ…

"oh my god, am Ι here all alone?"

καιρός ήτανε να μας πεις ποιος είναι ο jones τελοσπάντων! ονομάζεται thin man γιατι μπορεί να περάσει και να χωρέσει απο παντού? όπως λέμε και οι τοίχοι έχουν αυτιά

Ακριβώς!!!

Ο Mr. Jones, είναι ο Thin Man!!!

και αν είναι "δημοσιογράφος" είναι η Τατιάνα Στεφανίδου, ο Αντρέας Μικρούτσικος (αυτοί είναι οι κυρίως αχώνευτοι) κτλ κτλ κτλ!!!

λέω να βάλω ένα άλλο τραγουδάκι τωρα, λίγο απλό.

FOREVER YOUNG

May God bless and keep you always,
May your wishes all come true,
May you always do for others
And let others do for you.
May you build a ladder to the stars
And climb on every rung,
May you stay forever young,
Forever young, forever young,
May you stay forever young.

May you grow up to be righteous,
May you grow up to be true,
May you always know the truth
And see the lights surrounding you.
May you always be courageous,
Stand upright and be strong,
May you stay forever young,
Forever young, forever young,
May you stay forever young.

May your hands always be busy,
May your feet always be swift,
May you have a strong foundation
When the winds of changes shift.
May your heart always be joyful,
May your song always be sung,
May you stay forever young,
Forever young, forever young,
May you stay forever young.


εδώ δίνεται ένας ορισμός της νεότητας διαφορετικός απο αυτόν που κυνηγάει όλος ο κόσμος, απο τις πλαστικές αντιρυτιδικές εγχειρίσεις, απο την εξωτερική νεότητα.

Quote:

Το μέλος revekka στις 31-10-2004 στις 17:40 έγραψε: και αν είναι "δημοσιογράφος" είναι η Τατιάνα Στεφανίδου, ο Αντρέας Μικρούτσικος (αυτοί είναι οι κυρίως αχώνευτοι) κτλ κτλ κτλ!!! ......................................

"Γερνάνε αυτοί!!! Γερνάνε!!!!"

Ο Ποιητής μας, "έγραψε" πάλι!!! Καταπληκτικοί οι στίχοι!!!

Από το Planet Waves κι' αυτό!!! Το έγραψε το 1973, όταν ήταν δηλαδή 32 ετών!!!

Ευλογία!!!!!

ναι όλοι αυτοί που ασχολούνται με κουτσομπολιά και δε ζουν τη δική τους ζωή γερνάνε, μάλλον έχουν ήδη γεράσει ...

γιατι νεότητα για τον dylan είναι να ανεβαίνεις μια σκάλα που οδηγεί στ' αστέρια, ένα σκαλοπάτι κάθε φορά. Νεότητα σημαίνει να είσαι δίκαιος, αληθινός, να μπορείς να ξεχωρίσεις το φώς που υπάρχει γύρω σου αλλα είναι κρυμμένο στο σκοτάδι, αυτό είναι το θάρρος, η δύναμη.

Νεότητα είναι να είσαι απασχολημένος, να έχεις δουλειά να κάνεις, τα χέρια σου να είναι ανάλαφρα, γρήγορα, να φτιάχνουν, να δημιουργούν. Να έχεις γερά θεμέλια όταν προκαλούν την ταυτότητα σου οι ανέμοι της αλλαγής, η καρδιά σου να είναι γεμάτη χαρά.

και μια ευχή για όλο τον κόσμο, και για τον ίδιο: το τραγούδι σου να τραγουδιέται πάντα ... έτσι θα μείνεις πάντα νέος.

ακόμα μια φορά με απλά στιχάκια, με έννοιες που υπάρχουν γύρω μας, ο dylan μεγαλουργεί. η δύναμη, η χαρά, η τόλμη είναι έννοιες συνδεδεμένες με τη νεότητα ανέκαθεν αλλα εδώ αποκτούν επιπλέον συμπεριεχόμενα και νοήματα...

η καλύτερη ευχή λοιπόν για όλους μας, may we stay forever young μ αυτά ακριβώς τα νοήματα που δίνει ο dylan...

Και να σκεφτείς ότι σε ηλικία 23 ετών, το 1964 δηλαδή, ηχογράφησε το Άλμπουμ Another Side of Bob Dylan που ανάμεσα στα υπόλοιπα έξοχα τραγούδια του, είχε μέσα το εξής καταπληκτικό:

My Back Pages

Crimson flames tied through my ears
Rollin' high and mighty traps
Pounced with fire on flaming roads
Using ideas as my maps
"We'll meet on edges, soon," said I
Proud 'neath heated brow.
Ah, but I was so much older then,
I'm younger than that now.

Half-wracked prejudice leaped forth
"Rip down all hate," I screamed
Lies that life is black and white
Spoke from my skull. I dreamed
Romantic facts of musketeers
Foundationed deep, somehow.
Ah, but I was so much older then,
I'm younger than that now.

