683 online · 210.828 μέλη
Είμαστε ακόμα από 19 εώς 28... δηλαδή στη καλύτερη ηλικία...
Θα θέλαμε να θυμόμαστε τις μουσικές εκείνης της εποχής αλλά ήμασταν πολύ μικροί για να έχουμε τέτοιες αναμνήσεις (αν και το Sweet Dreams των Eurithmics ηχεί ακόμα στα αυτιά μας, γιατί μπορούσαμε να έχουμε γλυκά όνειρα)...
Ήμασταν στην τελευταία δεκαετία που προλάβαμε Κρυφτό, Κυνηγητό, Κλέφτες κι Αστυνόμους κ.α. ...
Βλέπαμε Στρουμφάκια, Thundercats, Κabamaru και Candy Candy και όχι Pokemon, Digimon και Yu Gi Oh...
Παίζαμε με Playmobil και LEGO και όταν θέλαμε ποδόσφαιρο υπήρχε ακόμα κάποια αλάνα να μας δεχθεί...
Τρώγαμε καραμελάκια ΡΕΖ, γαριδάκια Extra και Φοφίκο...
Βλέπαμε εκπαιδευτική τηλεόραση στην ΕΡΤ1 και Φρουτοπία και του κουτιού τα παραμύθια...
Επίσης κάναμε ακόμη παιδικά πάρτυ στα σπίτια μας και δεν τρέχαμε σε κάθε τυχαίο παιδότοπο...
Δεν γεννηθήκαμε μέσα στην Τεχνολογία αλλά την ανακαλύψαμε σε μία καλύτερη ηλικία - χωρίς να είναι η μοναδική επιλογή διεξόδου μας από την καθημερινότητα...
Τις πρώτες πορνό ταινίες τις βλέπαμε σαν κλέφτες στο Βίντεο του Μπαμπά, όχι όπως τώρα που με ένα κλικ τα παιδάκια βρωμίζουν την ψυχή τους...
Ακούγαμε τη φωνή του άλλου όταν παίρναμε τηλέφωνο μέχρι που μας έφαγαν τα SMS...
Παίρναμε εκατομμύρια φακελάκια με αυτοκόλλητα Panini και όταν μας τύχαινε κάποιο σπάνιο το δείχναμε σε όλο το σχολείο...
Παίρναμε κουλούρια και λουκουμάδες με ζάχαρη από το κυλικείο και όχι τυποποιημένες τυρόπιτες...
Τρώγαμε Κουκουρουκου και Σοκοφρέτες...
Κάναμε ψεύτικα τατουάζ από τις τσίχλες...
Διαβάζαμε Μπλεκ και Σούπερ Κατερίνα... με αγνά μέχρι τότε μηνύματα...και όχι πως θα σου κάτσει η φίλη του φίλου σου...
Τρώγαμε την Φάτσα Μπανάνα από την ΕΒΓΑ και τις γρανίτες Turbo πριν τις καταργήσουν...
Τρώγαμε ακόμη σπιτικό φαγητό...
Πρωτοχρονιά και Ανάσταση καθόμασταν με την οικογένεια μας και δεν τρέχαμε 00.01 στο πρώτο κλαμπ να τσακίσουμε Mojito, space kai Cuervo...
Ζήσαμε και πρωταθλήματα άλλων ελληνικών ομάδων (και όχι μόνο του Ολυμπιακού ;) )...
Είδαμε τα πρώτα Χρυσά σε Ολυμπιακούς αγώνες με την Βούλα Πατουλίδου και τον Πύρρο Δήμα...
Τραγουδήσαμε κομμάτια της Χαρούλας, της Αρβανιτάκη αλλά και της Άννας Βίσση που ήταν απίθανα...
Καταφέραμε ίσως να δούμε μια φορά στη ζωή μας την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο σανίδι...
Είδαμε σε πρώτη εκτέλεση απίθανες σειρές ... από το Εκμέκ Παγωτό και τους Απαράδεκτους μέχρι τις Τρεις Χάριτες και τους Μεν και Δεν...
Ξέραμε μόνο τη Μπαλαρίνα και το Μύλο στα Λούνα Παρκ και δεν μας έφευγε η ψυχή στα 3G...
Μας έδιναν ένα πεντοχίλιαρο οι γιαγιάδες και οι παππούδες και νιώθαμε ευτυχισμένοι... Δεν ήμασταν μουρτζούφληδες όπως τώρα που αν πάρουν 20 ευρώ κοιτάζουν με μισό μάτι...
Δεν είχαμε ανάγκη να γίνουμαι ΕΜΟ γιατί ζούσαμε με ευτυχία...
Ακόμα και το Game Boy δεν μας έκλεινε σπίτι... το παίρναμε και τρέχαμε έξω να το μοιραστούμε με τους φίλους μας...
Γράφαμε ακόμη ραβασάκια και δεν κάναμε comment σε Hi5...
Βγαίναμε με τα ποδήλατα στο δρόμο και δεν κινδυνεύαμε τόσο...
Βλέπαμε τα Νιτζάκια σε βιντεοκασέτες και βλέπαμε και μαζεύαμε τους Κατσίστες--- απίστευτε Χαλ Χόγκαν και Ντόλαρ μαν...
Θυμάστε τους Ευχούλιδες?
Χάρρυ Κλύν σόου και Δέκα Μικροί Μήτσοι...
Παίρναμε τα μικρά μερεντάκια με το πλαστικό κουταλάκι και όταν πρωτοκυκλοφόρησαν τα κρουασάν είχαμε ψαρώσει...
Κόντρα Πλακέ, Τροχός της Τύχης, Μέγκα Μπάγκα, 'Αλλα Κόλπα (Ά ρε Βλάσση)...
Τα σόου της Ρούλας Κορομηλά και το Ciao Ant1...
