Όσο περνάν τα χρόνια, τόσο περισσότερο καταλήγω στο συμπέρασμα, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κατανοήσω πως σκέφτεται και λειτουργεί το άλλο φύλο. Ευτυχώς που κατάφερα τουλάχιστον, να κατανοήσω μια εκπρόσωπο, του αποκαλούμενου ασθενούς φύλου.
ΤΟ 39% ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΣΥΖΥΓΟΙ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ ΝΑ ΤΙΣ ΧΤΥΠΟΥΝ.
ΑΠΕ Πέμπτη, 21 Οκτωβρίου 2004
Περίπου το 40% των γυναικών στην Τουρκία πιστεύει ότι οι σύζυγοί τους "έχουν το δικαίωμα" να τις χτυπούν για διάφορους λόγους, επειδή παραμελούν τα παιδιά τους ή επειδή απλά "σηκώνουν κεφάλι" , σύμφωνα με έρευνα, την οποία επικαλείται σήμερα το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή. Η έρευνα για τη συζυγική βία την οποία πραγματοποίησε πανεπιστήμιο της Αγκυρας Χατζετεπέ και χρηματοδοτήθηκε από την τουρκική κυβέρνηση, αλλά και με ευρωπαϊκούς πόρους, έδειξε ότι το 39% των άνω των 8.000 παντρεμένων γυναικών που ερωτήθησαν, πιστεύουν ότι οι σύζυγοί τους, σε ορισμένες περιπτώσεις "έχουν το δικαίωμα" να τις χτυπούν.
μεγάλο θέμα άνοιξες...
εγω νόμιζα πως οι γυναίκες το πίστευαν αυτο για το "ισχυρό" φίλο.
Για κάνε μια έραυνα και θα δεις....
Παρεπιπτόντως, εδω δεν είναι Tουρκια...
Φίλε yianni,
δηλαδή μπροστά σε αντίστοιχη έρευνα στην Τουρκία, που θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι 100% του ανδρικού πλυθυσμού θεωρεί φυσιολογικό να χτυπάει τη γυναίκα του θα αισθανόσουν την ίδια έκπληξη?
Ή θα μπορούσες εύκολα να κατανοήσεις το ανδρικό φύλο?
Δε νομίζω ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με συμπεράσματα για τις αντιλήψεις του γυναικείου φύλου, αλλά με τον πολιτισμό και την κουλτούρα ενός άλλου έθνους. Κατά πόσον η κουλτούρα αυτή μας εκφράζει ή όχι, είναι άλλο θέμα...
Quote:
|
Το μέλος yiannisyiannis στις 21-10-2004 στις 15:09 έγραψε:
Όσο περνάν τα χρόνια, τόσο περισσότερο καταλήγω στο συμπέρασμα, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κατανοήσω πως σκέφτεται και λειτουργεί το άλλο φύλο. Ευτυχώς που κατάφερα τουλάχιστον, να κατανοήσω μια εκπρόσωπο, του αποκαλούμενου ασθενούς φύλου.
ΤΟ 39% ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΣΥΖΥΓΟΙ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ ΝΑ ΤΙΣ ΧΤΥΠΟΥΝ.
ΑΠΕ Πέμπτη, 21 Οκτωβρίου 2004
Περίπου το 40% των γυναικών στην Τουρκία πιστεύει ότι οι σύζυγοί τους "έχουν το δικαίωμα" να τις χτυπούν για διάφορους λόγους, επειδή παραμελούν τα παιδιά τους ή επειδή απλά "σηκώνουν κεφάλι" , σύμφωνα με έρευνα, την οποία επικαλείται σήμερα το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή. Η έρευνα για τη συζυγική βία την οποία πραγματοποίησε πανεπιστήμιο της Αγκυρας Χατζετεπέ και χρηματοδοτήθηκε από την τουρκική κυβέρνηση, αλλά και με ευρωπαϊκούς πόρους, έδειξε ότι το 39% των άνω των 8.000 παντρεμένων γυναικών που ερωτήθησαν, πιστεύουν ότι οι σύζυγοί τους, σε ορισμένες περιπτώσεις "έχουν το δικαίωμα" να τις χτυπούν.
