"Τα ζώα μπορεί να φωνάζουνε και να πλακώνονται στις μπουνιές. Ποτέ όμως δε χρησιμοποιούν τη σπιουνιά,τους μπάτσους ή άλλα συγγενή ζώα για να λύσουν τις προσωπικές τους διαφορές, πράγμα που συνηθίζεται στην κοινωνία των ανθρώπων που δεν είναι δυστυχώς ζώα. Η κοινωνία των ανθρώπων είναι σιχαμερή. Η κοινωνία των γυναικών το ίδιο. Ζήτω η κοινωνία των παιδιών και των ζώων. Όχι όλων. Αυτών που δεν έχουν αποκτήσει ακόμα ανθρώπινες συνήθειες."
"Μα δε μπορώ,το ποτάμι ξεχειλίζει,είναι πολλά αυτά που καίνε, πολλά αυτά που λείπουν. Θέλω περισσότερο αέρα. Περισσότερο χώρο. Αποσυντίθεμαι. Έχω και εγώ ανάγκες, δε μπορώ άλλο.Ο χώρος που ζητώ δεν έχει σχέση με το οικόπεδο. Δεν το θέλω το οικόπεδο. Δεν το θέλω το ψυγείο, το αυτοκίνητο, τη γκόμενα, τον πράκτορά σας, τη εταιρεία σας. Να ζήσω θέλω. Να ζήσω και να ζήσουμε μαζί λεύτεροι κι ανθρώπινοι."
Νικόλας Άσιμος...ένα φθαρμένο μπλουτζίν και μία βρώμικη μπλούζα...ένα υπόγειο στα εξάρχεια...σπιτικές ηχογραφήσεις και εξάσφάλιση των προς το ζήν...η απάντηση στον σύγχρονο τρόπο ζωής...
Το μέλος Anthos στις 26-04-2007 στις 08:53 έγραψε...
@ Melissanthi
Μουσικά μπορώ να σου πω μόνο ότι το "Παπάκι" και τον "Μπαγάσα" τα θεωρώ μεγάλα τραγούδια. Είναι και τα μόνα που έχω βρει να ακούσω. Κι η ερμηνεία του σε αυτά τα δύο τραγούδια είναι εξίσου καλή. Μου θυμίζουν έναν βραχνό καυμό από μια κουρασμένη κι ίσως ταλαιπωρημένη φωνή.
Πως μπορείς να θεωρείς ΜΟΝΟ 2 τραγούδια μεγάλα αφού μόνο 2 άκουσες???
...Που σημαίνει πως της αρέσει 100%......
Παράθεση:
@ maraki24
Αλλά πιστεύω ότι η αυτοκτονία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη φήμη του...Αν δηλαδή είχε κάνει όσα έκανε, είχε γράψει αυτά τα εξαιρετικά τραγούδια-ποιήματα, είχε φτάσει σε εκείνο το κρίσιμο σημείο και είχε καταφέρει να κρατηθεί από κάτι στη ζωή, αν είχε ζητήσει βοήθεια, και είχε μπει σε ένα νοσοκομείο, αν τέλος πάντων είχε καταφέρει να βγεί απ' το λούκι και να συνέλθει, και αν ζούσε μέχρι σήμερα, θα πρέπει να ήταν κοντά στα εξήντα, θα είχε αναγνωριστεί το έργο του, όπως έγινε? νομίζω πως όχι...νομίζω ότι όλοι θα τον είχαν ξεχάσει...Και μάλλον ο ίδιος το ήξερε ότι θα γίνει έτσι...και έδωσε τη λύση...
Παρόλη την συμπάθεια μου προς το άτομο του, ο Άσιμος μυθοποιήθηκε μετά τον θάνατο του όπως συμβαίνει με πολλούς ανά το παγκόσμιο καλιτέχνες. Δεν λέω ότι άδικα αναγνωρίστηκε το έργο του αλλά έχεις απόλυτο δίκαιο. Αν ζούσε δεν θα ήταν το ίδιο. Το ίδιο και με τον Παύλο. Δες τους περισσότερους "επαναστάτες" εκείνου του καιρού. Ο Μπουλάς και ο Ζουγανέλλης αυτά είχαν υπόψη τους το 70?
Ο θάνατος και των δύο τουλάχιστον δείνει σε κάποιους ρομαντικούς την ευκαιρία να ικανοποιούν το υποσηνείδητο τους ότι κάποιοι κάποτε πέθαναν πιστεύοντας σε μια κοινωνία υγιές. Ότι πιο αντίθετο από την κοινωνία που ζούμε σήμερα...