Ghostbusters- Karate Kid - ET - Home Alone - Γκούνις - Σεξογήινη (Ποιός δεν είχε κολλήσει με την Κίμ Μπάσιτζερ;)
Carousel και Disney club στο Mega...
Παίζαμε Μήλα - Σχοινάκι - Μακριά γαϊδούρα
Βλέπαμε Transformers - GIJo - Rambo - Αστυνόμο Σαΐνη
Προλάβαμε όλη την εξέλιξη του Χτυποκάρδια στο Μπέβερλυ Χιλς και το Baywatch καθώς και τον Ιππότη της Ασφάλτου...
Τραγουδήσαμε "Το νού σου κύριε οδηγέ" και χορέψαμε λαμπάντα...
Πίναμε SINALCO...To θυμάστε ρε παιδιά;
Πηγαίναμε στα "Ηλεκτρονικά" και παίζαμε Super Mario, Sonic, Mortal Compact, Streetfighter, Bubble Bubble, Tetris, Arcanoid, Top Gun και στα πλοία τρέχαμε να βρούμε που τα έχουν κρυμμένα...
Οι γονείς μας δεν ανησυχούσαν αν θα γυρίσουμε σώοι όπως τώρα... Ματώναμε τα γόνατα μας και συνεχίζαμε το παιχνίδι...
Φορούσαμε μπότες Wermacht και μπουφάν FLY ενώ είχαμε μπλουζάκια με τον Fido Dido...
Βλέπαμε Tom & Jerry, Looney toones, Bugs Bunny και Coyte με το Bippp Bippp...
Θυμάστε τα καραμελάκια που όταν τα έβαζες στο στόμα ανατινάσσοταν; Και τη μόδα με τις τσίχλες Shock, το σπανάκι του Ποπάυ και τα τσιγάρα του Αστερίξ;
Τρώγαμε Smarties...
Παίζαμε Μπουκάλα και Θάρρος ή Αλήθεια...
Πατούσαμε τα κουτάκια από τα αναψυκτικά και περπατούσαμε σαν να ήταν τακούνια...
Παίζαμε με την Τσουλήθρα με τα πιγκουινάκια και με τα όπλα και τις μπάλες NERF...
Κάναμε απίστευτες πλάκες με τις μπουγελόφατσες και τα μπουγέλα γενικά στα σχολεία...
Βλέπαμε Μαγκάιβερ και Φλας...
Παίρναμε τα φακελάκια που είχαν τα πατίνια με διάφορες φιγούρες και τις Κωλοφωτιές (Πυγολαμπίδες)...
Διαβάζαμε Ποπάυ και Τιραμόλα...
Πίναμε Carnation και Dolca και τρώγαμε Veloutela της ΦΑΓΕ...
Ντυνόμασταν Νιτζα, Καουμπόυ και Ρομπέν των Δασών τις Απόκριες και όχι Πίκατσου και Μπομπ Σφουγγαράκης...
Ψάχναμε για αυτοκόλλητα και τάπες στα γαριδάκια...
Είχαμε τα κλασσικά walkman με τα ακουστικά με το σφουγγαράκι στο πλάι και με το ζόρι χωρούσαμε στη τσέπη μας δύο κασέτες...
Κάναμε κοπάνες για να παίξουμε ποδόσφαιρο και όχι για να πάμε στα WEB και στα InSpot...
Βλέπαμε το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι...
Παίζαμε με τους Φωτεινούλιδες και την Πατατο-οικογένεια...
Βλέπαμε Αυθαίρετους, Ρετιρέ και Μικρομεσαίους...
Συνωστιζόμασταν στα Βίντεο Κλαμπ, για να πάρουμε κασέτες με τον Μουστάκα, τον Τσάκωνα, τον Ταμτάκο και τους νέους τότε Μιχαλόπουλο, Γαρδέλη, Ψάλτη και Στίβ Ντούζο...
Παίζαμε ακόμα με μπίλιες...
Παίζαμε με τα ΥΠΕΡΑΤΟΥ καρτελάκια... αυτοκίνητα-πλοία-Αεροπλάνα
Παίρναμε τα φακελάκια με τις φάρσες, μελανό μάτι, σκουλήκια στο νερό, τρύπιο δάχτυλο και άλλα πολλά...
Είχαμε τις χλαπάτσες...
Πιάναμε 4-4 τα Μιράντα Παπαδοπούλου και τα βουτούσαμε στο γάλα...
Bλέπαμε Power Rangers - Sailormoon - Batman - Spiderman - Dragonball...
Τρώγαμε Derby της ΙΟΝ και τσίχλες Big Babol...
To πρώτο μας ηλεκτρονικό το Atari και ακολούθησαν NES, Super Nintendo, Mega Drive...
Βλέπαμε Παντρεμένους με παιδιά και τσαντιζόμασταν που η μαμά μας ήθελε να βλέπει Ατίθασα Νιάτα και Τόλμη και Γοητεία...
Τρώγαμε τα λαστιχένια αρκουδάκια και τα μπουκαλάκια της Κόκα Κόλα...
Παίρναμε την τσίχλα σωληνάριο και τα γλειφιτζούρια κραγιόν...
Πηγαίναμε στα μηχανήματα που έβγαζαν τα μπαλάκια με τα δωράκια και είχαμε αγωνία τι θα πετύχουμε...
Τρώγαμε Φουντούνια- Δρακουλίνια- Πακοτίνια και Λόττο...
Λέγαμε 6 αριθμούς για το νεόφερτο τότε Λόττο στους γονείς, αλλά ποτέ δεν μας κάθισαν ;( ...
Παίρναμε Ξυστό και αν μας έπεφτε ένα κατοστάρικο, παίρναμε άλλο ένα και το χάναμε και αυτό...
Είδαμε να ξεφυτρώνουν καρτοτηλέφωνα σε όλη την Ελλάδα και κάναμε συλλογή από τηλεκάρτες...
