Πουθενά δεν επιτέθηκα στην μπάντα αυτή, για ξαναδιαβάστε λίγο προσεκτικότερα αυτή τη φορά το προηγούμενό μου post...
Βλέπω πως, το να λέει κανείς την αρνητική (αλλά όχι επιθετική) άποψή του για μια μπάντα έχει καταντήσει πλέον να θεωρείται κόμπλεξ... perfect!!!
Είναι δυνατόν κάποιος να έχει για όλους και για όλα θετικές γνώμες? Ασφαλώς και όχι. Άλλοι την εκφράζουν κι άλλοι όχι. Κι αν εγώ επιλέγω να λέω την αρνητική άποψη που έχω, για μια μπάντα λ.χ. -και δη νεαρή που μόλις ξεκίνησε-, μόνο καλό θα κάνει σ' αυτή την μπάντα.
Πως θα κάνει καλό? Είναι απλό. Δε νομίζω να χρειάζονται αυλοκόλακες τα παιδιά αυτά (Rosebleed), χρειάζονται και τις "απέναντι" γνώμες, για να προβληματιστούν, να σκεφτούν, να δουν τί κάνουν καλά και τί λάθος. Αποτέλεσμα? Θα γίνουν καλύτεροι! ...και τους το εύχομαι!
Όσο για τις προσωπικές "επιθέσεις" που διάβασα πιο πάνω, εντάξει, τι να κάνουμε, συμβαίνουν αυτά, δεν πειράζει.
Κι όσο δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι, τόσο αναγκάζομαι... Το 'χω ξαναπει, σαν ακροατής και μόνο -που έχω όλο το δικαίωμα νομίζω- κρίνω πως αυτό που ακούω και βλέπω απ' αυτή την μπάντα δεν μου αρέσει. Από που κι ως που χρειάζεται να είμαι ο Μοτσαρτ για να μπορώ να πω την άποψή μου? Τα "όσα δεν φτάνει η αλεπού" και τα "κομπλεξικός", λοιπόν, είναι άκυρα και σας τα επιστρέφω.
Και για το τέλος, κάτι που μου ήρθε στο μυαλό όσο σκεφτόμουν αυτά περί εμπορικής απήχυσης και διαχείρισης της απήχυσης γενικότερα (που δεν εναντιώθηκα σ' αυτήν, απλά διευκρίνησα τη διαφορά μεταξύ αυτής και της ουσιαστικής καλλιτεχνικής απήχυσης).
"It's hard to believe, but the heighest point of your popularity can be the same time the lowest point for your personality." Eddie Vedder, singer of Pearl Jam, 1993.
Ας το κρατήσουν αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού, μπορεί και να τους χρειαστεί κάποτε...