|
|
Quote:
|
Το μέλος yiannisyiannis στις 21-10-2004 στις 15:09 έγραψε:
Όσο περνάν τα χρόνια, τόσο περισσότερο καταλήγω στο συμπέρασμα, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κατανοήσω πως σκέφτεται και λειτουργεί το άλλο φύλο. Ευτυχώς που κατάφερα τουλάχιστον, να κατανοήσω μια εκπρόσωπο, του αποκαλούμενου ασθενούς φύλου. |
|
Quote:
|
Το μέλος XeniaRodo στις 21-10-2004 στις 15:34 έγραψε:
εγω νόμιζα πως οι γυναίκες το πίστευαν αυτο για το "ισχυρό" φίλο.
Για κάνε μια έραυνα και θα δεις... |
|
Σας διαβεβαιώ ότι ισχύει και το ένα και το άλλο
Τώρα...για να απαντήσω στην απορία σου, Γιάννη μου...Αν θεωρείς περίεργες τις γυναίκες στην Τουρκία που το 40% εξ αυτών θεωρούν ότι οι άντρες τους έχουν το δικαίωμα να τις χτυπούν...εμένα μου φαίνεται ακόμα πιο περίεργο που αν αντίστοιχα γίνει μια έρευνα για τους άντρες στην ίδια χώρα, πολύ πολύ περισσότερο από το 40% των ανδρών θα θεωρούν ότι δικαιωματικά μπορούν να δέρνουν τις συμβίες τους...Οπότε, δεν έχει να κάνει με τις γυναίκες το θέμα...Γιατί να θεωρήσουμε ότι οι γυναίκες έχουν περίεργα γούστα κι όχι και οι άντρες που την βρίσκουν να δέρνουν το ταίρι τους;
Σοφία, με πρόλαβες και, μέχρι να κάνω copy/paste τα posts του Γιάννη και της Ξένιας, δεν πρόλαβα να δω την απάντησή σου...
"Οι άνθρωποι που πετυχαίνουν σ' αυτόν τον κόσμο είναι αυτοί που προχωρούν και διαλέγουν τις συνθήκες και τις περιστάσεις που θέλουν, κι όταν δεν τις βρίσκουν, τις δημιουργούν." (George Bernard Shaw)
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Giorgos on 21-10-2004 16:09 ]
Η αλήθεια είναι ότι το έχουν συνηθίσει, έχουν μεγαλώσει έτσι γενιές ολόκληρες, είναι κομμάτι του ένστικτού τους.
Και η φυσική άμυνα του ανθρώπινου οργανισμού προκειμένου να συνηθίσει κάτι που γνωρίζει ότι δε μπορεί να το αλλάξει, είναι να ψάξει να βρει την οποιαδηποτε ικανοποίηση σε αυτό!
Είναι μια συνηθισμένη πράξη που έχουν μάθει να την περιμένουν, αλλά και να την προκαλούν όταν πιστεύουν ότι ο άντρας τους δεν ασχολείται αρκετά μαζί τους.
Γιατί, αν συμμορφώνονταν μετά από κάποια χρόνια με τις απαιτήσεις του συζύγου τους πως γίνεται να εξακολουθούν να τρωνε ξύλο;
Όλοι οι λαοί είναι ίσοι, ανωτερότητα πνεύματος δεν έχουμε ούτε εμείς οι Έλληνες ούτε κανείς άλλος λαός. Αυτά τα έλεγε κι ο Θουκυδίδης πριν χιλιάδες χρόνια, αλλά ποιος τον διαβάζει σήμερα.
Δηλαδή οι Τουρκάλες δικαιολογούνται επειδή είναι κατώτερες ή επειδή στη χώρα τους κυριαρχεί η κουλτούρα του ξύλου! Δεν στέκει σύμφωνα με τις δικές μου αντιλήψεις αυτή η συλογιστική.