Βάζαμε τα σπορτεξάκια με τα φώτα και είχαμε κολλήσει με τις τσάντες PAXOS...και ξερός...
Παίζαμε με στρατιωτάκια και τους αλεξιπτωτιστές με το πλαστικό αλεξίπτωτο... θυμάστε;
Παίζαμε με τα πλαστικά βατραχάκια που έκαναν τον μυστήριο ήχο...
Παίζαμε τον Γιατρό (τρελή φάση) και μπάσκετ μέσα στο σπίτι με τις κάλτσες...
Βλέπαμε τον Διαμαντένιο κόσμο... με τα δωμάτια και στο τέλος με τη μπάλα με τα ασημένια χαρτάκια...
Βλέπαμε το άλλο με το Πέτρινο άγαλμα στο τέλος που έκανε τις ερωτήσεις...
Βλέπαμε το Φώτα παρακαλώ με τον Μποστατζόγλου και το παιδικό πρόγραμμα με τα κρυμμένα αντικείμενα στις παιδικές χαρές...
Βλέπαμε Μάπετ Σόου...
Παίζαμε το Φωτιά Φωτιά στη πέρα γειτονιά και Σ' αγαπώ Σ'αγαπώ που με βάζεις...
Tις καραμέλες γάλακτος ΚΟΚΟΣ και τα Blu...
Tα σοκολατάκια Noiseta που προσπαθούσαμε να πάρουμε από τη φοντανιέρα της μαμάς...
Το μπισκότο Choco bloom...
Ροκάραμε με το Losing my religion από R.E.M. και συγκινηθήκαμε με το Nothing compares to you της Sinead o'Connor...
Πηγαίναμε ακόμα και βλέπαμε Καραγκιόζη και όταν με το σχολείο μας είχαν πάει να δούμε την Αρκούδα (Θυμάστε;) είχαμε συγκινηθεί πολύ...
Παίρναμε το μπλοκ με τις χειροτεχνίες και με το ασημόχαρτο και το χρυσόχαρτο φτιάχναμε στολίδια τα Χριστούγεννα...
Βλέπαμε Παιχνίδια χωρίς Σύνορα...
Είδαμε Michael Jordan και μαζεύαμε κάρτες ΝΒΑ...
Τρώγαμε Lila Pause και Milka...
Βάζαμε στο γάλα μας για να το πιούμε πιο εύκολα HEMO Caotonic και ήρθε η ώρα να αρπάξουμε το Nesquick...
Το πρώτο μας φιλί δίνονταν με ακούμπισμα των χειλιών και όχι κατευθείαν η γλώσσα στον ουρανίσκο...
Τρώγαμε και τα ΤΙ & ΤΙ...
Βλέπαμε μικρό μου Πόνυ και Αμποτ και Κοστέλλο...
Τρώγαμε γλειφιτζούρια Chupa Chups και Boomer...
Μαζεύαμε καπάκια από αναψυκτικά στα ταβερνάκια που πηγαίναμε με τους γονείς ενώ τώρα μαζεύουν τις μπίλιες από τα μπουκάλια που ανοίγουν...
Θυμάται κανείς τις πορτοκαλάδες με το αλουμινένιο καπάκι;...
Τρώγαμε παγωτά ΑΓΝΟ με την φάτσα με την τσιχλομυτούλα...
Πιάναμε τα καλαμάκια και βάζοντάς τα κάτω από τη μασχάλη, κάναμε τεχνητά Αέρια...
Ακούγαμε Στέφανο Κορκολή, Οmega Vibes, Αλέξια και Κωνσταντίνα...
Βλέπαμε το ΑΡΓΑ και το Μπίγκο με τον Νίκο Μαστοράκη...
Είδαμε χιλιάδες σποτάκια εναντίων των Ναρκωτικών...
Βρέχαμε χαρτοπετσέτες και τις πετούσαμε σε ακαθόριστες πορείες και όποιον έβρισκε...
Παίζαμε με νεροπίστολα...
Βλέπαμε τους Αστρομαχιτές να κυνηγούν τα Γκάγκς...
Βλέπαμε ακόμα Λευκά Χριστούγεννα, πριν οι εποχές γίνουν και αυτές ΕΜΟ...
Παίρναμε το τριπλό πακετάκι με Μερέντα, Μπισκότα και μπαστουνάκια...
Τρώγαμε 10 με τόνο...
Τρώγαμε τυράκια BABYBEL και LA VAS QUI RIT(που το λέγαμε πάντα λαβάς τυρί)...
Διαβάζαμε Αλμανάκο και Σαΐνια...
Τρώγαμε σοκολατίνες και Κορνέδες και όχι κρέπες Σοκό - Μπανά - Μπισκό...
Στο γήπεδο παίρναμε ΚΩΚ και Σάμαλι...
Περνούσε από τα σχολεία ο κλασσικός τύπος με το Σαλέπι...
Τρώγαμε ακόμα παγωτό από τον πλανόδιο, που αν μας συμπαθούσε έβαζε και λίγο παραπάνω...
Βάζαμε κολόνια Μυρτώ...
Λουζόμασταν με Johnson's όχι πια δάκρυα και βάζαμε τραυμαπλάστ με φιγούρες και ας μην είχαμε πληγή...
Τρώγαμε Καραμπόλα, αλλά ανοίγαμε το δωράκι πριν φάμε το παγωτό...
Μασούσαμε τσίχλες STIMOROL και Brooklyn...
Λέγαμε ανέκδοτα με τον Τοτό και τους Πόντιους...και όχι με Ξανθιές
Προλάβαμε Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου και όχι τις τωρινές κόπιες τους, που μας βασανίζουν ανελέητα...
Παίζαμε τα επιτραπέζια της ΜΒ όπως ΗΟΤEL, Μάντεψε ποιος, Το στοιχειωμένο σπίτι...
