Απόσπασμα απο το βιβλίο του Νικόλα Άσιμου "Αναζητώντας Κροκάνθρωπους":
ΤΟ ΤΡΟΧΟΦΟΡΟ
Δε μπαίνω σε λεωφορείο. Δε τα μπορώ. Δε γίνομαι ψάρι σε κονσέρβα εγώ. Γι αυτό και δεν πολυμετακινούμαι. Και κόλλησα Εξάρχεια. Και πηγαίνω με τα πόδια. Το προτιμάω με τα πόδια. Και στου διάλου τη μάνα με τα πόδια, κι ας έχω και το πιτσιρίκι. Πάντως τυχαίνει και το παραβαίνω τούτο δω καταναγκαστικά, καμμιά φορά.
Όπως και τότες που θυμάμαι μπήκα μια φορά στον ηλεκτρικό καπνίζοντας τσιγάρο. Πετάγεται μια κλώσσα, μια καρακάξα γκιόσα και μου λέει να το σβύσω γιατί απαγορεύεται. “Κυρία μου”, της λέω, “εάν σας ενοχλεί το τσιγάρο θα το σβύσω, γιατί δε θα τόθελα ποτέ να ενοχλώ το διπλανό, αλλά ετούτο το ‘απαγορεύεται’ ποτέ δεν το κατάλαβα, ποτέ μου δε το χώνεψα. Καθότι το μυαλό μου είναι λειψό και φτάνει μέχρι τόσο. “Απαγορεύεται”, μου λέει, “Είναι διαταγή εκ της Αστυνομίας”, και “θα καλέσω την Αστυνομία, χίπυ, αλήτη, γύφτε βρωμερέ. Και μίασμα της κοινωνίας”.
Και τότες άναψα και γω κι αφού το είπα φωναχτά πως δε τα χάφτω τούτα εγώ, και πως δε δέχομαι Αστυνομία γω, παπάδες, δικαστές, καθηγητές και βάλε και δε μπορεί μια κλώσσα, μια καρακάξα γκιόσσα να με καταστείλλει και την παρακαλώ να το βουλώσει, γιατί είμαι και τρελλός με δίπλωμα κι αν αυτή έχει την τσιρίδα εύκολη εγώ σαν θέλω ουρλιάζω σαν τον Ταρζάν.
Είπα αυτό που ήτανε, είπα την αλήθεια. Μόνο που την έριξα κατάμουτρα, πως ήτανε μια κλώσσα, μια καρακάξα γκιόσα.
Και πέσανε επάνω τα θηρία, όχι στη γκιόσσα αλλά σε με, να προστατέψουν δυστυχώς το ασθενές, και την τιμή και την υπόληψη της κυρίας καρακάξας, της οποιαδήποτε κατίνας με μουνί, κι ας ήτανε η ίδια θωρηκτό, διπλή στα κιλά από εμέ. Αλλά τι να περιμένεις από αυτούς που δε το βρήκαν το μουνί ποτές, παρά μονάχα στο μπουρδέλλο και περιμένουν στην ουρά και χύνουνε σε δυο λεπτά. Όπως και τότε που τους βάζαν στο στρατό να γαμάνε τα τσουβάλια και να φωνάζουν όλοι τους στρατιωτικά το πως καφλώνουνε μ’ αυτά και χύνουνε για την πατρίδα. Της πατρίδας μας η παρθενιά και τα τσουβάλια. Και έγραψε ο Καλιαρντάρης ο Πετρόπουλος εκείνο το “Μπουρδέλο” και τρέχουν όλοι μα όλοι παλαβοί να το αγοράσουνε. Όπως ανοίγουνε σαν παλαβοί τα αθλητικά για να διαβάσουν τον αγώνα, που τον είδαν με τα μάτια τους, τον είδαν και τον ξέρουν. Όλοι στο τριπ του δύστυχου του σκύλου ...
με το κουδουνάκι και το φαϊ. Με το κουδουνάκι σας μαντρώνουν.