Ποιος μίλησε για ανωτερότητα λαών; Εδώ μιλάμε για παιδεία, που είναι καθαρά επίκτητη κι όχι έμφυτη. Καθαρά θέμα συνήθειας και μάλιστα συνήθειας αιώνων. Ακριβώς το ίδιο θα συνέβαινε αν κάναμε την ίδια έρευνα σε άντρες και γυναίκες επί Τουρκοκρατίας π.χ. (αν και εδώ που τα λέμε, δε χρειάζεται να πάμε μακριά...ακόμα και στις μέρες μας σε πολλά μέρη της επαρχίας οι γυναίκες δέχονται το ξύλο και οι άντρες τους θεωρούν ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους...).
Η παιδεία Γιώργο δεν είναι η κύρια έκφραση της πνευματικότητας ενός λαού;
Λοιπόν, ξεκίνησα αυτό το θέμα, με απώτερο σκοπό όχι να κατηγορήσω το γυναικείο φύλο, αλλά να πυροδοτήσω τις αντιδράσεις των κυριών εδώ μέσα, σχετικά με κάποιες συνήθεις αψυχολόγητες γυναικείες συμπεριφορές κι εκφράσεις, που κατά καιρούς όλοι έχουμε βιώσει. Να ακούσουμε κάποιες απόψεις γι’ αυτές τις ακρότητες.
Βεβαίως και οι άντρες έχουν αντίστοιχες συμπεριφορές, αλλά δεν είναι το θέμα μας εδώ. Δηλαδή μια γυναικεία διαστροφή δικαιολογείται αν υπάρχει και μια αντίστοιχη αντρική; Τι σόι λογική είναι αυτή; Επειδή δηλαδή οι Τούρκοι αρέσκονται να δέρνουν, δικαιολογούνται οι Τουρκάλες που αρέσκονται να τις τρώνε; Εδώ δεν κάνουμε διαγωνισμό ανάμεσα στα δύο φύλα για να δούμε ποιο είναι το καλύτερο, αυτά είναι εφηβικά παιχνίδια. Κουβέντα κάνουμε, αλλά αν κάποιος ή κάποια θέλει να πει τις απόψεις του και για τις αντίστοιχες περίεργες συμπεριφορές του ανδρικού φύλου, μπορεί κάλλιστα να ανοίξει ένα σχετικό topic.
Θα συμφωνήσω ότι το συγκεκριμένο θέμα έχει παραπάνω σχέση με την κουλτούρα/κοινωνία της Τουρκίας και όχι με την φύση του γυναικείου φύλου
yiannisyiannis, σε πολλές φυλές της αφρικής, και σε τριτοκοσμικές χώρες συμβαίνει το εξής: οι γυναίκες πρέπει να 'ράβονται' απο κάτω, διότι πρώτον δεν είναι 'σωστό' να έχει η γυναίκα τον έρωτα ως απολαυστική εμπειρία και δεύτερον αν δεν είναι΄σφικτή' τότε δεν μπορεί να 'εξυπηρετήσει' τον άντρα της.
αυτές τις κοπέλλες δεν τις 'ράβουν' σε νοσοκόμείο γιατροί, αλλα όπου λάχει και όπως λάχει. μια κοπέλλα την έραψαν τόσο πολύ που δεν μπορούσε να δεί περίοδο κάθε μήνα. ως αποτέλεσμα, η κοιλιά της μεγάλωνε με την πάροδο του χρόνου. οι γονείς της βλέποντάς το αυτό, συμπέραναν οτι είναι έγκυος, άρα πρέπει να πεθάνει. και έτσι έγινε.
που θέλω να καταλήξω? αυτή η κοπέλλα πίστευε πως όντως είναι έγκυος, πως κάτι λάθος έχει κάνει, πως είναι ντροπή η ζωή της για την ίδια και τους γονείς της ... ποιό είναι το συμπέρασμα, ότι 'έχει περίεργα γούστα?'