...αρκετοί καλλιτέχνες μετά το θάνατό τους απογειώθηκαν αρκετά.....
όσο για τον Άσιμο και τον Σιδηρόπουλο... ηταν αρκετα γνωστοί σε αυτους που ακουγαν το είδος μουσικής που παιζαν.... αλλα΄και σε καποιους γυρω παραπερα....
απλα μετα το θάνατο τους... εμαθε να τους ακούει και η barbie..
Αλλά πιστεύω ότι η αυτοκτονία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη φήμη του...Αν δηλαδή είχε κάνει όσα έκανε, είχε γράψει αυτά τα εξαιρετικά τραγούδια-ποιήματα, είχε φτάσει σε εκείνο το κρίσιμο σημείο και είχε καταφέρει να κρατηθεί από κάτι στη ζωή, αν είχε ζητήσει βοήθεια, και είχε μπει σε ένα νοσοκομείο, αν τέλος πάντων είχε καταφέρει να βγεί απ' το λούκι και να συνέλθει, και αν ζούσε μέχρι σήμερα, θα πρέπει να ήταν κοντά στα εξήντα, θα είχε αναγνωριστεί το έργο του, όπως έγινε? νομίζω πως όχι...νομίζω ότι όλοι θα τον είχαν ξεχάσει...Και μάλλον ο ίδιος το ήξερε ότι θα γίνει έτσι...και έδωσε τη λύση... "
Ο ΑΣΙΜΟΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΖΗΤΗΣΕ ΚΑΙ ΕΨΑΞΕ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ...ΠΗΡΕ ΟΜΩΣ ΤΑ .......... ΤΟΥ. ΧΛΕΥΑΖΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ...ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ... ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΕΙΧΕ ΦΑΕΙ ΤΟ ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΕΣΕΙΣ, ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΠΟΥΝΙΕΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΥΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ....
Ο ΑΣΙΜΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΜΩΣ ΓΛΥΦΤΗΣ...ΗΤΑΝ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ...ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΔΕΞΙΕΣ,ΠΑΣΟΚΙΚΕΣ, ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ-ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ,,,,ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΙΠΑΜΕ...ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΑΝ
Όταν πλακώσει ο θάνατος αρχίζει η καταγραφή της ζωής. Κι έτσι κυκλοφορούν τα βιβλία.
Το καλό με μένα αλλά και το ζόρι είναι που ξέρω συνειδητά τον θάνατό μου και μαζί με την καταγραφή της πεθαμένης ζωής μπορώ να καταγράφω και το θάνατο.
Ενώ οι πιο πολλοί που καταγράφουν τη ζωή στο θάνατό της δεν το ξέρουν και το νομίζουν αυτό ζωή. Χα ;
ο πραγματικα αυθεντικος και ασυμβιβαστος.
μονο που εκανε ενα λαθος. συνεργαστηκε με αυτον τον καραγκιοζακο (τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται) και ξεπουληθηκε οπως το ομολογει και ο ιδιος εξαλλου.
οι καλοι φευγουν νωρις.
υγ:το κομματι του που με εκφραζει καργα, ειναι το: "ειμαστε τρομοκρατες" που δυστυχως μονο σε μια εκπομπη το εχω ακουσει στο ραδιοφωνο (η οποια κοπηκε, αλλα οχι για αυτο τον λογο). λογοκρισια rules!
Το μέλος freakhood στις 31-10-2007 στις 09:54 έγραψε...
υγ:το κομματι του που με εκφραζει καργα, ειναι το: "ειμαστε τρομοκρατες" που δυστυχως μονο σε μια εκπομπη το εχω ακουσει στο ραδιοφωνο (η οποια κοπηκε, αλλα οχι για αυτο τον λογο). λογοκρισια rules!
Μου αρεσουν παρα πολυ τα τραγουδια του, αλλα (αν και πιστευω οτι θα φαω γερο κραξιμο για τη γνωμη μου...) εχει γινει σημαια πολλων δηθεν... Κατι σαν τον Σιδηροπουλο... Δεν παω με τιποτα την ειδωλοποιηση(?)και αγιοποιηση ανθρωπων.Σημειωστε παντως οτι και τους δυο τους ακουω απο πολυ μικρος και μου αρεσουν.
ΥΓ.Οσο για το nick μου, ε δεν ηταν και αγιος ο μακαριτης...
Το μέλος bon_scott στις 20-11-2007 στις 14:58 έγραψε...