Είδαμε τον Casper και τον Σκαθαροζούμη...
Περάσαμε την επιδρομή από ψείρες και κόνιδες, και όμως είμαστε εδώ...Το φάρμακο που είχαν οι μαμάδες βρωμούσεεε...
Κάναμε γαργάρες με ACT μετά το τρίψιμο των δοντιών...
Τρώγαμε σοκολάτες ΒRΕΑΚ και όταν βγήκε η λευκή με τα Corn Flakes είχαμε μείνει...
Eίδαμε το Αγάπη μου συρρίκνωσα τα παιδιά και λατρέψαμε τα Cheerios από την σκηνή με τον μπαμπά στο πιάτο...
Τρώγαμε μπισκότα Rondo...και ανοίγαμε πρώτα να φάμε τη σοκολάτα ή τη βανίλια και μετά το μπισκότο...
Λησμονήσαμε και την Φραουλοπατούσα της ΕΒΓΑ...
Bλέπαμε τα Ρακούνς και τον Ντένις τον Τρομερό... Παράλληλα με το Για μπα Ντα μπα Ντου του Φρεντ από τους Flinstones που τα άκουγε μονίμως από την Βίλμα...
Βλέπαμε την σειρά με το ανθρώπινο σώμα και το πως λειτουργεί ο οργανισμός...
Φορούσαμε σπορτέξ Strike και Mitsuko...
Τις τσίχλες μπάλες ποδοσφαίρου και τα σοκολατένια κέρματα τα θυμάστε;...
Τα μπαστουνάκια που είχαν μέσα καραμελάκια και στην κορυφή κάποιο ήρωα του Καραγκιόζη;...
Οι μαμάδες φορούσαν μπλούζες με βάτες και λέγαμε ότι είναι σαν το Ρόμποκοπ...
Τρώγαμε γκοφρέτα SMASH και Serenata...
Τα κοριτσάκια έπαιρναν Αλληλογραφίες με άρωμα και έτρωγαν γλειφιτζούρια με σχήμα πιπίλας... για τώρα ας μη πω καλύτερα...
Βλέπαμε Μικρή Λουλού - Ten Ten και τα Ρώσικα παραμύθια με την μυστήρια μουσική στην ΕΡΤ...
Τα πατουσάκια που βάζαμε μέσα στο φακελάκι με τη ζάχαρη...
Τα καραμελάκια TIC-TAC...
Tραγουδούσαμε το Μ'αρεσει να μη λέω πολλά και το Λιωμένο Παγωτό (που κολλούσε πάντα στο χέρι)...
Ήμασταν κολλημένοι με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου...
Βλέπαμε Sport Billy και ΗΕ-ΜΑΝ...
Κάναμε μανία τα παπούτσια All STAR και τα Dock Martins... ενώ τα αγοράκια μόνο Boxer...
Bλέπαμε το Legends of the Hidden Temple με τις ομάδες των παιδιών...που έμπαιναν στο ναό...
Κλέβαμε από το πορτοφάλι της μαμάς και όχι του γείτονα..
Το σεξ, ήταν ταμπού και κουβέντα στα κρυφά...
Κάθε βράδυ λέγαμε "Καληνύχτα" ένας, ένας και αν δεν τελειώναμε, δεν κοιμόμασταν...
Κοιμόμασταν σε φίλους Σαββάτο βράδυ και το κανονίζαμε από την Κυριακή...
Η γιαγιά τις Κυριακές, έφτιαχνε γλυκό νεράτζι. Και ναι, μας άρεσε...
Όταν μας επισκεπτόταν κάποιος, δεν τον κοιτούσαμε στα χέρια...
Αγοράζαμε καινούρια τετράδια και κάθε χρόνο ορκιζόμασταν ότι θα τα κρατήσουμε καθαρά. 2 βδομάδες μετά είχαν γεμίσει στιχάκια και μηνύματα με τον διπλανό...
Παίζαμε με πλαστελίνες και PLAY DOH...
Ο μπαμπάς στο αυτοκίνητο άκουγε Δήμου, Μάνου και Scorpions
Όταν βλέπαμε προφυλακτικά και τράπουλές με τσόντες, κοκκινίζαμε...
Θεωρούσαμε πορνό την "Γαλάζια Λίμνη"...
Παίρναμε κιμωλίες από τον πίνακα του σχολείου... και λερώναμε ο ένας τον άλλο...
Ερωτευόμασταν και το μάθαινε όλο το τμήμα...
Αργήσαμε να μάθουμε το πώς γίνονται τα παιδιά...ενώ τώρααα...
Βλέπαμε το λικέρ στο σύνθετο του σαλονιού και δοκιμάζαμε...
Χορεύαμε ακόμη μπλουζ στα πάρτυ...
Οι γιαγιάδες μας φορούσαν μαντίλες και έφτιαχναν πίττες ενώ τώρα τις πετυχαίνεις στο ΖΑΡΑ και στα ΛΑΚ...
Τις Κυριακές, σηκωνόμασταν απο νωρίς για να προλάβουμε τα "παιδικά"...
Ζητούσαμε ακόμη για δώρο αυτοκινητάκια τα αγόρια και κούκλες τα κορίτσια...ενώ τώρα ζητούν το νέο Grand Theft Auto για το PSP...
Ζωγραφίζαμε ακόμη σε χαρτί και όχι με προγράμματα στα VISTA...
Τι μόδα με τους πολύχρωμους πηλούς στα σχολεία, τη θυμάστε; ...
Κρεμούσαν οι μαμάδες τη ΒΑΠΟΝΑ στις ντουλάπες και εμείς επηρεασμένοι από τη διαφήμιση φωνάζαμε...θα τη κρεμάσει...
Τα μακρόστενα σωληνάρια που τα κουνούσαμε και βγάζαμε με το κυκλάκι τις φούσκες; ...