Θαυμάζω το κουράγιο σου τυχαία άσχετη πουτάνα. Εσύ καταναγκάστηκες κι αντί να είσαι πιο καθαρή από την άλλη τη λεχρή μικροαστή τη φεμινίστρια κουφάλα την “καταπιεσμένη” που έδεσε το γάιδαρο και υπανδρεύθη και στέλνει το χαμάλη για δουλειά, και δεν πλένει και τα πιάτα, διότι της είναι ταπεινωτικό, και τον βάζει και τα πλένει αυτός καμμιά φορά, και πάντα είναι κουρασμένη στο κρεβάτι και τον στέλνει στο μπορντέλλο.
Τουλάχιστον εσύ ξαλαφρώνεις έστω κι έτσι αυτόν τον φουκαρά μα και μαλάκα φυσικά. Αλλά κρίμα δυστυχώς για σένα και για μένα δε συμβαίνει ούτε αυτό. Γιατί σαν πέρασα τυχαία μια φορά έξω απ’ το μπορντέλλο, είπα με τους φίλους και τις φίλες μου να μπω στο έτσι για την πλάκα για να δω τι γίνεται. Αλλά σε βρήκα δυστυχώς και σένα με στολή, φορούσες φόρμα γκριζωπή. Φαίνεται την είδες όπως όλοι
τη δουλειά πολύ εργατικά.
Αλλά ας επανέλθω. Επειδή τους είπα πως είμαι ο Ταρζάν, και ήμουν ο Ταρζάν εκείνη τη στιγμή, το επεισόδιο έληξε ειρηνικά και κάπνισα και ειρηνικά και το τσιγάρο, και τόσβησα στο πάτωμα. Αλλά το πράγμα δεν έληξε εδώ, γιατί δε βρέθηκε κανένας να καπνίσει. Ούτε να πάρει θέση. Και υπήρχαν και φρικιά εκεί και υπήρχαν και κομμουνιστές και υπήρχαν και αναρχικοί. Όλοι τους μουρμούρηδες βουβοί.
Αλλά τι να περιμένεις από τα ψάρια. Τα ψάρια τα κλεισμένα σε κονσέρβα.
Πάντως το επεισόδιο μου θύμισε πολύ τους Κρητικούς. Όπου σ’ όλα τα λεωφορεία της γραμμής κρεμάσανε ταμπέλα “Απαγορεύεται το κάπνισμα”. “NO SMOKING” κτλ.
Και σου πετάνε τα μπαγκάζια απ’ τους σταθμούς, γιατί δε δέχονται σκουπίδια αλητών εκεί. Και είναι προοδευτικοί, και είναι μάγκες και αλάνια. Κι έχουνε και σουγιάδες, ρόπαλα και πυροβόλα όπλα, αλλά κινδυνεύεις να σε καθαρίσουν γιατί η κόρη σου κυκλοφορά χωρίς βρακί κι ας είναι τέσσερων (4) χρονώ, και φαίνεται τους άναβε τα αίματα! Τόση τους είναι η στέρηση η σεξουαλική. Και είναι προοδευτικοί! Όπως οι νέοι εκλεγμένοι Δημαρχιακοί που τα κατάφεραν κι αυτοί να περιφράξουν τις πλατείες και τα πάρκα (Πλάκα και αλλαχού). Και να διώξουν τους αλήτες από κει και ν’ ανάβουνε και φώτα στο Μουσείο.
Αλλά τι κάναμε εμείς. Καθήσαμε και τα φάγαμε. Και δεν αντέδρασε κανείς σε τούτο το ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ...
Όπως και τότε που τα έβαλα με κνίτες, ολόκληρο στρατό,
και τους έλεγα πως δεν αρκούν “Να έρθετε τρακόσιοι για να με διαλύσετεε” και σύ μου κράταγες το μπράτσο και ψιθύρισες “Ησύχασε τα πράγματα δεν είναι ακόμη ώριμα”.