Girls' faces formed the forward path
From phony jealousy
To memorizing politics
Of ancient history
Flung down by corpse evangelists
Unthought of, though, somehow.
Ah, but I was so much older then,
I'm younger than that now.

A self-ordained professor's tongue
Too serious to fool
Spouted out that liberty
Is just equality in school
"Equality," I spoke the word
As if a wedding vow.
Ah, but I was so much older then,
I'm younger than that now.

In a soldier's stance, I aimed my hand
At the mongrel dogs who teach
Fearing not that I'd become my enemy
In the instant that I preach
My pathway led by confusion boats
Mutiny from stern to bow.
Ah, but I was so much older then,
I'm younger than that now.

Yes, my guard stood hard when abstract threats
Too noble to neglect
Deceived me into thinking
I had something to protect
Good and bad, I define these terms
Quite clear, no doubt, somehow.
Ah, but I was so much older then,
I'm younger than that now.



Music, is your only friend until the ...end!!!!


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Orfeus on 01-11-2004 20:59 ]

Για το forever young με κάλυψε απόλυτα η Ρεβέκκα.
Πολύ όμορφος ο ορισμός που δίνει ο Dylan στην νεότητα και γενικά πολύ όμορφο τραγούδι. Τα λόγια του είναι αρκετά άμεσα και έτσι κι αλλιώς δεν έχει ιδιαίτερη ανάγκη από ανάλυση γιατί το νόημα είναι σαφές.
Δυστυχώς στο My Back Pages Γιώργο πάλι με πιάνεις αδιάβαστο...αλλά ευτυχώς που έχουμε αυτό το topic για να μαθαίνουμε κι αυτά που δεν ξέρουμε.
Πάντως σαν νόημα από όσα καταλαβαίνω είναι πράγματι εντυπωσιακά όσα λέει ο νεαρός τότε -23 χρονών- τραγουδοποιός.

Παρατηρώ ότι ο ορισμός που δίνει γενικά ο Dylan στην νεότητα είναι αρκετά διαφορετικός από αυτόν που χρησιμοποιούμε συνήθως.
Δεδομένου ότι στην καθομιλουμένη συνήθως ο γηραιότερος χαρακτηρίζεται από τη σοφία του ενώ ο νέος απ' τον αυθορμητισμό και καμιά φορά την επιπολαιότητά του, βλέπουμε στον Dylan μια τελείως διαφορετική προσέγγιση και εμένα τουλάχιστον μ 'αρέσει πολύ.
Πάντως ένα είναι σίγουρο, ότι ο Dylan έχει μείνει "forever young" αφού τα τραγούδια του -ακόμα και τα πρώτα πρώτα- τραγουδιόνται και ακούγονται μέχρι σήμερα, και θα συνεχίσουν σίγουρα για χρόνια ακόμα.

γεια σου astron :)

τελικά η σοφία και η μεγάλη ηλικία δεν συμβαδίζουν πάντα, αυτή είναι περισσότερο μια ιδέα που κυριαρχεί στα παραμύθια και τους μύθους (που λατρεύω να διαβάζω παρόλα αυτά :).

"υπάρχουν άνθρωποι που δεν ωριμάζουν ούτε στα εξήντα τους" μου είχε πει παλιά μια αγαπημένη μου καθηγήτρια και φίλη, και έχει δίκαιο. μπορεί βέβαια κι αυτοί να είναι πιο ώριμοι συγκριτικά με τον εαυτό τους στα 20, μπορεί όμως και όχι. ο χρόνος δεν έχει σε όλους θετικά αποτελέσματα στη διαμόρφωση του χαρακτήρα.

It’s alright Ma. I’m only bleeding

Darkness at the break of noon
Shadows even the silver spoon
The handmade blade, the child's balloon
Eclipses both the sun and moon
To understand you know too soon
There is no sense in trying.

Pointed threats, they bluff with scorn
Suicide remarks are torn
From the fool's gold mouthpiece The hollow horn
plays wasted words Proves to warn
That he not busy being born,
Is busy dying.

Temptation's page flies out the door
You follow, find yourself at war
Watch waterfalls of pity roar
You feel to moan but unlike before
You discover That you'd just be One more
person crying.

So don't fear if you hear
A foreign sound to your ear
It's alright, Ma,
I'm only sighing.

As some warn victory, some downfall
Private reasons great or small
Can be seen in the eyes of those that call
To make all that should be killed to crawl
While others say don't hate nothing at all
Except hatred.

Disillusioned words like bullets bark
As human gods aim for their mark
Made everything from toy guns that spark
To flesh-colored Christs that glow in the dark
It's easy to see without looking too far
That not much Is really sacred.

While preachers preach of evil fates
Teachers teach that knowledge waits
Can lead to hundred-dollar plates
Goodness hides behind its gates
But even the president of the United States
Sometimes must have To stand naked.

