Έχουμε μάθει να ζούμε;

Πολλές φορές, αναλλωνόμαστε στο να πετύχουμε τους στόχους μας, και να αποκτήσουμε όσα ονειρευόμαστε. Πόσοι όμως απο μας, ξέρουμε να ζούμε την κάθε μέρα, και την κάθε στιγμή; Γιατί να χάνουμε τελικά την ουσία της ζωής; Μήπως πρέπει αυτό να αλλάξει, και πριν απο όλους και όλα, να κοιτάξουμε και λίγο τον εαυτό μας;

Μάλλον πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε τον εαυτό μας, τις ανάγκες και τις επιθυμίες του . Αν το καταφέρουμε αυτό είναι πολύ πιθανό να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε και τους άλλους . Το θέμα είναι να μην χάσουμε το μέτρο και φροντίζουμε ΜΟΝΟ για την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών ,

Αυτή η ιδιότητα δεν μαθαίνεται. Είμαστε κρίκος στην αλυσίδα της ζωής, είτε ισχυρός είτε ανίσχυρος.

Time will tell...

Όταν ο άνθρωπος από τη γεννηση του μαθαίνει στα υλικά αγαθα και οι αρχες του αφορουν μονο το πως να γίνει κάποιος γιατι έτσι πρέπει και πως να κερδισει περισσοτερα και ας πατησει πανω απο πτωματα τοτε όλοι εμεις είμαστε υπέυθυνοι για το που παει η ζωή μας

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : benthic στις 19-09-2008 10:17 ]

γιατι πρεπει να εχουμε χασει την ουσια της ζωης?

και ποια ειναι η ουσια ? για τον καθενα ειναι εντελως διαφορετικη

εγω την εχω βρει και φυσικα ζω καθε στιγμη με τα καλα και τα κακα

Αυτό που μαθαίνεται δεν είναι η ζωή, την οποία ούτως ή άλλως δεν γνωρίζουμε, αλλά οι τρόποι επιβίωσης, η ανθρωπιά, η κοινωνικοποίηση, ο σεβασμός και όλες οι ανθρώπινες αξίες. Η ζωή διδάσκει με τον τρόπο της όλα τα παραπάνω, δεν τη μαθαίνει κανείς καθαυτή, παρά μόνο τις παραμέτρους της. Αυτός είναι και ο λόγος που το δικαίωμα στη ζωή είναι το ανώτερο ΔΟΓΜΑ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στα υπόλοιπα συμφωνούμε.

Κι υστερα...θεωρεις οτι αναλωνεσαι οταν αφιερωνεσαι στο να πετυχεις στοχους και να κανεις ονειρα να βγουν αληθινα?Εγω θα λεγα πως το αντιθετο ακριβως σημαινει να 'αναλωνεται' καποιος...με το να καθεται και να 'ζει την καθε του στιγμη' χαζολογωντας δεξια και αριστερα σε ανουσια πραγματα...

Η ζωη ειναι ανηφορες κατηφορες...Αν θες να εχεις καπου καπου ξεκουραστη διαδρομη,κατηφορικη τοτε φροντισε να εχει προηγηθει πριν μια ανηφορα...Με πιο απλα λογια:Αυτος που ξερει να ζει ειναι εκεινος που κανει ενα τετοιο συγκερασμο χρονου που θα αφιερωσει σε διασκεδαση και αντιστοιχα χρονου για να παραγει ωφελιμο εργο προς κατακτηση στοχων και ονειρων,ωστε να μη νοιωθει πιεσμενος...ΟΛα χρεαιζονται στη σωστη δοση...

ΟΧΙ

Δεν νομίζω πως έχουμε μάθει να ζούμε.Μόνο να παραπονιόμαστε ξέρουμε χωρίς να κοιτάμε να χαρούμε την ζωή μας!

Επιστροφή στα απλά... Όταν πάψεις να θεωρείς δεδομένα όσα έχεις γύρω σου, μπορεί να προχωρήσεις λιγάκι περαπέρα..

Εγω νομιζω οτι δεν εχουμε μαθει να ζουμε μεσα σε μια κοινωνια!!!

Οι απαιτήσεις της καθημερινότητας είναι αυτές που σιγά σιγά σε ωθούν να κάνεις πράγματα που ίσως να αλλοτριώσουν με τον καιρό το εγώ σου, χωρίς εσύ να το καταλάβεις εκείνη τη στιγμή...Κάτι που μακροχρόνια φαίνεται, αλλά όταν το καταλάβεις...Θα έχεις ήδη χάσει την ουσία...