“'Ωριμα; Μα πότε θάναι ώριμα; Πότε υπήρξαν ώριμα;” Κάντο λοιπόν, άδραξε τη στιγμή και κάντο τώρα για πάντα και ποτέ. “Αύριο; Μα δεν υπάρχει αύριο! Θάχεις πεθάνει αύριο! Αύριο η φλόγα σβύνει!...
Για τον ανατρεπτικό Νικόλα, τον άνθρωπο που επέλεξε τρόπο ζωής και θανάτου, έξω από τα στάνταρ του κοινωνικού κατεστημένου, για τον καλλιτέχνη που δήλωνε πίστη στον….Δωδεκάθεο και στο …χάος, αναρωτιέται κανείς τι θα μπορούσε να προσθέσει περισσότερο απ’ αυτά που λεν οι στίχοι του και το χρώμα της φωνής του.
to "papaki" einai o,ti pio lyriko exw akousei sti zwi mou...
ena paidiko tragoudaki grammeno apo enan anthrwpo me paidiki psihi gia megalous...
apo tous tryferoterous anthrwpous pou perasan apo auton ton kosmo pou katafere na ton diwxei makria tou...
o orismos tou agnou antikorfomisti...
enas yperoxos anthrwpos...
geia sou re Nikola!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Θυμάμαι που άκουσα για πρώτη φορά το Παπάκι...Δάκρυσα κυριολεκτικά ξέροντας τι πέρασε ο Άσιμος...Το τραγούδι που κυκλοφόρησε ήταν της πρόβας καθότι η φωνή του Άσιμου δεν ήταν στο πρόγραμμα. Απλά σιγοτραγουδούσε στο background και η Χαρούλλα συγκινήθηκε ακούγοντάς τον και ο παραγωγός αποφάσισε να κρατήσει την στιγμή...
ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ (VENCEREMOS)
ΣΤΙΧΟΙ-ΜΟΥΣΙΚΗ : ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ : ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΥ
ΔΙΣΚΟΣ : ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ (ΑΠΡΙΛΗΣ 1987)
Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα σε μαγεμένη τροχιά.
Πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα τίποτα δεν με ακουμπά.
Στον παράξενό μου χρόνο.
Ξέρουμε πως είναι ψέμα, μα ας γίνουμε τα δυό μας ένα
να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις, να ξεγελιέσαι, να ξεγελιέμαι
να σ' αγαπήσω, να μ' αγαπήσεις, έστω για λίγο, για τόσο δούλι
σαν ζευγαρώνουν δυό βεγγαλικά, μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά,
στων προσώπων μας τις ζάρες.
Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες, δίχως καβάντζα καμιά.
Ντύθηκε η μέρα τα ρούχα της νύχτας και η ψυχή μου πηδά, στου απέραντου την ψύχα.
θες ν' αγγίξεις την αλήθεια, για βγες απ' έξω, απ' τη συνήθεια.
Σύρε κι έλα να με λούσεις κι ας είμαι της καθαρευούσης.
Να σ' αγαπήσω, να μ' αγαπήσεις, έστω για λίγο, για τόσο δούλι.
Δρεπανοφόρα άρματα περνάν, στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν,
ασυγκίνητο σ' αφήνει.
Σου ξαναδίνω το ίνε μου τώρα, θωρακισμένε καιρέ.
Με μια πικρή, παγερή τρυφεράδα σε θυσιάζουν μωρέ
μα αυταπάτες πια δεν έχω.
Ξέρουμε πως είναι ψέμα, μα ας γίνουμε τα δυό μας ένα.
Δες θα φτιάχνουμε στιχάκια, να περπατάν σαν καβουράκια.
Πλάγια και ακριβά τα χάδια, φως αχνό μες τα σκοτάδια.
Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ, στο μαγγανοπήγαδο της ήττας μου περνώ.
Venceremos, Venceremos
Με χαλαει πολυ που ο Παπακωσταντινου εχει τραγουδησει τραγουδια του....ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ!!!!
Το μέλος NeverMind στις 11-08-2006 στις 15:49 έγραψε...