Τα παιχνιδάκια με τη μπιλίτσα που προσπαθούσαμε να βρούμε την τρύπα...
Είχαμε κολλήσει τη μανία με τον πολύχρωμο κύβο του Ρούμπικ...
Φτιάχναμε ακόμη παζλ και οι γονείς μας τα έκαναν κορνίζες...
Είχαμε δει όλοι φαντάζομαι τη Γοργόνα και τη Ροξάνη με την Ντάρυλ Χάνα...
Τα κουτάκια της Πεπσι με τα διάφορα σχέδια τα θυμάστε; ...
Τα τρελομπαλάκια τα οποία τα πετούσαμε και τα βρίσκαμε ένα τετράγωνο πιο κάτω...
Τα πανηγύρια στο χωριό που πηγαίναμε μια φορά το χρόνο και τρώγαμε ότι παραδοσιακό υπήρχε...
Τη μανία με τα ΓΙΟ-ΓΙΟ...
Τα ζελεδάκια του Λάβδα που τα παίρναμε με τα σακουλάκια και τις μακρόστενες καραμέλες με τα φρούτα...
Τη πίτσα που τη τρώγαμε σπάνια και κάναμε γιορτή κάθε φορά που μαθαίναμε ότι οι γονείς θα μας πάνε σε πιτσαρία...
Παίζαμε με τα αυτοκινιτάκια που για να μετακινηθούν τους βάζαμε ένα κέρμα...
Θυμάστε τα VIEWMASTER?
Το ζαχαρούχο γάλα Βλάχας και το τρέξιμο που κάναμε για να προλάβουμε μια κουταλιά πριν το βάλει όλο στο γλυκό η μαμά...
Τις Χριστουγεννιάτικες καρτέλες με τους αριθμούς που είχαν σοκολατάκια από πίσω...
Οι γιαγιάδες μας έφτιαχναν πίττες και κουλουράκια, τώρα φτιάχνουν τα νύχια και τα μαλλιά τους...
*[{ Κλείνοντας τα ματιά μου γίνομαι πάλι μικρό παιδί… μπορεί να δακρύζω με όλες αυτές τις αναμνήσεις που πέρασαν και έφυγαν… αλλά και μονό που τις έζησα όταν ανοίγω τα ματιά είμαι με ένα χαμόγελο καρφωμένο στα χείλι…
Κάθε στιγμή που περνάει μου έρχονται ακόμα περισσότερα στο μυαλό…
Πόσο αθώοι ήμασταν…
Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο από την αθωότητα στην πλήρη ενοχή… αλλά τουλάχιστον μας έχουν μείνει κάποια σωσίβια από τα παιδικά μας χρονιά και μπορούμε να βλέπουμε πιο θετικά τα πράγματα που μας συμβαίνουν…
5, 10, 15, 20, 25, 30, 35, 40, 45, 50, 55, 60, 65, 70, 75, 80, 85, 90, 95, 100…
Φτου και βγαίνω…
Βγαίνω από την καθημερινότητα και γίνομαι πάλι παιδί…
Γιατί είμαι ευτυχισμένος που γεννήθηκα αυτή τη δεκαετία και πρόλαβα να ζήσω όλα αυτά…
Κάπου δίπλα μου, από τον Έβρο έως την Κρήτη τα κάνατε και εσείς όλα αυτά που έκανα κι εγώ…
Με λίγα λόγια για αυτούς και για ακόμα περισσότερους λόγους, που θα αναπτυχθούν στη πορεία, γεννηθήκαμε στην καλύτερη δεκαετία...
[Υ.Γ.1 Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ΓΟΝΕΙΣ μας που αποφάσισαν να μας κάνουν τότε... και μας επέτρεψαν να ζήσουμε τόσο ανέμελα και όμορφα παιδικά χρόνια...]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : GEORB στις 01-11-2008 17:19 ]
Πολύ ωραίο ποστ φίλε .... Και ... μού κάνει εντύπωση, πώς τα θυμάσαι όλα αυτά 
????? Πολλά από αυτά που ανέφερες είναι συνδεδεμένα και με τις αναμνήσεις της "δικής μου γενιάς", που γεννηθήκαμε στη δεκαετία του '70 ........
Μπράβο σου για αυτό που σκέφτηκες και κατέθεσες!
Εγώ που είμαι γεννημένος το 1970 νιώθω πιο τυχερός που πρόλαβα κάποια άλλα πράγματα που δεν πρόλαβες εσύ.
Ο αδερφός μου που γεννήθηκε το 1961 θα έλεγε κάτι αντίστοιχο!
Δηλαδή κάθε δεκαετία πίσω και καλύτερα;
Το καλύτερο λοιπόν δεν έχει σχέση με την τεχνολογία αλλά με τον άνθρωπο!
Όσο πιο πίσω πάμε συναντάμε κοινωνικότητα, ανθρώπινη επαφή και ενέργεια.
Όσο προχωράμε όλα αυτά λιγοστεύουν και περισσεύει η απομόνωση το εγώ και η κατανάλωση!
Καληνύχτα «χόμο σάπιεν» - καλημέρα «χόμο – καταναλώτικους»!
Η Θεωρία του Δαρβίνου σε ισχύ!
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : fotis70 στις 01-11-2008 20:05 ]
τα ατομα τα οποια δεν ειχαν την τυχη να ζησουν και να βιωσουν εστω και μερικα απο αυτα που παραθεσα,πιανοντε στις λεπτομερειες.
Pasxalina πιστευω οτι δεν εχει σχεση αν το εκανα copy paste οπως προαναφερεις.
Δες λιγο την ουσια και ασε τις λεπτομερειες.
Για πολλους ολα αυτα ξυπνανε ομορφες αναμνησεις απο τα παιδικα και εφηβικα χρονια.
Foti εχεις δικιο καθε περυση και καλυτερα.