An' though the rules of
the road have been lodged
It's only people's games
that you got to dodge
And it's alright, Ma,
I can make it.

Advertising signs that con you
Into thinking you're the one
That can do what's never been done
That can win what's never been won
Meantime life outside goes on
All around you.

You lose yourself, you reappear
You suddenly find you got nothing to fear
Alone you stand with nobody near
When a trembling distant voice, unclear
Startles your sleeping ears to hear
That somebody thinks They really found you.

A question in your nerves is lit
Yet you know there is no answer fit to satisfy
Insure you not to quit
To keep it in your mind and not fergit
That it is not he or she or them or it
That you belong to.

Although the masters make the rules
For the wise men and the fools
I got nothing, Ma, to live up to.

For them that must obey authority
That they do not respect in any degree
Who despise their jobs, their destinies
Speak jealously of them that are free
Cultivate their flowers to be
Nothing more than something
They invest in.

While some on principles baptized
To strict party platform ties
Social clubs in drag disguise
Outsiders they can freely criticize
Tell nothing except who to idolize
And then say God bless him.

While one who sings with his tongue on fire
Gargles in the rat race choir
Bent out of shape from society's pliers
Cares not to come up any higher
But rather get you down in the hole
That he's in.

But I mean no harm nor put fault
On anyone that lives in a vault
But it's alright, Ma,
if I can't please him.

Old lady judges watch people in pairs
Limited in sex, they dare
To push fake morals, insult and stare
While money doesn't talk, it swears
Obscenity, who really cares
Propaganda, all is phony.

While them that defend what they cannot see
With a killer's pride, security
It blows the minds most bitterly
For them that think death's honesty
Won't fall upon them naturally
Life sometimes Must get lonely.

My eyes collide head-on with stuffed graveyards
False gods, I scuff
At pettiness which plays so rough
Walk upside-down inside handcuffs
Kick my legs to crash it off
Say okay, I have had enough
What else can you show me?

And if my thought-dreams
could be seen
They'd probably put my head
in a guillotine
But it's alright, Ma,
it's life, and life only.


Δεν τρέχει τίποτα Μάνα. Απλώς αιμορραγώ.

Το σκοτάδι στο διάλειμμα του μεσημεριού,
σκιάζει ακόμα και το ασημένιο κουτάλι,
τη χειροποίητη λεπίδα, το μπαλόνι του μικρού παιδιού.
Σβήνει τον ήλιο και το φεγγάρι
κι’ εσύ μαθαίνεις πολύ γρήγορα,
πως δεν ωφελεί να προσπαθείς να καταλάβεις.

Αιχμηρές απειλές αψηφούν με καταφρόνια
Τις παρατηρήσεις αυτοκτονίας να ξεσκίζονται
Από το χρυσό επιστόμιο του τρελού.
Το τρύπιο κέρας παίζει χαμένα λόγια
Που αποδείχτηκαν προειδοποιήσεις.
Ξεκούραστη η γέννηση, κουραστικός ο θάνατος.

Η σελίδα του πειρασμού, φεύγει πετώντας από την πόρτα
Την ακολουθείς και βρίσκεσαι στον πόλεμο.
Παρατηρείς καταρράκτες που βρυχώνται από οίκτο.
Θέλεις να βογκήξεις, αλλά όχι όπως πριν,
Γιατί ανακαλύπτεις πως δεν θα είσαι,
παρά μόνο ένας ακόμα που κλαίει.

Γι’ αυτό, μη φοβηθείς
αν ακούσεις κάποιον ξένο ήχο στα αυτιά σου.
Δεν τρέχει τίποτα μάνα. Απλώς αναστενάζω.

Τους ίδιους ιδιωτικούς λόγους
Σπουδαίους ή ασήμαντους,
Μπορείς να δεις σε νίκες προειδοποιητικές, σε ήττες,
Όπως στα μάτια εκείνων που φωνάζουν
Για να κάνουν όσους θα έπρεπε να σκοτωθούν, να σέρνονται.
Ενώ άλλοι, λένε πως δεν μισούν τίποτα άλλο, παρά μόνο το μίσος.

Λέξεις απογοητευμένες, γαβγίζουν σαν σφαίρες
Καθώς οι θνητοί θεοί σκοπεύουν το στόχο τους
Φτιάχνοντας τα πάντα από πιστόλια –παιχνίδια που σπιθοβολούν.
Ως και Χριστούς στο χρώμα της σάρκας,
Που φωσφορίζουν στο σκοτάδι.
Χωρίς να ψάξεις πολύ, είναι εύκολο να δεις
Ότι σχεδόν τίποτα δεν έχει απομείνει ιερό.

Ενώ οι ιεροκήρυκες κηρύττουν για σκοτεινά πεπρωμένα,
Και οι δάσκαλοι διδάσκουν πως η γνώση περιμένει
να σε οδηγήσει σε πιάτα με εκατοντάδες δολάρια,
η καλοσύνη κρύβεται πίσω από τις πύλες της.
Αλλά ακόμη και αυτός ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών,
Θα πρέπει κάποτε να σταθεί γυμνός.

