Η ώρα είναι περίπου 11:30...Παρασκευή βράδυ....Τα φώτα χαμηλώνουν...Ο κόσμος σιωπά....Η πενταμελής ορχήστρα έχει ήδη πάρει τη θέση της στη σκηνή...Ο Μανώλης Χατζημανώλης στέκεται πίσω από το μικρόφωνο και με την τρομπέτα του ξεκινά μια γνωστή μελωδία...
"Μικραίνει ο κόσμος κι η θάλασσα γίνεται κήπος..." και συνεχίζει τραγουδώντας a capella το κομμάτι....
"Μ'ένα τσιγάρο , όταν νυχτώνει..." και στη θέση του πιάνου ακούγεται η κλασσική κιθάρα του Κώστα Ματσίγκου....
Μυσταγωγία...
Τα τύμπανα χτυπάνε στο ρυθμό του τσάμικου...Δίπλα στο Μανώλη η Μαρία...Απαστράπτουσα....
"Το κοφτερό να πάει βαθιά..." και τα φώτα ανάβουν...
Ο Χατζημανώλης είναι σπουδαίος τραγουδιστής...Δεν θυμίζει και δεν μιμείται....
"Εξαιρετικά εξελίσσιμη" αποκαλεί τη Μαρία ο Γιώργος Τσάμπρας που κάθεται δίπλα μου...Κι έχει δίκιο...Η Μαρία αποδίδει με εξαιρετικό τρόπο τις επιτυχίες του πατέρα της...Σήμερα είναι καλύτερη από ποτέ...
Το ίδιο και ο Γεράσιμος, που καλωσορίζει τον κόσμο με το "Κάπου νυχτώνει" για να συνεχίσει με "Χάντρα στο κομπολόι σου" αλλά και "Σαν σβησμένο καρβουνάκι"...Το τελευταίο του πάει, ίσως, περισσότερο απ'όλα...Το "έχει" το απτάλικο ο Μάκης...
Τα μεγάλα τραγούδια του Σταύρου διαδέχονται το ένα το άλλο...Επιτυχίες της "πρώτης γραμμής" αλλά και "Σύννεφο και συννεφάκι", "Όμως δεν ξέρω", "Αν βαρέθηκες κυρία"...και
"Κάπου στα Πετράλωνα ένα χελιδόνι,
έφερε την Άνοιξη , έστησε φωλιά..."
Και πόσα άλλα δεν έχουν μείνει έξω από το πρόγραμμα...Το αιώνιο πρόβλημα των συναυλιών με τα τραγούδια του Σταύρου...Ποιο τραγούδι να βγάλεις...Ευτυχώς θα εναλλάσονται στις επόμενες μέρες για να μην ακούγονται συνέχεια τα ίδια....Είναι ένα τραγούδι, μου λέει ο Γιώργος ο Τσάμπρας, το "Όταν ήμουνα μικρή" (Μάριον Σίβα-1964) που , σίγουρα, πρέπει να γνωρίσει καινούργια εκτέλεση...
Εκείνη την ώρα ξεκινά το "Νά'τανε το '21"...
"Αυτό σίγουρα δεν χρειάζεται νέα εκτέλεση..." μου λέει... 
Στο "Μεθοκόπι" η ορχήστρα μπαίνει από λάθος τόνο....Ο Γεράσιμος προσπαθεί να τραγουδήσει, κάτι που φυσικά είναι αδύνατον στο συγκεκριμένο τόνο, για να σχολιάσει:
"Γιναμε και Μαρία Κάλλας σήμερα..." 
Ο Παύλος Παφρανίδης "κεντάει" μοναδικά ταξίμια στο μπουζούκι του...
Και λίγο πιο πίσω η Αιμιλία παρακολουθεί συγκινημένη...Μετά το "Είσαι ωραία σαν αμαρτία" ο Γεράσιμος τη ρωτά:
"Για σένα το έγραψε αυτό ο Σταύρος;"
"Όλα τα έγραψε για μένα" απαντά εκείνη...
Στην κατάμεστη "Αίγλη" που θυμίζει μικρό κλειστό Ηρώδειο, ο κόσμος έχει γίνει μια παρέα...Μια οικογένεια....Μ'ένα στόμα, μια φωνή :
"...και με γλυκό χαμόγελο, μια καληνύχτα πες μου..."
Καληνύχτα Σταύρο...Αν τα βλέπεις όλα αυτά, σίγουρα θα είσαι ευτυχισμένος, όπου κι αν είσαι....