Μου αρεσουν παρα πολυ τα τραγουδια του, αλλα (αν και πιστευω οτι θα φαω γερο κραξιμο για τη γνωμη μου...) εχει γινει σημαια πολλων δηθεν... Κατι σαν τον Σιδηροπουλο... Δεν παω με τιποτα την ειδωλοποιηση(?)και αγιοποιηση ανθρωπων.Σημειωστε παντως οτι και τους δυο τους ακουω απο πολυ μικρος και μου αρεσουν.
ΥΓ.Οσο για το nick μου, ε δεν ηταν και αγιος ο μακαριτης...
Σωστος και συ, μικρε μου Bon. Να προσεχεις τις μπυρες μονο μην και συ σαν το σκυλι στ'αμπελι. οπως ο συνονοματος σου.
Εμένα μου την σπάνε οι άγιοι (όπως και στον Άσημο την έσπαγαν).
Μιά χαρά σε βρίσκω.
Μιά χαρά αλήτης ήταν και ο bon. Η λέξη "αλήτης" έχει θετική χροιά εδώ πέρα.καμία σχέση με το άσμα "χοιρινό κρέας" από τους "αντίδραση" όπου ο στίχος:"αλήτες είναι τα ματ και οι ασφαλίτες" με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.
Εξάλλου "αλήτης" ήταν κι ο Νικόλας (αλλά εδώ με την θετική έννοια βέβαια).
Μα θα 'ρθει ο καιρός και όλα γυρνάνε
κι εσύ πουθενά,ένα όνειρο θα' ναι
να ξυπνήσω δεν θέλω είναι τόσο γλυκό
μα θα΄ρθει ο καιρός που θα φύγω κι εγώ
Ένα δικό μου στιχάκι αφιερωμένο στον Μεγάλο αυτόν Καλιτέχνη.
Τον Νικόλα τον γνώρισα μέσα απο τις μουσκές του και τα τραγούδια του όπως οι περισσότεροι και μιλάω για την ηλικία μου.Μου άρεσε αυτό το ιδιόρυθμο στυλ που έβγαζε και άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο για να βρω στοιχεία για τη ζωή του.
Τα βρήκα πολύ αργότερα μέσα απο αφιερώματα,εφημερίδες και βιβλια.Έχω γράψει άρθρα για τον Νικόλα σε εφημερίδες και του έχω κάνει ατελείωτες ώρες αφιερωμάτων στο ραδιόφωνο.
Τώρα πλέον νομίζω ότι τον έχω γνωρίσει κι απο κοντα.
Να' σαι καλά Μπαγάσα όπου και να βρίσκεσαι...
Purple electric violin
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : edalleynejohnson στις 27-11-2007 19:04 ]
Πιστευω από τους πιο αυθεντικούς ανθρώπους και μουσικούς που εχουν πέρασει από τη χωρα.Δεν είχε τυχει να τον γνωρίσω,ημουνα μικρή όταν έφυγε,αλλά τα τραγούδια του με συγκινούν,τα τραγουδάω,τα παίζω στην κιθάρα.Μεγάλες αλήθειες εκφράζουν οι στίχοι του,για τη ζωή,για τη σχέση του με τον κόσμο-"εγώ με τις ιδέες μου κι εσύ με τα λεφτά σας",δείχνει ότι απέχει από όλα αυτά που άλλοι υποστηρίζουν-"για πόλεμο δεν έκανα ποτέ εγώ τον μάγκα,και ουτε νεροπίστολο δεν έχω στην παράγκα",μιλάει για τον εαυτό του,για την αγάπη"νιώσε με για να σε νιώσω,κι ας πονάς,είν'πανακριβο στο λέω να αγαπάς".Αφησε τραγούδια που θα τα ακουμε και θα τα τραγουδαμε χρόνια.Δεν ταιριαζε ένας τετοιος άνθρωπος,με τέτοιες ιδεες,στον απάνθρωπο κόσμο,το κατάλαβε,και για αυτό διάλεξε να φύγει.Γενικά,η κοινωνια τους φοβάται τέτοιους ανθρώπους,γιατί τολμάνε να πάνε ενάντια στο ρευμα,και στο σκεπτικο οτι όλοι πρέπει να ακολουθουνε σαν "προβατακια" όσα τους επιβάλλονται.Συμφέρει να είναι όλοι ομοιόμορφοι,ετεροκατευθυνομενοι και προσκολλημένοι πχ στη μόδα,στο ποδόσφαιρο,στα reality,για να ξεχνάνε τα προβλήματα. Οσοι τολμάνε να αντισταθούν,μπαινουν στο περιθώριο.Παραδείγματα,χιλιάδες.
(ετοιμο το βρηκα)