Αν και οι δρόμοι του νόμου έχουν εδραιωθεί,
Μόνο από τα κόλπα των ανθρώπων πρέπει να ξεφύγεις.
Και δεν τρέχει τίποτα μάνα. Θα τα καταφέρω.

Ενώ η ζωή συνεχίζει το δρόμο της έξω και τριγύρω σου,
Διαφημίσεις σε εξαπατούν και σε κάνουν να πιστεύεις
ότι εσύ είσαι ο μόνος που θα καταφέρει ότι δεν κατάφερε κανείς.
Ότι θα κερδίσεις ότι δεν κερδήθηκε ποτέ.

Χάνεσαι και παρουσιάζεσαι ξανά.
Ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.
Είσαι μόνος. Στο πλάι σου κανείς.
Μα να μια μακρινή φωνή τρεμουλιαστή και μπερδεμένη
Ξαφνιάζει τα κοιμισμένα σου αυτιά
Και ακούς πως κάποιος πιστεύει ότι σε βρήκε στ’ αλήθεια.

Κάποιο ερώτημα ανάβει στα νεύρα σου,
Αλλά ξέρεις πως δεν υπάρχει απάντηση ικανή να σε γεμίσει,
Να σε σιγουρέψει να μην παραιτηθείς,
Να το κρατήσεις μέσα στο μυαλό σου κι’ όχι να το ξεχάσεις,
Ότι δεν ανήκεις ούτε σ’ αυτόν, ούτε σ’ αυτήν, ούτε σ’ αυτό.

Αν και οι αφέντες φτιάχνουν τους κανόνες
για τους σοφούς και τους βλάκες,
εγώ δεν έχω τίποτα μάνα που να ζω γι’ αυτό.

Για όσους πρέπει να υπακούν την εξουσία
που δεν εκτιμούν καθόλου,
Για όσους μισούν τις δουλειές τους και τη μοίρα τους,
Για όσους ζηλεύουν εκείνους που είναι ελεύθεροι
Και κάνουν ότι κάνουν μόνο και μόνο
Για να μην είναι τίποτα παραπάνω
Από την ίδια τους την επένδυση.

Ενώ μερικοί βαφτισμένοι χωρίς αρχές
Με τυπικές γιορταστικές γραβάτες
Μασκαρεμένοι σε κοσμικές λέσχες,
Επαναστάτες που θέλουν να κρίνουν ελεύθερα,
Δεν λένε τίποτα άλλο, παρά μόνο ποιον να κάνεις είδωλό σου
Και να λες ο θεός να τον έχει καλά.

Ενώ αυτός που τραγουδάει με φλογισμένη γλώσσα,
Και λαρυγγίζει στις χορωδίες των απόκληρων
Με τη φάτσα του στραπατσαρισμένη
Από τις τανάλιες της κοινωνίας,
Δεν νοιάζεται να ανέβει πιο ψηλά,
Παρά μόνο να κατεβεί πιο χαμηλά ακόμη,
Στην τρύπα που βρίσκεται.

Εγώ βέβαια, ούτε κακό θέλω να κάνω,
Ούτε ευθύνες να ρίξω
Σε οποιονδήποτε ζει μέσα σε κάποια τρύπα.
Αλλά δεν τρέχει τίποτα μάνα,
αν μπορώ να τον ευχαριστήσω.

Γριές κυρίες περιορισμένες στο σεξ, δικαστές,
Έχουν το θράσος να προβάλλουν κάποια αόριστα ήθη,
Να κατηγορούν και να χαζεύουν,
Ενώ το χρήμα δεν μιλάει, αλλά βρίζει.
Ποιος αλήθεια νοιάζεται για την αισχρότητα;
Τα πάντα είναι προπαγάνδα και κίβδηλα.

Σ’ αυτούς που υπερασπίζονται ότι δεν μπορούν να δουν,
Με μια σίγουρη αλαζονεία φονιά,
Τους τη δίνει κατακέφαλα πολύ πιο άγρια
Όταν πρόκειται για όσους πιστεύουν
Ότι ο θάνατος δεν θα πέσει πάνω τους.
Καμιά η ζωή πρέπει να γίνεται μοναχική.

Τα μάτια μου σκοντάφτουν πάνω σε κατάμεστα νεκροταφεία.
Κάλπικοι θεοί, γρατζουνάω τη μικρότητα
που παίζει τόσο βάναυσο παιχνίδι.
Περπατάω ανάποδα φορώντας τις χειροπέδες μου
Κλωτσάω με τα πόδια μου για να τις σπάσω.
Λέω: “Eντάξει. Μπούχτισα. Τι άλλο έχετε να μου δείξετε;”

Κι’ αν μπορούσε κανείς να δει τις οπτασίες μου,
Ίσως να μου έπαιρναν το κεφάλι στην καρμανιόλα.
Μα δεν τρέχει τίποτα μάνα. Αυτή είναι η ζωή. Αυτή είναι.