Παράθεση:
Με χαλαει πολυ που ο Παπακωσταντινου εχει τραγουδησει τραγουδια του....ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ!!!!
|
|
Den 8a to elega ta katastefei...alla nomizw oti 8a ta elege o idios polli kalutera...
Ήταν σαν να σε πρόσμενα κυρά
απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα
κι έλεγα θα ‘ρθει απόψε απ’ τα νερά
κι από τα δάση
Θα ‘ρθει αφού φτεράει μου η ψυχή
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζει φώτα και βροχή
το νιο φεγγάρι
Και να το κάθισμα σου συγυρνώ
στολνώ τη κάμαρα μου αγριομέντα
και να μαζί σου κιόλα αρχινώ
χρυσή κουβέντα
Πώς να θα μείνει ο κόσμος με το μπα
που μ’ έλεγε τρελόν, πως είχες γίνει
καπνός και τάχας σύγνεφα θαμπά
προς την σελήνη
Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ
κίνησα να σε βρω στο δρόμο ωϊμένα
μα σκόνταφτες όπου εσκόνταφτα χρυσή
κι εσύ με μένα
Τόσο πολύ μ’ αγάπησες κυρά
που άκουγα διπλά τα βήματα μου
έπεφτα εγώ στραβός μες στα νερά
κι εσύ κοντά μου
Περπάτησα στα Εξάρχεια τρεις μέρες και τρεις νύχτες, ρώτησα από εδώ, ρώτησα από εκεί μα τίποτα. δεν θέλουν να θυμούνται,δεν θέλουν να ξέρουν δεν ξέρω τι να πω. εκεί που περπατούσε στην Καλλιδρομίου, είδα μια ζητιάνα να κάθεται πάνω σε ένα περβάζι και να μυρολογάει. αυτό που σας διηγούμαι έγινε τον Δεκέμβριο του 2005. χιόνιζε ... εκεί που την προσπερνούσα άκουσα να μου λέει τι γυρεύω εδώ πέρα.... της είπα πως είμαι δημοσιογράφος και ψάχνω για τον Άσιμο. να μάθω... μου είπε τα απίστευτα αλλά και το πιο σημαντικό... πως ο Νικόλας ίσως και να ζει ίσως και να ζει ακόμη. μέσα στις καρδιές εκείνων που τον κατάλαβαν .... πολλοί είπαν πως τον κατάλαβαν λίγοι όμως τον ακολουθούν σε αυτά που έπρεπε να κάνουν.... σε μια απλή ζωή.....με ισσοροπία....
είναι η αγαπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή.....
??????????????????????????
Σορυ. Μια διορθωση
Ποτε δεν ερμηνευσε εξ αρχης καποιος αλλος τραγουδια του Ασιμου
Το Venceremos επισης το εχει ερμηνευσει ο ιδιος oxi ο μ...κας ο Παπακωνσταντινου
Επισης κατι τελευταιο.
Πιστευω οτι εναν τετοιο ανθρωπο τον προσβαλλουμε ολοι μας μονο και μονο που συζηταμε γι αυτον σε ενα φορουμ.
Ο καθενας ή καταλαβαινει ή οχι τί αυτος ο ανθρωπος πρεσβευει
Νοιωθω ασχημα ηδη μονο και μονο που παρασυρθηκα και μιλησα γι αυτον σε μια τετοια φαση
Διαφωνώ καθέτως. Με το να μη λες τπτ και να μην αναφέρεσαι καν σ' ένα άτομο, τότε είναι αυτή η ''κατάρα'', να μένει στη λήθη και να μην ασχολείται κανείς μαζί του. Συμφωνείς ή διαφωνείς δεν έχει σημασία. Καθένας λέει τη γνώμη του. Όσοι καταλαβαίνουν τον Άσιμο -αν γίνεται- τον καταλαβαίνουν. Οι υπόλοιποι απλά λένε κάτι για να πουν όπως το αντιλαμβάνονται.
''Κανείς δε τους θυμάται. Δικαιοσύνη'' [Σεφέρης]
Είναι αυτό δικαιοσύνη;;;
Πάντα φιλικά.