οι γυναίκες κάνουμε πολλά 'περίεργα' πράγματα, αλλά μάλλον διάλεξες λάθος παράδειγμα για την έναρξη τέτοιας συζήτησης
Quote:
|
Το μέλος yiannisyiannis στις 21-10-2004 στις 16:49 έγραψε:
Δηλαδή μια γυναικεία διαστροφή δικαιολογείται αν υπάρχει και μια αντίστοιχη αντρική; Τι σόι λογική είναι αυτή; Επειδή δηλαδή οι Τούρκοι αρέσκονται να δέρνουν, δικαιολογούνται οι Τουρκάλες που αρέσκονται να τις τρώνε;
|
|
Αν είναι δυνατόν να θεωρήσουμε το συγκεκριμένο παράδειγμα διαστροφή!!!
Κανείς βέβαια δεν δικαιολογείται , ούτε ο Τούρκος που θα ασκήσει σωματική βία πάνω στη συζυγό του. αλλα ούτε και η Τουρκάλα που θα την δεχθεί ως κάτι φυσικό ή ίσως σε κάποιες περιπτώσεις να την επιζητήσει κιόλας. Το θέμα όμως είναι ότι γι'αυτούς, και για πολλούς άλλους λαούς, κάτι τέτοιο θεωρείται απολύτως φυσικό. Είναι μέρος της κουλτούρας τους, είναι συνήθεια αιώνων. Και τέτοιες συνήθειες δύσκολα αλλάζουν. Ιδιαίτερα σε έναν λαό που κατά τη γνώμη μου υστερεί κάπως σε θέματα παιδείας.
Ασ σκεφτούμε λιγάκι, τι ποσοστό του γυναικίου πληθυσμού της Τουρκίας, έχει πάει σχολείο, έχει αποκτήσει τουλάχιστον μια βασική εκπαίδευση! Για να μην μιλήσω για ανώτερη εκπαίδευση...αφήστε το καλύτερα! Δεν λέω βέβαια ότι παιδεία = εκπαίδευση , αλλά παίζει κι αυτή ένα μεγάλο ρόλο, έτσι δεν είναι?
Γιάννη, με συγχωρείς...αλλά εδώ δε μιλάμε για το αν οι γυναίκες αρέσκονται στο να περνάνε 2 ώρες στο μπάνιο για να ετοιμαστούν, ούτε αν βάφουν τα νύχια τους την ώρα που μιλάνε στο τηλέφωνο και ενώ ταυτόχρονα διαβάζουν Cosmopolitan και βλέπουν τον Brad Pitt στην τηλεόραση. Εδώ μιλάμε για...ωμή βία... Βία που έχει τις ρίζες της στις πατριαρχικές κοινωνίες, κατάλοιπο αιώνων βασισμένο στην διαφορά στη ρώμη και στη σωματική διάπλαση μεταξύ των δύο φύλων. Δεν έχει να κάνει με τα βίτσια που έχουν οι γυναίκες, ούτε αντίστοιχα με τους άντρες που "όταν βλέπουν μπάλα, γίνονται τελείως αναίσθητοι" ή που "όταν πίνουν μπύρες με τους φίλους τους και τρώνε πίτσα γίνονται τελείως γουρούνια" και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.
Αυτό που συμβαίνει με τους άντρες και τις γυναίκες σε χώρες με χαμηλότερο επίπεδο παιδείας συνέβαινε ακριβώς το ίδιο από την Αρχαιότητα μέχρι την Αναγέννηση (και όχι μόνο) με τους δούλους, που υποστήριζαν ότι έχει δίκιο ο αφέντης τους που τους χτυπάει. Μέχρι που ξυπνούσαν επιτέλους και άρχισαν τις επαναστάσεις, για να φτάσουμε σήμερα να λέμε ότι ευτυχώς η δουλεία έχει καταργηθεί (τουλάχιστον επίσημα...). Η Σοφία αναρωτήθηκε για το επίπεδο παιδείας των γυναικών στην Τουρκία. Το 20% εξ αυτών δεν γνωρίζουν καν ανάγνωση και γραφή.