-----------------
Φτιάχνεις όμορφο μέλλον, αν ζεις όμορφο σήμερα. Γιατί το σήμερα γίνεται δυνατό παρελθόν που επιστρέφει και επηρεάζει το αύριο.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : GEORB στις 01-11-2008 21:08 ]
τι πατεντα ειναι αυτη με το κερμα και το αυτοκινητακι??
εμενα γιατι μου ξεφυγε αυτο τοτε??
τα μεχρι στιγμης ποστ δειχνουν οτι οι γενιες 60-70-80 ζησανε αλλα και μεγαλωσανε σε παρομοιες καταστασεις που δεν αλλαζανε τοσο δραματικα απο γενια σε γενια....
η ζωη εγινε πολυ πιο πιεσμενη...οι γονεις δεν μπορουν να ειναι τοσο κοντα στα παιδια....
τα <<παρκαρουν>>στα νετ καφε και στους παιδοτοπους....
οι κοντινες και φιλικες οικογενειακες σχεσεις καταρρευσανε....τοτε μας αφηνανε ελευθερα να παιζουμε στους δρομους η στις αλανες αλλα ξερανε οτι αν παθουμε κατι η μητερα του φιλου μας του γιωργακη π.χ θα μας φροντιζε αλλα και θα μας κατσαδιαζε το ιδιο σκληρα αν καναμε καμια χοντρη μαλακια......ασε και το <<χεσιμο>> απο τους δικους μας το βραδυ οταν θα επεφτε το τηλεφωνημα της μητερας του γιωργακη!!χαχαχαχααχα....
τωρα οι γονεις εχουν να αντιμετωπισουν και την εκπαιδευση των παιδιων τους(που ειναι τοσο απαιτητικη στον ογκο της) να διαχειριστουν τα εξοδα της οικογενειας...τα προσωπικα τους εξοδα...τον ελευθερο χρονο τους(που ειναι ελαχιστος εως ανυπαρκτος)τις δυσκολιες που παντα τυχαινουν..και φυσικα τον χρονο που θα μοιραστουν με τα παιδια αλλα και τον δικο τους χρονο σαν ζευγαρι,,,
τα παιδια δεν ειναι πλεον τοσο ανεμελα οσο εμεις υπηρξαμε....πρεπει να σκεφτουν τι θα κανουν στην ζωη τους απο τα 17 τους.....εγω δεν θυμαμαι να εχω τετοια προβληματα στα 17 μου.....καλουνται να αποφασισουν αλλα και να διαλεξουν τον καλυτερο τροπο επιβιωσης!!
προσεξτε..!!επιβιωσης..!!οχι τροπο ζωης η επαγγελματος..!!
η τεχνολογια και η τριβη με αυτην...τα ερεθισματα που παιρνουν απο την κοινωνια αλλα και απο Μ.Μ.Ε....οι εμπειριες που ζουν τοσο γρηγορα πριν ακομα νιωσουν αναγκη για να της ζησουν..ο καταναλωτισμος....ο καινουριος τροπος ζωης που ειναι 2 ταχυτητων και οχι οπως το ζησαμε εμεις<<καθε πραγμα στον καιρο του>>..
τα παιδια μεγαλωνουν σε μια τρελλα....σε εναν οχετο life style και δηθεν τροπων ζωης και ιδεολογιων...σε εναν κυκλο αιματος του στυλ <ο δυνατοτερος επιζει...ολοι οι υπολοιποι ειναι απλα σκαλοπατια>
ολα αυτα τα ερεθισματα εχουν φυγει απο το πεδιο ελεγχου των γονιων....ειναι μεσα στη ζωη των παιδιων τους...στην καθημερινοτητα τους...στην καθημερινοτητα που πρεπει να βγαλουν και αυτα εις περας...στα προβληματα που εχουν αλλα δεν μπορουν να εκφρασουν βλεποντας οτι κανεις δεν εχει μια λυση η εστω μια καλη κουβεντα να πει....
ουτε καν στους γονεις τους δεν μιλανε...
και πως να μιλησουν οταν ολοι λειπουν για δουλεια....οταν πλεον και οι γονεις εχουν ξεχασει τον ιδιο τους τον εαυτο....οταν το ανελεητο κυνηγι για τα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ εχει κατακεραυνωσει ακομα και την επικοινωνια με τα παιδια τους....
δυστηχως η καθημερινοτητα εγινε οπως εκεινες τις φουτουριστικες ταινιες στα 80ies....θυμαστε?τυπου brazil...ακομα και εκεινη η cyber-punk ταινια με τον mad max περιγραφει την σαρκοφαγια μας....την χωρις ελεος μαχη για επιβιωση....
τα χασματα γενεων παρατηρουνται πλεον σε πολυ πιο συντομα χρονικα διαστηματα....καποτε ητανε περιπου στα 20 χρονια...τωρα ξερετε ποσα???στα 5 μαγκες μου...
γιατι??γιατι δεν υπαρχει χρονος για σκεψη...η κοινωνια δεν σου δινει τροφη για την ψυχη σου....σου δινει φανταχτερα ευκολα στην χρηση πραγματακια να περασεις για λιγο διαστημα τον χρονο σου...να ξεκαυλωσεις και μετα προσω ολοταχως για την επομενη μοδα-τροπο ζωης...
ακομα και εμεις οι <<τελευταιοι ισως ρομαντικοι αλλα αρκετα βρωμικοι>> εχουμε μπει σε αυτον τον κυκεωνα...
τα παιδια των 15-20 χρονων που ζουν αυτη την φρικη ΔΕΝ μπορουν να την διακρινουν γιατι μεγαλωνουνε μεσα σε αυτο...
επιβιωνουν πιο ευκολα απο οτι εμεις αν μας εβαζες στα 15 μας σε μια τετοια κατασταση...
ονειροπολουμε στις δικες μας αναμνησεις....οπως και οι σημερινοι πιτσιρικαδες θα ονειροπολουν στο μελλον...με τοσες διαφορετικες εικονες ομως...