Χωρίς σχόλια!!! Τι να πει κανείς άλλωστε; Τα λέει όλα!!!

ακόμα ένα μοναδικό ποίημα...

θέλω να προσθέσω κάτι για την κατάληξη του δεύτερου στίχου, που είναι οι
δυο πιο αγαπημένες μου γραμμές:

he not busy being born
is busy dying

orfeus, το μεταφράζεις "ξεκούραστη η γέννηση, κουραστικός ο θάνατος". αφού μιλά για κουτάλι και λεπίδα στον προηγούμενο στίχο, το λαμβάνουμε ως αναφορά στα ναρκωτικά, που όντως οδηγούν σε έναν "κουραστικό θάνατο"

αν απομακρυνθούμε λίγο απο το συγκεκριμένο προς το γενικό, η προειδοποίηση του ποιητή είναι πως "αυτός που δεν είναι απασχολημένος με το να ζεί, απασχολείται με το θάνατό του", πεθαίνει.

Στο γενικό πήγα κι' εγώ...
Έτσι το εξέλαβα, για να είμαι μέσα σε όλο το πνεύμα του τραγουδιού.

LICENSE TO KILL

Man thinks 'cause he rules the earth he can do with it as he please
And if things don't change soon, he will.
Oh, man has invented his doom,
First step was touching the moon.

Now, there's a woman on my block,
She just sit there as the night grows still.
She say who gonna take away his license to kill?

Now, they take him and they teach him and they groom him for life
And they set him on a path where he's bound to get ill,
Then they bury him with stars,
Sell his body like they do used cars.

Now, there's a woman on my block,
She just sit there facin' the hill.
She say who gonna take away his license to kill?

Now, he's hell-bent for destruction, he's afraid and confused,
And his brain has been mismanaged with great skill.
All he believes are his eyes
And his eyes, they just tell him lies.

But there's a woman on my block,
Sitting there in a cold chill.
She say who gonna take away his license to kill?

Ya may be a noisemaker, spirit maker,
Heartbreaker, backbreaker,
Leave no stone unturned.
May be an actor in a plot,
That might be all that you got
'Til your error you clearly learn.

Now he worships at an altar of a stagnant pool
And when he sees his reflection, he's fulfilled.
Oh, man is opposed to fair play,
He wants it all and he wants it his way.

Now, there's a woman on my block,
She just sit there as the night grows still.
She say who gonna take away his license to kill?

Ρεβέκκα επειδή έχουν περάσει 4 μέρες και επειδή προσωπικά δεν το ξέρω το τραγούδι σου και δεν έχει γράψει σχόλιο κανείς λέω να περάσουμε στο επόμενο...

Λοιπόν να ένα τραγούδι το οποίο είναι από τα αγαπημένα μου του Ντύλαν και είναι από τα bootleg series.
Την υπόθεση δεν την έχω καταλάβει παρα πολύ καλά, αλλά ελπίζω να με βοηθήσετε.
Ποιητικά πάντως το θεωρώ ένα αριστούργημα.


Blind Willie McTell
---------------------

Seen the arrow on the doorpost
Saying, "This land is condemned
All the way from New Orleans
To Jerusalem."
I traveled through East Texas
Where many martyrs fell
And I know no one can sing the blues
Like Blind Willie McTell

Well, I heard the hoot owl singing
As they were taking down the tents
The stars above the barren trees
Were his only audience
Them charcoal gypsy maidens
Can strut their feathers well
But nobody can sing the blues
Like Blind Willie McTell

See them big plantations burning
Hear the cracking of the whips
Smell that sweet magnolia blooming
(And) see the ghosts of slavery ships
I can hear them tribes a-moaning
(I can) hear the undertaker's bell
(Yeah), nobody can sing the blues
Like Blind Willie McTell

There's a woman by the river
With some fine young handsome man
He's dressed up like a squire
Bootlegged whiskey in his hand
There's a chain gang on the highway
I can hear them rebels yell
And I know no one can sing the blues
Like Blind Willie McTell

Well, God is in heaven
And we all want what's his
But power and greed and corruptible seed
Seem to be all that there is
I'm gazing out the window
Of the St. James Hotel
And I know no one can sing the blues
Like Blind Willie McTell


Υποθέτω ότι οι εικόνες που μας δίνει είναι από την καταπίεση και τον ξεσηκωμό τον μαύρων στην Αμερική. Καταλήγοντας πάντα όμως ότι κανείς δεν τραγουδά τα μπλουζ σαν τον Willie McTell που προφανώς είναι μαύρος.

Δεν ξέρω ποιο στίχο να πρωτοσχολιάσω γιατί μου φαίνεται πανέμορφο όλο το τραγούδι. Ξεχωρίζω τον επίλογο που είναι πολύ δυνατός (Well, God is in heaven.....).