Ο καθένας συμπεριφέρεται όπως μάθει και όπως συνηθίσει, Γιάννη. Εδώ δε μιλάμε για σαδομαζοχιστικές προτιμήσεις. Μιλάμε για τον νόμο του ισχυρού. Αν εσύ ήσουν δούλος και μάθαινες από το περιβάλλον σου να υπακούς τον αφέντη σου, πιθανότατα θα μάθαινες να σκύβεις και το κεφάλι και να δικαιολογείς την βία εις βάρους σου. Είτε έτσι είτε αλλιώς, θα έτρωγες ξύλο. Το 39% των γυναικών στην Τουρκία απλά έμαθε να το δέχεται.
Θεωρείς αυτό που συμβαίνει στην Τουρκία "περίεργο γούστο"; Παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα από την Καινή Διαθήκη, από την Α' Καθολική Επιστολή του Αποστόλου Πέτρου, για να σου δείξω πόσο "ενθαρρύνονται" οι ανίσχυροι για να κερδίσουν την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους και πόσο δικαιολογείται η βία στο όνομα του Θεού, με την αιτιολογία ότι...ευαρεστείται κι από πάνω:
"Οι δούλοι ας υποτάσσονται εις τους κυρίους τους με φόβον Θεού, όχι μόνον στους καλούς και επιεικείς κυρίους, αλλά και εις τους στρεβλούς και δυστρόπους. Διότι τούτο προσελκύει την εύνοιαν του Θεού, εάν με τη συνείδηση ότι ο Θεός το θέλει και ευαρεστείται με αυτό, υποφέρη κανείς λύπας, πάσχων αδίκως. Διότι ποια δόξα σας ανήκει, εάν δείξετε υπομονήν, όταν σφάλλετε, και δια τα σφάλματά σας σας δέρουν εις το πρόσωπον; Εάν όμως δείξετε υπομονήν, όταν μολονότι πράττετε το καθήκον σας προς τους κυρίους σας, καταπιέζεσθε από αυτούς και υποφέρετε, τούτο είναι αρεστόν ενώπιον του Θεού. [...] Όπως οι δούλοι εις τους κυρίους τους, έτσι και αι γυναίκαι ας υποτάσσωνται εις τους συζύγους τους."
Μήπως και ο Απόστολος Πέτρος είχε κι αυτός..."περίεργα γούστα";
Το νόημα από αυτά είναι το εξής: οι νόμοι και οι αντιλήψεις διαμορφώνονται ανάλογα με τις συνήθειες και τις ανάγκες κάθε εποχής. Αλλιώς, με την λογική που αναφέρεις, ξέρω και για έναν Χίτλερ. Αυτός να δεις πώς την έβρισκε και τι "περίεργα γούστα" είχε.
--
"Οι άνθρωποι που πετυχαίνουν σ' αυτόν τον κόσμο είναι αυτοί που προχωρούν και διαλέγουν τις συνθήκες και τις περιστάσεις που θέλουν, κι όταν δεν τις βρίσκουν, τις δημιουργούν." (George Bernard Shaw)
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Giorgos on 22-10-2004 01:25 ]
Quote:
|
Το μέλος Giorgos στις 22-10-2004 στις 01:07 έγραψε:
[I]
Ο καθένας συμπεριφέρεται όπως μάθει και όπως συνηθίσει, Γιάννη. Εδώ δε μιλάμε για σαδομαζοχιστικές προτιμήσεις. Μιλάμε για τον νόμο του ισχυρού. Αν εσύ ήσουν δούλος και μάθαινες από το περιβάλλον σου να υπακούς τον αφέντη σου, πιθανότατα θα μάθαινες να σκύβεις και το κεφάλι και να δικαιολογείς την βία εις βάρους σου. Είτε έτσι είτε αλλιώς, θα έτρωγες ξύλο. Το 39% των γυναικών στην Τουρκία απλά έμαθε να το δέχεται.