Βασικά -τώρα που το σκέφτομαι- έχεις ένα δίκαιο frufru.
Παράθεση:
Το μέλος vasiloukos στις 26-01-2006 στις 13:55 έγραψε...
Δεν είναι κομπλεξικός ο Μπουλάς μη λέμε ότι θέλουμε... Απλά κι ο Άσιμος όπως οι περισσότεροι είχε μια δόση σχιζοφρένειας, όπως και να το κάνουμε... Επιθετική συμπεριφορά, χτύπαγε ανθρώπους στο δρόμο, σάπιζε στο ξύλο τη γυναίκα του, τσακωνόταν χωρίς να υπάρχει λόγος, όταν έκανε λεφτά με τα Χαιρετίσματα έπαιρνε ζωάκια και τα βασάνιζε ή τα σκότωνε, επίσης ο (αναπόδειχτος, ναι) βιασμός της κοπέλας ήταν κι αυτό μια έξαρση τρέλας....
Νικόλας Άσιμος ή "ένα άστρο που αυτοπυρπολήθηκε"...
|
|
Γι αυτό καλά έκανε όποιος το είπε πιο πριν να μην τον μυθοποιούμε! Ανάθεμα κι αν μπορείς να θαυμάσεις -μην πω να εκτιμήσεις καν- έναν άνθρωπο με τέτοια παρανοική συμπεριφορά. Έδερνε κόσμο, βασάνιζε ζωά, βίαζε... Και ποιος είσαι εσύ ρε μεγάλε πού τα κανεις όλα αυτά? Με τι δικαίωμα Όσο "ιδιοφυία" κι αν είσαι.. Από πότε η Τέχνη λειτουργεί ως άλλοθι ή ως συγχωροχάρτι για τέτοιους ανθρώπους?
Υ.Γ Φίλε vasiloukos, ναι ο βιασμός εκείνος είχε αποδειχθεί μόνο που για κάποιο "ανεξήγητο" λόγο η υπόθεση δεν εκδικάστηκε ποτέ... Με αποτέλεσμα ένα έγκλημα να μείνει ατιμώρητο
λοιπόν βασιλούκο και μελισάνθη..... ο άσιμος κατηγορήθηκε για βιασμό....ναι αυτό είναι ένα πραγματικό γεγονός....από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλά πράγματα που έγιναν μέχρι να βγει η απόφαση του δικαστηρίου...και πολλά πριν κατατεθεί η πρώτη μήνυση για βιασμό....πρώτα από όλα η κοπέλα που ισχυρήστηκε για βιασμό ήταν παλιά γκόμενα του άσιμου...και λίγο πριν βγει η απόφαση η ίδια κατέθεσε ότι δεν υπήρξε βιασμός.....δεύτερον ο νικόλας κρεμάστηκε και αυτό όχι γιατί είχε σχιζοφρένεια αλλά γιατί μετά την αθώωσή του δεν μπορούσε να πιστέψει πως κατηγορήθηκε για κάτι το οποίο μισούσε και για το οποίο πάλεψε ο ίδιος όταν και έσωσε την κόρη του από βιασμό στα εξάρχεια σε ηλικία 6 χρονών... αυτό και μόνο τον έκανε να μην μπορέσει να πιστέψει πως "μουντζουρώσαν" την δική του εικόνα παλιές "φίλες" και φίλοι.... αλλά μην ξεχνάμε και την μαρτυρία ενός πολίτη των εξαρχειών όπου και δήλωσε πως δεν γινόταν να την βιασεο ποτέ ο άσιμος εκεί που ισχυρήστηκε η ίδια γιατί το συγκεκριμένο μέρος είχε πάντα μια πόρτα ανοιχτή και δεν είχε καν πόρτα .....όλα φαινόντουσαν και ακουγόντουσαν από τον δρόμο..... όσο για τον ξυλοδαρμό τον συνεχή της γυναίκας του τι να πω...ποτέ δεν ακούστηκε κάτι τέτοιο όυτε από την ίδια ούτε από όσους τους γνώριζαν...