Η στροφή που δεν καταλαβαίνω καλά το νόημά της είναι η προτελευταία (a woman by the river). Ποιος είναι αυτός ο όμορφος άντρας που είναι δίπλα της;
Tα chain gangs τί συμμορίες είναι; Το rebels αναφέρεται στους μαύρους;


Πάντως η μουσική που έχει γράψει είναι απ' τις καλύτερες που έχω ακούσει σε ξένο τραγούδι, μαζί με την ενορχήστρωση και την ατμόσφαιρα. Το πιάνο που παίζει κοντρα-τέμπο σε ορισμένα σημεία, οι κιθάρες πολύ διακριτικά συνδιαλέγονται με το πιάνο με δυο-τρεις νότες κάθε τόσο. Γενικά είναι ένα αριστούργημα που είναι περίεργο ότι βρίσκεται στα bootleg series και όχι σε κάποιον δίσκο.

Αν γνωρίζετε το τραγούδι δώστε μου τα φώτα σας για να δούμε αν πράγματι τα πράγματα είναι όπως τα φαντάζομαι ή αν το έχω πάρει τελείως λάθος...
Για να δούμε...

Blind Willie McTell

Ο Samuel Willie McTell, γεννήθηκε στο Thompson της πολιτείας Georgia τον Μάιο του 1901 και πέθανε τον Αύγουστο του 1959.
Έπαιζε 12χορδη κιθάρα με τα δάχτυλα και η φωνή του όταν τραγουδούσε, είχε “λευκή” χροιά, αλλά “μαύρο” στυλ.
Από το 1927 μέχρι το 1956, ηχογράφησε τραγούδια του σε πολλές εταιρίες με μία ποικιλία ψευδωνύμων. Αυτό το έκανε για να αποφεύγει τις δεσμεύσεις των συμβολαίων που είχε υπογράψει. Άλλαζε λοιπόν ψευδώνυμα, αλλά ποτέ το ύφος και το στυλ του. Ήξεραν λοιπόν όλοι ότι ήταν αυτός, αλλά νομικά, ήταν καλυμμένος. Ένα από αυτά τα ψευδώνυμα, ήταν και το Georgia Sam και ο Dylan αναφέρεται σε αυτό στο τραγούδι “Highway 61 Revisited”/1965.
Τα τραγούδια του δεν ήταν μόνο blues. Έγραφε και ραγκ, αλλά και ποπ και φολκ μπαλάντες.
Οι αναφορές για το πότε τυφλώθηκε διαφέρουν. Άλλοι λένε ότι γεννήθηκε τυφλός και άλλοι επιμένουν ότι έχασε το φως του στα παιδικά του χρόνια. Όποια και να είναι η αλήθεια, παραμένει γεγονός, ότι όταν ξεκίνησε την τραγουδιστική του καριέρα, ήταν ήδη τυφλός και πήγε σε τρία ειδικά σχολεία, για να μάθει να διαβάζει με το σύστημα των τυφλών.
Έμαθε να παίζει κιθάρα από τη μητέρα του και όταν εκείνη πέθανε, ο McTell έφυγε από το σπίτι και έγινε ένας περιπλανώμενος μουσικός παίζοντας με έναν θίασο σε διάφορες πόλεις. Έπαιξε έτσι μαζί με άλλους μπλουζίστες όπως οι Buddy Moss και Curley Weaver. Οι πρώτοι του δίσκοι, ηχογραφήθηκαν στην Victor και στην Columbia το 1927 και το 1928. Από εκείνη την εποχή, μας έρχονται “διαμάντια” όπως τα: "Statesboro Blues," "Mama, 'Tain't Long 'for' Day," και "Three Women Blues." Το 1929 η Columbia κυκλοφόρησε το κλασσικό τραγούδι του McTell, "Broke Down Engine Blues."
Η μουσική του πάντως, δεν κατάφερε να τραβήξει μεγάλη προσοχή και έτσι, μετά το 1949, επέστρεψε στην Ατλάντα όπου συνέχισε να τραγουδάει στους δρόμους.
Ηχογράφησε τον τελευταίο του δίσκο το 1956 και μπήκε στο Blues Foundation's Hall of Fame το 1981.


Blind Willie McTell

Seen the arrow on the doorpost
Sayin' this land is condemned
All the way from New Orlean
To Jerusalem
I travelled through East Texas
Where many martyrs fell
And I know noone can sing the blues like Blind Willie McTell.

arrow on the doorpost:
Υπάρχουν αναφορές ότι έβαζαν διάφορα σημάδια στους καταυλισμούς των σκλάβων. Πού να τρώνε, που να κοιμούνται, που να μην πηγαίνουν κλπ…κλπ… Εμένα μου θυμίζει και το αίμα των αρνιών που έβαζαν οι Εβραίοι στις πόρτες τους στα χρόνια που ήταν σκλάβοι στην Αίγυπτο.