[Ι]
|
|
Συμφωνω απόλυτα και εχω να προσθέσω πως απλώς το δέχονται. Αυτό δε σημαίνει πως τους αρέσει κιόλας. Απλά θεωρούν τους εαυτούς τους κατώτερα όντα και ότι αυτό που τους συμβαίνει είναι το φυσιολογικό και το υγειές. Και δεν μπορουν να παραπονεθούν και σε κανέναν, διότι ακόμα και οι μητερες αυτων των γυναικών έτσι θεωρούν οτι είναι το σωστο και οταν μεχρι και η μητέρα σου θεωρεί οτι είναι λογικό να σε δέρνουν τότε τι;;;; Και μεγαλο ρολο παίζει και ο θρησκευτικος φανατισμος. Εχει τυχει να διαβάσω βιβλίο (πραγματική ιστορία)που το εγραψε αμερικανίδα που παντρεύτικε ιρανό και σε ένα ταξιδι αναψυχής στη χώρα του "αγαπημένου" της την κράτησε εκει με το ζορι και το πιο συγκλονιστηκό δεν ήταν η περιγραφη του πως τις φερόταν αυτός αλλά πως το αντιμετόπιζαν οι γυναίκες συγγενεις του. Μιλάμε για χώρες που βάση θρησκειας οι γυναίκες είναι μηδενικά και το υποστηρίζουν και οι ίδιες με φανατισμό...
Τωρα αν θελετε να μιλήσουμε για γυναικεία διαστροφή η λέξη είναι μια: ΑΠΟΤΡΙΧΩΣΗ!!! Θες κι άλλο. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αντιπροσωπευτικο
Το όνειρο του Αδη είναι ο ουρανός... (σσ. Ολοί ονειρεύονται να φτάσουν στην κορυφή!)
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: katerina on 22-10-2004 10:12 ]
Quote:
|
Το μέλος katerina στις 22-10-2004 στις 10:09 έγραψε:
Εχει τυχει να διαβάσω βιβλίο (πραγματική ιστορία)που το εγραψε αμερικανίδα που παντρεύτικε ιρανό και σε ένα ταξιδι αναψυχής στη χώρα του "αγαπημένου" της την κράτησε εκει με το ζορι και το πιο συγκλονιστηκό δεν ήταν η περιγραφη του πως τις φερόταν αυτός αλλά πως το αντιμετόπιζαν οι γυναίκες συγγενεις του. Μιλάμε για χώρες που βάση θρησκειας οι γυναίκες είναι μηδενικά και το υποστηρίζουν και οι ίδιες με φανατισμό... |
|
"Ποτέ χωρίς την κόρη μου" της Μπέτι Μαχμουντί, εκδόσεις Ψυχογιός.
Συγκλονιστικές περιγραφές για τις αντιλήψεις των ίδιων των γυναικών στο Ιράν για τη θέση τους στην κοινωνία και απέναντι στους συζύγους τους και πώς κανείς μαθαίνει όχι απλά να υποτάσσεται αλλά και να του αρέσει και να το υποστηρίζει κι από πάνω...
Vana
22.10.2004, 12:05
Όλα ξεκινούν από τη δομή και τον τρόπο λειτουργίας καθε οικογένειας.
Πώς είναι δυνατον ενα μωρό, ενα παιδί, μια έφηβος, μια νέα γυναίκα όταν σε όλα αυτά τα στάδια της ζωής της δεχεται, σωματική και όχι μονο βία, γιατί συνήθως συνοδεύεται και από ψυχολογική, πώς μπορεί να μάθει να ζει αλλιώς?
Το 90% των περιπτώσεων παιδιών που μεγαλώνουν σε τέτοιο περιβάλλον,
τα αγόρια θα μιμηθούν τον πατέρα τους και θα διαιωνίσουν το κακό και τα κορίτσια κατα πάσα πιθανότητα θα δέχονται το ξύλο και τον εξεφτελισμό από τον σύζυγο. Πόσο μάλλον σε μία κοινωνία όπου δεν υπάρχει παιδεία αλλά κυριαρχείται η ανατολίτικη αντίληψη της υπεροχής του αντρικού φύλου και της κατωτερότητας του γυναικείου όπως η Τουρκική κοινωνία. Πού θα βρουν βοήθεια και υποστήριξη αυτές οι γυναίκες, οι έφηβοι ώστε να ξεφύγουν από αυτά τα πρότυπα ζωής?