εγω χρησιμοποιω ιντερνετ και μου φαινεται ακομα μεγαλο επιτευγμα....ενας 15ος ομως το παιζει στα δαχτυλα και του φαινεται και λιγο...
οι αναμνησεις οι εικονες και η νοσταλγια για λιγη ανεμελια οπως εσυ την περιγραφεις φιλε μου ειναι δυστηχως ονειρο θερινης νυκτος...
ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙΚΟ ΓΕΛΙΟ...ΚΑΠΟΤΕ ΕΚΕΙ ΑΝΟΙΓΑΜΕ ΑΓΚΩΝΕΣ ΜΥΤΕΣ ΚΑΙ ΓΟΝΑΤΑ...ΚΑΙ Η ΛΥΣΣΑ ΓΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΟΥΣΕ ΤΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ...
ΒΛΕΠΩ ΑΔΕΙΑ ΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ ΜΠΑΛΛΑ...ΠΟΥ ΠΑΙΖΑΜΕ ΞΥΛΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΑ ΠΑΡΕΑ ΘΑ ΠΑΙΞΕΙ ΠΡΩΤΗ(στο τελος παιζαμε μεταξυ μας...αχααχαχαχαχ)
ΠΟΥ ΜΕΤΑ ΕΡΧΟΝΤΟΥΣΑΝ <<ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ>>ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΜΠΕΚΙΑΖΟΜΑΣΤΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥΣ...ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΠΑΡΚΑΚΙ....ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ Η <<ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ>>ΗΤΑΝΕ ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΜΑ...ΟΣΟ ΓΕΛΟΙΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΥΠΗΡΧΕ ΕΝΑΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΤΟΝ ΜΑΘΑΙΝΕΣ,,,ΔΕΝ ΣΟΥ ΜΙΛΑΓΕ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ....
ΑΔΕΙΑ ΤΑ ΣΤΕΝΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΑ ΚΥΝΗΓΗΤΟ...ΚΡΥΦΤΟ....ΦΥΣΟΚΑΛΑΜΟ...ΠΑΤΙΝΙ...ΠΟΔΗΛΑΤΟ...ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΙΕΣ(αυτο απαιτουσε αντανακλαστικα και γερα κοκκαλα..αχαχααχααχαχ)
Η ΕΠΟΧΗ ΑΛΛΑΞΕ,,,,
ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΩΡΙΝΟΥΣ ΕΦΗΒΟΥΣ
ΜΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΠΗΡΡΕΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΣΕΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΠΗΓΕΣ...
Υ.Γδεν συνηθιζω να γραφω τοσο μεγαλα μηνυματα και ζηταω ειλικρινα συγγνωμη απο ολο το musicheaven...αλλα αυτα που εγραψες φιλε μου με συγκινησαν...
Υ.Γ2ΞΕΧΑΣΕΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΓΚΑΛΗ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΑΚΗ ΝΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ ΑΜΥΝΕΣ ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ Η ΕΘΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ...ΧΕ ΧΕ ΧΕ ΧΕ ΧΕ....
.......................με μελαγχολησες πρωινιατικα...!!!
Θεωρούσαμε πορνό την "Γαλάζια Λίμνη"...
(Επισης και το Βασικο Ενστικτο 1 θεωρουσαμε πορνο 
)
γεννηθηκα προς τα τελη της δεκαετιας (87') αλλα εχω ζησει τα περισσοτερα απ'οσα προανεφερες και σκαλωσα τωρα..
Αλλα ολο αυτο το πραγμα ετσι θα πηγαινει...πχ τα παιδια του 2000 θα λενε στα παιδια τους "εμεις βλεπαμε digimon και εσεις βλεπετε παπαρομον (η τι αλλο πιο εντυπωσιακο θα εχει βγει μεχρι τοτε)"
τα παιδια του 2000 θα λενε "εμεις θεωρουσαμε το Σιμπιλ και Μπορις πορνο" (δε θελω να φανταστω ποσο πιο σαπιες τσοντες θα εχουν βγει μεχρι τοτε..!!! 
)
τελος παντων..το σιγουρο ειναι οτι κι εγω ειμαι χαρουμενος που προλαβα να ζησω καπως πιο ανθρωπινα χρονια σαν παιδι.
Τότε γράφαμε τους προβληματισμούς, τους έρωτες και τα πειράγματα στα Λευκώματα. Τώρα στη βιβλιόφατσα - όπως λέει και η Pashalina. Απλά οι εποχές αλλάζουν - λίγο πιο γρήγορα τώρα, η μάλλον τόσο γρήγορα που δεν ξέρεις από που να πρωτοπιαστείς. Το μόνο που είναι κρίμα είναι ότι τα σημερινά παιδιά δεν προλαβαίνουν να είναι παιδιά. Μεγαλώνουν απότομα και καλούνται να ανταπεξέλθουν πολύ γρήγορα σε καταστάσεις αγχωτικές και άγριες!
ΥΓ. Επίσης δεν ανέφερες το Κiss με κουλούρι που έτρωγε το μισό σχολείο και το άλλο μισό αηδίαζε
Κι εγώ μελαγχόλησα (αλλά ίσως και να χάρηκα όταν σκέφτομαι τα αθώα χρόνια που πρόλαβα να ζήσω-δεν θέλω να ακουστώ "μίζερη" βέβαια).
ΥΓ: Inkve ωραία τα λες, προσυπογράφω:)
απιστευτο θεμα,μπραβο!τοσα πραγματα που χανονται στη μνημη και μια αναφορα τους σε κανει να γελας ανεμελα και αληθινα,οπως τοτε.1983 ηταν η δικη μου χρονια και ολα οσα αναφερθηκαν ειναι αναμνησεις των πιο υπεροχων χρονων της ζωης μου!
|
δε μπορώ παρά να...συμφωνήσω!!