East Texas:
Είναι μία σύγκριση με τον Αμερικάνικο Νότο, Στο Νότο ζούσαν πολλοί μαύροι σκλάβοι που υπέφεραν τα πάνδεινα από τους λευκούς. Πολλοί έχαναν τη ζωή τους και οι υπόλοιποι τους είχαν κάτι σαν θρησκευτικούς μάρτυρες. Όπως ακριβώς συνέβαινε στην Αίγυπτο, όταν οι σκλάβοι Εβραίοι, ονειρεύονταν τη Γη της Επαγγελίας.

Well I heard that hoot owl singing
As they were taking down the tents
The stars above the barren trees
Was his only audience
Them charcoal gypsy maidens
Can strut their feathers well
But nobody can sing the blues like Blind Willie McTell

Tents:
Τσίρκο; Καρναβάλι; Κάποιος περιοδεύων θίασος που ο McTell ακολουθούσε στα χρόνια της περιπλάνησης; Κάτι τέτοιο ασφαλώς. Όπως και να είναι, ο McTell δεν υπήρξε και δεν έγινε ποτέ διάσημος μπλουζίστας όπως οι John Lee Hooker, Robert Johnson, Muddy Waters, κλπ…κλπ… Ήταν απόμακρος. Όπως τα νυχτοπούλια κράζουν μοναχικά τις νύχτες, έτσι κι’ αυτός τραγουδούσε με την κιθάρα του τις νύχτες και τα αστέρια ήταν το κοινό του..

gypsy maidens:
Αφού οι τέντες σημαίνουν περιοδεύοντα θίασο, τότε αυτές είναι οι χορεύτριες που χόρευαν εξωτικούς χορούς και αυτό το "Strut their feathers well" σημαίνει ακριβώς εξωτικούς και ερωτικούς χορούς. Όπως στις παλιές ταινίες οι χορεύτριες χόρευαν τέτοιους χορούς ντυμένες με φτερά, ή κρατώντας φτερά. Ο McTell τα εξέφραζε αυτά στα τραγούδια του, πολύ καλά.

See them big plantations burning
Hear the cracking of the whips
Smell that sweet magnolia blooming
See the ghosts of slavery ships
I can hear them tribes moaning
Hear that undertaker's bell
Nobody can sing the blues like Blind Willie McTell

plantations burning:
Οι φυτείες που καίγονται, σημαίνουν το τέλος του θεσμού της σκλαβιάς στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου.

The cracking of the whips:
Εδώ, έχουμε ένα κοντράστ με την sweet magnolia blooming. Αυτό όμως, δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά μόνο το ότι η “υψηλή κοινωνία” του Νότου, στηρίχτηκε και “πάτησε” πάνω στο θεσμό της σκλαβιάς για να σταθεί. Κοινωνικό κοντράστ.

The slavery ships:
Τα “φαντάσματα” των πλοίων που μετέφεραν σκλάβους, εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα και σήμερα στην Αμερικανική κοινωνία.

Tribes moaning:
Οι φυλές που βογκάνε, μας πάνε πίσω στα πρώτα χρόνια της σκλαβιάς, στην Αφρικανική Ήπειρο. Οι λευκοί, προκειμένου να πάρουν σκλάβους, διέλυαν οικογένειες, εκμεταλλευόμενοι τις διαφορές και την εχθρότητα μεταξύ των φυλών.

The undertaker's bell:
Το κουδούνι του νεκροθάφτη που κλείνει αυτό το κουπλέ, προσθέτει μία θλιβερή νότα στην μαύρη περίοδο της σκλαβιάς και για μια φορά ακόμα, μας λέει, ότι κανείς δεν τραγουδάει τα μπλουζ όπως ο Blind Willie McTell. Κανείς δηλαδή δεν μπορεί να μας περιγράψει αυτή την περίοδο καλύτερα από τον Blind Willie McTell.

There's a woman by the river
With some fine young handsome man
He's dressed up like a squire
Bootleg whiskey in his hand
There's a chain gang on the highway
I can hear them rebels yell
And I know no οne can sing the blues like Blind Willie McTell

Νομίζω ότι αυτή η γυναίκα και αυτός ο νεαρός άνδρας, είναι το ίδιο ζευγάρι που αναφέρεται και σε ένα άλλο τραγούδι του Dylan. Στο “Man in the Long Black Coat”/1989.