Η διαστροφή βαρύνει αυτούς που πράττουν το έγκλημα της βίας πάνω σε μια αθώα παιδική ψυχή. Τα υπόλοιπα είναι συνέπειες αυτής της διαστροφής.
Κι επειδή τα τραγούδια τα λένε πάντα καλύτερα...Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, "Για ένα κομμάτι ψωμί", από τα "Ζεστά Ποτά" φυσικά. Προσέξτε την τελευταία στροφή:
Για ένα κομμάτι ψωμί δε φτάνει μόνο η δουλειά
για ένα κομμάτι ψωμί πρέπει να δώσεις πολλά
Δε φτάνει μόνο το μυαλό σου, δε φτάνει μόνο το κορμί σου
το πιο σπουδαίο είναι η ψυχή σου, δικέ μου
έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία, δε φτάνει μόνο η δουλειά
Θα σου κρεμάσουνε μια μπάλα και θα τραβιέσαι μ' αυτή μέρα νύχτα
έχεις κανάλι πολύ να τραβήξεις μέχρι να πάψεις να λες "μα τι τρέχει"
έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία, δε φτάνει μόνο η δουλειά
Για ένα κομμάτι ψωμί δε φτάνει μόνο η δουλειά
για ένα κομμάτι ψωμί θα πιεις φαρμάκια πολλά
θα σε πετάνε από δω κι από κει, θα λαχανιάζει η ψυχή σου
θα φτύσεις αίμα από το στόμα, δικέ μου
έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία, δε φτάνει μόνο η δουλειά
Για ένα κομμάτι ψωμί θα 'χεις ξεχάσει πολλά
για ένα κομμάτι ψωμί θα 'χεις πληρώσει ακριβά
Και κάποια μέρα θα σε λύσουν, μα θα φοβάσαι να φύγεις, θα τρέμεις
θα σε κλωτσάνε και θα σ' αρέσει, δικέ μου
σαν το σκυλί τους θα σ' έχουν δικέ μου
μα δε θα έχεις ψυχή να το νοιώσεις
θα είναι για σένα αργά...
Quote:
|
"Ποτέ χωρίς την κόρη μου" της Μπέτι Μαχμουντί, εκδόσεις Ψυχογιός.
Συγκλονιστικές περιγραφές για τις αντιλήψεις των ίδιων των γυναικών στο Ιράν για τη θέση τους στην κοινωνία και απέναντι στους συζύγους τους και πώς κανείς μαθαίνει όχι απλά να υποτάσσεται αλλά και να του αρέσει και να το υποστηρίζει κι από πάνω...
[/I]
|
|
Έχει γυριστεί και ταινία, λιγότερο καλή από το βιβλίο βέβαια.
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: jorge on 22-10-2004 14:03 ]
Είμαι σίγουρη πως αν η ιδια έρευνα γινόταν και στην Ελλάδα στις αρχες του προηγούμενου αιώνα η απάντηση δυστυχώς θα ήταν η ίδια!Και αυτό βέβαια δεν οφείλεται στο ότι η πνευματικότητα των Ελλήνων και δη των Ελληνίδων ήταν κατώτερη τότε!Οι γυναίκες μάθαιναν από μικρές ότι ήταν κτήματα των ανδρών,αρχικά του πατέρα τους και στη συνέχεια του άντρα τους,και έτσι θεωρούσαν απόλυτα φυσιολογικό(φυσιολογικό,όχι ευχάριστο!)να τις μεταχειρίζονται όπως αυτοί ήθελαν,αφού θεωρούσαν ότι αυτοί είχαν πάντα δίκιο!Σε μια χώρα λοιπόν όπως η Τουρκία που,κυρίως λόγω θρησκείας,έχουν τις αντιλήψεις που υπήρχαν στην Ελλάδα πριν ενα αιώνα αυτές οι αντιλήψεις θεωρούνται "λογικές" σύμφωνα με τα ακεί δεδομένα!Αρα αυτό δεν ειναι μαζοχισμός των γυναικών απλώς έχουν γαλουχηθεί με μαζοχιστικές απόψεις και βέβαια παράλογες.....Αυτά τα ολίγα και από μένα!