αυτό που είναι δεδομένο είναι πως όταν ο νικόλας έφυγε η γυναίκα του έκανε απόπειρα να φύγει και εκείνη αλλά την προλάβανε....αν όντως την χτύπαγε συνέχεια μάλλον δεν θα πρεπε και εκείνη να αισθάνεται ανακουφισμένη που τον ξεμπέρδεψε? όσο για την σχιζοφρένεια ο ίδιος ο νικόλας είχε προβλέψει πως από τον στρατό θα του εκδώσουν του συγκεκριμένο χαρτί και αυτοσαρκαζόμενος έβγαλε και τραγούδι για τον εαυτό του... το λάθος του ήταν με τα ζωάκια που βασάνισε...σκεφτήκατε αν είχατε βγει από το Δαφνί και δεν είχατε κανέναν πια που να αισθάνεστε κοντά πως θα αντιδρούσατε....????? και να φανταστείτε πως το γράμμα που άφησε πριν αυτοκτονήσει ήταν μία τεράστια συγνώμη και στα ίδια τα ζώα που βασάνισε!!!!!!!!!! όλα αυτά δείχνουν μαζί με το τραγούσι του (παπάκι, μπαγάσας κτλ////) πως ο νικόλας απογοητεύτηκε και ένας μπουλάς ποτέ δεν βοηθάεο παρα πάνω από την απόλυτη ελευθερία..... ίσως τα εξάρχεια και το κολονάκι να μην θυμίζουν σε τίποτα την αλήθεια που ο άσιμος πέρασε.... δεν με νοιάζει τι είναι τα δύο αυτά σιχαμερά πλέον μέρη της Αθήνας...αυτό που με νοιάζεει είναι να μην λέγονται ανακρίβειες.... ο ίδιος ο νικόλας ζήτησε ναμην ξανασχοληθούν μαζί του αφού πεθάνει....δεν ζήτησε ποτέ δημοσιότητα.... αυτά όσον αφορά τι ισχυρίζεται ο σεφέρης και κάτι τελευταίο ...ξέρετε γιατί το ζήτησε αυτο;...γιατί όταν ζούσε τον ΄"έγραψαν" όλοι....γιατί να τον θυμούνται αφού θα φύγει? άσχετα να θα πρεπε να είναι ακόμη εδώ και να "βαράει" όλους όσους ντροπιάζουν το νόμο της ελευθερίας.......
Ωϊμέ
Ωϊμέ, ωϊμέ, πώς έγινε;
Ωϊμέ, τίποτα δεν έμεινε
από μένα ζωή
κι έχω πια παραδοθεί.
Πόσο ξένοι γίναμε,
ποιός θα το πίστευε πως όλα τελειώσανε;
Κι ούτε που πονάω πια.
Είναι αυτο-δύναμη και αδυναμία μου
κι έγινε πια ύπαρξη
με την πάροδο του πόνου η ανυπαρξία μου.
Προτιμώ, προτιμώ να μην ξέρω κανέναν.
Κι όσα έζησα, πέρα τα πέταξα!
Είναι αυτο-ύπνωση και αταραξία μου
είναι κι επαγρύπνηση
κι η κοπή μου από το θρόνο, η ελευθερία μου.
Ωϊμέ, ωϊμέ, πως έλιωσα;
Ωϊμέ, τ' άλογο μου σέλωσα
δεν πατάω στη γη
κι έχω αποξενωθεί.
Τρέχω σαν τον άνεμο,
ποιός θα το πίστευε πως αναβαπτίζονται
στ' ονειρεματάκι μου.
Είναι στην πέτσα μου και στην φαντασία μου
είναι και επίγνωση
κι είναι το παράλογό μου, κι η ανοησία μου.
Αγαπώ, αγαπώ και γυρνάω σε μένα!
Κι όσα πέταξα τα ξαναμάζεψα.
Είναι αυτο-όραση και αναγκαιότητα
είναι παλιννόστηση
είναι και η λαφυριά μου στην αιωνιότητα
.....................................................................................