Τα καλυτερα χρονια μας ηταν τα παιδικα. Χωρις τεχνολογια,τραγουδια με γαβ-γαβ, με παιχνιδια στους δρομους και αγνη καρδια...80's rocks...!!!
χαχα ναι όντως έτσι είναι... κάναμε τα περισσότερα απο αυτά... εγώ είμαι το 82'... δεν είδα αν το γράφεις αλλά θυμάμαι και ατελείωτες ώρες στα ουφάδικα με τσέπες γεμάτες τα ασημένια 20ρικα, περιμένωντας στη σειρά για το bubble ή το wonderboy... και ομηρικές μάχες στα ξύλινα ποδοσφαιράκια με το κλασσικό συστημα του "χάνει-βάνει" 
χαχαχα
... (εμείς δεν είχαμε pro evolution και playstation τότε!)... και αρκετά πιο άμεση επικοινωνία αφού myspace/msn/internet και κινητά δε τα ξέραμε... Δυστυχώς σήμερα όταν τα λες σε πιτσιρικάδες σε κοιτάνε σα χάνοι... αλλά δε πειράζει, εμείς κάναμε αυτό που ξέχασαν οι νέοι τώρα: ΣΠΑΓΑΜΕ ΠΛΑΚΑ!!!
Υ.Γ. Παίζαμε και "σκοτεινό δωμάτιο"... που κρυβοταν μερικοί μέσα σε ένα δωμάτιο χωρίς φώτα οπλισμένοι με μαξιλάρια και εμπαινε ένας απ΄ έξω και τον έκαναν τουλούμι!!! χαχαχα
-----------------
"Anything is what she is, Anywhere is where she's from, Anything is what she'll be, Anything as long as it's mine..." ->blogs.musicheaven.gr/soulrock<-
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : SouLRocK στις 03-11-2008 10:56 ]
Τρώγαμε ΤΙ και ΤΙ ! Πωωωω τις προάλλες το έλεγα σε 2 φίλους και προσπαθούσα να τους τα θυμήσω
Φωτεινούληδες και Βαβουροπατάτες!!!Τι τέλεια
Πολλές φορές σκέφτομαι πόσο πιο τυχεροί ήμασταν από τα σημερινά παιδιά αλλά μετά ακούω και τους γονείς που αντίστοιχα αναπολούν τις δικές τους "παιδικές ηλικίες" οπότε σκέφτομαι ότι ίσως και τα παιδιά μας βρεθούν να κάνουν το ίδιο . Δυστυχώς ... κάθε πέρσι και καλύτερα . Λίγη ανεμελιά μας λείπει. Είμαστε εγκλωβισμένοι στην καθημερινή πραγματικότητα που στην προσπάθειά μας να την χρησιμοποιήσουμε προς όφελός μας, γυρνάει μπούμερανγκ και μας φθείρει, μας απομακρύνει και καταλήγουμε να απολαμβάνουμε "ΤΑ ΑΓΑΘΑ" (που μόνο αγαθά δεν είναι) μόνοι και έρημοι ...
|
έτσι το παίζατε εσείς το σκοτεινό δωμάτιο??καλά είχε πολλές παραλλαγές,αλλά αυτήν δεν την ήξερα..το αντίθετο θυμάμαι..προσπαθούσαμε να μην μας πιάσει ο ''απ'εξω''και μας αναγνωρίσει...
Γενικά όλα τα υπόλοιπα κάπως έτσι τα θυμάμαι κι εγώ....σημαντική παράλειψη τα stickers με τα άλμπουμ που τα κόλλαγες,ή τα αντάλλαζες αν τα είχες διπλά και τρίδιπλα...α...και απο τα παιχνίδια δεν αναφέρθηκε το UNO..ένα απο τα πιο κλασσικά των '80'ς-90'ς(υπάρχει ακόμα και σήμερα σε διάφορες παραλλαγές)..και η μπάλα με τα κέρατα που ανέβαινες και χοροπήδαγες ''το σπιτικό μεταφορικό μέσο''
-----------------
http://encoremusiceducation.blogspot.com/
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : CROSS στις 03-11-2008 16:12 ]
''Που ναι τα χρονια,ωραια χρονια,που χες λουλουδια μες στην καρδια...''
μερικες φορες σκεφτομαι,να μπορουσα εστω και για μια μερα να γινομουν παλι 6-7-8 χρονων
.Πολυ ωραιο θεμα,μπραβο παιδια!
|
Πωωωω τι θυμηθηκες!
Τη μπαλα με τα κέρατα και τα αυτοκινητακια με τα πεταλ.
Ειναι καταθλιπτικο να πηγαινεις στο παρκο και να βλεπεις 13χρονα να ειναι με τα κινητα τους και οτι αλλο τεχνολογικο και να μην παιζουν παιχνίδια χωρι αξεσουάρ...
Θυμαμαι ανεβαιναμε σε ενα μεγάλο δέντρο, παίζαμε κρυφτό σε 2 τετράγωνα, τα καλοκαίρια μήλα, ψείρες, τζαμί και βαρούσαν οι συναγερμοί από τα αυτοκίνητα όταν πετούσαμε στραβά την μπάλα, μπουγέλο με νερό από μια βρύση στο παλιό μαρμαράδικο πιο πάνω στη γειτονιά, μέχρι αργά το βράδυ που οι μαμαδες βγαίναν στο μπαλκόνι και μας φωνάζαν να πάμε για ύπνο.
ΥΓ: Εχω βαρεθει να παίρνω το κέιμενο σε μαιλ, κι έχει ένα φοβερό γκρουπ στο facebook με φωτογραφίες που σημάδεψαν αυτά τα χρόνια. Αλλα δεν εχω βαρεθει να σκεφτομαι τι ωραία πράγματα κάναμε σαν παιδιά