Α woman by the river:
Μία πολυπρόσωπη φιγούρα. Νομίζω ότι έχει να κάνει με κίνηση και απόδραση. Με φυγή.

fine young handsome man:
Είναι ο Man in the Long Black Coat που είναι και αυτός fine, young & handsome, αλλά τα πράγματα είναι κάπως δυσοίωνα. Τι κάνει μαζί του αυτή η γυναίκα; Προσπαθούν να ξεφύγουν. Να γλιτώσουν τη ζωή τους. Γύρω τους, ο κόσμος είναι κόλαση.

the bootleg whiskey:
Είναι το αλκοόλ από τα παράνομα αποστακτήρια.

the chain gang:
Η παρέα με τις αλυσίδες μπορεί να είναι φυλακισμένοι που απέδρασαν ή σκλάβοι που δουλεύουν και φτιάχνουν το δρόμο (highway), σε κοντράστ με τους επαναστάτες που διαλύουν τη χώρα.

The rebel yell:
Είναι οι φωνές των επαναστατών, αλλά είναι και αυτό το σπαρακτικό που έχει το blues, που βγαίνει από μέσα σου, όταν είσαι σκλάβος με αλυσίδες και ακούς από μακριά τα ουρλιαχτά των επαναστατών να πλησιάζουν προς το μέρος σου. Ποιος ξέρει τι έχουν στο μυαλό τους. Πηγαία έμπνευση ναι, αλλά και τρόμος.

Well God is in His heaven
And we all want what's his
But power and greed and corruptible seed
Seem to be all that there is
I'm gazing out the window
Of the St. James hotel
And I know noone can sing the blues like Blind Willie McTell

God is in His heaven:
Ο Θεός είναι στον Παράδεισό του και όλοι θέλουμε να πάμε εκεί, αλλά στην πράξη….κολλάμε!!! Στην πράξη κολλάνε και οι πολιτικοί προκειμένου να προωθήσουν τα συμφέροντα που εξυπηρετούν. Το ίδιο έκαναν και όλοι αυτοί οι υπουργοί που πέρασαν, από τα υπουργεία του Νότου. Αναφέρονταν στον Θεό και στη Βίβλο, αλλά η σκλαβιά, παρέμενε σκλαβιά για εκατοντάδες χρόνια.

St. James hotel:
Εδώ έχουμε έναν Dylan στο παράθυρο του ξενοδοχείου St. James, να αναλογίζεται όλα αυτά και να δηλώνει με σιγουριά, ότι κανείς δεν μπορεί να τα πει καλύτερα από τον Blind Willie McTell.

Και το “ειρωνικό” της όλης υπόθεσης, είναι ο Dylan δηλώνει σε κάθε του φινάλε, ότι μόνο ο McTell μπορεί να τραγουδήσει και να μας περιγράψει τα γεγονότα (γι’ αυτό άλλωστε τον ονόμασαν prophet/bluesman), αλλά ο Dylan τα τραγουδάει και τα περιγράφει. Και έχουμε εδώ, ένα από τα καλύτερά του τραγούδια. Και ο ίδιος ο Dylan εξ άλλου, υπήρξε περιπλανώμενος μουσικός και σαν Rolling Stone που είναι, μπορεί εύκολα να μπει σ’ αυτό το πετσί. Αυτή η Rolling Stone ματιά του, είναι ο αγαπημένος του τρόπος να μας περιγράφει μία ιστορία και αυτός ο τρόπος, αυτό το ποιητικό ταλέντο, είναι και η αιτία που ο Δάσκαλος αποκαλείται Prophet/Singer.

Αυτά…

Δώστε μου ….κι’ άλλα!!!

blues=μελαγχολία, πόνος και η μουσική έκφραση αυτών. κανείς δε μπορεί να τραγουδίσει τα blues σαν κάποιον που έζησε τον πόνο. αφού μιλάμε για σκλαβιά, και ο dylan δεν είναι Αφρικανο-Αμερικάνος, 'χρησιμοποιεί' τον Willie McTell ως πειστήριο για την αυθεντικότητα των δικών του blues και παίρνει το ρόλο του μεσολαβητή μεταξύ των Αμερικανών και των Αφρικανών.

woman by the river
μια απο τις πιο σκληρές δουλειές που έκαναν οι σκλάβες ήταν να πλένουν τα ρούχα στο ποτάμι, να τα στίβουν με τα χέρια, να τα κουβαλούν. στο ποτάμι τραγουδούσαν, και τα δάκρυά τους έπεφταν στο ποτάμι - river of tears
το ποτάμι είναι ακόμα ένας χώρος όπου οι ιδιοκτήτες των φυτείων ξεμονάχιαζαν τις σκλάβες, κι αυτές δεν μπορούσαν να ξεφύγουν, ήταν μόνες τους, κουρασμένες απο το κουβάλημα, οι φωνές τους δεν ακούγονταν.

το ποτάμι είναι και χώρος λύτρωσης, και πόνου. μπορείς να ξεφύγεις απο το ποτάμι, το βλέπεις να κυλάει, κάπου πηγαίνει, στην ελευθερία ... αλλά και δίπλα στο ποτάμι, στις καλαμιές, κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει αν είσαι σκλάβα και ο ιδιοκτήτης σου έχει κέφια...

Πετάει η ...ομάδα!!!